MERGULLADOR ATOPA UN SUBMARINO NAS PROFUNDIDADES DO OCÉANO VII

Na sesión de estratexia, o equipo trazou a súa formulación. "Teremos que dividirnos en dous equipos", suxeriu o mergullador xefe.

"Un para avaliar a integridade estrutural e outro para explorar o interior". Planearon os puntos de entrada e saída, os métodos de comunicación e os procedementos de emerxencia.

A Carter asignóuselle a exploración do interior, e o seu coñecemento da disposición do submarino resultou moi valioso.

Ao chegar o día da inmersión, o ambiente era tenso pero decidido. As últimas comprobacións do equipo levaron a cabo meticulosamente.

Cada membro do equipo repasou o seu papel, a disposición do submarino e os protocolos de emerxencia. Carter sentiu unha mestura de nerviosismo e excitación.

Chegara o momento: estaban listos para descubrir os segredos do enigma das profundidades mariñas. O equipo fíxose un último xesto de solidariedade antes de dirixirse ao momento de inmersión, listos para zambullirse no descoñecido.

O océano era un gradente de azul, escurecéndose a medida que Carter guiaba ao equipo cara abaixo. Os manómetros marcaban o ritmo do descenso.

Baixo eles, a sombra do submarino emerxía da penumbra, un sentinela silencioso e inquietante das profundidades. Carter sentiu un calafrío a pesar do seu traxe; a visión do submarino era como unha porta a outro mundo.

Ao seu ao redor, as burbullas que saían do equipo eran o único son no inmenso silencio do océano.

Ao achegarse ao submarino, o equipo dividiuse nos grupos designados. O grupo de Carter, encargado de explorar o interior, achegouse á brecha do casco.

Manobrar a través da irregular abertura requiría precisión e precaución. As paredes de aceiro, outrora impenetrables, estaban agora distorsionadas e fráxiles, deformadas polo tempo e a presión.

Carter abriu o camiño, a súa luz atravesou a escuridade e revelou os restos esqueléticos do submarino. Cada movemento que facían era calculado, respectuoso coa forza do océano e a ominosa fraxilidade do pecio.

Unha vez dentro, os corredores do submarino presentaban un labirinto de sombras e decadencia. O feixe de luz da lanterna de Carter bailaba sobre os diales e a maquinaria, conxelados no tempo.

Continuará...

FONTE:  justperfact.com