SABÍAS QUE... POR QUE AS TAPAS DE SUMIDOIRO SON REDONDAS E NON RECTANGULARES?

Un dos maiores logros da humanidade son os sistemas de rede de sumidoiros, cuxo orixe remóntase case aos albores da civilización. O obxectivo das tapas de rexistro é, basicamente, selar o acceso aos sistemas subterráneos. Curiosamente, nos seus inicios o termo «pozo de rexistro» non gardaba relación coa rede de sumidoiros, empregábase para referirse aos buracos de acceso entre as cubertas dos barcos de vela.

Foi cara ao 350 a. de C. cando os romanos crearon o primeiro sistema de rede de sumidoiros subterránea, estaba formado por complexos acuedutos que drenaban os pantanos locais e transportaban os residuos a zonas extramuros.

Os sumidoiros romanos, escavadas a man e revestidas con ladrillos, contaban con vías de acceso para que os enxeñeiros civís puidesen realizar o correcto mantemento. Encima daqueles accesos colocábase unha pesada laxa de pedra, como sistema de selaxe, este ronsel pétreo sería o antecedente da nosa «tapa de sumidoiro».

Non sería ata o século XIX cando se desenvolveron o pozo e a tapa de sumidoiro moderno empregando materiais e técnicas de instalación máis avanzados, pero partindo da base e do deseño romano.

A tapa debe cumprir unha serie de características, por unha banda, debe ser robusta para resistir o paso de vehículos e persoas, pero ao mesmo tempo debe ser fácil de retirar para permitir o acceso dos equipos de mantemento.

O material co que se fabrican as tapas está determinado basicamente pola localización e o tipo de tránsito á que se verá sometida, desta forma hainas de aceiro galvanizado, de aceiro inoxidable, de aluminio, de formigón… Nos últimos tempos o roubo reiterado, para a súa posterior venda como chatarra, obrigou a utilizar materiais diferentes, como poden ser o popilpropileno ou o composite.

A xeometría que se utiliza no seu deseño non é casual, xa que unha tapa circular fai que se poida rodar dun lugar a outro para transportala e, ademais, que poida encaixar no seu sitio desde calquera ángulo.

Ademais, ao ser redondas teñen un diámetro constante e isto impide fisicamente que as tapas poidan caer polo buraco, xa que a distancia que une o centro con calquera punto é sempre o mesmo, algo que non sucede con outras figuras xeométricas. Se fose cadrada, por exemplo, podería virarse e caer á rede de sumidoiros.

Cando se utilizan tapas con forma paralepípeda é porque están deseñadas para protexer arquetas, redes de distribución de electricidade ou doutros tipos de cableado, como son os de telecomunicacións.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia