CHEGA A LIFI

 

O científico da Universidade de Edimburgo, Harold Haas, descubriu en 2011 que a luz dun só LED (diodo emisor de luz) era capaz de transmitir máis datos que unha antena de telefonía. As probas no laboratorio lograron unha velocidade de transferencia de arquivos de ata 224 gigabits por segundo. Isto supoñería descargar nun chasquido 18 películas. Estímase que no ano 2019, o tráfico mundial de datos incrementarase ata os 24,3 exabytes ao mes (24.300 millóns de gigabytes). O desenvolvemento de conexións por luz directa (tamén coñecida como LiFi) é só o antecedente dunha revolución moi próxima.

A principal diferenza co wifi é que sendo as dúas ondas electromagnéticas para transportar os datos, a LiFi faio a través da luz visible e non por microondas. Supérase así o problema da saturación do espectro de radiofrecuencia que reduce a velocidade das actuais conexións. O obstáculo para a implantación das cidades intelixentes xa non existiría.

Aínda non está comercializado, pero xa hai empresas que teñen previsto poñer no mercado soluciones baseadas nesta tecnoloxía. Sisoft, en México, conta por correo electrónico que están xa na de miniaturización dos seus prototipos. Esta empresa ten tres patentes de modelos de transmisión e comunicación a través de diodos led. "O problema está no hardware dos aparellos porque os procesadores aínda non son tan rápidos como para captar todos os paquetes que envía a luz visible", explican. O custo é outra das súas vantaxes porque non require grandes instalacións. O prezo roldará, dependendo do tipo de LED e chip, entre os 50 e os 800 euros.

Funciona como un código morse avanzado. Con só instalar un modulador, calquera LED sería capaz, non só de dar luz, senón tamén de transmitir datos. Estes moduladores fan que a luz se acenda e apague millóns de veces por segundo creando os ceros e uns binarios que cifran os datos. O parpadeo é imperceptible para o ollo humano, pero non para uns fotodiodos colocados nos móbiles ou computadores que se encargarán de recoller os cambios da luz e interpretalos para convertelos en información. Desta forma, toda a rede de iluminación dunha casa converteríase así nun gran router con múltiples puntos de conexión ao que conectar os gadgets.

Isto non significa, con todo, o fin do wifi. O deseño prevé, en principio, só a baixada de información (unidireccional), aínda que os científicos aseguran que conseguir, non só, por exemplo, recibir un correo electrónico, senón tamén poder mandalo, sería tan sinxelo como colocar un emisor de luz no dispositivo (bidireccional). A idea é que ambos os sistemas coexistan para conseguir conexións máis eficientes e seguras.

E é que a transmisión de datos por luz directa limita o seu radio á estancia na que o emisor e o receptor atópense. Ningunha persoa pode interferir o sinal, como si pode facerse a través das microondas. Esta ausencia de interferencias favorece a instalación nos hospitais -en Corea do Sur existe un proxecto para eliminar todo o cableado de determinadas máquinas- ou nos avións. As utilidades son tantas como a mente poida imaxinar.

FONTE: Xornal El País/Ciencia