HERBARIO DE ROSALIA DE CASTRO III

Continúo co Herbario de Rosalía de Castro. Nasín cando as plantas nasen, unha homenaxe á creadora literaria que nos ensinou a mirar a paisaxe doutra maneira.

Se onte das herbas do campo florido, hoxe tócalle aos...

Árbores

Fronte á escala da vida humana, a flor, efémera, evoca nosa propia mortalidade. A árbore, pola contra, excédenos e prolonga a súa existencia máis aló de nós mesmos. É profundamente significativo que das catorce especies máis mencionadas na obra de Rosalía, sete sexan árbores e que, entre elas, sexa o carballo o que sobresae:

    Folla dun carballo. Fonte: Miguel Fraga Vila

“Eu direivos tan só que os meus cantares

así sán en confuso dá alma miña

como sai dás profundas carballeiras

ó comezar do día,

romor que non se sabe

si é rebuldar dás brisas,

si son beixos das frores,

si agrestes, misteriosas armonías

que neste mundo triste

o camiño do ceu buscan perdidas”

Follas Novas

A través das árbores expresa diversas emocións: positivas cando se enchen de ramaxe, tristes cando se ispen de horas. As árbores humanízanse co ciclo estacional, de claro valor existencial. A súa presenza fusiónase coa vida humana, xa sexa no seu estado primigenio no bosque, no que alberga o tránsito do camiñante ou o amor, ou mesmo no lume do fogar que acompaña a tantas tradicións.

Continuará...

---

FONTE: María López Sández e María do Cebreiro Rábade Villar/gciencia.com 

A realización deste proxecto contou con financiación no marco do proxecto Cartografías del afecto y usos públicos de la memoria: un análisis geoespacial de la obra de Rosalía de Castro, código FF12017-82742-P, financiado pola Axencia Estatal de Investigación do Ministerio de Ciencia, innovación e Universidades (AEI/MCIU) e parcialmente polo Fondo Europeo de Desenvolvemento Rexional (FEDER) da Unión Europea.