SABIAS QUE... DYSANIA E CLINOMANÍA

Segundo a mitoloxía grega o encargado de inducirnos o sono é Morfeo, fillo de Hipnos, que personificaba o sono, e de Nix, a noite. Morfeo é representado con ás que se baten rápida e silenciosamente, o cal permítelle desprazarse con gran celeridade creando un mundo onírico. Ademais, o deus grego ten a capacidade de adoptar unha aparencia humana para aparecer nos soños, especialmente a dos seres queridos. Tivo un final tráxico, xa que foi fulminado por Zeus por revelar segredos divinos aos mortais a través das fantasías.

Cada un de nós temos unhas necesidades de descanso nocturno, polo que o tempo de sono ten enormes variacións individuais, nas que intervén de forma directa o ritmo biolóxico do sono. En ocasións temos dificultes para saír da cama polas mañás, entramos nun estado de confusión ou aturdimiento, especialmente cando entra en xogo cambios do ritmo do sono, ben sexa por traballo ou por capricho, necesidade de madrugar en exceso, cambios no ritmo do sono… En calquera caso, bastan uns 10 minutos para que alcancemos o estado de alerta adecuado. Nalgunhas persoas este tempo prolóngase en exceso, existindo unha dificultade extrema que se dilata máis aló dos trinta minutos. Dise que sofren dysania .

A dysania consiste nun trastorno do sono que pode ser producido por insomnio (inicial ou terminal) ou por unha alteración do patrón do sono, e que conduce a un estado de confusión tras espertarnos. Nas persoas con dysania o corpo pídelles seguir durmindo a pesar de que son conscientes de que chegou o momento de levantarse. Ademais, a dysania adoita ir acompañada de irritabilidade ou “mal humor”, provocados pola imposibilidade de espertar.

En si mesma a dysania non pode ser considerada unha enfermidade senón como un síntoma de que “algo” non funciona de forma correcta no organismo. Traduce que o corpo non durmiu o suficiente. Esta alteración do sono garda unha relación máis estreita cos hábitos e horarios de sono, ou cunha situación de estrés persoal, que cun trastorno hereditario ou xenético. O que sucede ao longo do día ten a súa tradución durante a noite.

Por outra banda, esta alteración da conciencia pode ser unha manifestación dunha enfermidade, como sucede nalgúns pacientes con síndrome de fatiga crónica ou depresión .

Existe outro trastorno relacionado co soño que se chama clinomanía, unha palabra que deriva do grego kline, que significa leito, e teima, tolemia. As persoas que o sofren están obsesionadas co sono, con pasarse o día tombados na cama, nunca recoñecen descansar o suficiente e non queren levantarse. Estas persoas, a diferenza das que teñen dysania, poden permanecer na cama sen importarlle as obrigacións que están a abandonar, polo que en moitas ocasións a clinomanía desemboca en verdadeiros problemas persoais. Aínda que a priori poida parecer o mesmo a clinomanía é diferente á preguiza, e a primeira pode requirir axuda médica, xa que pode estar asociada a outras doenzas.

En 1981 o grupo español Mecano lanzou o seu primeiro sinxelo titulado “Hoxe non me podo levantar” do que chegaron a vender trinta e cinco mil copias. Seguramente a maioría dos lectores lembran a pegadiza letra dunha das súas cancións:

Hoxe non me podo levantar o fin de semana deixoume fatalt oda a noite sen durmir bebendo, fumando e sen parar de rir. Hoxe non me podo levantar

Os compoñentes de Mecano sufrían clinomanía ou dysania? Habería que preguntarllo a Morfeo.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es