O CRI, CRI DOS GRILOS

Grilo no seu tobo / iStock.

Os grilos son unha familia de insectos ortópteros. Están emparentados cos saltóns, pero saltan menos que eles aínda que as súas patas estean adaptadas para iso. Como contrapartida, poden correr polo chan con rapidez.

O comportamento do grilo consiste en escavar un tobo no chan: unha galería que pode chegar a medir cincuenta centímetros. O tobo é un elemento moi importante para os grilos macho, non só pola protección que lles brinda; senón tamén porque é na súa entrada onde cantan para atraer ás femias.

Este descubrimento levouno a cabo investigadores da Universidade de Bristol, no Reino Unido. Os grilos machos utilizan o seu repetitivo canto para atraer ás súas potenciais parellas; ademais, canto máis enérxica é a troba, maior é o tamaño do grilo.

E, como realizan este característico “cri, cri”? Neste caso aos tenores non lles fai falta afinar a garganta: basta con fregar as súas ás facendo que produzan unha vibración resoante e intensa.

Aínda que esteamos afeitos escoitar o seu canto cada vez que saímos ao campo, é difícil establecer a localización dun grilo. A razón é que a lonxitude de onda do canto é similar á distancia que hai entre os dous oídos humanos. Pola súa banda, a femia capta este son grazas a que posúe unha especie de tímpanos, como a maioría de insectos da familia dos ortópteros.

O son serve para que as femias localicen aos machos e permítelles discernir se se trata dun individuo de gran tamaño. En certo xeito, a mensaxe que emiten é: "Estou aquí e son grande". Neste caso, o tamaño si importa porque os machos máis grandes son mellores á hora de buscar recursos na natureza.

Pero o canto non só depende do tamaño. Os grilos de árbore, diminutos, case transparentes e moi escasos, son capaces de cambiar o ton do seu canto coa temperatura.

Unha das especies, o Oecanthus henryi, canta cun agudo e renxente ton de 3,6 kilohercios (kHz) cando a temperatura é de 27 graos centígrados, mentres que ese mesmo canto convértese nun profundo grave de 2,3 kHz se a temperatura é de 18 graos.

Para máis datos: a medida que as ás destes insectos alónganse, a frecuencia e a amplitude dos diferentes modos de vibración achéganse e comezan a fusionarse entre si. A frecuencia do canto destes animais non está relacionada co seu tamaño, senón coa velocidade á que o grilo de árbore é capaz de mover as ás.

Debido a que se trata de animais de sangue fría, a temperatura inflúe na súa actividade, de modo que teñen máis enerxía e cantan máis rápido e cunha frecuencia máis alta a medida que a temperatura aumenta. Por tanto, o canto do grilo tamén contén información meteorolóxica: canto máis agudo é, máis calor fai.

FONTE: Elena Sanz/Laura Marcos/muyinteresante.es