SABÍAS QUE... POR QUE ASUBÍA O VENTO?

Un dos fenómenos atmosféricos menos desexados é o vento, o cal ten unha dobre peculiaridade: non se ve, pero si se oe. E é que, se nos poñemos ampulosos, podemos dicir que o vento é capaz de xerar unha melodía misteriosa que envolve a nosa contorna natural, que acariña os nosos oídos e que nos transporta a lugares remotos, ás veces fantasmagóricos.

Os escritores utilizaron diferentes adxectivos para describir o son do vento, desde silbante ata atronador, pasando por estentóreo, marteleante, bronco, ruxiente ou estrondoso. Esta riqueza lingüística xa nos pon sobre a pista de que o vento xera sons moi diversos.

O vento per se carece de son, pero cando se atopa un obxecto no seu camiño, ben sexa un toldo, fisuras nas xanelas ou plásticos, prodúcese unha fricción, unha perturbación, que se traducirá nun cambio de presión e, ao cabo, nunha vibración do aire. É precisamente esta vibración a responsable última do son.

Non todos os sons xerados polo vento son iguais, teñen diferentes frecuencias, as cales gardan unha estreita relación co tipo de perturbación. Neste sentido, a experiencia demostrounos que o vento que franquea montañas ou edificios xera un ruído turbulento e irregular, diametralmente oposto ao que se forma cando atravesa un campo aberto sen obstáculos, que é máis suave e uniforme. É máis, se no seu camiño atópase árbores é posible que estes sexan capaces de absorber algunhas das vibracións do aire, provocando que poida chegar moito máis lonxe e que se escoite coma se fose un queixume.

Os obxectos fan que a corrente de aire sepárese momentaneamente para logo volverse a unir. Se o vento é o suficientemente veloz o fenómeno producirá un ruído estraño que foi utilizado polos directores de cinema para infundir un clima de terror a algunhas escenas.

Dito doutra forma, é a aleatoriedade natural, a velocidade do aire e a superficie que se interpón no seu camiño a que fai que o vento dun lado sexa máis forte, máis sonoro, que cando as dúas correntes están unidas.

Outro dato para ter en conta é que a forma na que percibimos o vento tamén depende da dirección, se sopra na nosa, aumenta a velocidade das ondas sonoras e percibimos un son máis forte, e á inversa, se sopra en dirección contraria as ondas sonoras diminúen e escóitase moito máis suave.

Desde hai tempo observouse que o estado de ánimo dalgunhas persoas e, mesmo, a saúde mental depende dos cambios meteorolóxicos. No noso país comprobouse, por exemplo, que a tramontana, o vento sur do norte e o siroco están relacionados cunha maior presenza de hemicrania, cadros depresivos, ansiedade e irritabilidade.

Tal é así, que hai xa algún tempo que se acuñaron dous termos para referirse ao maridaxe saúde e fenómenos atmosféricos: meteorosensibles e biometeoroloxía. A primeira fai relación a aquelas persoas que experimentan malestar físico ou mental cos cambios de tempo, mentres que a biometeoroloxía é a disciplina encargada de estudar os procesos fisiolóxicos e patolóxicos.

Nesta liña, investigadores israelís analizaron os cambios meteorolóxicos e a incidencia de trastornos mentais en zonas semiáridas. Tras unha exhaustiva análise observaron que nunha mostra de máis de catro mil persoas que ingresaran no Centro de Saúde Mental da Universidade de Ben-Gurion do Neguev (Israel) existía certa relación entre este tipo de condutas e a dirección e velocidade do vento.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia        Imaxe: tiempo.com