SABÍAS QUE... POR QUE NOS RUBORIZAMOS CANDO NOS AVERGOÑAMOS?

En situacións incómodas ou embarazosas ruborizámonos de forma transitoria, o que os ingleses denominan flushing, un proceso fisiolóxico que se produce pola dilatación dos vasos sanguíneos da pel, en especial os situados a nivel das fazulas.

Algúns estudosos defenden que o ser humano é o único animal da súa familia biolóxica que ten a calidade de ruborizarnos. E é que xa o dixo Charles Darwin, o rubor é a "máis peculiar e a máis humana de todas as expresións".

Do que non parecer existir ningún tipo de dúbida é que o flushing é unha mensaxe encriptado que permite, dalgunha forma, a convivencia humana, é certo que non é unha experiencia pracenteira pero si unha forma de aceptar o noso erro social. Dalgunha forma actúa como unha desculpa física e involuntaria diante dunha equivocación.

Neste sentido, o profesor Ray Crozier, da Universidade de East Anglia, en Reino Unido, defende que o rubor evolucionou como un medio de código social que propicia que as nosas sociedades funcionen de forma correcta.

A razón pola que non nos gusta ruborizarnos é porque non podemos controlalo. E é que cando intuímos que nos equivocamos ou cando mentimos invádenos unha sensación de pudor, atopámonos incómodos. Neses momentos é cando se produce un disparador automático a nivel do noso sistema simpático.

Este sistema forma parte, á súa vez, do sistema nervioso autónomo, o cal controla as accións involuntarias, tales como os latexados cardíacos, a dilatación dos vasos sanguíneos, da pupila do ollo... Para realizar estas accións libera dúas hormonas, adrenalina e noradrenalina, que se verten no sangue e que actúan en todos os tecidos do noso organismo.

Se incrementa a secreción de adrenalina prodúcese un aumento da frecuencia cardíaca, da respiratoria, aumenta a sudoración e as veas dilátanse, de forma que o sangue que flúe cara ás nosas fazulas aumenta e a pel adopta unha coloración sonrosada característica.

Non todas as persoas ruborízanse por igual, aquelas que teñen a pel máis clara, as máis emotivas, as máis ansiosas ou as que necesitan maior aprobación social son as que o fan con maior frecuencia.

O psicólogo estadounidense Jesse Bering, colaborador habitual da revista Scientific American, defende que ruborizarse cando cometemos algunha fechoría é interpretado pola xente que nos rodea como un sinal de honestidade ou arrepentimento, é dicir, é interpretado de forma positiva, o cal pode axudar a que sexamos perdoados.

No libro The psycological significance of the blush o psicólogo experimental Peter J de Jong, da Universidade de Groninga, explica que percibimos como máis empáticos e dignas de confianza a aquelas persoas que se poñen coloradas.

A pesar de todo, non faltan voces autorizadas que se sitúan no extremo contrario, que defenden que o rubor pode ter connotacións negativas, xa que o observador pode pensar que unha persoa inocente nunca tería por que ruborizarse.

Hai máis de cen anos que o neurólogo francés Pierre Janet incluíu a eritrofobia dentro do grupo das fobias a situacións especiais. Etimolóxicamente este vocábulo procede do latín eritro (vermello) e phobos (medo) e consiste no medo irracional a ruborizarnos en público. A este trastorno tamén se lle coñece co nome de ereutofobia, de ereutho, vermello, e phobos, medo. Aínda que a eritrofobia póidase presentar de forma illada adoita formar parte dos trastornos de ansiedade.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia    Imaxe: elcorreo.com