vgomez

Chega novembro e a chuvia, que tanta falta facía / Imaxe:loleo.es

2 de novembro: Cuarto crecente.

10 de novembro: Lúa Chea.

18 de novembro: Cuarto Minguante.

25 de novembro: Lúa Nova. Eclipse de Sol parcial (só visible no hemisferio sur).

Chuvia de meteroros: Táuridas Norte: Actividade dende o 20 de outubro ao 10 de decembro, con máximo o 12 de novembro. Radiante en Taurus. Leónidas: Actividade dende o 6 ao 30, con máximo o 18 de novembro. Radiante en Leo. Alfa-Monocerotids: Actividade dende o 15 ao 25, con máximo o 22 de novembro. Radiante en Monoceros.

Dentes de dinosaurios do Dinosaur National Monument (Utah) analizados para descubrir que e onde comían e bebían estes animais, cunha chave como indicador de tamaños / HENRY FRICKE

Os dinosaurios saurópodos, os vertebrados máis grandes que existiron na Terra, emprendían migracións estacionais en busca de auga e alimento, segundo unha análise comparativa de dentes fósiles deses animais e de mostras do solo. A investigación, por agora, redúcese a especies concretas (Camarasaurus) cuxos restos proceden de xacementos do oeste de Norteamérica, e os científicos necesitan máis datos antes de poder determinar se as migracións eran unha característica xeral destes saurópodos ou se era unha resposta a situacións concretas de escasez aguda de uga e alimentos en determinadas zonas.

É complicado averiguar se uns animais que viviron hai millóns de anos tiñan ou non costumes migratorias. Pero os científicos logran facer fronte a este tipo de retos con enfoques experimentais creativos. Investigadores da Universidade de Chicago analizaron a composición do esmalte dos dentes (32 fósiles) de Camarasaurus e mostras do solo remoto e compararon a proporción de isótopos estables, segundo explican na revista Nature. Os datos isotópicos supoñen un rexistro do que os animais comían e bebían, así como do territorio que ocupaban. Con este método os científicos logran identificar os desprazamentos dos dinosaurios pola súa contorna. A conclusión é que estes saurópodos desprazábanse ata 300 quilómetros dende terreos baixos cara aos terreos máis altos, e seguramente estas migraciones eran estacionais.

No Xurásico Superior, os Camarasaurus dos xacimentos de Norteamérica occidental estarían en zonas fluviais con clima seco estacional. Coas análises de isótopos de dentes e solo estes científicos afirman demostrar que ao menos certas poblacións daqueles animais emprendían migracións estacionais a distancias de varios centos de quilómetros dende os territorios baixos cara a maiores altitudes. Os patróns de desprazamento dos saurópodos, conclúen os investigadores, "axudarán a determinar o papel que xogarían estas migracións na ecoloxía e a evolución do xigantismo destes e outros dinosaurios similares".

FONTE: Xornal El Pais.

"Still life in oil", foto gañadora do Veolia Environnement Wildlife Photographer of the Year

O Veolia Environnement Wildlife Photographer of the Year  (WPY), considerado o premio de fotografía do medio ambiente máis prestixioso do mundo, xa ten gañadores na edición 2011. O español afincado en Estados Unidos Daniel Beltrá é o gañador co seu traballo sobre a marea negra do Golfo de México.

O traballo de Beltrá reflexa algunhas das consecuencias da marea negra ocurrida no Golfo de México en 2010 pola rotura dunha plataforma petrolífera da multinacional BP.

A imaxe gañadora titúlase "Still life in oil" (Aínha hai vida no petróleo). Nela retrátase a oito pelícanos afectados pola catástrofe nun centro provisional de rescate de aves en Fort Jackson (Luisiana, Estados Unidos). A foto recolle o momento no que se tratou con aceite aos animais para retirarlles o crudo das súas plumas. Os membros do xurado valoraron a súa simplicidade, a súa beleza, a súa perfección técnica e a súa impactante maneira de facer denuncia ambiental.

Paralelamente ao primeiro premio, o concurso ten unha categoría homóloga para mozos, así como outras categorías específicas divididas por idades (poden concursar nenos menores de 10 anos e mozos de entre 11 e 17 anos), animais (aves, mamíferos, mundo submarino, plantas, vida urbana, etc.) ou estilos (creativo, en branco e negro, etc.). Un total de 40.000 fotografías presentáronse a este certame. 

Merece a pena dar un paseo virtual pola GALERÍA DE IMAXES dos premiados, tanto deste ano como de edicións anteriores.

FONTE:Revista Eroski Consumer

Chámase 2005 YU55  e non é a primeira vez que temos noticias del. Este asteroide de 400 metros de diámetro, o tamaño dun portaavións, calificado no seu día como potencialmente perigoso para a Terra, achegarase na próxima semana, o 8 de novembro, a 324.600 kilómetros do noso planeta, unha distancia inferior á que se atopa a Lúa. En termos astronómicos, significa unha arriscada caricia na cara. Observatorios de todo o mundo non perderán detalle da visita. En concreto, científicos da NASA anunciaron que seguirán a traxectoria da rocha espacial dende os radiotelescopios de Goldstone, California, e Arecibo,en Puerto Rico. A citada axencia espacial afirma que o asteroide non exercerá ningunha influencia sobre as placas tectónicas ou a gravidade da Terra. Non se notará efecto algún.

FONTE: ABC/Ciencia

O cine 3D ou  cine en tres dimensións é unha das opcións nas que se ofertan a maioría das películas de hoxe en día, dende que a película "Avatar" marcou un fito importante neste formato. Pero en realidade o 3D "sempre" estivo presente no cine.

O primeiro sistema de cine en 3D presentado foi en 1890 da man de William Freese-Greene, seguido da primeira pelícua en 3D ("The Power of Love") en cines alá polo ano 1922, continuado cun novo dinamismo imprimido por Arch Oboler coa invención do sistema Space-Vision 3D e mellorado cos sietemas IMAX 3D dos anos oitenta, coa primeira película proxectada neste sistema  "Space Station", aínda que o verdadeiro boom comercial en IMAX 3D foi "The Polar Express" antes de chegar ao actual 3D en cines e xa incipientemente presente en TV.

Nesta infografía de Estudio90grados teredes a oportunidade de coñecer polo miúdo este sistema.

O Deserto do Sáhara  é un dos maís grandes do mundo, localizado no Norte de África, cunha área total de 9.065.000 km², sendo apenas un pouco menor que a de Europa (10.400.000 km²). Nel viven preto de 2,5 millóns de persoas, distribuídas por Mauritania, Marrocos, Sáhara Occidental, Libia, Exipto, Malí, Níxer, Arxelia, Tunisia, Sudán e Chad.

As fronteiras do Sáhara son: o Océano Atlántico ao oeste, as montañas do Atlas e o Mar Mediterráneo ao norte, o Mar Vermello ao leste e o val do Río Níxer ao sur.

O Sáhara divide o continente africano en dous: África Norte e Subsahariana. A fronteira sahariana ao sur é marcada por unha faixa semiárida de sabana chamada Sahel, e ao sur de Sahel atópase a rexión chamada o Sudán.

Este vídeo, de imaxes espectaculares, amósanos un día nese deserto.

Coa celebración da semana da Ciencia en Galego, que tivo como día central o pasado venres, reproducimos aquí un capítulo do programa televisivo Ben falado da TVG sobre o tema.

Durante máis de 1500 anos o latín foi a lingua da ciencia. Hoxe a ciencia faise en moitas linguas. Se tal o inglés ten algo máis de produción pero faise en moitas linguas. En galego tamén se fai ciencia. E é das poucas linguas nas que publican artigos científicos investigadores doutros países.

Interesante viñeta de Ramón (Ramón Rodríguez, 43 anos, vallisoletano, debuxante e ecoloxista) no xornal El País de hoxe, sobre o día despois do "famoso debate".

Penso que a viñeta fala por si mesma!

Táboa Periódica de elemntos que terá que ser modificada

A Asemblea Xeral da Unión Internacional de Física Pura e Aplicada (IUPAP, nas súas siglas en ingles), reunida en Londres, acaba de aprobar os nomes de tres novos elementos químicos:

110: Darmstadtium (Ds)
111: Roentgenium (Rg)
112: Copernicium (Cn)

Os nomes destes elementos sintéticos foron acordados en consultas con físicos de todo o mundo e introduciranse agora na Táboa Periódica. A táboa periódica foi ideada por Dmitri Mendeléyev, quen ordeou os elementos basándose na variación manual das propiedades químicas, se ben Julius Lothar Meyer, traballando por separado, levou a cabo un ordeamento a partir das propiedades físicas dos átomos. A forma actual é unha versión modificada da de Mendeléyev e foi deseñada por Alfred Werner.

Como curiosidade o último elemento Copernicium (Cn) conmemora o nome do astrónomo Nicolas Copérnoco (1743-1543) .

Máis que estudar!

FONTE: Xornal  El Pais

Científicos da NASA manifestaron en Chile que vixían a formación dun gran iceberg, duns 880 quilómetros cadrados, equivalente ao tamaño da illa de Lanzarote, producto dunha fractura que se extede ao longo de 29 quilómetros no glaciar de Isla Pine, na Antártida.

O avistamento da enorme fractura fíxose durante os voos de investigación realizados durante outuro polo equipo IceBridge da axencia espacial estadounidense, un conxunto de científicos e técnicos que analizan os cambios nas capas de xeo que cubren a Antártida e Groenlandia dende o ano 2009.

Cos citados voos observaron unha fisura grande que indica que un gran pedazo de xeo está por partirse. Trátase dunha fractura duns 280 metros de ancho e duns 60 metros de profundidade, o que indica que é máis alta que a estatua da Liberdade.

Os científicos subraian que a fractura sobre o glaciar de Illa Pine forma parte do ciclo natural de conformación dos iceberg na zona occidental da Antártida, unha rexión sensible, polo que non acarrea risco ambiental a nivel global.

FONTE: ABC/Ciencia

Castañas / Imaxe: cedres.info

Hoxe é un día grande na miña terra: Ourense, a proba é que é festivo. É o día de San Martiñó e celébranse os Magostos. Aínda lembro boa parte da miña vida acudindo aos montes en familia ou en pandillas a facer o magotos!

A castaña foi un elemento fundamental en Galicia ata que chegou a pataca. Pero xa que o tempo impide facelo fóra, propóñovos unha recita atípica coa castaña, que non é a castaña asada: O marrón glacé.

Espero que o intentedes. Está...!

Bo día de San Martiño!

Esta fín de semana chega unha pelícua, baseada en feitos reais, destinada a consumo infantil-familiar e de aventuras. Animais e rapaces fan boas migallas! Esta é a súa ficha técnica e o seu trailer:

Película: A grande aventura de Winter o golfiño.  

Título orixinal: Dolphin tale.

Dirección: Charles Martin Smith.  

País: USA. Año: 2011.  

Xénero: Drama, familiar.

Reparto: Harry Connick Jr., Ashley Judd, Kris Kristofferson, Morgan Freeman, Ray McKinnon, Nathan Gamble, Frances Sternhagen, Rus Blackwell.

Guion: Karen Janszen e Noam Dromi.

Producción: Richard Ingber, Broderick Johnson e Andrew Kosove.

Música: Mark Isham.

Fotografía: Karl Walter Lindenlaub. 

Distribuidora: Warner Bros. Pictures International España. 

Duración:113 minutos

Sinopse: Un golfiño atopado na costa norteamericana atrapado nunha trampa para capturar cangrexos perde a súa cola, elemento de vital importancia para nadar e sobrevivir no mar. Un grupo de especialistas transládao a un acuario coa intención de implantarlle unha prótese que lle permita volver a vivir no seu hábitat natural. Mentres tanto, entre o golfiño e un neno establécese un estreito vínculo de amistade.

Este video está editado por un mozo da asociación de ecoloxistas Ben Magec, que está dando a coñecer a situación que se vive nos países da África occidental subsahariana, empezando polos institutos de Canarias. A canción é dun cantante de reegea de Costa de Marfil: Tiken Jah Fakoly (Doumbia Moussa Fakoly) bastante coñecido, sobre todo polas numerosas críticas que fan as súas cancións e polas súas tendencias rastafaris, motivos polos que sufríu varios intentos de asasinato.

Esta é a súa letra en francés e pode ser útil para o alumnado que cursan este idioma:

Plus Rien Ne M’étonne

 
Ils ont partagé le monde, plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Si tu me laisses la Tchétchénie,
Moi je te laisse l’Arménie
Si tu me laisse l’afghanistan
Moi je te laisses le Pakistan
Si tu ne quittes pas Haïti,
Moi je t’embarque pour Bangui
Si tu m’aides à bombarder l’Irak
Moi je t’arrange le Kurdistan.
Ils ont partagé le monde, plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Si tu me laisses l’uranium,
Moi je te laisse l’aluminium
Si tu me laisse tes gisements,
Moi je t’aides à chasser les Talibans
Si tu me donnes beaucoup de blé,
Moi je fais la guerre à tes côtés
Si tu me laisses extraire ton or,
Moi je t’aides à mettre le général dehors.
Ils ont partagé le monde, plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Ils ont partagé Africa, sans nous consulter
Il s’étonnent que nous soyons désunis.
Une partie de l’empire Maldingue
Se trouva chez les Wollofs.
Une partie de l’empire Mossi,
Se trouva dans le Ghana.
Une partie de l’empire Soussou,
Se trouva dans l’empire Maldingue.
Une partie de l’empire Maldingue,
Se trouva chez les Mossi.
Ils ont partagé Africa, sans nous consulter !
Sans nous demander !
Sans nous aviser !
Ils ont partagé le monde, plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !
Plus rien ne m’étonne !

FONTE: Letramania.com

O pasado día 7, luns, o alumnado de 1º de ESO do noso Centro, visitou a lonxa da nosa localidade, dentro das actividades do PI (Proxecto Interdisciplinar), que este ano está adicado á pesca.

Este video fotográfico, realizado por unha profesora do centro, recolle imaxes da citada visita.

FONTE: Portal do IES A Sangriña

Baixo o nome “O Lombo da Balea” podedes visitar durante as próximas semanas, no Museo do Mar de A Guarda, unha exposición sobre a caza destes cetáceos.

Ao longo de diferentes paneis coñeceredes algo máis sobre as baleas e o aproveitamento que delas fixo o home ata hai pouco tempo. De feito, esta actividade foi habitual nas costas do Cantábrico ata o século pasado. Na exposición trátanse diferentes aspectos  que van dende a natureza biolóxica da balea e doutros cetáceos, o seu comportamento no medio mariño; ata a  relación que o home mantivo con eles ao longo da historia, que finalmente provocou o delicado estado actual da especie.

Esta exposición, organizada pola CEMMA (Coordinadora para o Estudo dos Mamíferos Mariños), complétase coa mostra de restos óseos de mamíferos mariños como unha costela e vértebra de balea entre outros.

A exposición estará visitable durante o habitual horario de apertura do Museo:  sábados, domingos e festivos de 11 a 14 horas e de 16 a 19 horas, e a entrada é de balde.

FONTE: galiciasuroeste.info

Partindo do concepto de desenvolvemento sostible como a utilización dos recursos de forma responsable (reducindo, reutilizando e reciclando) para garantir que as xeracións vindeiras poidan seguir dispoñendo deles, imos hoxe afondar na RECICLAXE, aportando seis motivos para levala a cabo:

1. Reduce a contaminación e o lixo en vertedoiros

Arroxados de forma incontrolada á natureza, os residuos, algúns deles perigosos, poden causar graves danos na flora e na fauna e contaminar ríos e acuíferos. Ademais de impedir que acaben deste seito, a reciclaxe evita que estes residuos acaben en vertedoiros, cada vez máis saturados. Os datos dalgúns dos tipos de reciclaxe máis habituais son elocuentes:

• Reciclar 3.000 botellas de vidroo evita 1.000 quilos de lixo e reduce a contaminación do aire nun 20%.
• Reciclar papel e cartón reduce nun 74% a contaminación do aire e nun 35% a da auga. Por cada 133 toneladas de papel recicladas afórrase en vertedoiro un espacio equivalente a unha piscina olímpica.

Os residuos orgánicos, separados de forma correcta, poden aproveitarse para compostaxe e evitar o uso de abonos industriais nitroxenados, cuxo uso intensivo resultou prexudicial para o medio ambiente.

2. Evita a extracción de novas materias primas

A necesidade de novas materias primas para crear productos disminúe ao reciclar os residuos:

• Ao fundir vidro usado e darlle nova forma afórrase un 93% de materiais.
• Por cada tonelada de papel reciclado sálvanse entre cinco e dezasete árbores e afórranse entre 21.000 e 50.000 litros de auga.
• Dúas toneladas de plástico recicladas aforran unha tonelada de petróleo.
• Unha tonelada de aluminio reciclado evita a extracción de catro toneladas de bauxita, o mineral do que se obtén este metal.

3. Aforra enerxía e loita contra o cambio climático

O proceso de extracción, elaboración e transporte de novas materias primas supón tamén o uso intensivo de enerxía, obtida na súa maior parte con combustibles fósiles. A reciclaxe emprega menos enerxía: cada botella de vidro reciclada evita consumir a electricidade que necesitaría unha bombilla de 100 vatios durante catro horas.

Ao reducir o consumo enerxético, a reciclaxe tamén contribúe a loitar contra o cambio climático. Un quilo de papel reciclado evita a emisión de 900 quilos de dióxido de carbono (CO₂), un dos principais gases de efecto invernadoiro.

4. Posibilita a creación de novos productos

Os materiais provintes da reciclaxe pódense utilizar para novos productos. Os envases de plástico dan lugar a bolsas, fibras, mobiliario urbán ou materiais de construcción; o aluminio e o aceiro serven para novos envases e láminas; o papel e o cartón convítense en caixas, xornais, papel de embalaxe ou de escribir; e do vidro obtéñense novas botellas e obxectos.

Os materiais reciclados poden convertirse no mesmo envase do que provén, como o vidro, ou en productos moi distintos. As latas de refresco poden dar lugar a unha llanta de coche, os tetra bricks a unha caixa de zapatos e as botellas de plástico PET, a un forro polar.

5. Mantén postos de traballo "verdes"

O sistema da reciclaxe dá traballo a centos de persoas que se encargan do seu correcto tratamento. Ecovidrio e Ecoembes son as sociedades sen ánimo de lucro que en España xestionan o vidro e os envases lixerios (plástico, latas e bricks) usados, respectivamente.

6. Pode salvar vidas

Un 10% dos ingresos en urxencias hospitalarias débense a un mal uso dos medicamentos. Por esta situación, o sistema de reciclaxe dos mesmos tamén serve para concienciar aos cidadáns de que se deben cumplir ben os tratamentos e fuxir da automedicación.

Un xesto tan sinxelo como reciclar ten grandes ventaxas para o medio ambiente, a economía e a saúde.

FONTE: Revista Eroski Consumer

O día das votacións chegou, pero tal como recolle a viñeta de El Roto (Andrés Rábago García) no xornal El País, servirán para certificar un "cadaver político" asociado a un  dos partidos maioritarios que previsiblemente perderá as eleccións. Ao día seguinte asistiremos ao seu "funeral". O gañador pagará un alto prezo pois terá por diante un traballo inmenso que provocará a contestación social ante os recortes previsibles que terá que aplicar.

Que Deus nos pille confesados!

Día da Infancia 2011:"Move o teu Mundo"/ Imaxe: enredate.org

Aínda que onte, día 20 de novembro celebrouse o DÍA INTERNACIONAL DOS NEN@S, no noso centro farémolo durante toda esta semana que comenza hoxe. Os Dereitos do Neno (ou Dereitos da Infancia) son dereitos que posúen os nen@s e adolescentes polo simple feito de nacer. Son inalienables, irrenunciables, innatos e imprescindibles para unha boa infancia.

Este ano  esta xornada adícarémola a o dereito dunha alimentación saudable, co lema: "Comemos todos, comemos ben".

No seguinte vídeo repasamos todos e cada un dos dereitos que asisten á infancia.

 Abella polinizando / Imaxe:cookingideas.es

Cada inverno, dende hai algúns anos, miles de apicultores de todo o mundo atopan as súas colmeas baleiras da noite á mañá. Enxames enteiros desparecen sen deixar rastro. O responsable o chamado Trastorno do colapso das colonias (CCD polas súas siglas en inglés), tamén coñecido como desabellamento, unha enfermidade que ten desconcertada á comunidade científica e que podería facer perigar á supervivencia dunha especie básica para a biodiversidade.

Calcúlase que Estados Unidos está perdendo cada temporada un tercio da súa colonia apícola debido a este problema. Pero as causas deste fenómeno permanecen descoñecidas. O presidente da OIE (Organización Mundial da Sanidade Animal) deu a voz de alarma, e advierte que, de non tomar medidas, a situación podería desembocar nun «terrible desastre biolóxico».

Pero a importancia das abellas transcende o mundo natural e alcanza ao económico: calcúlase que un tercio da producción mundial de alimentos depende directamente das abellas, cuxa labor de polinización é indispensable para os cultivos. Esto significa que uns 30.000 millóns de euros da economía mundial están ligados ao sector apícola.

Un documental estreado en 2009 e chamado ’Vanishing the bees’ (A desaparición das abellas) xa mostraba a enorme relevancia de certos productos químicos agrícolas neste problema mundial.

Precisamente, o Parlamento Europeo (PE) acaba de reclamar a adopción de medidas urxentes para protexer a saúde das abellas, amenazadas polo aumento da mortalidade das súas colonias a escala mundial.

O pleno da Eurocámara aprobou un informe do eurodiputado socialista húngaro Csaba Sándor Tabajdi que insta a Bruselas a prohibir o uso de certos praguicidas e reclama a posta en marcha de campañas para concienciar sobre a gravidade do problema. En particular, reclama o establecemento dun calendario que prevea, a longo prazo, a retirada definitiva do mercado dos praguicidas neurotóxicos e dos productos de uso agrícola que conteñan estas substancias.

Entre os factores que contribúen á mortalidade das abellas, o informe menciona, ademais dos praguicidas, a presencia de certos parásitos, a falta de medicamentos específicos, a diminución da forraxe silvestre e a diversidade, os campos electromagnéticos e os organismos xenéticamente modificados (OGM).

Para responder ás ameazas, o Parlamento Europeo aboga tamén pola creación dunha estratexia global de medicamentos para as abellas, que identifique para cada enfermidade as condicións de actuación e os tratamentos adecuados.

Na UE existen uns 700.000 apicultores, entre os que hai profesionais, afeccionados e tamén productores agrícolas que teñen esta actividade como complemento dos seus ingresos.

Non olvidemos as palabras de Albert Einstein sobre este tema:"Se a abella desaparecera do planeta, ao home só lle quedarían 4 anos de vida".

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia.

Os 15 esqueletos estaban nun niño de 2,3 metros de diámetro / Kh. Tsogtbaatar

Non é frecuente atopar restos fósiles de crías de dinosaurios e moito menos encontrar no mesmo niño varios exemplares. Por iso, a importancia de desenterrar 15 pequenos dinosaurios xuntos.

Os esqueletos pertencen á especie "Protoceratops andrewsi" e foron atopados no deserto de Mongolia, nunha zona denominada Tugrikin Shire. Todos os dinosaurios encontrábanse no mesmo niño, que ten un diámetro aproximado de 2,3 metros.

Estes pequenos dinosaurios viviron hai aproximadamente 70 millóns de anos, durante o Cretácico tardío, nunha zona de dunas. Os paleontólogos que firman este estudo, publicado no ’Journal of Paleontology’, pensan que sorprendeunos unha gran tormenta de area no deserto, durante a que quedaron sepultados.

Dez dos 15 exemplares consérvanse completos e todos eles presentan características propias de especímenes novos. O tamaño das crías suxire que todos son da mesma nai.

FONTE:  Xornal El Mundo/Ciencia.

Hoxe celébrase o Día Internacional contra a Violencia de Xénero, día declarado como tal pola ONU en 1999. Foi elexido este día para conmemorar o violento asasinato das irmáns Mirabal (Patria, Minerva e Maria Teresa), tres activistas políticas asasinadas o 25 de novembro de 1960 a mans da policía secreta do dictador Rafael Trujillo na República Dominicana.

Temos que eliminar entre tod@s esta lacra social!

O Curiosity, o maior vehículo de superficie creado para explorar Marte, está a punto de partir nun foguete Atlas V. Despegará, se non hai retarsos de última hora, hoxe sábado, dende a base espacial de Cabo Cañaveral (Florida). Recorrerá 570 millóns de quilómetros ata chegar a Marte, en agosto do próximo ano ano. A misión, denominada Mars Science Laboratory (MSL), custa 2.500 millóns de dólares (1.850 millóns de euros).

Con case 900 quilos, tres metros de longo e 2,2 de alto, o Curiosity é o rover, deseñado para desprazarse polo solo do planeta vermello, pero básase na experiencia adquirida cos seus tres predecesores (o Sojourner, o Spirit e o Opportunity), que a NASA puxo en Marte dende 1997. O seu destino específico é o cráter Gale, próximo ao ecuador do planeta, que é interesante para os científicos porque a presenza de arxilas alí e as características xeolóxicas indican que puderon formarse en presenza de agua, e a NASA está seguindo a estrategia precisamente de seguir a pista da agua na exploración de Marte emprendida a mediados dos anos noventa. Como dato curioso o novo vehículo leva unha estación meteorolóxica construída en España.

O obxectivo final do actual programa de exploración da NASA en Marte será determinar se houbo algunha forma de vida alí nalgún momento, incluso se pode habela agora.

Neste vídeo da NASA simúlase a súa misión. Non vai a ser fácil, pero boa sorte!

FONTE: NASA / Xornal El País.

Uns excursionistas camiñan xunto a un corazón configurado polas algas de montaña nas augas do ibón maior das Basetes del Portillón (a 2.311 metros de altura), no val de Benasque, no Pirineo de Huesca.

FONTE: Revista Magazine / Foto: Xavier Cervera.

A NASA publicou un novo vídeo con fermosas imaxes da Terra e música de Peter Gabriel que amosan como os astronautas ven o noso fráxil mundo dende o espazo. As imaxes foron tomadas polos astronautas Ron Garan e Mike Fossum dende a Estación Espacial Internacional (ISS).

A pesar de que a plataforma orbital viaxa a 17.500 mph (mph-millas por hora. 1mph=0,44704 m/s) e orbita a Terra cada 90 minutos, o vídeo acelera o movemento considerablemente para que poda contemplarse por completo a nosa bola azul. Claman a atención os lóstregos que aparecen no vídeo, aínda que só unha pequena porcentaxe dos raios reais foron capturados nas imaxes. Tamén obsérvanse auroras boreais e o furacán Katia.

O obxectivo da NASA ao dar a conocer o vídeo é axudar á xente a seguir as misións non como simples espectadores, senón como membros da tripulación, para que, dende ese punto de vista, podan comprender mellor a fraxilidade da Terra e a necesidade de coidar o noso «oasis» de vida no Universo.

A cumbre do clima que comenzou onte en Durban (Sudáfrica) ten un obxectivo menor (ao menos se se ten en conta a tarefa de fondo desta negociación, que é reformar o sistema enerxético mundial): negociar como manter con vida o Protocolo de Kioto ata 2020.

Este primer tratado mundial contra o quentamento entrou en vigor en 2005, pero o seu primeiro periodo só cubría ata 2012. EE UU non o ratificou e o texto deixou sen compromisos aos grandes países emerxentes como China, Brasil e India. Aínda así, pensouse que era un bo paso que serviría para continuar máis adiante.

Con este esquema fluíron millóns dos países ricos aos países en deserolo para compensar as súas emisións (aínda que en moitos casos é dubidoso que realmente reduciran o impacto sobre o medio ambiente). Pese a que custou sangue aprobalo e poñelo en práctica, agora víuse que Kioto era o difícil. En 2007 en Bali, os países acordaron que en 2009 habería un novo instrumento. A cita foi en Copenhague, pero o fracaso dos máis de 150 xefes de Estado e de Goberno aínda colea. Dous anos despois, a ONU busca a saída.

Non é sinxelo porque as posturas seguen afastadas. EE UU non quere firmar nada. Aínda que quixera a Casa Branca, o Congreso ten demostrado a capacidade de bloqueo suficiente e a opinión pública cada vez é máis escéptica sobre a gravidade do cambio climático e de que o cause o home. Os países en desenrolo (e incúense aos que xa non o son tanto, como China ou Brasil) insisten en que a única fórmula válida é manter Kioto, que lles garantíu inversións sen comprometelos a reducir as súas emisións.

Así, Kioto só cubre a pequena porcentaxe das emisións mundiais e a negociación apenas avanza. Dese tren xa de baixaron Xapón -pese a ser o país anfitrión do acordo-, Rusia e Canadá. Só queda a UE, que mantén o seu obxectivo de reducir en 2020 as súas emisións un 20% respecto a 1990 e que anunciou que seguirá no tratado sempre que o resto de potencias acepten unirse ao redor de 2015. O compromiso é relevante, pero ten truco: Europa xa emite un 15,5% menos que en 1990, así que ao ritmo actual de reducción chegar ao 20% nunha década non supón gran esforzo.

Tal como anda o mundo en crise, o acordo e a solución vai ser moi difícil!

FONTE: Xornal El País.

Fotografía de Laurent Ballesta, na revista National Geographic de novembro, na que amosa un celacanto (Latimeria chalumnae), peixe considerado extinguido xunto cos dinosaurios e redescubero en 1938. Situase en zonas illadas do Índico. De aspecto prehistórico pode medir ata 2 m de longo e pesar case 90 kg.