Facebook Twitter Google +1     Admin

Se muestran los artículos pertenecientes a Septiembre de 2015.

O CEO DO MES: SETEMBRO 2015

20150827082848-lunar-eclipse-chart-close-2015sep28.png

A Lúa pasando de dereita a esquerda a través da sombra da Terra, no próximo eclipse total de Lúa do día 28 / Imaxe:es.wikipedia.org

Cuarto Minguante: 5 de setembro

Lúa Nova: 13 de setembro. Eclipse Parcial Solar (Non visible dende Galicia).

Cuarto Crecente: 21 de setembro

Comezo do Outono: 23 de setembro

Lúa Chea: 28 de setembro. Eclipse Total de Lúa (Visible dende Galicia).

Chuvia de meteoros:Alfa-Aurígidas (AUR): do 28 de agosto ao 5 de setembro, con máximo o día 1. Perséidas Setembro (SPE): do 5 ao 21, con máximo o día 9.

No hay comentarios. Comentar. Más...

MITOS QUE SEGUIMOS CRENDO: "SE TODOS OS CHINESES SALTASEN Á VEZ, ALTERARÍAN O EIXE DE ROTACIÓN DA TERRA"

20150826111945-650-1200.jpg

Soldados chineses saltando / Imaxe:xatakaciencia.com

Como se recolle en Xataka, citando "100 mitos da ciencia", de Daniel Closa i Autet, "a Terra pesa dez billóns máis que todos os seus habitantes humanos xuntos", polo que "sería coma se unha mosca saltase sobre a superficie dun barco".

FONTE: Xornal El País/Verne

No hay comentarios. Comentar. Más...

AXUDAS PARA ADQUISICIÓN DE MATERIAL ESCOLAR

20150902134912-dibujo.jpeg.bmp

 

Hoxe, día 2 de setembro, comeza o prazo de presentación, que durará un mes, de axudas  para a adquisición de material escolar destinadas ao alumnado matriculado en educación primaria, educación secundaria obrigatoria ou educación especial en centros sostidos con fondos públicos para o curso escolar 2015/16.

Solicitarase a axuda no centro no que estean escolarizados os seus fillos onde, unha vez constatado o cumprimento dos requisitos, se lles facilitará un vale de 50 euros por neno que poderán consumir nos establecementos adheridos ao programa é o 31 de outubro de 2015. Estas bolsas serán complementarias ao uso do fondo público de libros de texto ou ás axudas á adquisición de libros de texto, segundo sexa o caso.

A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria publicou onte  no Diario Oficial de Galicia a orde de convocatoria. Os requisitos poden consultarse premendo AQUÍ.

FONTE: Consellería de Educación e O.U.

No hay comentarios. Comentar. Más...

DESCOBREN UN "ESCORPIÓN MARIÑO" XIGANTE

20150903093225-descubren-un-escorpion-marino-gigante-image-380.jpg

Ilustración do Pentecopterus decorahensis / Patrick Lynch (Universidade de Yale)

Hai 460 millóns de anos, nas profundidades mariñas vivía unha especie de euriptérido ou gigantostráceo, tamén coñecido como “escorpión mariño”. Pero este artrópodo non pertencía á familia dos escorpións porque carecía de glándula velenosa. En realidade estaba máis emparentado coas arañas modernas. O sorprendente de Pentecopterus decorahensis é que medía máis de metro e medio.

Segundo o estudo, que se publica na revista BMC Evolutionary Biology, os restos fósiles de Pentecopterus decorahensis, denominado así pola súa semellanza en canto a movementos co pentecóntero, un barco de guerra grego, encontráronse no estado de Iowa (EUA).

FONTE: agenciasinc.es

No hay comentarios. Comentar. Más...

A VIAXE A PLUTÓN EN 23 SEGUNDOS

 

Seis semanas despois da aproximación da nave New Horizons a Plutón, un científico da NASA resumiu nun vídeo de 23 segundos os momentos álxidos do achegamento ao planeta anano do pasado 14 de xullo. A animación inclúe imaxes reais captadas pola sonda cando se encontraba a 12.500 quilómetros da superficie deste corpo celeste.

Tras completar o seu estudo do sistema de Plutón, a NASA elixiu xa o posible seguinte destino para a nave New Horizons. Segundo sinalou, o seu destino será un pequeno corpo do cinto de Kuiper denominado 2014 MU69. Non obstante, antes de aprobar oficialmente esta extensión da misión, os científicos da NASA terán que facer máis estudos para avaliar se é un obxectivo realista.

O pasado 14 de xullo, a nave espacial foi capaz de tomar imaxes moi nítidas de Plutón e de Caronte, a maior das súas lúas, recollendo máis de 60 xigabits de datos que está a empezar a mandar á Terra para ser analizados polos científicos. 

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

O NIVEL DO MAR CADA VEZ MAÍS ALTO

20150905092433-el-nivel-del-mar-cada-vez-mas-alto1.jpg

O nivel do mar cada vez máis alto / Imaxe:consejohoy.com

Segundo estimacións da Axencia Aeroespacial Estadounidense (NASA), o nivel do mar medrou oito centímetros de media en todo o mundo dende 1992.

 Os expertos alertan de que esta tendencia se manterá durante os próximos anos, segundo os datos recollidos por un grupo de científicos da NASA. O citado incremento no nivel dos mares de todo o planeta alcanza unha media de 7,62 cm por enriba dos niveis de 1992, aínda que os valores cambian en función das zonas xeográficas. Nalgúns casos, o mar creceu ata 22 cm.

O principal culpable do aumento do nivel dos océanos e os mares é o quentamento global, causado en gran parte pola actividade humana. A consecuencia do quentamento derrétense os glaciares e grandes masas de xeo nos polos, e sobe a temperatura da auga, o que fai que esta se expanda. Segundo o xeofísico da Universidade de Colorado Steve Nerem, "é moi probable que a situación empeore no futuro". Tanto que, aínda que se adoptasen as accións necesarias para tratar de reverter a situación e se lograse cambiar a tendencia, se tardaría séculos en que os mares volvesen aos niveis previos ao cambio climático.

Para os expertos da NASA, o incremento no nivel do mar pon en risco o futuro de numerosas cidades e pobos costeiros en todo o mundo, e ameaza con borrar do mapa para sempre multitude de illas, co que nalgúns casos, especialmente no Pacífico, desaparecerían países enteiros.

FONTE: Revista Muy Interesante/Natureza

No hay comentarios. Comentar. Más...

O SEGREDO DO CRUSTÁCEO INVISIBLE


O segredo da impresionante desaparición do zafiro de mar

Coma se dun espectáculo de maxia se tratase, o zafiro de mar convértese nun auténtico prestidixitador, xa que o diminuto corpo deste crustáceo aparece con cores iridiscentes azul, morado ou verde, e ao segundo vólvese invisible.

Pero, como o consegue? Un equipo de científicos israelí do Instituto Weizmann de Ciencias e o Interuniversity Institute for Marine Sciences acaba de comprobar que a transparencia e o cambio de cor destas criaturas prodúcese cando as estruturas de cristal das súas costas varían en función do ángulo de reflexión.

Os investigadores resolveron o misterio ao analizar a composición da capa de cristal sobre as costas dos zafiros de mar macho, xa que son estes últimos os que presentan cores rechamantes e iridiscentes cores, mentres que as femias son transparentes.

Para lograr os resultados que se publican en Journal of the American Chemical Society, os científicos mediron en primeiro lugar a reflectancia (que determina a cor), e a continuación usaron unha técnica chamada crio-microscopia SEM para observar a organización dos cristais xunto ao material celular que os mantén.

Segundo os científicos, a cor débese á iridescencia, é dicir, é o resultado da luz reflectíndose en estruturas periódicas. Os reflectores de máis dunha capa (un tipo de estrutura coñecida como cristal fotónico) están compostos por finos e transparentes cristais de guanina (unha das cinco bases nitroxenadas que forman parte dos ácidos nucleicos encontrados no ADN).

"As placas de guanina dos zafiros de mar amontóanse en matrices periódicas incriblemente precisas", indican os científicos, intrigados polo proceso que dá a cada unha destas especies a súa cor única. A súa análise revela que o principal factor que determina se un animal será amarelo, azul ou morado é o espazo que hai entre esas placas, controlado por unha fina capa de material celular que as separa.

Así os expertos puideron demostrar que a complexa disposición das placas permite desaparecer a algúns zafiros de mar. Cando certas especies de macho xiran as súas costas cara á luz nun ángulo de 45 graos, á vez que realizan unha manobra de natación en espiral, a lonxitude de onda da luz reflectida sae do rango de luz visible e pasa ao ultravioleta invisible. A luz que chega directamente devolve a cor azul.

A distancia entre as placas é a que determina a lonxitude de onda da luz e polo tanto a cor do organismo. "Canto máis preto estean as placas, máis corta é a lonxitude de onda, é dicir máis azul é a luz que se reflicte dende elas", din os autores.

Segundo os autores do achado, a estratexia dos zafiros de mar ao manipular a luz podería usarse no deseño de estruturas artificiais de cristal fotónico (estruturas a nanoescala que poden manipular o fluxo de fotóns). Entre os posibles usos están os espellos e as pantallas ópticas, e as cubertas reflectantes cambiables.

Os zafiros de mar (do xénero Sapphirina) son copépodos, grupo de crustáceos maxilópodos de pequeno tamaño moi estendidos por todo o planeta, que viven en auga doce ou salgada. Estes animais son apenas visibles para o ollo humano, e miden entre ao redor dun a varios milímetros de lonxitude.

FONTE: Xornal  El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

CALENDARIO INICIO DE CURSO 2015/2016

20150908132531-aviso.png

 

15 de setembro: Presentación ESO e FP Básica

     1º ESO: 12:30 horas

     2º ESO: 13:00 horas

     3º ESO: 13:15 horas

     4º ESO: 13:30 horas

     FP Básica: 16:30 horas

16 de setembro: Presentación Bacharelato, Ciclos e Ensinazas Adultos

      Ciclos: 12:00 horas

      1º Bacharelato: 12:30 horas

      2º Bacharelato: 13:00 horas

      Bacharelato Adultos: 17:00 horas

      ESA: 20 horas

17 de setembro: Comezo das clases

      8:20-9:10: Presentación na aula de referencia co Tit@r

      9:10: Comezo clases seguindo horario.

FONTE: IES A Sangriña

No hay comentarios. Comentar. Más...

A IMAXE MÁIS NÍTIDA DO BOSÓN DE HIGGS

20150910091100-14411147376970.jpg

Os experimentos ATLAS e CMS puideron determinar coa maior precisión ata o momento as frecuencias das desintegracións máis comúns / ATLAS/CERN

O CERN (Organización Europea para a Investigación Nuclear) anunciou na Conferencia LHCP 2015, celebrada hai uns días en San Petersburgo (Rusia), os resultados das medicións combinadas dos detectores ATLAS e CMS do Gran Colisionador de Hadrones (LHC).

O organismo de investigación indicou nun comunicado que os datos recollidos durante 2011 e 2012 polos equipos dos detectores ATLAS e CMS do LHC debuxaron a imaxe máis nítida da partícula descuberta hai tres anos.

En concreto, os novos resultados "ofrecen unha maior precisión sobre a produción e desintegración do bosón. Tamén botan luz sobre a forma na que interactuar con outras partículas", indica a institución.

"Todas as propiedades medidas concordan coas predicións do modelo estándar e converteranse na referencia para novas análises nos próximos meses, o que permitirá a investigación de novos fenómenos da física," engade o CERN.

Os novos achados supoñen un novo avance tras as mellores medidas do bosón, publicadas o pasado mes de maio, froito tamén da colaboración entre ATLAS e CMS.

De acordo co modelo estándar, no momento en que se produce o bosón, nun 58% dos casos debe desintegrarse de forma inmediata nun quark b e a súa antipartícula. Os experimentos ATLAS e CMS puideron determinar cunha precisión inédita as frecuencias das desintegracións máis comúns.

O CERN engade que as medidas de precisión das taxas de desintegración son de vital importancia, xa que están directamente vinculadas á forza da interacción do bosón de Higgs con outras partículas elementais, así como coas súas masas.

"O estudo da súa desintegración é esencial para determinar a natureza do bosón. Calquera desviación nas velocidades medidas en comparación coas preditas polo modelo estándar podería dubidar do mecanismo Brout-Englert-Higgs e, posiblemente, abrir a porta" a unha nova física" "máis alá do modelo estándar", destaca o CERN.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

HUMOR REAL: A VOLTA AO COLE

20150910091926-davila.jpg

 

Hoxe comezan as clases en E. Infantil e Primaria. O humorista gráfico Davila, (Luis Davila, Pontevedra, 1972) publica hoxe esta viñeta no xornal Faro de Vigo sobre o tema.

Paciencia para os profes nestes primeiros días!

No hay comentarios. Comentar. Más...

ASTÉRIX E OBÉLIX: "O PAPIRO DO CÉSAR"

20150908181812-papiro-del-cesar.jpg

Imaxe da nova aventura de Astérix e Obélix: "O papiro do César" / Imaxe: asterix.com

Os seguidores dos cómics de Astérix e Obélix estamos de boa sorte. A 36ª aventura dos carismáticos galos estará dispoñible o próximo 22 de outubro e contará cun novo vilán que dará moito que falar. O personaxe será Bonus Promoplús, un asesor de Xulio César obsesionado con erradicar a aldea de Astérix e Obélix e dos seus compañeiros irredutibles.

A aventura, "O papiro do César" tomará como referencia o libro histórico escrito por Xulio César “A Guerra das Galias” onde se narra a campaña levado a cabo polo militar romano no ano 58 a.C.

Un pouco de paciencia ata ese día!

No hay comentarios. Comentar. Más...

HOMO NALEDI

 

Onte  publicáronse os datos máis completos dunha escavación, realizada na cova Rising Star, a uns 50 quilómetros de Johannesburgo (Sudáfrica). Os resultados destapan a existencia dunha sima con máis de 1.500 fósiles humanos entre os que hai polo menos 15 individuos. Os autores aseguran que son unha nova especie dentro do noso xénero, que bautizaron como Homo naledi. Naledi quere dicir estrela en sesotho, unha lingua local.

Os descubridores cren que aqueles homínidos foron depositados alí polos seus congéneres, o que supoñería un inesperado comportamento funerario nunca observado en humanos tan primitvos. Todos os restos coñécense grazas ao traballo dun equipo integramente feminino que foi capaz de coarse na estreita cámara durante dúas expedicións. O conxunto é o xacemento de fósiles humanos concentrados nun só lugar máis grande de todo África e un dos maiores do mundo, segundo os seus descubridores.

Probablemente o máis apaixonante do achado son as preguntas que deixa sen responder. Os descubridores din non conseguir datar os fósiles nin saben como chegaron ata alí todos eses cadáveres. Para chegar ata a cámara na que se acharon hai que percorrer uns 80 metros de cova, subir unha parede e escurrirse por unha greta que os investigadores comparan coa boca dunha caixa de correos, chanceando só a medias. Esta ruta, totalmente en tebras, é a única que existe hoxe e, segundo os estudos xeolóxicos, a única que existía cando se depositaron os cadáveres. Polo tamaño dos ósos, estes inclúen infantes, nenos, adolescentes, adultos e anciáns. Ningún ten marcas de traumatismo por unha posible caída á fosa, nin tampouco signos de ser devorados por un animal ou pola súa propia especie, como si sucede no único xacemento comparable: a Sima dos Ósos en Atapuerca (Burgos). Apenas hai rastros de ningún outro animal excepto uns poucos paxaros e ratos. Na cova non hai marcas de crecidas de auga intensas que poderían arrastrar ata alí os restos. Ademais aparecen partes dos corpos en perfecta articulación. Con todos estes datos na man, a única hipótese que queda en pé é a de que alguén os deixou aí en varios momentos no tempo, din os autores do estudo. Un ritual funerario que ata agora só se atribuía a humanos máis modernos e con máis cerebro.

Os ósos estaban só parcialmente fosilizados e algúns estaban a primeira ollada sobre o chan da cova. A análise dos restos e o seu contexto xeolóxico, publicados na revista científica eLIFE, describe unha especie que chamase a atención se a vísemos paseando pola rúa, pero que xa non eran simples chimpancés ergueitos. Os australopitecos son o xénero do que a maioría de expertos pensan que xurdiu o xénero Homo, aínda que ata fai moi pouco había un baleiro total de fósiles que permitise confirmalo. Pola súa morfoloxía, os naledi parecen estar xusto no límite entre ambos os grupos. Medían un metro e medio e pesaban uns 45 quilos. Aínda non comezaran a desenvolver un cerebro grande (500 centímetros cúbicos comparados cos polo menos 1.200 centímetros cúbicos dun Homo sapiens), pero xa tiña un corpo estilizado e trazos humanos, como a capacidade para andar ergueitos ou uns dentes relativamente pequenos. As súas mans tiñan xa o pulgar oponible que permite fabricar ferramentas de pedra e os seus pés eran moi parecidos aos dos humanos modernos, só que un pouco máis planos.

Pola súa morfoloxía, os responsables do achado sitúan ao Homo naledi xusto na orixe do xénero Homo, no punto intermedio entre os australopitecos e as especies plenamente humanas como Homo erectus. Isto supoñería que viviron fai polo menos dous millóns de anos e outorgaríalles un papel crave cara á aparición da nosa especie.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A TERRA ALBERGA MÁIS DE TRES BILLÓNS DE ÁRBORES

20150909174558-1414141475272718628.jpg

Bosque / Imaxe:es.gizmodo.com

A Terra alberga máis de 3 billóns de árbores, ao redor de oito veces máis que os datos que botaban algunhas estimacións anteriores. Esta é a conclusión dun estudo internacional liderado pola Universidade de Yale (Estados Unidos). Segundo detalla a revista Nature, os investigadores usaron imaxes de satélite, inventarios forestais e tecnoloxías de supercomputación para coñecer o número e a densidade de árbores do planeta.

Non obstante, o número total de árbores descendeu en aproximadamente un 46% dende o comezo da civilización humana. O estudo estima que o número bruto de árbores perdidas cada ano é de 15.000 millóns, sendo a taxa de perda máis alta nas rexións tropicais.

Os números que se barallaban ata agora referíanse a pouco máis de 400.000 millóns de árbores en todo o mundo ou ao redor de 61 árbores por cada persoa na Terra. Esa estimación baseábase en imaxes de satélite e estimacións de superficie forestal, sen incluír ningunha información dende o chan. As novas estimacións xeráronse a partir dunha combinación de métodos para revelar que hai 3 billóns de árbores, aproximadamente 422 árbores por persoa.

As maiores densidades de árbores encóntranse nos bosques boreais das rexións subárticas de Rusia, Escandinavia e América do Norte. Non obstante, as áreas forestais máis grandes, polo momento, están nos trópicos, que son o fogar de arredor do 43% das árbores do mundo. Só o 24% encóntrase nas densas rexións boreais, mentres que outro 22% crece nas zonas mornas.

En España, o Centro de Investigación Ecolóxica e Aplicacións Forestais (CREAF) da Autónoma de Barcelona realizou unha análise dos inventarios españois para saber cal é a cantidade de árbores no noso país. E hai case 7.000 millóns de árbores. A rexión con máis árbores é Castela e León, con 1.210 millóns de árbores, seguida por Cataluña, con 1.035 millóns.

A aciñeira é a especie que predomina en todo o territorio español cun 19,12% das árbores totais.

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A CÁPSULA SUPERSÓNICA HYPERLOOP

 

A tecnoloxía de Hyperloop, o proxecto de medio de transporte consistente nunha cápsula que levita e desprázase dentro dun tubo a 1.200 quilómetros por hora, espera empezar a transportar viaxeiros en 2018 ou 2019.

Enerxía renovable, alta velocidade, baixo custo de construción son os ingredientes de Hyperloop, un proxecto impulsado en 2013 polo empresario Elon Musk (PayPal, Tesla e Space X) que, polo momento, só existe sobre o papel.

No vídeo superior Dirk Ahlborn, directivo de Hyperloop Transportation Technologies, explica este innovador medio de transporte.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

ECOSISTEMAS AMEAZADOS DO MUNDO

20150914194223-1441207228-578712-1441207475-noticia-normal.jpg

 Comparación do Mar de Aral en 1989 (esquerda) e 2014 (dereita) / NASA

A IUCN (Unión Internacional para a Conservación da Natureza) realizou un estudo sobre os ecosistemas máis ameazados, distinguindo entre os considerados en colapso (un ecosistema de gran valía ao que lle é imposible volver ao seu estado orixinal) e os que están en perigo crítico de extinción.

O mar de Aral (Usbequistán-Kazajistán), do que me ocupo hoxe é dos considerados en primeiro lugar.

O Mar de Aral pasou de ser o cuarto lago máis grande do mundo a non aparecer entre os vinte primeiros. Só resiste un 10% dunha superficie que superou o 67.000 km2, tanto como Aragón, Navarra e o País Vasco xuntas. Aínda que agora invístense esforzos para recuperalo desde o seu parte máis setentrional, os expertos consideran que entrou en colapso porque perdeu a súa biodiversidade orixinal, incluídas 28 especies de peixes endémicos. Ademais, o legado de pesticidas, desertización e salinidade que deixaron os cultivos de algodón e cereais que se regaban coas súas augas mantén un efecto letal sobre a natureza e a poboación.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

HUMOR REAL: O TOURO DA VEGA

20150915172441-1442231730-357686-1442247086-noticia-normal.jpg

 

Rompesuelas”, ese era o nome do Touro da Vega que hoxe foi abatido vinte minutos despois de que o animal penetrase no campo tras cruzar á estrada a ponte de Tordesillas que atravesa o Douro.

O xenial humorista gráfico Forges, no xornal El País, publica hoxe esta viñeta que resume claramente o maltrato animal desta “cultural” festa.

Degradante espectáculo!

No hay comentarios. Comentar. Más...

AS MELLORES FOTOGRAFÍAS DE NATUREZA DO ANO (I)

20150909123829-1441129377-063771-1441130624-album-normal.jpg

Fotografía finalista do Wildlife Photographer of the Year do español Francisco Mingorance / Imaxe: Xornal El país

O premio a Fotógrafo da Vida Salvaxe (Wildlife Photographer of the Year) que desenvolve e produce o Museo de Historia Natural de Londres, darase a coñecer o próximo 13 de outubro.

Durante varios días mostrareivos algúns dos seus finalistas.

Para comezar, o fotógrafo español Francisco Mingorance captou os niños de tres parellas de cegoñas brancas nunha instalación do Museo Vostell Malpartida, preto de Cáceres. As aves aniñan nunha escultura do artista alemán Wolf Vostell que inclúe un avión ruso MiG-21, dous coches, pianos e pantallas de ordenador.

Espectacular!

No hay comentarios. Comentar. Más...

COMEZO DE CLASES

20150916231935-img-20150916-wa0000.jpg

 

Hoxe comezan as clases en Secundaria no noso IES. A viñeta do humorista gráfico SANTY (Santiago Gutiérrez Gómez, A Coruña-1972) dalle un  toque diferente a este día.

Bo comezo de curso a tod@s!

No hay comentarios. Comentar. Más...

DISCURSOS AMBIENTAIS IMPACTANTES (I)

 

Grandes personaxes do medio ambiente, presidentes e líderes relixiosos, activistas e expertos mundiais pronunciaron discursos moi emocionantes sobre a importancia de coidar o noso planeta e loitar contra os seus maiores perigos, como o cambio climático ou a sobreexplotación dos recursos.

Hoxe comezo a recopilación dalgúns destes discursos. O primeiro, emblemático no tempo, corresponde a do Xefe indio Noah Sealth ao "home branco".

Como se pode comprar ou vender o firmamento, nin aínda a calor da terra? En 1854 o xefe indio Noah Sealth realizaba o que se considera o primeiro discurso para defender e respectar a natureza. Franklin Pierce, presidente naquela época de Estados Unidos (EE.UU.), propoñía crear unha reserva que acabase cos enfrontamentos coas tribos indias, a cambio de que renunciasen ás súas terras. Este vídeo locutado ofrece o discurso completo.

Canto temos que aprender!

FONTE: Revista Consumer

No hay comentarios. Comentar. Más...

A LÚA ENCELADO ALBERGA UN OCÉANO DE AUGA LÍQUIDA BAIXO A SÚA CODIA

20150916143836-14424028365319.jpg

Recreación artística do océano de auga líquida de Encélado / NASA

Baixo a cortiza xeada de Encélado, unha das lúas de Saturno, hai un extenso océano global de auga líquida. Este é o último achado que acaba de lograr a sonda Cassini da NASA, que estivo explorando o planeta dos aneis desde mediados de 2004.

Os investigadores da axencia espacial comprobaron que o lixeiro bamboleo da lúa, ao orbitar Saturno, soamente pode explicarse se a capa de xeo externa non está conxelada no seu interior, o que significa que un océano global de auga líquida debe estar presente.

O achado implica que a pulverización fina de vapor de auga, partículas de xeo e moléculas orgánicas simples que observou a sonda Cassini, procedente das fracturas preto do polo sur da lúa, provén deste inmenso reservorio de auga líquida. O descubrimento acábase de publicar nun artigo publicado na revista Icarus.

Anteriores análises dos datos transmitidos por Cassini suxerían a presenza dun océano baixo a rexión polar sur da lúa. Con todo, novas observacións recompiladas durante varias aproximacións da sonda sobre a rexión polar apoiaron a posibilidade de que o mar podería ser global. Os novos resultados confirman que este é o caso.

Os científicos de Cassini analizaron imaxes de Encelado transmitidas pola sonda ao longo de máis de sete anos. Observaron coidadosamente as posicións de características particulares de Encelado, na súa maioría cráteres, co fin de medir os cambios na rotación da lúa cunha precisión extrema.

Como resultado, atopouse que Encelado móvese cun pequeno, pero medible bamboleo na súa órbita ao redor de Saturno. Debido a que a lúa xeada non é perfectamente esférica (e vai un pouco máis rápido e máis lento durante as diferentes partes da súa órbita ao redor de Saturno) o planeta empuxa lixeiramente ao seu satélite cara atrás e adiante a medida que vira.

O equipo aplicou a súa medición da oscilación en diferentes modelos para estudar como podería ser o interior de Encélado, co obxectivo de explorar a posibilidade de que a lúa estivese conxelada desde a superficie ata o núcleo.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

COMO FABRICAR UNHA CANDEA DE EMERXENCIA

 

Se algunha vez vaise a luz na túa casa e non tes unha candea a man... Non te preocupes! Se tes un queixo de bóla na cociña e un pouco de pale hixiénico, podes fabricarche unha candea ti mesmo e de maneira moi sinxela.

No vídeo superior tes o proceso, perfectamente explicado.

Coidado co lume!

No hay comentarios. Comentar. Más...

AS MELLORES FOTOGRAFÍAS DE NATUREZA DO ANO (II)

20150915185132-1441129377-063771-1441131260-album-normal.jpg

Foto de Rosamund Macfarlane / Imaxe: Xornal El Pais

Esta é a segunda entrega dos finalistas do  Premio a Fotógrafo da Vida Salvaxe (Wildlife Photographer of the Year) que desenvolve e produce o Museo de Historia Natural de Londres, e que se dará a coñecer o próximo 13 de outubro.

A súa autora é a fotógrafa británica Rosamund Macfarlane. Conseguiu esta imaxe dunha lebre de montaña na neve tras perseguir as súas pegadas durante horas nos Cairngorms, unha cadea montañosa nas Terras Altas orientais de Escocia.

No hay comentarios. Comentar. Más...

ATOPAN EN AUSTRALIA A MAIOR CADEA VOLCÁNICA CONTINENTAL DO MUNDO

20150915175253-cadena-volcanes-cosgrove.jpeg.jpg

A nova cadea de volcáns ten máis de 2.000 km de lonxitude / DREW WHITEHOUSE, NCI NATIONAL FACILITY VIZLAB

Un equipo de investigadores australianos localizou a maior cadea de volcáns continentais xamais vista ata agora. Ten 2.000 km de lonxitude e percorre Australia de norte a sur, desde a localidade de Whitsundays, en North Queensland, ata preto de Melbourne.

Segundo a investigación, publicada na revista Nature, a espectacular cadea creouse hai 33 millóns de anos, mentres o continente australiano se movía cara ao norte sobre un “punto quente” do manto terrestre.

Esta clase de actividade volcánica resulta sorprendente para os científicos, xa que sucede lonxe dos bordos das placas tectónicas, onde se atopan a maior parte dos volcáns do mundo. Crese que estes “puntos quentes” fórmanse sobre o manto e son estreitos afloramientos de rocha quente cuxa orixe se atopa a máis de 3.000 km baixo a superficie terrestre, na fronteira entre o manto e o núcleo.

Os investigadores déronse conta tamén que algunhas seccións da cadea non mostran signos de actividade volcánica, porque a codia terrestre no continente australiano é demasiado grosa para permitir que as rochas fundidas do manto afloren ata a superficie, fundíndose e formando magma. De forma que, ao longo de toda a cadea, só houbo actividade volcánica naqueles lugares onde a litosfera (a capa externa sólida do planeta) ten menos de 130 quilómetros de grosor.

O achado axudrá aos científicos para comprender mellor o chamado “vulcanismo continental” en todo o mundo, mesmo noutros períodos da historia da Terra.

Os investigdores bautizaron a esta nova cadea volcánica como “Pist do punto quente Cosgrove”.

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

FOTO ASTRONÓMICA DO ANO

20150922071602-14428234499923.jpg

 

O fotógrafo francés Luc Jamet presenciou a eclipse total solar do 25 de marzo nas Illas Svalbard (Noruega). A súa cámara capturou o fenómeno no xeado val de Sassendalen, traballo polo cal foi elixido Fotógrafo Astronómico do Ano na categoría xeral, segundo anunciou o Real Observatorio de Greenwich, en Reino Unido.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

COMEZA O OUTONO

20150922235553-fig-3-estampa-otonal1.jpg

Comeza o outono / Imaxe:nuevotiempo.org

Hoxe, mércores, 23 de setembro de 2015, ás 10 horas e 21 minutos, comeza oficialemnete o outono. Esta estación durará 89 días e 20 horas, e rematará o 22 de decembro co comezo do inverno.

O inicio astronómico das estacións vén dado, por convenio, como o instante en que a Terra pasa por unha determinada posición da súa órbita ao redor do Sol. No caso do outono, esta posicion é desde a que o centro do Sol, visto desde a Terra, cruza o ecuador celeste no seu movemento aparente cara ao sur. Cando isto sucede, a duración do día e a noite practicamente coinciden, e por iso, a esta circunstancia lla chama tamén equinoccio de outono.

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CAMBIO CLIMÁTICO ADIANTA CADA VEZ MÁIS A PRIMAVERA

20150923230610-1443002368-699414-1443023086-portadilla-normal.jpg

Aínda que todas as especies de caducifolios adiantaron a saída das súas follas, as máis aceleradas son os carballos, faias e tilos / Denis Balibouse (REUTERS)

A nudez das árbores de folla caduca é cada vez máis breve. Un estudo dos bosques húmidos de Europa mostra que o cambio climático está adiantando a primavera un pouco máis cada ano. Nos últimos 30 anos, a saída das follas adiantouse unha media de 3,4 días por cada grao que subiu a temperatura. Con todo, este adiantamento retardouse na última década e, por paradoxal que pareza, o quecemento global tamén parece ter a culpa.

Nunha das estratexias máis fascinantes da flora, as árbores das zonas de climas tépedos e húmidos, perden as súas follas ao chegar o outono. A menor duración do día, co descenso de radiación solar (fotoperiodo), o descenso das temperaturas e, a ocasional conxelación do chan, fan que manter as follas sexa un desperdicio de enerxía. Faias, carballos, tilos, castiñeiros, fresnos... volverán a reverdecer coa primavera e os seus días cada vez máis longos e cálidos. Esta relación directa entre temperatura e brote das follas das especies caducifolias levou a moitos científicos para expor que o quecemento global está a adiantar a primavera.

Para poñer cifras a eses vaticinios, un grupo de investigadores de varios países, entre eles España, estudaron este fenómeno nos bosques continentais de Europa. Analizaron os datos de brotación de sete grandes especies arbóreas presentes en 1.245 localizacións nunha franxa que vai desde o Mar do Norte ata o Adriático e desde Bélxica ata Bosnia-Herzegovina.

A súa análise apoiouse en datos recolleitos desde 1980 polo Proxecto Fenolóxico Paneuropeo, que rexistra os fenómenos biolóxicos xornais relacionados co tempo (como a volta das anduriñas ou a floración de amendoeiras e cerdeiras). Comprobaron que todas as especies analizadas, e en todos os sitios con datos, levan 30 anos adiantando o brote das súas follas.

Con todo, para investigadores españois, a investigación publicada na revista Nature, descobre outro fenómeno aínda máis intrigante: o ritmo de adianto da brotación estase a frear aínda que sen chegar a deterse. Así, entre 1980 e 1994, a saída das follas adiantouse de media 4 días por cada grao extra de aumento da temperatura. Pero, desde 1999, a cociente baixou ata 2,3 días por grao, é dicir, unha redución do 40%.

A freada non é igual en todas as especies. Os investigadores estudaron entón o porqué desta retardación. Manexaron varias hipóteses, como unha progresiva adaptación das árbores caducifolios á maior variabilidade das temperaturas primaverais ou unha especie de límite físico que terían as follas á hora de brotar relacionado co fotoperiodo ou cantidade de radiación solar. É coma se as árbores soubesen que non poden penetrarse demasiado no inverno, non sexa que unha xeada tardía acabe cos seus primeiros talos verdes.

Aínda que o estudo céntrase nos bosques de Europa central, as súas conclusións tamén poden aplicarse ás árbores caducifolios de España.

Investigadores do CSIC lembran que os datos existentes sobre os bosques do norte da península viven o mesmo dobre proceso. Por unha banda, a saída das súas follas veuse anticipando desde as últimas décadas do século pasado. Polo outro, ese adiantamento viuse retardado no que vai de século XXI pola necesidade dun mínimo de frío acumulado antes de que saian as follas.

En todo caso, os investigadores cren necesario estender o seu estudo a outras zonas do planeta na mesma latitude, como os bosques caducifolios de Norteamérica e Asia. Só así se poderían desentrañar os mecanismos polos que as follas necesitan tanto do frío como da calor para saír cada primavera.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

DISCURSOS AMBIENTAIS IMPACTANTES (II)

 

Segunda entrega deses emocionantes discursos pronunciados por grandes personaxes do medio ambiente, presidentes e líderes relixiosos, activistas e expertos mundiais, sobre a importancia de coidar o noso planeta e loitar contra os seus maiores perigos, como o cambio climático ou a sobreexplotación dos recursos.

Hoxe tócalle á nena Severn Suzuki no Cumio da Terra de 1992.

Un dos momentos máis emocionantes do Cumio da Terra de Nacións Unidas, en 1992, foi o discurso de Severn Suzuki. Esta nena canadense de 14 anos chegou ao corazón dos asistentes polo seu chamamento para que se comprometesen a evitar a destrución do planeta non como políticos ou empresarios, senón como pais e fillos, por un futuro para as xeracións presentes e vindeiras.

Emotivo!

FONTE: Revista Consumer

No hay comentarios. Comentar. Más...

AS MELLORES FOTOGRAFÍAS DE NATUREZA DO ANO (III)

20150915190102-1441129377-063771-1441132157-album-normal.jpg

Fotografía de Andrey Gudkov / Imaxe: Xornal El Pais

Esta é a terceira entrega dos finalistas do  Premio a Fotógrafo da Vida Salvaxe (Wildlife Photographer of the Year) que desenvolve e produce o Museo de Historia Natural de Londres, e que se dará a coñecer o próximo 13 de outubro.

Na imaxe, o fotógrafo ruso Andrey Gudkov foi testemuña dunha espectacular pelexa de dous machos de dragón de Komodo na illa indonesia de Rinca.

No hay comentarios. Comentar. Más...

ESTA NOITE HABERÁ UNHA ECLIPSE TOTAL DE LÚA

 

Unha eclipse total de Lúa tinguirá de vermello o ceo desta noite do domingo ao luns. Toda Europa, África e América gozarán dun verdadeiro espectáculo, no que a fase chea permitirá gozar dunha Lúa especialmente brillante e de gran tamaño. De aí o seu nome: superlúa

A desta noite será a primeira eclipse superlunar desde 1982, e non se poderá gozar doutro fenómeno igual ata o ano 2033. E é que o noso satélite atoparase no punto da súa órbita máis próximo á Terra, o Perigeo (356.500 km), situado a uns 50.000 quilómetros máis próximo si tómase como referencia o punto máis afastado da Lúa, o Apoxeo (406.700 km). 

A eclipse total comezará ás 2:12 da madrugada, cando a Lúa entre na zona de penumbra creada pola Terra. Haberá que esperar ata as 3:07 para que o satélite entre na zona de sombra e ata as 4:11 para ver o espectáculo en máximo apoxeo, cando a Lúa quede completamente escurecida. O punto e final chegará a partir das cinco e media da mañá. 

Ao contrario do que sucede cos de sol, as eclipses lunares poden verse a primeira ollada sen risco de sufrir ningún dano no ollo.

A lúa de perigeo é un fenómeno que se produce cando o astro se atopa a non máis dun 10 % do seu punto máis próximo á terra no percorrido da súa órbita. E é que a traxectoria lunar non é circular, senón ovalada (elíptica) e o seu centro non é o mesmo que o do planeta, situando así un dos lados 50.000 quilómetros máis preto que o outro (perigeo fronte ao apoxeo). É esta a razón de que cando as lúas cheas se producen no lado máis próximo á terra, parecen moito máis grandes e convértense en Superlúas.

Que disfrutedes do espectáculo, se a nénoa non o pimpide!

FONTE: Xornal La Voz de Galicia

No hay comentarios. Comentar. Más...

DISCURSOS AMBIENTAIS IMPACTANTES (III)

 

A activista kenyana Wangari Maathai liderou un movemento para plantar máis dun millón de árbores e deter así a desertización do África central. En 2004 foi a primeira muller africana que recibía o Premio Nobel da Paz. No vídeo superior subliña a importancia dos xestos individuais pola natureza, fundamentais aínda que parezan insignificantes.

FONTE: Revista Consumer

No hay comentarios. Comentar. Más...

A NASA ATOPA NOVAS PROBAS DE AUGA LÍQUIDA EN MARTE

20150928192248-15-195-perspective-2.jpg

Estrías no terreo que se precipitan outeiro abaixo e que intuitivamente parecen canles de auga / Imaxe: NASA/JPL/University of Arizona

As imaxes aéreas tomadas de Marte parécense moito ás da Terra. Un dos accidentes máis interesantes son unhas estrías no terreo que se precipitan outeiro abaixo e que intuitivamente parecen canles de auga. Estes cursos aparecen e desaparecen do terreo, o que reforza a idea de que sexa a auga estacional a que os forme. Pero da intuición á realidade hai un enorme paso e ata o momento non se puido demostrar que esas gretas débanse realmente ao auga líquida, cuxa existencia sería clave para a posibilidade de que haxa vida no planeta vermello.

Onte publicouse un novo estudo que achega importantes probas para afirmar que nestas formacións de Marte hai auga líquida, moi probablemente salgada. Os responsables do traballo, publicado en Nature Geoscience, analizaron píxel a píxel as imaxes do planeta tomadas pola sonda MRO da NASA. Ata agora, o problema con estes accidentes xeográficos é que teñen só uns poucos metros de ancho, moi preto do límite de detección das cámaras a bordo da MRO.

Os datos preséntanse hoxe durante unha conferencia de prensa organizada pola NASA e na que anunciaba “a resolución do misterio de Marte”. Non fai falta ser un experto en astrobiología para xulgar o preto ou o lonxe que quedan os resultados das expectativas.

O novo traballo céntrase nos datos tomados por CRISM, un espectrómetro de imaxe que permite identificar os minerais e outros compostos que hai na superficie marciana. O equipo desenvolveu a súa propia técnica para poder analizar as variacións que hai dentro de cada píxel nas imaxes do MRO e así analizar en detalle a diferente composición das canles comparado co terreo circundante. O traballo centrouse nos cráteres Palikir, Ale e Horowitz e o Coprates Chasma, todos no hemisferio sur do planeta e todos coñecidos por estas formacións.

Os resultados amosan a presenza de sales hidratadas. Os sales permiten que a auga permaneza líquida a temperaturas máis baixas. En abril, outro estudo do equipo científico a cargo do robot Curiosity xa sinalara que no cráter Gale pódese formar auga líquida grazas a un tipo de sales coñecidos como percloratos. Seguindo a mesma liña, os responsables do novo estudo explican que a presenza de percloratos e cloratos probablemente implica que se forma auga líquida e que esta arrastra a minerais corrente abaixo. A auga formaríase nas estacións máis cálidas e estaría en forma de salmueras, a mesma mestura de auga e sales que propoñía en equipo do Curiosity.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CARACOL MÁIS PEQUENO DO MUNDO

20150929185621-caracol-pequeno-0.jpg

 

Un equipo internacional de científicos liderado pola Universidade de Shinshu (China) descubriu na provincia de Guangxi (China) unha nova especie de minúsculo caracol de terra: Angustopila dominikae. A súa cuncha é tan pequena (na súa parte máis ancha mide tan só 0,86 milímetros) que poderían caber case 10 exemplares no ollo dunha agulla. O achado foi publicado na revista ZooKeys.

Os investigadores acharon ata sete novas especies de caracois terrestres pero, sen dúbida, o bautizado como Angustopila dominikae, podería ser o caracol máis pequeno do mundo descuberto ata agora. Existen moi poucas especies que mostren este grao de enanismo polo que atopar exemplares vivos é unha tarefa máis que difícil.

De entre as sete especies descubertas, outro dos caracois estivo a piques de superar este récord de tamaño. Os científicos bautizaron a esta especie como Angustopila subelevata e é tan só unha centésima de milímetro maior que a outra especie (é dicir, a parte máis ancha da cuncha mide 0,87 mm).

“Os extremos no tamaño do corpo dos organismos non só atraen a atención do público, senón que suscitan interese en canto á súa adaptación á contorna. Estudar os caracois de terra de cunchas diminutas é importante para avaliar a biodiversidade e a historia natural, así como para establecer as bases para o estudo da evolución do enanismo nos animais invertebrados”, aclaran os científicos.

FONTE: Sarah Romero / Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...