SABÍAS QUE... DESDE CANDO TEMOS GRAMPADORAS?

Diferentes tipos de grampadoras / kalamazoo.es

Na extensa historia da innovación a miúdo pásase por alto a contribución do que poderiamos chamar ’inventos banais’, eses pequenos enxeños que simplifican a nosa vida sen recibir a cambio o recoñecemento que se merecen. Inventos triviais que cambiaron as nosas rutinas e entre os cales se atopan o abrelatas, o humilde afialapis, o post-it e, por que non, a grampadora.

A grampadora é unha ferramenta que se volveu indispensable tanto na oficina como nos nosos fogares, facilitando a creación de proxectos creativos e a organización de documentos. O seu nacemento é un claro exemplo de como as necesidades cotiás poden dar lugar a inventos enxeñosos que perduran ao longo do tempo.

A estrutura compacta e eficiente da grampa revela unha estética minimalista, unha construción enxeñosa coa que se logra unir de forma estable as páxinas sen comprometer a integridade do papel.

As primeiras grampas das que temos noticia fabricáronse en ferro e bronce na época romana e a súa finalidade era enlazar os perpiaños dunha edificación. Preferíanse as grampas de bronce ás de ferro, debido a que eran máis duradeiras e porque, ademais, non se oxidaban co paso do tempo, polo que non aumentaban de volume e non facían saltar as pedras.

Ao longo do medioevo empregáronse grampas de ferro para atar os perpiaños dunha mesma fiada. Adoitaban colocarse por parellas formando un encadeado, ademais os construtores adoitaban embutir as grampas no groso das pedras, fixándoas con chumbo ou xofre.

Da pedra pasouse ao papel. Ao parecer o primeiro prototipo da «grampadora de papel» xurdiu como unha demanda ’real’, unha necesidade do rei francés Luis XVII: necesitaba un instrumento que lle axudase a coser os seus documentos e organizalos. Cada unha daquelas primixenias grampas tiña a insignia da corte real gala.

Por incrible que pode parecernos a primeira grampadora non mantiña as follas unidas, senón que unicamente perforábaas e, unha vez furadas, había que unilas manualmente coa axuda dun cordón. Esta perforadora, porque esta era realmente a súa función, foi patentada polo estadounidense William H Rodger en 1859.

Tempo despois, en 1866, outro estadounidense George W McGill deseñou unha pequena máquina de cobre e zinc capaz de atravesar os papeis cunha grampa metálica que, ademais, mantíñaos suxeitos. Os primeiros modelos, a diferenza dos actuais, unicamente admitían unha grampa, sendo necesario recargalos constantemente, e tampouco as dobraba, polo que unha vez que a grampa atravesaba o papel había que cimbrarla a man. O prototipo foi mellorado trece anos despois polo propio McGill ao deseñar un modelo que era alimentado de forma automática cunha tira de grampas.

En 1937 viu a luz a Swingline Speed Stapler Non 3, un produto comercializado pola compañía Singline, cuxo mecanismo de carga era idéntico ao actual e non sendo necesario aplicar a forza dos modelos anteriores, polo que o grampado era sinxelo e práctico. Os modelos que utilizamos actualmente difiren moi pouco da Stapler Non 3 e as maiores modificacións realizáronse, fundamentalmente, na estética e non no seu funcionamento.

Vintage SWINGLINE No. 3 Speed / ebay.com

E que pasa se nos equivocamos e puxemos a grampa onde non debiamos? Pois non nos queda máis remedio que retirar a grampa. A primeira patente dun quitagrampas atopámola no ano 1969, foi unha ocorrencia de Joseph A Foitle de Overlard Park, un estadounidense fincando en Kansas.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia