UN PLANETA CON GANAS DE MORRER

A misión Cheops descobre un planeta con ganas de morrer / Daniel Resa

Algúns exoplanetas orbitan moi preto da súa estrela, é o caso de HIP 67522 b, que está tan próximo que exerce influencia magnética sobre a súa anfitrioa, o que pode supoñer a propia desaparición do planeta. Astrónomos da misión CHEOPS, un proxecto espacial da Axencia Espacial Europea (ESA), detectaron que o exoplaneta parece desencadear labaradas de radiación procedentes da súa estrela, as cales, á súa vez, están a destruír a tenue atmosfera do planeta e provocando que se reduza cada ano.

Esta é a primeira vez que se ve un planeta que inflúe na súa estrela anfitrioa, desbaratando a suposición anterior de que estas compórtanse de forma independente, indicou a ESA nun comunicado. Tamén é a primeira proba da existencia dun ’planeta con ganas de morrer’, sobre cuxa existencia teorizárase nos anos noventa, pero as labaradas observadas agora son unhas cen veces máis enerxéticas do esperado, indica unha investigación que publica Nature.

A estrela HIP 67522 é lixeiramente maior, máis fría e moito máis nova que o Sol (17 millóns de anos fronte a 4.500 millóns), e ten dous planetas, o máis próximo, HIP 67522 b, obxecto deste estudo, tarda só sete días en virar ao redor dela.

Desde que se descubriu o primeiro exoplaneta nos noventa, os astrónomos preguntáronse se algúns poderían estar a orbitar o suficientemente preto como para perturbar os campos magnéticos das súas estrelas anfitrioas, pois de ser así poderían desencadear labaradas.

O equipo, encabezado por Ekaterina Ilin, do Instituto Holandés de Radioastronomía (Astron) usou o Satélite de Sondaxe de Exoplanetas en Tránsito (TESS) da NASA, para localizar estrelas que puidesen lanzar labaradas pola interacción dos seus planetas e deron con HIP 67522.

Os investigadores recorreron ao Satélite para a Caracterización de Exoplanetas (Cheops) da ESA, co que observaron esas labaradas cando o planeta transitaba por diante da estrela vista desde a Terra, o que facía moi probable que sexan provocadas polo propio planeta. O equipo deduciu que o planeta está o suficientemente preto como para exercer a súa propia influencia magnética sobre a súa estrela anfitrioa.

O planeta acumula enerxía na súa órbita e rediríxea en forma de ondas ao longo das liñas do campo magnético da estrela, coma se azoutase unha corda. Cando a onda alcanza o final da liña de campo magnético na superficie da estrela, desencadea unha labarada masiva.

HIP 67522 b non só provoca labaradas, senón que o fai na súa dirección, polo que experimenta seis veces máis radiación da que recibiría noutras condicións. Ese bombardeo de tanta radiación de alta enerxía non é un bo agoiro para HIP 67522 b, que ten un tamaño similar ao de Xúpiter, pero a súa densidade é a de "un algodón de azucre", o que o converte nun dos exoplanetas máis delgados xamais atopados, agregou a ESA.

Co tempo, a radiación está a erosionar a atmosfera do planeta, o que significa que está a perder masa moito máis rápido do esperado e nos próximos cen millóns de anos, podería pasar de ser un planeta case do tamaño de Xúpiter a un moito máis pequeno do tamaño de Neptuno.

Cando se descubriu, HIP 67522 b era o planeta máis novo coñecido que orbitaba tan preto da súa estrela anfitrioa, pero desde entón, os astrónomos detectaron un par de sistemas similares e é probable que haxa ducias máis no Universo próximo.

O satélite Cheops contribuíu a esta investigación dunha forma que non se previu, pois desenouse para caracterizar o tamaño e a atmosfera dos exoplanetas. O científico do proxecto Cheops da ESA, Maximillian Günther, destacou que é "realmente fermoso ver como a misión contribúe a este e outros resultados que van moito máis alá do que se previu que fixese".

FONTE: 20minutos.es