Sabías que... Os produtos «sen azucres engadidos» poden conter azucre

Co azucre como inimigo número uno da saúde, moitos produtos abónanse á mensaxe sen azucres engadidos. Pero non todos os azucres son iguais. Por unha banda, están os intrínsecos, é dicir, os que conteñen de forma natural algúns alimentos, como os lácteos, as froitas e as verduras enteiras. Estes azucres non son prexudiciais para a saúde. E doutra banda, atópanse os azucres libres, que son os que relaciónanse co risco de desenvolver enfermidades como a diabetes tipo 2. No grupo dos azucres libres inclúense todos os azucres engadidos, pero tamén os que se atopan nas froitas e verduras procesadas, é dicir, trituradas, batidas ou espremidas, ademais do mel, os siropes e os xaropes.

A mención sen azucres engadidos está regulada e só pode facerse se o fabricante non engadiu ningún azucre simple ou calquera alimento utilizado polas súas propiedades edulcorantes, como o mel, os xaropes ou os zumes concentrados.

Se os azucres están naturalmente presentes nos alimentos, débese indicar na etiquetaxe coa mensaxe: “Contén azucres naturalmente presentes”. É o que ocorre cun iogur ao que non se engade azucre, pero que contén a lactosa do leite.

A mención “sen azucres engadidos” non significa necesariamente que o alimento non conteña azucres libres:

- Por unha banda, hai ingredientes que levan azucres intrínsecos e que se liberan no procesado, como a froita cando se fai zume.

- Por outra, outros ingredientes, como os cereais, teñen gran cantidade hidratos de carbono complexos, formados por cadeas de azucres simples. Estes hidratos rompen durante o procesado e liberan azucres simples.

En ambos os casos, o produto pode usar este reclamo, a pesar de que pode conter unha gran cantidade de azucres insanos. A Organización Mundial da Saúde (OMS) recomenda que os azucres libres acheguen, como máximo, o 5 % da enerxía diaria (25 g en adultos), mentres que a Autoridade Europea de Seguridade Alimentaria (EFSA) indica que non hai un consumo seguro e que debe ser o máis baixo posible.

O dato dos azucres que aparece na etiquetaxe nutricional de todos os produtos recolle os azucres simples presentes no alimento, pero non distingue entre intrínsecos (os bos) e libres (os que hai que evitar).

Isto fai que haxa que ter un coñecemento profundo da composición dos alimentos para poder identificar que tipo e cantidade de azucre ten un produto, algo que non está ao alcance da maioría dos consumidores.

Para ter unha referencia sinxela e poder facer eleccións dunha soa ollada, podemos ter en conta que un produto é alto en azucres cando contén a partir de 10 g de azucres totais por cada 100 g de alimento no caso dos sólidos e 5 g de azucres totais por 100 ml no caso dos líquidos. Ademais, a cantidade máxima recomendada pola OMS é de 25 g ao día para adultos.

A mención “sen azucres engadidos” non é unha garantía de que o alimento non conteña azucres libres, que son os que debemos restrinxir. É un reclamo que pode resultar confuso e dar aparencia de alimento máis saudable, sen selo.

FONTE: consumer.es    Imaxe: Viginia Martín/consumer.es