RESTOS DO SUPERCONTINENTE GONDWANA

Localización do "continente perdido" / Imaxe: Nature Communications.

Baixo as augas cristalinas da illa Mauricio dormen desde hai millóns de anos os restos dun continente perdido, que nada ten que ver coas ilusións da Atlántida. Un grupo de científicos confirmou o achado baixo o océano Índico de rastros da desintegración do supercontinente Gondwana, hai 200 millóns de anos, para debuxar a actual face da Terra. O descubrimento produciuse a partir de que sobre a superficie de Mauricio, unha illa volcánica moza, de apenas nove millóns de anos de idade, había rocas (circonio) que databan de hai 3.000 millóns de anos. E iso non era normal.

Os restos achados agora baixo o océano Índico (e sobre Mauricio) son un pedazo de cortiza que foi posteriormente cuberto por lava mova durante as erupciones volcánicas na illa. Os investigadores están convencidos de que se trata dunha pequena peza do continente antigo, que rompeu desde a illa de Madagascar, cando África, a India, Australia e a Antártida separáronse e formaron o océano Índico, segundo unha investigación que se publicou en Nature Communications.

Os circonios son minerais que se producen principalmente en granitos dos continentes. Conteñen trazas de uranio, torio e chumbo, e debido ao feito de que sobreviven moi ben ao proceso xeolóxico, conteñen un rico rexistro de procesos xeolóxicos e poden datarse con gran precisión.

Esta non é a primeira vez que circonios de miles de millóns de anos atopáronse na illa. Un estudo feito en 2013 atopou rastros do mineral na area da praia. Con todo, este estudo recibiu algunhas críticas, incluíndo que o mineral podería ser soprado polo vento, ou levado nos pneumáticos do vehículo ou os zapatos dos científicos.

Gondwana era un súper continente que existía hai máis de 200 millóns de anos e que contiña rocas de 3.600 millóns de anos, antes de dividirse no que hoxe son os continentes de África, América do Sur, Antártida, India e Australia. A división produciuse debido ao proceso xeolóxico da tectónica de placas. Este é o proceso onde a conca do océano está en movemento continuo, e móvese entre 2 cm e 11 cm por ano. Os continentes montan sobre as placas que compoñen o fondo oceánico, o que provoca o movemento dos continentes.

FONTE: Xornal El País/Ciencia