A ORIXE DAS PALABRAS: VISTA DE LINCE

A expresión “vista de lince”, a pesar do que se poida pensar, non provén da visión que poidan ter os linces, que ven como calquera outro felino, ten a súa orixe nun personaxe da mitoloxía grega, Linceo.

Linceo era o fillo de Afareo, Rei de Mesenia no Oriente Próximo, e un dos aventureiros que se embarcaron con Jasón en busca do vellocino de ouro. Del dicíase que tiña unha vista tan extraordinaria, incrible e aguda que que podía advertir desde Libia unha frota de Cartago e era capaz de ver a través de obxectos opacos ou o que ocorría baixo terra.

Aínda que os mitos poden ter algo de realidade, neste caso, a calidade que posuía Liceo de ver a través das cousas podía provir dos seus propios coñecementos de xeoloxía ou experiencia en minería, os cales podían permitirlle decidir onde escavar para extraer ouro.

Tras esta explicación, podemos comprobar que este devandito é máis ben un erro de transcrición ou de audición, xa que debería ser “vista de Linceo” e non “de lince”.

Hai que lembrar que non é a única expresión de agudeza visual que recorre aos animais. Tamén adoitamos utilizar co mesmo significado as expresións “vista de aguia” ou “vista de falcón”, que nestes casos si está máis que xustificado xa que as aves, sobre todo as rapaces, teñen o sentido da vista moito máis desenvolvido que os do oído e olfacto.

FONTE e Imaxe: vistaoftalmologos.es