SABÍAS QUE... POR QUE AS MINAS DOS LAPIS FABRÍCANSE CON GRAFITO)
Antes da aparición do grafito os artistas debuxaban con tintas a pluma ou pincel, carboncillos ou pasteis, e con baleas metálicas de prata, cobre, chumbo ou ouro. De todas estas modalidades as máis utilizadas eran as de chumbo e prata, xa que permitían realizar un trazo similar ao que se conseguía co proceso de gravado.
A chamada ’punta de prata’ tradicional realizábase cun arame, como os que se usan en xoiería, que tiña os extremos redondeados para evitar o raspado da superficie para debuxar.
Grafito/ es.wikipedia.org
Ao longo do medioevo aplicábase este arame directamente sobre manuscritos de pergamiño, pero no século XIV o proceso sufriu cambios notables e comezou a empregarse sobre soportes previamente preparados, utilizando unha imprimatura a base de cola de coello, gesso auténtico e branco de chumbo.
No ano 1564 incorporouse o grafito ao universo da escritura e o debuxo. O acontecemento tivo lugar en Inglaterra, sabemos que preto da fronteira con Escocia caeu unha terrible tormenta que derrubou algunhas árbores, o cal provocou que un xacemento de grafito aflorase á superficie e quedase á vista de todos. Os cidadáns empezaron a utilizalo para realizar marcas cun éxito sen precedentes, ata o punto que rapidamente comezou a venderse en forma de barritas.
A pesar de todo, as primeiras barriñas de grafito tiñan un gran problema: a sucidade que deixaban co seu uso. A solución chegou moito tempo despois: en 1795. Ese ano o francés Nicolas-Jacques Contei mesturou grafito con arxila elaborando o primeiro lapis da historia. Apenas cinco anos despois John Eberhard fundou en Estados Unidos a primeira fábrica de produción de lapis a gran escala.
O grafito achega a cor negra da escritura á vez que a arxila actúa como axente de unión, dando forma e resistencia á mina. Canto máis grafito conteña un lapis máis suave será a súa mina e permitirá que a escritura sexa máis branda e escura; mentres que a maior proporción de arxila a mina será máis dura e os trazos serán máis nítidos e claros.
Neste momento dispoñemos de lapis con minas de diferentes durezas que son clasificados coas letras H, HB, F e B. A letra H, do inglés hard, duro, fai referencia a aqueles lapis que deixan pouca pegada no papel, polo que son ideais para realizar os primeiros esbozos e as liñas de guía das acuarelas.
Os lapis clasificados dentro da categoría HB son aqueles que teñen minas situadas no espectro entre o brando e duro, ideais para tomar notas, debido a que permiten unha escritura consistente e clara, sen deixar marca no papel. Os lapis coa letra F teñen prestacións similares ao HB e están fabricados cunha mina firme.
Por último, dispoñemos de lapis B, do inglés black, negro, que son os máis brandos e cos que conseguimos unha tonalidade negra máis intensa, sendo os máis aptos cando o que queremos é sombrear un debuxo.
FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia
0 comentarios