Descubertos os restos do réptil mariño máis grande que xamais existiu, un lagarto de 25 metros de longo

Reconstrución artística dun Ichthyotitan severnensis varado a praia onde se atopou 250 millóns de anos máis tarde / Sergey Krasovskiy

En maio de 2020, Justin Reynolds e a súa filla Ruby saíron a pasear por unha praia do condado de Somerset, en Reino Unido. Durante a excursión, a pequena, que entón tiña 11 anos, atopou un misterioso fragmento de fósil oculto na area. Foi entón cando o pai e a filla contactaron cun paleontólogo da Universidade de Manchester, o doutor Dean Lomax, para comunicarlle o achado e leste, á súa vez, chamou a un coñecido coleccionista de fósiles, Paul da Salle, que en 2016 atopara un óso similar a poucos quilómetros de aí. E foi entón cando a historia deste misterioso animal empezou a coller forma.

Un equipo de paleontólogos da Universidade de Bristol e a Universidade de Manchester analizaron todos estes restos e, tras un escrupuloso estudo dos fósiles, chegaron á conclusión de que pertencen a unha especie de réptil mariño ata o de agora descoñecida. Segundo explican os autores da análise nun artigo publicado na revista científica Plos One, estes ósos pertenceron a un xigantesco réptil mariño de máis de 25 metros de longo que viviu hai uns 250 millóns de anos por esas latitudes do planeta. "Era tan grande como dous autobuses. Ou como unha balea azul", afirman os científicos que lideraron este estudo.

A especie foi bautizada como Ichthyotitan severnensis (que tecnicamente se traduce como "peixe lagarto xigante do Severn") en honra, entre outros, ao lugar onde foron atopados os primeiros restos (o estuario do Severn, un das canles que conecta con Bristol).

Distribución das rochas Triásicas na área da Canle de Bristol-Estuario Severn e as tres localidades crave de ictiosaurios (onde se atoparon os especímenes analizados) / Plos One

Os paleontólogos afirman que, aínda que tecnicamente estes animais pertencen á familia dos réptiles prehistóricos, o seu aspecto lembra máis ao dos golfiños modernos. Crese que estes animais apareceron por primeira vez no período Triásico temperán, hai 250 millóns de anos, e desapareceron pouco despois, uns 50 millóns de anos máis tarde, por causas que aínda se descoñecen.

Os primeiros fósiles de ictiosaurios foron descubertos no século XIX, e desde entón atopáronse restos fósiles en varios lugares do mundo como, por exemplo, nas costas de Gran Bretaña, Alemaña e Suíza pero tamén nos mares dos continentes americanos e asiáticos. Os paleontólogos cren que estes animais foron, no seu día, un dos grandes depredadores dos océanos e chegaron a medir máis de 15 metros de longo.

Os exemplares descubertos nas augas de Severn parecen aínda máis grandes que o atopado ata o de agora. As mandíbulas reconstruídas miden máis de dous metros de longo polo que, segundo os investigadores, estes animais debían roldar polo menos os 25 metros.

Unha das partes máis curiosas desta historia é que Justin e Ruby, o pai e a filla que acharon parte da mandíbula deste animal prehistórico, colaboraron durante anos cos paleontólogos das universidades británicas, como o doutor Lomax, así como co coleccionista de fósiles Paul La Salle, para seguir buscando fragmentos deste fascinante réptil mariño. O último fragmento de óso, de feito, recuperouse en outubro de 2022, uns seis anos despois do primeiro achado. "Co tempo, atopamos pezas adicionais da mesma mandíbula que encaixaban perfectamente entre si, como un crebacabezas de varios millóns de anos", relatan os científicos que lideraron este traballo, que asinan o estudo xunto con Justin, Ruby e Paul.

FONTE: Valentina Raffio/elperiodico.com/es