SABÍAS QUE... CAL É A ORIXE DAS PRIMEIRAS LENTES DE CONTACTO?

 

Nas últimas décadas o emprego das lentes de contacto multiplicouse, coincidindo co desenvolvemento de novos materiais, os cales permitiron que sexan cada vez máis cómodas. Nestes momentos as lentes de contacto máis comúns son as brandas, que se fabrican con plásticos hidrofílicos (hidroxeles), que permiten manter un nivel óptimo de humidade e osixenación corneal.

Corría o ano 1.508 cando Leonardo dá Vinci (1452-1519) escribiu o seu Códice sobre o ollo, onde explicaba que ao mergullar a cabeza nun recipiente de cristal con auga xérase unha visión diferente á convencional. A partir dese achado o italiano forxou o esbozo dun modelo máis pequeno que se axustaba ao ollo e que estaba fabricado a partir dunha ampola de cristal tallada.

A pesar de que as ideas de Leonardo non eran practicables no seu tempo, un século despois René Descartes (1.596-1.650) deseñou un tubo cheo de auga cunha curvatura semellante á da córnea pola que era posible mirar. O invento do francés carecía de apoio directo no ollo, era moi pesado, tiña un elevado custo e, en ocasións, causaban danos corneales. Demasiados inconvenientes para que aquel invento popularizásese.

O seguinte gran salto na historia das lentes de contacto produciuse na primeira metade do século XIX, cando o astrónomo británico Sir John Herschel (1.738-1.822) suxeriu a creación dunha lente de contacto con forma de ollo e que, ademais, encaixásese ao mesmo.

Seis décadas despois daquela suxestión, un soplador de vidro alemán (F.A. Muller) fabricou a primeira lente de contacto de vidro do mundo, capaz de corrixir os defectos visuais máis comúns naqueles momentos. Con todo, o seu elevado peso convertíaa, aínda, nunha solución incómoda.

Tan só un ano despois, o médico alemán Adolf Eugen Fick e o óptico Edouard Kalt melloraron as lentes de contacto (fabricáronas a partir dunha esfera grosa e dura con caucho vulcanizado) e engadiron líquido ás mesmas.

A pesar dos avances, nin o vidro nin o caucho parecían ser as mellores solucións. Foi necesario esperar á década dos trinta do século XX para que Thedore Obrig alumase as primeiras lentes de plástico, fabricadas con polimetil metacrilato.

Nestes momentos calcúlase que hai máis de 130 millóns de persoas en todo o mundo que utilizan de forma regular lentes de contacto, e a pesar de que a maioría o fan para corrixir defectos visuais, hai moitas que llas poñen unicamente por cuestións estéticas, para cambiar a cor dos seus ollos.

Nun futuro non moi afastado, quizais, sexa posible que as lentes de contacto convértanse nun obxectivo da industria tecnolóxica. Con lentes de contacto intelixentes dotadas de sensores vai se é posible medir os niveis de glicosa, as variacións da presión intraocular ou os niveis de alcohol en sangue. Outras das moitas posibilidades que poden ofrecer as lentes de contacto do futuro é ampliar a realidade virtual mediante lentes de contacto capaces de procesar datos (sinais de tráfico, prezos…), tomar fotografías, facer zoom ou capturar todo o espectro infravermello, permitíndonos gozar dunha visión nocturna. Que máis se pode pedir?

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia