SABÍAS QUE... A CURIOSA COMPOSICIÓN DO PO DO NOSO FOGAR

A menos que o remediemos o po remata apropiandose das nosas casas coma se dun exército silencioso tratásese. Cada recuncho, cada superficie, cada obxecto cóbrese por unha fina capa esbrancuxada que parece medrar con cada respiración.

Cada unha desas diminutas partículas son un fragmento de vida, un recordo atrapado nunha suspensión temporal, que se converte no gardián dos nosos segredos. Un confidente silencioso que coñece todos os recunchos e recunchos dos nosos fogares.

Cando os raios de sol cóanse polas xanelas ilumínanse as partículas suspendidas no aire, descubríndonos un universo microscópico en constante movemento. Desta forma, os mobles, outrora relucentes, parecen envellecidos por un fino manto; os títulos dos libros ocúltanse baixo unha grosa capa de partículas e as fotografías tínguense dunha brétema opaca. O po fixo acto de presenza.

A composición do po pode variar segundo a localización do fogar, a época do ano e as actividades que realicemos na nosa casa. Pero, en xeral, o po está composto por unha mestura de células procedentes da nosa pel, fibras téxtiles, ácaros de po, partículas de pole e de terra, bacterias, fungos e restos de alimentos.

E é que os seres humanos somos auténticas fábricas de células e constantemente estamos a nos desprender delas. As células mortas mestúranse coas fibras da nosa roupa, das alfombras ou das cortinas e acumúlanse no po dándolle unha maior consistencia.

Neste universo os ácaros son os reis. Estes parentes afastados das arañas e tan pequenos que só se poden ver cun microscopio poderíanse describir como pequenas bolitas con patiñas. Os ácaros do po adoran os lugares cálidos e húmidos e o seu prato preferido son as células mortas, e arrástranse por todas partes de forma sibilina.

A pesar de que non morden nin pican, os ácaros poden ser responsables dalgúns problemas que incumben á nosa saúde, xa que os seus excrementos son moi alerxénicos e poden provocar reaccións alérxicas en persoas sensibles.

Xunto aos ácaros do po, as bacterias e os fungos atopan neste paraíso un ambiente cálido e húmido ideal para medrar e reproducirse.

Pero o po non é un simple amontoamento de partículas e microorganismos, é moito máis que iso. Temos que dimensionarlo como un ecosistema dinámico, onde uns seres invisibles aos nosos ollos interactúan entre si e coa súa contorna.

Por unha banda, as bacterias descompoñen as células mortas e as fibras téxtiles, liberando nutrientes que son utilizados por outros microorganismos, por outra, os fungos medran sobre as partículas de po, formando un armazón de filamentos que lles permite explorar a súa contorna.

O tipo e a cantidade de po que se acumula nun fogar poden proporcionarnos unha información moi valiosa. Por exemplo, un exceso de pole pode indicar que as xanelas non se pechan correctamente ou que hai unha planta con flores na habitación; mentres que a presenza de certas bacterias pode revelar problemas de humidade ou ventilación.

Así que xa sabes, a próxima  vez que quites o po do moble pensa por un momento o microuniverso que se esconde ante os seus ollos.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia