Blogia
vgomez

UN PAÍS CHAMADO ESPAÑA

A CATEDRAL DE SANTIAGO A VISTA DE DRON

 

Hoxe, 25 de xullo, Santiago de Compostela é un referente no mundo. A súa catedral e os arredores forman un conxunto histórico impresionante. Drones FPV ofrécenos unha nova perspectiva da Catedral a vista de dron.

Impresionante!

OS POBOS MÁIS BONITOS DE ESPAÑA: GALICIA

1. Mondoñedo 2. Combarro 3. Ribadavia 4. Cambados 5. Allariz / viajes.nationalgeographic.com.es

Galicia é unha das rexións españolas que máis pobos con encanto acolle. As zonas rurais, a pesar de atoparse cada vez máis despoboadas, esconden unha maxia dificilmente presente nos enclaves máis populosos. A revista National Geographic incluíu cinco lugares galegos entre a súa selección de 100 paraxes nacionais: Combarro, Cambados, Allariz, Ribadavia e Mondoñedo.

Entre afamados pobos como Albarracín (Teruel), Cudillero (Asturias), Hondarribia (Guipúscoa) e Pollença (Mallorca), cóanse cinco enclaves de Galicia cunha beleza particular que atraeu a atención da revista internacional. Entre eles, Mondoñedo (Lugo) é o mellor posicionado, no posto 16.º. Por detrás, Allariz (Ourense), Cambados (Pontevedra), Combarro (Pontevedra) e Ribadavia (Ourense).

Algúns levan anos atraendo a visitantes, outros seguen sendo secretos moi ben gardados, pero todos contan cun elemento común: reivindicar o seu interese máis aló das súas pequenas dimensións. O seu esplendoroso pasado, a súa comuñón coa natureza ou a súa impecable arquitectura, en ocasións recoñecida pola UNESCO, convérteos en marabillas en miniatura.

FONTE: viajes.nationalgeographic.com.es

RIQUEZA NATURAL E PAISAXÍSTICA DE ESPAÑA XIV (FIN)

Remato coa serie Riqueza natural e paisaxística de España, na que facemos un pequeno percorrido polas marabillas que a natureza esculpíu ao longo dos anos e aqueles espazos que son o resultado do traballo e enxeño do ser humano.

Hoxe imos a...

14. Os meandro do Melero (Extremadura)

No límite oriental da serra de Gata, dentro da comarca das Hurdes e debuxando a fronteira entre Cáceres e Salamanca, podemos observar este espectacular  meandro que forma o río Alagón. Un meandro é unha curva sinuosa descrita polo curso dun río, que se forma con maior facilidade nos ríos das chairas aluviais con pendente moi escasa, dado que os sedimentos adoitan depositarse na parte convexa do meandro, mentres que na cóncava, debido á forza centrífuga, predomina a erosión e o retroceso da beira.

O meandro do Melero atópase no parque natural das Batuecas, Sierra de Francia (Extremadura). Iso si, sendo mais exactos o mesmo meandro separa Extremadura de Castela e León.

Iste fenómeno natural no que o Alagón dá unha volta sobre si mesmo para engulir un illote repleto de árbores (Isla de Romerosa) visto dende o mirador da Antigua é impresionante.

Quedan, aínda, moitas outras paisaxes espectacuñares deste país chamado España, pero serán motivo doutra serie.

Ata a próxima!

FONTE: Idea orixinal abc.es/viajar, es.wikipedia.org e elrincondesele.com   Imaxe: es.wikipedia.org

RIQUEZA NATURAL E PAISAXÍSTICA DE ESPAÑA XIII

Continúo coa serie Riqueza natural e paisaxística de España, na que facemos un pequeno percorrido polas marabillas que a natureza esculpíu ao longo dos anos e aqueles espazos que son o resultado do traballo e enxeño do ser humano.

Hoxe imos a...

13. O real xardín Botánico (Madrid)

No centro de Madrid existe un recollido lugar onde aínda é posible gozar da natureza e da calma. O Real Xardín Botánico é unha caixa de sorpresas para quen se achegue a el, porque está repleto de fermosos recunchos que contemplan máis de dous séculos de historia. Ademais este singular espazo introduce ao visitante no coñecemento dunha ciencia con longos anos de tradición como é a Botánica.

O Real Xardín Botánico de Madrid é un centro de investigación do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC). Fundado por Real Orde do 17 de outubro de 1755 polo rei Fernando VI no Soto de Faragullas Quentes, preto do río Manzanares, Carlos III ordenou o traslado á súa situación actual en 1781, ao Paseo do Prado, xunto ao Museo de Ciencias Naturais que se estaba construíndo (actualmente Museo do Prado). Este xardín botánico alberga en tres terrazas graduadas, plantas de América e do Pacífico, ademais de plantas europeas.

Mañá outro lugar alucinante!

FONTE: Idea orixinal abc.es/viajar, es.wikipedia.org e rjb.csic.es Imaxe: esmadrid.com

RIQUEZA NATURAL E PAISAXÍSTICA DE ESPAÑA XII

Continúo coa serie Riqueza natural e paisaxística de España, na que facemos un pequeno percorrido polas marabillas que a natureza esculpíu ao longo dos anos e aqueles espazos que son o resultado do traballo e enxeño do ser humano.

Hoxe imos a...

12. Parque Güell (Cataluña)

O Parque Güell é un parque público con xardíns e elementos arquitectónicos situado na parte superior da cidade de Barcelona, en Cataluña.

É o resultado actual dunha fallida operación urbanística que tentaba crear unha cidade xardín ao estilo inglés de acordo coas tendencias do momento que procuraban o contacto coa natureza. Foi deseñado por Antoni Gaudí, máximo expoñente do modernismo catalán, por encargo do empresario Eusebi Güell. Construido entre 1900 e 1914, foi inaugurado como parque público en 1926.

Está catalogado como un monumento declarado no rexistro de Bens Culturais de Interese Nacional do patrimonio catalán e no rexistro de Bens de Interese Cultural do patrimonio español.​ Tamén forma parte do Patrimonio da Humanidade declarado pola UNESCO como Obras de Antoni Gaudí.

Mañá outro lugar alucinante!

FONTE: Idea orixinal abc.es/viajar, gal.wikipedia.org  Imaxe: tiqets.com/es

RIQUEZA NATURAL E PAISAXÍSTICA DE ESPAÑA XI

Continúo coa serie Riqueza natural e paisaxística de España, na que facemos un pequeno percorrido polas marabillas que a natureza esculpíu ao longo dos anos e aqueles espazos que son o resultado do traballo e enxeño do ser humano.

Hoxe imos a...

10. A Albufeira (Comunidade Valenciana)

O Parque natural da Albufera ou A Albufera é un parque natural da provincia de Valencia, na Comunidade Valenciana. Foi tamén coñecido polos romanos como Nacarum Stagnum e nalgúns poemas árabes denomínaselle Espello do Sol.

Esta paraxe de 21.120 ha, que foi declarado Parque Natural pola Xeneralidade Valenciana en 1986, comprendendo o sistema formado pola Albufera propiamente dita, a súa contorna húmida, e o cordón litoral adxacente a ambos.

A Albufera, propiamente dita, é unha lagoa costeira superficial (profundidade media de 1 m). Ten unha extensión de 23,94 km², e está rodeada de 223 km² de  arrozais.​ A súa cunca hidrográfica ten unha extensión de 917,1 km², que se estende desde o nivel do mar ata unha altitude duns 1000 msnm. Está separada do mar por unha estreita barra litoral (restinga) areosa con dunas estabilizadas por un bosque de piñeiros (Dehesa do Saler). O seu valor ecolóxico é moi grande.

Mañá outro lugar alucinante!

FONTE: Idea orixinal abc.es/viajar, gal.wikipedia.org  Imaxe: comeamaviaja.com

RIQUEZA NATURAL E PAISAXÍSTICA DE ESPAÑA X

Continúo coa serie Riqueza natural e paisaxística de España, na que facemos un pequeno percorrido polas marabillas que a natureza esculpíu ao longo dos anos e aqueles espazos que son o resultado do traballo e enxeño do ser humano.

Hoxe imos a...

10. O Teide (Illas Canarias)

O Teide é un volcán (estrato-volcán do tipo estromboliano) situado na illa de Tenerife (Illas Canarias). Cunha altura de 3.718 m sobre o nivel do mar e uns 7.000 m sobre o fondo oceánico, é o cume máis alto de España, así como de calquera das illas atlánticas, sendo o terceiro volcán da Terra en altura.

En 1954 o Teide e todo o circo do seu arredor foi englobado no Parque Nacional das Cañadas del Teide. Actualmente utilízase o nome de Parque Nacional do Teide. En 2007 foi nomeado Patrimonio da Humanidade.

Mañá outro lugar alucinante!

FONTE: Idea orixinal abc.es/viajar, gal.wikipedia.org  Imaxe: hoteles.net

RIQUEZA NATURAL E PAISAXÍSTICA DE ESPAÑA IX

Continúo coa serie Riqueza natural e paisaxística de España, na que facemos un pequeno percorrido polas marabillas que a natureza esculpíu ao longo dos anos e aqueles espazos que son o resultado do traballo e enxeño do ser humano.

Hoxe imos a...

9. Fuente Dé (Cantabria)

Fuente Dé é unha localidade do concello de Camaleño, situado no linde occidental de Cantabria, na comarca de Liébana. O seu circo glaciar, poboado de faias e no cal nace o río Deva, é un punto de interese xeomorfolóxico. 

Este lugar posúe un teleférico que salva un desnivel de 753 metros cunha lonxitude de cable de 1.640 m. A estación superior do teleférico chámaselle O Cable, coñecida como o Balcón dos Picos de Europa, unha plataforma calcaria sobre a que se erguen algúns dos picos máis característicos do Parque Nacional dos Picos de Europa. Un deses picos é Pena Vella, que cos seus 2613 metros sobre o nivel do mar é denominado o teito de Cantabria.

Mañá outro lugar alucinante!

FONTE: Idea orixinal abc.es/viajar, es.wikipedia.org e turistilla.com  Imaxe: es.wikipedia.org