vgomez

Radio das Boótidas e as constelacións / naufrablogs.blogspot.com

Lúa Nova: 5 de xuño

Cuarto Crecente: 12 de xuño

Lúa Chea: 20 de xuño. Este mesmo día comeza o verán (22:34 horas)

Cuarto Minguante: 27 de xuño

Chuvia de meteoros: Boótidas Xuño (JBO), do 22 de xuño ao 2 de xullo con máximo o día 27.

A nosa sociedade / Imaxe: libertario.es

Din os máis vellos que a nosa sociedade esta a mudar, que hai unha crise de valores, que actuamos dun xeito distinto. Eu penso que non temos un patrón escrito e que debemos enfrontarnos a novas situacións e con novas estratexias, aínda que hai cousas que non cambian no tempo.

Sobre iste tema imos reflexionar coas seguintes frases:

A primeira é do xornalista e escritor uruguaio Eduardo Galeano (1040-2015):

"Vivimos nun mundo onde o funeral importa mais que o morto, a voda máis que o amor  e o físico máis que o intelecto. Vivimos na cultura do envase, que despreza o contido".

A segunda é do psicólogo e psiquiatra austríacao Alfred Adler (1870-1937):

"Os altos queren quedar onde están; os medianos queren arrebatarlle o seu posto aos altos; os baixos queren abolir todas as distincións e crear unha sociedade na que todos sexan iguais".

Para rematar, a terceira, do xenial actor Charles Chaplin (1889-1977):

"A vida é unha obra de teatro que non permite ensaios. Por iso, canta, ri, baila, chora e vive intensamente cada momento da túa vida. antes que o pano baixe e a obra termine sen aplausos".

A sepia ou xiba (Sepia officinalis) é un molusco da clase dos cefalópodos, da infraclase Decapodiformes (dez tentáculos), da orde Sepiida. Ten un  corpo ovado e groso, cunha cuncha calcaria interna e unha bolsa de tinta coa que escurece a auga en situacións de perigo.

Cabe destacar que son animais de ciclo biolóxico curto. A súa vida non chega aos dous anos, polo que moitas femias tan só se reprodúcen unha vez.

Neste vídeo veremos a súa orixinal forma de reprodución.

Continúo coa cuarta entrega dos erros relacionados coa ciencia que parecen quedarse na pantalla para non irse xamais: As persoas afúndense na lava.

Se un líquido é máis denso que un obxecto, é imposible que o obxecto se afunda  neste. A lava é pedra fundida, logo é máis densa ca nós. Por tanto, un non se afunde nun mar de lava coma se fose de auga. Gollum se partise o espiñazo, os seus órganos internos debería ter reventado e logo teriase que formar unha desagradable fogueira cos seus restos, pero non se afundiría.

FONTE:FONTE: Xornal Público.es/strambotic

Co obxectivo de motivar ás persoas para que se convertan en axentes activos do desenvolvemento sustentable e equitativo; promover o papel fundamental das comunidades no cambio de actitude cara a temas ambientais, e fomentar a cooperación para que o medio ambiente sexa sustentable, a Asemblea Xeral das Nacións Unidas, na súa resolución 2994 (XXVII) do 15 de decembro de 1972, designou o 5 de xuño Día Mundial do Medio Ambiente, para sensibilizar á opinión pública respecto da necesidade de preservar e mellorar o medio ambiente.

O lema deste ano é:  "O futuro da vida silvestre está nas nosas mans".

Na súa mensaxe sobre o Día Mundial do Medio Ambiente o Secretario Xeral da ONU, Ban Ki-Moon, declarou que "acábase o tempo para eliminar a crise de caza e tráfico ilegais que ameaza algunhas das especies máis representativas do mundo. Para combater a caza e tráfico ilegais de especies protexidas é esencial abordar tanto a demanda como a oferta de produtos silvestres ilegais a través de obxectivos e metas acordados e de instrumentos internacionais, tales como a Convención sobre o Comercio Internacional de Especies Ameazadas de Fauna e Flora Silvestres (CITES)".

FONTE:unodc.org

O Instituto Internacional para a Exploración de Especies publica, como cada ano, o seu Top 10 das especies máis asombrosas entre as descubertas durante os últimos 12 meses. Os científicos do centro, dependente da Universidade Estatal de Nova York (EE UU), elixiron estes 10 entre as 18.000 especies descritas o ano anterior. Ao longo de varios días iremos coñecendo estas especies elexidas.

Este cabaliño do diaño de Gabón é unha das 60 novas especies descubertas no último ano por un mesmo grupo investigador en África. O seu nome en latín, “Umma gumma”, homenaxea ao cuarto álbum de estudo da banda británica Pink Floyd, Ummagumma, que ademais é un termo empregado polos estudantes en Cambridge para referirse ao sexo.

FONTE:Theodore W. Pietsch, Universidade de Washington/Xornal El país/Ciencia

Adolfo Cabrales máis coñecido como o Fito o do Fito & Fitipaldis, decidiu cambiar de banda momentaneamente para formar parte de "A Cuadri do Hospi", un proxecto benéfico xunto a unha asociación de pais e nais de nenos con cancro, da unidade de oncoloxía de Cruces (Bizkaia), que pretende recadar fondos para a investigación da enfermidade.

Para a ocasión Fito gravou un novo videoclip especial de "Acabo de chegar", un dos seus grandes éxitos. Os protagonistas do curto son nenos e persoal médico, que logran deixar de pensar durante unhas horas na enfermidade para centrarse nunha divertida actuación.

A asociación "A Cuadri do Hospi" propúxose mostrar a outra cara do que supón vivir con cancro desde moi temperá idade. "Son capaces de vivir días, semanas, meses nunha habitación dun hospital ou de casa, e aínda así non queixarse, só esperar a ese momento que a enfermidade lles permita gozar", explican nun comunicado.

Fito quixo facer algo máis, doou á asociación a súa prezada Harley Davidson V-Road azul para un sorteo.

Xente comprometida!

FONTE: Xornal La Vanguardia/Cultura

Cal é o animal que sofre máis tráfico do mundo? Non é ningunha especie de ave exótica. Non é ningún peixe tropical. Non é, desde logo, ningunha das especies que adoitan saír nos medios de comunicación: as baleas, os elefantes, os rinocerontes, os tigres, as orcas... É un animal que non lle importa a ninguén. Non é "carismático". Non bate récords de nada (salvo de lonxitude de lingua relativa ao tamaño do corpo, o que non é un "plus" entre os seres humanos). Por iso, o tráfico en produtos das 12 especies deste animal supón nada menos que o 20% de todo o comercio ilegal de animais salvaxes.

É o pangolín. Un mamífero sen dentes e sen pelo, pero con escamas que se alimenta de insectos e cuxa lingua pode chegar a ser tan longa como todo o seu corpo, o que lle permite comerse ata 200.000 insectos ao día. Unha especie oso formigueiro con escamas de dinosauro que parece unha alcachofa xigante andante e que, cando sente ameazado, enrólase, igual que un armadillo.

As escamas do pangolín son de queratina. É dicir, do mesmo material que as uñas do ser humano, ou que os cornos dos rinocerontes. No medicamento tradicional chinés e vietnamita, atribúenselles propiedades milagrosas. As escamas de pangolín, secas, son fritidas en aceite ou manteiga, servidas con vinagre ou salsas, preparadas con recoiro e, ata datas recentes, adobadas en ouriños de neno. "Curano" todo: malaria, xordeira, ansiedade, depresión, falta de produción de leite materno, enfermidades renais, cancro, asma...  decide unha doenza e é probable que a escama deste fósil vivente sexa o remedio perfecto.

Non acaban aí as propiedades deste bicho. O seu sangue "cura" a impotencia, o esmo que os seus embrións. A súa carne é considerada exquisita. E, aínda que nalgúns aspectos é un país desenvolvido, gran parte da cultura tradicional de China evolucionou tan pouco como o pangolín. Como consecuencia, aínda en 2010 as escamas deste animal eran consideradas oficialmente un produto medicinal na segunda maior economía do mundo. Iso deu lugar a un tráfico dun tamaño inimaxinable.

Así é como, vítima da superstición, unha historia que comezou fai, como pouco, 50 millóns de anos (que é a idade dos primeiros fósiles de pangolíns, descubertos en Exipto) podería acabar no século XXI.

FONTE: Xonal el mundo/Ciencia

As redes sociais poden ser unha boa ferramenta a favor do medio ambiente. Unha delas é Instagram, onde unha comunidade de persoas, tanto afeccionados como profesionais, ofrecen a todos os seus seguidores belas imaxes de paisaxes, animais, montañas, océanos, etc. Ao contemplar estas marabillas os seus autores incitan a que nos involucremos na conservación da natureza.

Imos coñecer hoxe un  deses autores:Joel Sartore

Joel Sartore (1962, Ponca City, Oklahoma, Estados Unidos) é un fotógrafo da revista National Geographic que puxo en marcha o proxecto Photo Ark, co que pretende retratar ás especies en perigo antes de que desaparezan, como a pantera de Florida, que vedes na parte superior.

Se queredes coeñcer máis fotos da súa autoría premede AQUÍ.

En próximos días seguire con máis fotógrafos.

FONTE: Revista Consumer/medioa Ambiente/Natureza

"Ir máis aló dun mesmo e dominar o mundo". Esta máxima podería saír da imaxinación de Stan Le e Jack Kirby en forma de lema tatuado no brazo de Charles Xabier, o poderoso fundador dos X-Men. Con todo trátase da inscrición que aparece no anverso da Medalla Fields (un premio outorgado cada catro anos que distingue aos mellores matemáticos do mundo) rodeando a cabeza de Arquímedes. Moi poucas persoas están en posesión desta medalla, o que podería interpretarse como que son moi poucos quen ten a capacidade de "dominar o mundo". Un deles é Cédric Villani.

Bautizado polos medios de comunicación, ansiosos por etiquetar calquera fenómeno, como o "Lady Gaga das Matemáticas", o científico francés chama a atención polo seu estrafalario aspecto. O seu porte de poeta romántico non escamotea detalle: media melena coidadosamente cortada, levita, pano de seda (sempre con lazo Lavallière) e broche xigantesco en forma de araña prendido da lapela. Pero, unha vez que a fascinación polas súas roupas decae, brillan as súas palabras. E, si, entón Villani móstrase como o que é: unha mente privilexiada que elixiu exercer como embaixador do patito feo das ciencias.

Tras gañar a medalla Fields, Cedric Villani converteuse nunha celebridade mundial grazas á súa capacidade para explicar de forma amena e comprensible o que para a maioría é un arcano inextricable. Unha relevancia pública que lle arrepiaría hai anos, segundo confesou nunha entrevista para o New Yorker: "era o neno máis tímido que un poida imaxinarse. A simple idea de falar en clase facíame suar, poñerme colorado e sentirme confuso". Agora en cambio Villani percorre o planeta de punta a punta pontificando en conferencias acerca da importancia das matemáticas, colabora en medios de comunicación, concede entrevistas e mesmo publicou un libro que foi un best-seller en Francia. Aínda non domina o mundo, pero podería facelo...

FONTE: José L. Álvarez Cedena

Comunicación entre cans e humanos / Imaxe:www.enbuenasmanos.com

Moitas foron as teorías achega da orixe da domesticación dos cans. Agora, unha nova investigación internacional, liderada por científicos da Universidade de Oxford (Reino Unido) situou de forma paralela a relación entre o ser humano e o can dando a razón as teorías expostas anteriormente, isto é, a orixe da amizade entre cans humanos comezou á vez no leste e oeste de Eurasia a partir de dúas poboacións separadas de lobos.

"As análises xenéticas e arqueolóxicas demostran que é necesario reconsiderar o número de veces que os cans foron domesticados de maneira independente. Talvez a razón pola que aínda non houbo un consenso acerca de onde foron domesticados os cans por primeira vez é porque todo o mundo tivo algo de razón", explicou un dos autores do traballo.

Para chegar a esta conclusión, os expertos compararon datos xenéticos de fósiles, reconstruíndo a historia evolutiva dos cans secuenciando o xenoma dun can de tamaño medio duns 4.800 anos de antigüidade, cuxos restos foron achados na pasaxe funeraria de Newgrange en Irlanda, e comparándoo con ADN mitocondrial de 59 cans antigos que viviron entre 14.000 e 3.000 anos xunto á firma xenética de máis de 2.500 cans modernos, descubrindo que os cans se domesticaron dúas veces e non unha como se pensaba ata agora. A orixe de ámbalas domesticacións, antes da chegada da agricultura, procedería de dúas poboacións separadas de lobos, xa extintas.

"Así obtivemos a evidencia xenética e arqueolóxica de que os cans foron domesticados en realidade dúas veces. Os cans foron domesticados en ambos os lados do Vello Mundo. Daquela a poboación do leste dispersouse xunto aos humanos cara ao oeste fai entre 14.000 e 6.400 anos,e dalgunha maneira substituíu aos cans que xa vivían en Europa", aclara o investigador.

Desta forma, os primeiros cans xurdirían en Europa hai máis de 15.000 anos e á súa vez en Asia oriental, hai máis de 12.500 anos.

O estudo foi publicado na revista Science.

FONTE: Revista Muy Interesante/Ciencia

Continúo coa quinta entrega dos erros relacionados coa ciencia que parecen quedarse na pantalla para non irse xamais: As armas non teñen retroceso.

O da acción e reacción? Pois pasa cando disparas ao tolo unha arma, como en boa parte da produción de Hollywood, onde sálranse o famoso "retroceso" á  toureira. É o caso de Predator, no que vemos a un tipo disparar unha metralladora Gatlin á altura da cadeira case sen inmutarse.

FONTE:FONTE: Xornal Público.es/strambotic

Continuo coa sere de fotógrafos que coas súas marabillosas fotografías incitan a que nos involucremos na conservación da natureza, e que podemos ver publicadas en Instagram.

Imos coñecer hoxe a Will Burrard-Lucas.

Unha das características que fan único o traballo fotográfico de Will Burrard-Lucas (británico, criado en Tanzania) son as instantáneas desde puntos de vista diferentes aos habituais, como a que tedes na parte supeior, o Machu Picchu (Perú) na que unha chama parece facerse un selfi.

Se queredes coeñcer máis fotos da súa autoría premede AQUÍ .

En próximos días seguire con máis fotógrafos.

FONTE: Revista Consumer/medioa Ambiente/Natureza

Recreación artística do sistema estelar no que está o planeta Kepler-1647 b / Lynette Cook

Tatooine, o desértico planeta que aparecía na Guerra das Galaxias, orbitaba ao redor de dous soles. Fóra do noso Sistema Solar os astrónomos detectaron xa varios mundos como o que recreou George Lucas na súa famosa saga. E agora, nun artigo publicado en Astrophysical Journal, un equipo de científicos presenta o planeta máis grande detectado ata agora que, do mesmo xeito que o ficticio planeta no que creceu Luke Skywalker, orbita dúas estrelas.

O equipo que o descubriu presentou en sociedade este planeta durante a reunión que a Sociedade Astronómica Americana que se celebra en San Diego (EEUU) ata o día 16.

Os mundos que, en lugar de virar ao redor dunha soa estrela, como a Terra, móvense ao redor de dous soles, denomínanse planetas circumbinarios, e popularmente tamén se coñecen como Tatooines. Con todo, o parecido co planeta de Star Wars termina aí, porque os autores cren que é improbable que este planeta poida albergar vida.

E é que, a pesar de que se atopa na zona habitable das súas estrelas (é dicir, nin demasiado preto nin demasiado lonxe como para que non poida haber vida), trátase dun xigante gaseoso como Júpiter. Así que as condicións que hai nel non serían propicias para que existise algún tipo de vida, segundo sosteñen os seus descubridores, investigadores do Centro de Voos Espaciais Goddard da NASA.

Os científicos calculan que este planeta orixinouse fai 4.400 millóns de anos, polo que ten aproximadamente a mesma idade que a Terra. Polo que respecta ás súas estrelas, son bastante parecidas ao noso sol aínda que unha é lixeiramente máis grande e a outra máis un pouco máis pequena.

Kepler-1647b ten unha masa e un radio practicamente idéntico ao de Xúpiter, o que o converte no planeta circumbinario máis grande dos que foron atopados ata agora.

O método polo cal detectaron este planeta foi o de tránsito. É dicir, cando un planeta pasa diante da súa estrela, prodúcese unha variación no seu brillo que é a que alerta aos astrónomos de que pode tratarse dun planeta.

Confirmar que este obxecto era realmente un planeta foi unha tarefa complexa, a pesar de que en teoría, os corpos celestes máis grandes son máis fáciles de detectar que os pequenos. A razón principal foi o seu longo período de rotación: tarda algo máis de tres anos (1.107 días exactamente) en completar unha órbita ao redor das súas estrelas, o que o converte no exoplaneta achado ata agora que máis tarda en facelo.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Falaba hai uns días dun fotógrafo, Will Burrard-Lucas, e dos seus traballos publicados en Instagram.

Ademais do seu Instagram, Burrard-Lucas creou o "BeetleCopter", un dron co que toma imaxes e vídeos tan impresionantes como o que vedes na parte superior do Parque Nacional Serengueti (Tanzania)

Espectacular!

FONTE: Revista Consumer/medioa Ambiente/Natureza

Científicos da universidade china Océano, en Qingdao, traballan na transformación da choiva en enerxía / Sundaya

Investigadores do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT) traballan nun tipo de panel termofotovoltaico que transforma en electricidade tanto a luz visible como tamén a enerxía do sol que chega ao panel en forma de calor; isto é, nas lonxitudes de onda da luz infravermella e das microondas que os paneis fotovoltaicos non aproveitan.

Actualmente a calor do sol si se utiliza como fonte de enerxía, aínda que se aproveita unha parte moi pequena. A escala doméstica utilízase, no mellor dos casos, para quentar ou precalentar a auga destinada ao aseo e á calefacción, por exemplo. A escala industrial existen distintos tipos de plantas de enerxía termosolares que aproveitan a calor do sol. Por exemplo, plantas enerxéticas que concentran os raios solares mediante espellos para producir vapor de auga que se utiliza para mover as turbinas dos xeradores eléctricos.

Pero a calor do sol que chega aos paneis solares disípase no propio panel e non se aproveita. Con todo, segundo informan os investigadores a través de MIT News, os paneis termofotovoltaicos, ou térmicos e fotovoltaicos, teñen o potencial de proporcionar a igual superficie o dobre de electricidade que os paneis convencionais, aqueles que son só fotovoltaicos.

Para aproveitar a calor, os investigadores do MIT utilizan cristais fotónicos de tamaño nanométrico a modo de filtro previo superposto ao panel solar. Trátase de cristais que emiten luz cando se quentan. O método pasa por capturar toda a enerxía e a calor que chega desde o sol ata o panel e transformala en luz visible facéndoa pasar primeiro polos cristais fotónicos. A luz visible é a lonxitude de onda que si aproveitan os paneis fotovoltaicos. Ademais, os cristais fotónicos do filtro pódense configurar para que se iluminen coa cor da luz á cal cada tipo de panel solar resulta máis eficiente.

Doutra banda, segundo IEEE Spectrum, "algún día os paneis solares producirán electricidade tamén cando estea a chover". Trátase dunha afirmación atrevida tendo en conta que, actualmente, os paneis fotovoltaicos convencionais reducen significativamente ou directamente cesan a produción de electricidade cando chove.

Para aproveitar a choiva como fonte primaria de enerxía, científicos da universidade chinesa Océano, en Qingdao, parten do principio de que as pingas de augan conteñen sales no seu interior. Esas pequenas partículas posibilitan a formación da pinga de auga ao facer posible a transición da auga desde o seu estado gaseoso na nube ao estado líquido que dá lugar á choiva. "Os investigadores utilizan capas de grafeno dun átomo de grosor que separan os iones con carga positiva dos iones con cargas negativas, formando así algo parecido a un condensador eléctrico" que almacena enerxía.

Aínda que inicialmente a electricidade recuperada con este método é duns poucos microvoltios, os investigadores continúan indagando como sacar proveito dos iones positivos e negativos contidos nas pingas de choiva. Na práctica este desenvolvemento daría lugar a paneis que producirían electricidade en calquera condición climatolóxica. Mesmo pola noite, se chove.

Os intentos por desenvolver materiais que permitan obter electricidade a partir da choiva non son novos. Hai xa algúns anos un grupo de científicos franceses do centro CEA, en Grenoble, usou vinilo fabricado cun tipo de polímero piezoeléctrico que convertía a enerxía mecánica das pingas de choiva golpeando ese material nunha pequena corrente eléctrica.

Máis recentemente, investigadores do Instituto Tecnolóxico de Xeorxia, lograron recuperar uns poucos milivoltios dun parabrisas de coche modificado para aproveitar tamén o efecto triboeléctrico, o fenómeno polo cal se produce electricidade cando dous materiais entran en contacto ao golpearse, por exemplo. Neste caso a cantidade de electricidade obtida era igualmente mínima, duns 130 milivatios por metro cadrado de superficie.

Son dous proxectos que se desenvolven por separado, pero ambas as investigacións, como outras moitas en curso, teñen como finalidade incrementar a eficiencia dos paneis solares para obter máis electricidade por cada unidade de superficie instalada. Tanta como sexa posible.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

O xenial humorista Davila (Luis Davila, Pontevedra-1972), publica hoxe no xornal Faro de Vigo esta viñeta, na que trata o mal tempo que estamos a padecer, cando está a piques de entrar o verán (día 20, ás 22:34 horas).

Os danos que está a causar no turismo e sobre todos nos negocios de roupa son considerables.

Bueno, pero como di o refrán: Nunca choveu que non escampase!

Científicos suecos atoparon un novo tipo de meteorito que se produciu tras a maior colisión de asteroides nos últimos 3.000 millóns de anos. É unha pequena roca escura de menos de 10 centímetros, pero ten un valor incalculable para aclarar aquel evento, do que aínda se sabe moi pouco.

Hai 470 millóns de anos, un asteroide duns 200 quilómetros de diámetro chocou con outro de menor tamaño no cinto de asteroides, entre Marte e Xúpiter. A colisión foi unhas 1.000 veces maior que a do meteorito que aniquilou aos dinosauros centos de millóns de anos despois. A Terra foi literalmente bombardeada polos cascallos daqueles dous corpos estelares, aínda que neste caso o seu efecto puido ser moi diferente. Xusto naquela época sucedeu un dos maiores episodios de diversificación biolóxica coñecidos, un auténtico estalido de novas especies de animais sen o cal ningún de nós estaría aquí.

"Estamos ante un dos eventos máis importantes na historia da evolución e un paso crucial en nosa propia liña evolutiva", explica un dos investigadores da Universidade de Lund, en Suecia. De non ser polo seu equipo, o novo meteorito converteuse en baldosas para a cociña. Desde hai 25 anos ese investigador (Birger Schmitz) traballa supervisando os traballos na canteira de Thorsberg, ao sur de Suecia, que está situada no leito do antigo océano no que caeron moitos dos fragmentos dos asteroides. Ata o momento rescatou 100 destes meteoritos. Todos son condritas tipo L, é dicir, fragmentos do asteroide grande. Por agora, ninguén achara ningún fragmento do corpo máis pequeno, polo que se dubidaba se desapareceu por completo tras o choque.

A análise dos isótopos de osíxeno e cromo mostra que a composición do novo meteorito é totalmente diferente a calquera dos máis de 50.000 meteoritos coñecidos ata agora, segundo explica Schmitz e o resto do seu equipo nun estudo publicado hoxe en Nature Communications. A datación realizada polo equipo sitúao na data da gran colisión, un millón de anos arriba ou abaixo.

"Este pode ser o primeiro fragmento documentado dun meteorito extinto, dun tipo que xa non caerá nunca á Terra porque o corpo do que provén foi destruído polas colisións", resalta o traballo.

Esta esquirla dun asteroide perdido abre unha enorme xanela ao coñecemento do Sistema Solar, pois demostra que as rocas que bombardeaban a Terra fai uns 500 millóns de anos eran moi diferentes ás de agora. "A vida", suxire Schmitz, "tamén o era".

"Antes da colisión dos dous asteroides, había moi poucas especies de animais vivindo no leito mariño. Despois, hai uns 470 millóns de anos, sucede a gran diversificación do Ordovícico, o verdadeiro estalido de vida animal na Terra.Houbo unha auténtica explosión de novos invertebrados; trilobites, moluscos, peixes primitivos, foi a maior diversificación biolóxica coñecida e a primeira vez que se alcanzou un nivel de biodiversidade similar ao actual", relata.

Schmitz mantén que o cataclismo producido polos asteroides foi o chispazo que necesitaba a vida para reinventarse e progresar. É a hipótese da perturbación intermedia. "Cando as condicións son moi estables, todo mantense igual e cando cambian demasiado, os seres vivos extínguense. Pero cando hai unha perturbación intermedia que presiona na xusta medida, a vida evoluciona como nunca antes facíao", razoa.

Schmitz publicou por primeira vez esta hipótese en 2007 e desde entón traballa co obxectivo de "enlazar a historia da vida na Terra cos grandes eventos astronómicos, algo que apenas se investigou".

FONTE: Xornal El País/Ciencia

Sigo co Top 10 das especies máis asombrosas entre as descubertas durante os últimos 12 meses e que o Instituto Internacional para a Exploración de Especies publica cada ano.  Desta vez tócalle a un novo hominoideo que nos achega aos xibóns

O Pliobates cataloniae viviu hai máis de 11,5 millóns de anos no que hoxe é Cataluña. O seu descubrimento expón a posibilidade de que os primeiros humanos poderían estar máis estreitamente relacionados cos xibóns que cos grandes simios. Laia, bautizada así polos científicos en honra á patroa de Barcelona, pesaba entre 4 e 5 quilos e medía uns 45 centímetros. No vídeo superior un dos seus descubridores ofrece máis detalles e imaxes.

FONTE: Revista Consumer

O debuxante Dani Gove e o matemático Aitor Menta, do grupo de científicos cómicos Big Van, sacan punta á actualidade do mundo da ciencia.

Astrónomos de Xapón, Suecia, o Reino Unido e ESO utilizaron o Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), en Chile para observar unha das galaxias máis distantes coñecidas ata a data. SXDF-NB1006-2 posúe un corremento ao vermello de 7,2, o que implica que só a observamos nunha época de 700 millóns de anos despois do Big Bang.

O equipo esperaba obter información sobre os elementos químicos pesados presentes na galaxia, xa que estes poden entregarnos información achega do nivel de formación estelar existente, e por tanto proporcionar pistas do período da historia do Universo coñecido como reionización cósmica.

“A procura de elementos pesados nos inicios do Universo é un enfoque esencial para explorar a actividade da formación estelar nese período”, manifestou o autor principal do traballo de investigación, o que se publicará na Revista Science. “O estudo dos elementos pesados tamén nos dá un indicio para entender como se formaron as galaxias e o que causou a reionización cósmica”, agregou.

No tempo anterior á formación dos obxectos no Universo, este atopábase cheo de gas eléctricamente neutro. Pero cando os primeiros obxectos comezaron a brillar, uns poucos centos de millóns de anos despois do Big Bang, emitiron unha intensa radiación que comezou a descompoñer estes átomos neutros (a ionizar o gas). Durante esta fase (coñecida como reionización cósmica) o Universo na súa totalidade cambiou de forma dramática. Con todo, existe un gran debate sobre exactamente que tipo de obxectos causaron a reionización. Estudar as condicións en galaxias moi distantes pode axudar a responder a esta pregunta.

Antes de observar a afastada galaxia, os investigadores realizaron simulacións por computador para predicir a facilidade coa que poderían esperar ver evidencia de osíxeno ionizado facendo uso de ALMA. Tamén consideraron as observacións de galaxias similares moito máis próximas á Terra, e chegaron á conclusión de que a emisión de osíxeno debese ser detectable, mesmo a grandes distancias.

Este diagrama mostra os principais fitos na evolución do Universo desde o Big Bang, hai uns 13.800 millóns de anos atrás. Non é un diagrama a escala. O Universo atopábase nun estado neutro 400 mil anos despois do Big Bang e permaneceu así ata que a luz da primeira xeración de estrelas comezou a ionizar o hidróxeno. Despois de varios centos de millóns de anos, o gas no Universo se ionizó por completo / Crédito: NAOJ

Logo levaron a cabo observacións de alta sensibilidade con ALMA e detectaron luz proveniente do osíxeno ionizado en SXDF-NB1006-2, facendo desta, de maneira inequívoca, a detección de osíxeno máis distante xamais obtida. É unha evidencia contundente da presenza de osíxeno nos inicios do Universo, só 700 millóns de anos despois do Big Bang.

Descubriuse que o osíxeno en SXDF-NB1006-2 era dez veces menos abundante do que é no Sol. “A pouca abundancia explícase debido a que o Universo aínda era novo e tiña unha breve historia de formación estelar nese momento”, comentou un dos investigadores da Universidade de Tokio. “A nosa simulación en realidade predixo unha abundancia dez veces menor á do Sol. Pero temos outro, inesperado, resultado: unha cantidade moi pequena de po”.

O equipo foi incapaz de detectar algunha emisión de carbono na galaxia, o que suxire que esta nova galaxia contén moi pouco gas de hidróxeno non ionizado, e descubriu ademais que esta só contén unha pequena cantidade de po, o que se compón de elementos pesados.

A detección de osíxeno ionizado indica que moitas estrelas de gran brillo, un gran número ducias de veces máis masivas que o Sol, formáronse na galaxia e emiten a intensa luz ultravioleta necesaria para ionizar os átomos de osíxeno.

A ausencia de po na galaxia permite que a intensa luz ultravioleta escape e ionice grandes cantidades de gas fóra da galaxia. “Este é un importante paso para comprender que tipo de obxectos causaron a reionización cósmica”, explicou o investigador. “As nosas seguintes observacións con ALMA xa comezaron. Observacións cunha resolución maior permitirannos ver a distribución e o movemento do osíxeno ionizado na galaxia e proporcionarán información vital para axudarnos a entender as propiedades da galaxia”.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Verán / Imaxe: eicolorincolorado.es 

Esta noite comeza o verán 2016, exactamente ás 22:34 (horario UTC). En España, terá lugar exactamente ás 00:34, hora peninsular, polo tanto xa martes día 21.

Esta estación durará 93 días e 15 horas, e rematará o 22 de setembro co comenzo del otoño, exactamente ás 16:21, hora oficial peninsular

O comezo das estacións vén determinado polo momento en que a Terra se atopa nunha determinada posición ao redor do sol.

Este ano hoxe, 20 de xuño, producirase por tanto o solsticio de verán, momento en que o eixo da Terra estará o máis orientado cara ao Sol. É neste momento cando o Sol alcanza o cenit ao mediodía sobre o trópico de Cancer e no solsticio de inverno alcanza o cenit ao mediodía sobre o trópico de Capricornio.

Veremos que tempo nos depara este verán!

Continúo coa sexta entrega dos erros relacionados coa ciencia que parecen quedarse na pantalla para non irse xamais: O meu coche é un submarino.

Na Espía que me amou, Roger Moore/James Bond lánzase á auga cunha chati a bordo dun Lotus que se afunde como unha pedra para logo transformarse nun submarino. Non contento con iso, lanza un mísil que se carga á malvada Caroline Munro no seu helicóptero. Ao deste desperdicio non alegaremos nada, pero un coche está cheo de aire e cando cae á auga pode tardar ata uns minutos en afundirse. Tería que encher uns tanques con auga para adquirir peso e mergullarse, como os submarinos.

Sorry, James.

FONTE:FONTE: Xornal Público.es/strambotic

Apagar por vacacións / Imaxe:www.beevoz.com

Hoxe é o último día lectivo deste curso 2016/2017. Mañá serán as sesión de avaliación e o próximo luns, día 27, ás 12 horas será a entrega de notas.

Ata entón, días de vavacións para a maioría e de preocupación para moitos pola incertidume dos resultados do luns.

A espera, como dicían os romanos Alea jacta est (A sorte está botada)

Un pouco de humor coa parodia galega do tema "Duele el Corazón" de Enrique Iglesias.

Que a disfrutedes!

“Os cans poden, literalmente, cambiar as nosas vidas. Poden salvar vidas. E xa o están facendo. Só lles faltan os medios para comunicarse”. Ese é o obxectivo dos seus experimentos dentro do proxecto FIDO (Facilitating Interactions for Dogs with Occupations), do que é creadora e directora Melody Jackson (Doctora en Ciencias Informáticas pola universidad de Georgia).

Aqueles que comparten a súa vida cun can saben que estes son moi capaces de comunicarse con eles e facerlles entender que é o que queren en cada momento a través de ladridos e a linguaxe corporal. Iste proxecto vai máis aló destas barreiras lingüísticas ao ofrecer aos animais os medios tecnolóxicos necesarios para que as súas mensaxes sexan máis precisos.

O que o equipo de FIDO deseñou son uns chalecos equipados con sensores que poden ser activados mediante a mordedura do can ou tocándoos co fuciño. Estes sensores envían sinais auditivas ou mensaxes de texto a un Smartphone para traducir o que o animal está a indicar. A súa habilidade está ademais documentada no feito de que poden aprender como funciona o chaleco en menos dun minuto. Trátase, asegura Melody Jackson, do primeiro paso para conseguir traducir á nosa linguaxe o que os animais queren dicirnos e conseguir unha comunicación máis eficaz con eles. A fantasía de Stapleton está moi preto e entón, talvez, os cans poidan ensinar aos humanos como entenden eles a lealdade.

FONTE: Xornal El País

Avión "Solar Impulse" / Imaxe:computerhoy.com

O avión solar “Solar Impulse” aterrou o pasado xoves en Sevilla tras cruzar 6.300 quilómetros sobre o Atlántico desde Nova York. A ruta máis curta era cara a Irlanda, pero elixiu Sevilla, onde ten garantida recárgaa das baterías co sol andaluz. A aventura de Piccard, da marabillosa familia de exploradores, demóstranos que hai outra forma de vivir, de facer o que queremos facer pero coidando a casa na que vivimos, o planeta Terra.

Os seres humanos queremos vivir, e ademais queremos vivir ben, e vivir ben todos, non uns poucos. O Solar Impulse demostrou que temos enerxía dabondo co Sol, ata para cruzar o Atlántico voando. Enerxía! A enerxía é riqueza, ou máis ben, a única riqueza real é a enerxía. Os seres humanos vivimos moi pobremente, incluídos os grandes emperadores e Papas, os sultáns e os Fillos do Ceo chineses, ata que puxemos en explotación as fontes concentradas de enerxía que son o carbón, o petróleo e o gas.

Dende entón, case 2.000 millóns de seres humanos viven mellor que os reis antigos. Pero esas fontes de enerxía están a esnaquizar o planeta e as nosas vidas, e só chegan a estes 2.000 millóns. Na Terra viven hoxe outros 6.000 millóns de persoas que carecen desa riqueza. Un español, hoxe, rico en comparación con moitos outros habitantes da Terra, dispón duns 44.000 kwh. ao ano, 120 kwh. ao día. Sobre cada metro cadrado de chan recíbense, nas zonas de pobreza, que son as tropicais, 5 kwh. ao día. Convertendo, o que é perfectamente factible hoxe, o 30% desa cantidade en enerxía eléctrica, como fai o Solar Impulse II, con 75 metros cadrados, 6.000 millóns de persoas gozarían dunha riqueza igual á de cada español.

Pódese facer, e mesmo se pode facer moito máis, e mesmo nós podemos ser moito máis ricos, pois temos chan e sol dabondo. E é a única maneira de sobrevivir, pois a alternativa é esnaquizar do todo o planeta, grazas ao cambio climático que estamos a producir cos combustibles fósiles. É difícil de facerse á idea do que estamos a facer, e do que nos estamos privando. Toda a enerxía que estamos a usar hoxe en España sácase da enerxía solar duns 4.000 quilómetros cadrados.

España ten medio millón de quilómetros cadrados. Sóbrannos chan e Sol, pero moito, moitísimo, para vivir 10 veces mellor que agora. Unha das traxedias actuais da humanidade, entre outras moitas, é a estupidez. Temos todos os recursos tecnolóxicos e de diñeiro para cambiar dunha vez a enerxía solar para vivir, todos, o dobre ou o triplo mellor que hoxe, e ademais parar a destrución do planeta, e iso utilizando moi pouca parte do mesmo. O cambio da pobreza anterior á riqueza actual fixémolo nós. Podemos cambiar agora.

É cuestión de querelo!

FONTE: Antonio Ruiz de Elvira/Xornal El Mundo

Os elementos 113, 115, 117 e 118 pronto poderían cambiar os seus nomes provisionais (ununtrium, ununpentium, ununseptium e ununoctium) por outros oficiais, que en castelán poderían ser nihonio, moscovio, tenesino e oganesón. / IUPAC

Os equipos de químicos que descubriron os elementos 113, 115, 117 e 118 da táboa periódica solicitaron á Unión Internacional de Química Pura e Aplicada (IUPAC) que se denominen nihonium, moscovium, tennessine e oganesson. En español corresponderían a nihonio (ou japonio), moscovio, tenesino e oganesón, aínda que a RAE aínda non se pronunciou sobre os termos definitivos. As súas correspondentes abreviaturas de dúas letras son Nh, Mc, Ts e Og.

A IUPAC presentounos oficialmente e recomenda a súa aceptación, pero ábrese un prazo de cinco meses “que finaliza o próximo 8 de novembro” por se calquera persoa ou colectivo presenta alegacións. Non parece que vaia a haber moitas, pero convén estar atentos a calquera reclamación.

A finais de ano, por tanto, é moi probable que haxa catro novos nomes na táboa periódica, os dos elementos que completan a fila 7, que ata agora chamábanse de forma provisional ununtrium, ununpentium, ununseptium e ununoctium.

Seguindo a tradición, pódense poñer nomes relacionados coa mitoloxía, minerais e propiedades do elemento ou, como ocorre neste caso, termos xeográficos ou referidos a un científico. En concreto, optouse por denominar tres elementos en honra a Xapón, Moscova e Tennessee, e un en honra a un científico ruso.

Nihonio, descuberto por investigadores xaponeses do RIKEN Nishina Center for Accelerator-Based Science, significa "a terra do sol nacente". Trátase do primeiro elemento químico achado e bautizado desde Asia. Este equipo, dirixido polo profesor Kosuke Morita, confía en que o achado tamén sirva para recuperar a esperanza tras o desastre nuclear de Fukushima.

Pola súa banda, o moscovio e o tenesino son propostas conxuntas dos seus descubridores no Instituto para a Investigación Nuclear en Dubna (Rusia), o Laboratorio Nacional Oak Ridge, a Universidade Vanderbilt en Tennessee e o Laboratorio Nacional Lawrence Livermore en California (todos en EE UU).

Por último, a denominación do elemento oganesón destaca o labor do físico ruso Yuri Oganessian (nacido en 1933). Entre os seus moitos logros, destacan o descubrimento de elementos superpesados e as súas evidencias experimentais da denominada “illa de estabilidade”.

FONTE:.agenciasinc.es

Un curso que remata e xa coñecemos o calendario do vindeiro curso escolar 2016/2017. O pasado día 15 saíu publicado no DOGA a orde pola que se aproba o calendario escolar para o curso 2016/17 nos centros docentes sostidos con fondos públicos na Comunidade Autónoma de Galicia.

A grandes rasgos e no referente a Educación Secundaria Obrigatoria, no Bacharelato e na Formación Profesional, a impartición efectiva de clases realizarase do día 15 de setembro de 2016 ao 23 de xuño de 2017, ambos incluídos.

Os períodos de vacacións serán:

Nadal: desde o día 22 de decembro de 2016 ata o día 6 de xaneiro de 2017, ambos inclusive.

Entroido: días 27 e 28 de febreiro e 1 de marzo de 2017.

Semana Santa: desde o día 10 ata o 17 de abril de 2017, ambos incluídos.

Se queres coñecer polo miudo este calendario só tes que premer AQUÍ.

Entre animais anda o xogo. Poñer a proba os teus coñecementos máis insólitos sobre o mundo animal é esta nova serie de artigos que hoxe comezo. Estás preparado? Comezamos!

1. Encántanos mirar ao ceo pero hai un mamífero ao que esta acción élle fisicamente imposible. De que animal se trata?

- Xirafa.

- Porco.

- Rinoceronte.

A solución o próximo día e una nova pregunta.

FONTE: Sarah Romero/ Revista Muy Interesante/Natureza

A contestación á primeira pregunta do test é: O PORCO.

O certo é que os porcos non poden mirar cara arriba. A forma do seu pescozo impídelles realizar este movemento, polo que para mirar o ceo o único que poderiamos facer sería... poñelos boca arriba. Certamente a súa morfoloxía prívalles deste pracer.

Imos coa pregunta de hoxe:

2. Como se chama o insecto da foto?

- Avispa Titán

- Avispa Weta

- Avispa Caza Tarántulas

A solución o próximo día e una nova pregunta.

FONTE: Sarah Romero/ Revista Muy Interesante/Natureza

A contestación á segunda pregunta do test é:  AVISPA CAZA TARÁNTULAS.

O tremendo insecto da imaxe era a Avispa Caza Tarántulas (Pepsini) que, como o seu nome indica, trátase dunha avispa araña que caza tarántulas como alimentos. A especie máis coñecida mide ata cinco centímetros de lonxitude, o que a converte nunha das avispas de maior tamaño. O aguillón da femia pode medir 7 mm de longo e a súa picadura é unha das máis dolorosas do mundo.

Imos coa pregunta de hoxe:

3. Cantos dentes posúe un quenlla balea de media?

- MáIs de 3.500

- MáIs de 4.500

- MáIs de 5.500

A solución o próximo día e una nova pregunta.

FONTE: Sarah Romero/ Revista Muy Interesante/Natureza