O ANIMAL MÁIS ANTIGO DA TERRA?

Imaxe dunha moderna especie de demoesponxa que produce as mesmas moléculas que as esponxas primitivas / Paco Cárdenas/abc.es

De forma común sinálase a explosión cámbrica, período que se sitúa hai 530 millóns de anos e no que proliferaron  exponencialmente os organismos  multicelulares, como o principio dos grandes grupos animais. Aquí suponse que xurdiu o antepasado a partir do cal evolucionaron as actuais peixes, as aves, os mamíferos e mesmo o ser humano. Con todo, segundo avanza a ciencia e a tecnoloxía, cada vez atópanse máis evidencias de que o noso predecesor podería existir moito antes do que establece esta teoría, anticipando a orixe do primeiro ser animal do planeta Terra.

É o caso da investigación dirixida por Gordon Love, titular do departamento de Ciencias da Terra da Universidade de California, Riverside (Estados Unidos) e publicada na revista Nature Ecology & Evolution. Este grupo de científicos, centrados desde hai máis dunha década en atopar a vida  primixenia a través de  biomarcadores, achou a evidencia do animal máis antigo que se coñece ata a data: o rastro dunha especie de esponxa que viviría hai entre 660 e 635 millóns de anos. É dicir, cen millóns de anos antes da proliferación de seres vivos  pluricelulares no  Cámbrico. Ademais, o achado sería anterior ao último fósil catalogado como especie animal (Dickinsonia), e cuxos restos datan hai 558 millóns de anos.

Diversas investigacións concluíron que a primeira forma animal de vida sería unha especie de esponxa, da que sería complicado atopar, en efecto, fósiles  corpóreos; aínda que como o resto de ser vivos, deixaron a súa pegada no planeta a través de interaccións co medio ou  secreciones (os  biomarcadores) que, tras a súa análise, arroxan datos do pasado máis remoto da aparición da vida.

Respecto diso,  Love aclara que este estudo non trata da captura do primeiro animal que apareceu na Terra, "senón que estas análises evidencian o momento no que as primitivas esponxas eran o suficientemente abundantes en certos ambientes mariños como para deixar un rastro  detectable de  biomarcadores". De feito, o estudo recolle mostras de rochas antigas de lugares tan distantes como Omán,  Sibera e India.

O grupo de Love basea o seu novo traballo noutro estudo previo realizado en 2009. Utilizando o mesmo sistema, os investigadores atoparon un  biomarcador  estoroide descoñecido, chamado 24-isopropilcolestano (24-ipc). Demostraron que esta molécula está presente en certas esponxas, aínda que tamén en certas algas modernas, o que implicaba que os restos achados puidesen ser vexetais e non animais. Agora, o novo estudo inclúe á teoría un novo  biomarcador, o 26-metilstigmastano (26-mes), que só  sintentizan unha serie de especies de esponxas modernas, chamadas  demosponxas e que vén a "duplicar" a evidencia de vida animal.

Love sinala que "é improbable que a combinación destes dous esteroides nas  demosponxas do  Neoproterozoico atopadas en antigas rochas pertenzan a unha rama extinta de  demoesponxas" e que o máis factible é que a habilidade para crear estas moléculas xurdise nunha especie  primixenia con esta habilidade que se mantivo ao longo da evolución, ata as esponxas actuais.

FONTE: P.Biosca/abc.es/ciencia