¿INVISIBILIDADE?

As revistas Science e Mature publicaron onte, simultaneamente, un artigo dos investigadores estadounidenses Jason Valentine e Xihan Zadan da Universidade de Berkley no que manifestan que conseguiron desenvolver uns novos metamateriales que permiten a invisibilidad dos obxectos tridimensionales.

Os metamateriales son estructuras creadas artificialmente e que non se poden atopar na natureza. Tratase de compostos ordenados con propiedades físicas distintas a dos seus constituíntes. Por exemplo, o indice de refracción dun metamaterial por ser negativo mentres que o índice de refracción das partes constituíntes é sempre positivo. Algúns deles fabrícanse con técnicas de nanotecnoloxía (ciencia de fabricar e controlar estructuras e máquinas con tamaños menores a un micrón) similares ás que se empregan para fabricar micromáquinas e circuítos integrados.

Os sistemas creados polos investigadores posúen unha capacidade de refracción negativa, un fenómeno que se produce tamén cando, por exemplo, introducimos unha cana de palla na auga e vémola dobrada, xa que o líquido desvirtuou a traxectoria natural da luz. Así pois, e do mesma xeito que a cana aparece aos nosos ollos cunha forma diferente á que ten en realidade, os metamateriales conseguen que a luz rodee o obxecto que non absorbe nin reflicte a luz, polo cal convérteo en invisible

Para lograr este curioso efecto, os científicos utilizan dous procesos distintos. A invisibilidad comeza cando unha rede de capas de metal desvía a dirección da luz, mentres que outra estrutura de diminutos cables de prata a difumina.

Sobre as posibilidades de que estas novas estruturas de refracción negativa supoñan o paso definitivo á tan ansiada invisibilidad total, tema principal dalgunhas películas de ciencia ficción, os investigadores quixeron mostrar os seus reservas, xa que, segundo afirmaron, calquera tipo de fórmula máxica para conseguir que os obxectos desaparezan ao ollo humano aínda está moi lonxe de conseguirse.