vgomez

Eclipse de Sol / Imaxe:portalciencia.net

7 de novembro: Cuarto Minguante.

12 de novembro: Eclipse de Sol .Non visible dende España. Visible no Pacífico Sur (incluíndo Australia e Nova Zelanda), América do Sur, e parte da Antártida.

13 de novembro: Lúa Nova.

20 de novembro: Cuarto Crecente.

28 de novembro: Lúa Chea. Eclipse penumbral de Lúa (Non visible na parte occidental deEspaña, na que se atopa Galicia).

Chuvia de meteoros: Táuridas Norte, actividade dende o 20 de outubro ao 10 de decembro, con máximo o 12 de novembro. Leónidas, actividade dende o 6 ao 30, con máximo o 17 de novembro. Alfa-Monocerotids, actividade dende o 15 ao 25, con máximo o 21 de novembro.

Esta fin de semana chega aos cines a película "O Apóstolo", a primeira película de animación stop-motion estereoscópica realizada en Europa. Tendo como telón de fondo o Camiño de Santiago, nela aparecen bonecos de látex e voces coñecidas para nós, pois son asiduos da TVG. A película contou co apoio económico da Xunta de Galicia. Esta é a súa ficha técnica:

Película: O Apóstolo

Dirección e guión: Fernando Cortizo

País: España

Distribuidora: Aquelarre Cine

Ano: 2012

Duración: 72 min

Xénero: Animación: Fantástico. Intriga. Terror 

Música: Philip Glass, Xavier Font e Arturo Vaquero

Fotografía: David Nardi

Sinopse: Un preso que acaba de fugarse do cárcere intentará recuperar un botín agochado anos atrás nunha solitaria e apartada aldea do Camiño de Santiago; pero o que alí vai atopar suporalle unha condena aínda maior da que fuxiu. Sinistros anciáns, estrañas desaparicións, espíritos, un peculiar sacerdote e ata o mismísimo arcipreste de Santiago cruzaranse no seu camiño nunha historia de suspense, humor e fantasía.

Merece a pena vela!

Logo da primeira xornada levada a cabo polos membros de ANAMAM e algunhas colaboradoras que dedicaron parte da tarde a arrancar as acacias que invaden o Bosque da bolboreta Charaxes,  decidimos organizar unha nova xornada para o sábado 10 de novembro co fin de continuar limpando a parcela desta especie tan invasora. Será a partir das catro da tarde. Se alguén se aburre na casa ou non sabe que facer ese día, pois aquí lle damos unha actividade pola que NON COBRAMOS NADA, ou sexa, a pesar da crise, nós mantemos a GRATUIDADE.

A parcela está na subida ao Trega, a poucos metros da caseta de cobro, na zona de Chans, xusto detrás da área de lecer que hai alí. As únicas ferramentas que se necesitan son luvas, pois arrancaremos as acacias a man, como se amosa na fotografía.

Como agasallo, os participantes nesta actividade recibirán unha participación de catro euros  para o sorteo de Nadal da Lotería Nacional do 22 de decembro.

FONTE:galiciasuroeste.info

O campo magnético da Terra é a nosa primeira liña de defensa. Esta burbulla magnética protéxenos do vento solar, unha corrente de plasma lanzada polo Sol que ten o seu propio campo magnético e que, baixo certas circunstancias se nos dá de cheo, pode provocar espectaculares auroras e incluso interromper as comunicacións de GPS ou afectar ás redes terrestres de enerxía. A vida no planeta depende deste xigantesco escudo para sobrevivir, pero resulta que non é  tan sólido como pensabamos. Os satélites Cluster da Axencia Espacial Europea (ESA) descubriron algúns coadoiros na magnetosfera que permiten pasar o vento solar nun rango máis amplo do que se cría. Un destes buracos está provocado por un proceso coñecido como a reconexión magnética, polo que as liñas do campo magnético que apuntan en direccións opostas rómpense espontaneamente e volven a conectarse con outras liñas do campo próximas. Isto redirixe a súa carga de plasma na magnetosfera, abrindo a porta ao vento solar e permitindo que chegue á Terra.

En 2006, os satélites da ESA fixeron un descubrimento sorprendente: enormes remuíños de plasma de 40.000 quilómetros de longo no límite da magnetosfera (a magnetopausa) permitirían que entrase o vento solar. Estes remuíños atopábanse en latitudes baixas e ecuatoriais, onde os campos magnéticos estaban máis estreitamente aliñados.

Estes vórtices xigantes son impulsados por un proceso coñecido como o efecto Kelvin-Helmholtz (KH), que pode acontecer en calquera lugar na natureza cando dous fluxos adxacentes deslízanse entre si a velocidades diferentes. Os exemplos inclúen ondas azoutadas polo vento deslizándose pola superficie do océano, ou nubes atmosféricas cunha curiosa forma rizada.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia

Avistamento dun Sula sula en Málaga / Imaxe:www.cinerea.org

Segunda das 10 aves raras ou rarezas descubertas en España, por achegarse ocasionalmente, fora da súa zona habitual.

2. PIQUEIRO PATIVERMELLO (Sula sula):Ave tropical da familia dos alcatraces (Sulidae). Un  exemplar chegou a España por primeira vez en Europa, pero morreu víctima de anzois de pescadores deportivos na Costa Brava. Outro avistamento, o segundo en Málaga.

FONTE: Revista Consumer

Exoplaneta  tipo Terra orbitando Alfa Centauri B / Imaxe: ESO, Observatorio Europeo Austral

O trofeo máis desexado dos astrónomos cazadores de planetas extrasolares é atopar un que sexa como a Terra, que estea na chamada zona habitable (a unha distancia da súa estrela na que pode haber auga líquida) e que o astro se pareza ao Sol. Entre os máis de 750 planetas extrasolares descubertos ata agora (máis 2.300 posibles e pendentes de confirmación), aínda non se encontrou o premio gordo. Pero un prestixioso equipo da Universidade de Xenebra estase aproximando moito e o seu último triunfo é o planeta máis lixeiro descuberto ata agora (cunha masa similar ao do noso) en órbita dunha estrela de tipo solar. Non está en zona habitable, pero ten algo importante: está en órbita de Alpha Centaury B, unha das tres estrelas que forman o sistema estelar máis próximo á Terra. É, polo tanto, o planeta extrasolar máis próximo a nós descuberto ata a data, a só 4,3 anos luz de distancia de nós.

Alpha Centauri B é un pouco máis pequena e un pouco máis fría que o Sol. O planeta atopado dando voltas ao seu arredor tarda 3,2 días en cumprir unha órbita en torno ao seu astro (un ano) e faino a unha distancia moi inferior á da órbita terrestre; 0,04 UA (unha UA, Unidade Astronómica, é a distancia media da Terra ao Sol, é dicir uns 150 millóns de quilómetros). É dicir, ese planeta está moito máis preto de Alpha Centaury B que Mercurio do Sol, demasiado quente para ser habitable. A estrela forma parte dun sistema dobre con Alpha Centauri A polo que "será un obxecto moi brillante no ceo visto dende ese planeta", sinalan dende o Observatorio Europeo Austral (ESO) de La Silla (Chile).

O descubrimento dáse a coñecer na revista Nature. O líder da investigación é Dumusque (investigador da Universidade de Xenebra e da de Porto, Portugal) e forman parte do mesmo Michel Mayor e Didier Queloz, os descubridores do primeiro planeta extrasolar (51 Pegasi b) en torno a unha estrela de tipo solar, en 1995, que por certo, era 150 veces maior que o descuberto agora.

Para esta investigación empregaron unha ferramenta especial: o espectógrafo HARPS (Buscador de Planetas por Velocidade Radial de Alta Precisión).

FONTE: Xornal El País/Ciencia

The Scale of the Universe 2 / Imaxe: inim.es

Queres dar unha volta polo universo, nun tempo razoable e entre as escalas do máis inimaxinablemente grande e o infinitesimalmente pequeno?

Pois proba The Scale of the Universe 2 e a gozar. Abonda mover a barra de desprazamento ou usar a roda do rato, e tamén se pode facer clic sobre os obxectos para aprender algo sobre eles.

Estás interasdo? Pois preme aquí: A ESCALA DO UNIVERSO .

Situar a orixe da vida na Terra  é, sen dúbida, un dos maiores misterios aos que se enfrontan os científicos.

O experto en Ciencia, José Manuel Nieves, intenta responder neste vídeo  ás preguntas máis universais do home: que é a vida?, como empezou?, e onde?

A viñeta de El Roto (Andrés Rábago García,    humorista gráfico, Madrid-1947) que publica hoxe o xornal El País, apunta a unha problemática da vida diaria, que nos afecta a todos, pero tamén a feitos da sociedade española, concretamente política, da que somos víctimas. Falo concretamenta da CULPA.

Pola miña terra dise que "A culpa non ten nai", e é verdade, nunca aparece o culpable. Para reflexionar sobre isto propóñovos estes frases:

A primeira é do dramaturgo austríaco Franz Grillparzer (1791-1872): "Hai un remedio para a culpa, recoñecela".

A segunda é da escritora galega Concepción Arenal (1820-1893): "Cando a culpa é de todos, a culpa non é de ninguén".

Finalmente, esta pronunciouna Xesús de Nazaret: "O que se atope libre de culpa que tire a primeira pedra".

Que difícil é admitila!

Crex egraria / Imaxe:avifaunacanaria.blogspot.com

Terceira das 10 aves raras ou rarezas descubertas en España, por achegarse ocasionalmente, fora da súa zona habitual.

3. PASPALLÁS AFRICANA (Crex egraria): Descuberta en 2001 con vida, pero mo débil, no principal parque da cidade de Santa Cruz de Tenerife, durou un día, a pesar dos esforzos por recuperala. Esta ave pódese ver en varios países africanos e unha das súas peculiaridades é a súa capacidade para efectuar desprazamentos complexos.

FONTE: Revista Consumer.

O percebe, ese marisco codiciado nas nosas mesas! Pero que hai ao redor del? Cal é o traballo dun percebeiro?

"Percebeiros" é un curto documental dirixido por David Beriain sobre a historia de Serxio Ces, percebeiro de Cedeira. Preseleccionado para os Premios Goya 2012.

Sinopse: Roxe o vento. O mar golpea os acantilados. Dous metros de rocha, esa é a franxa de auga e osíxeno na que crece o percebe. Dous metros onde o mar se asaña, onde bate con forza milenaria. Unha fronteira de ondas e escuma na que Serxo e os seus compañeiros loitan por un bocado de mar.
Unha fronteira de valor e medo. De temeridade e sentido común. Dous metros sen marxe de erro. Aí vive o percebe. Aí vive Serxio.
Percebeiros é a batalla contra o mar duns guerreiros que non se consideran heroes.

Cando comamos percebes, valoremos o traballo que hai en apañalos!

Asistentes á saída ao "Niño do Corvo" / Imaxe: Antonio Lomba

No día de onte, 13 de novembro, alumnado de 1º ESO (Proxecto Interdisciplinar) e A21, en número de 41, acompañados de 6 profesores, 1 pai e un xubilado (antigo Xefe de Estudos deste Centro e profesor de E.F.), fixemos unha saída ao "Niño do Corvo" (O Rosal), para coñecer de primeira man aspectos do P.I. deste curso "As árbores" e aproveitar para a recollida de cogomelos a fin de facer unha exposición posterior no Centro.

O tempo acompañounos e os resultados foron satisfactorios!

Impresión artística do planeta errático / ESO

Un mundo errante vaga polo espazo. O insólito obxecto cósmico, detectado polo Observatorio Austral Europeo (ESO), flota libremente polo Universo sen estrela anfitriona.

Este corpo, que se atopa a unha distancia  duns 100 anos luz, denominado CFBDSIR2149, parece formar parte dun grupo cercano de estrelas novas coñecido como Asociación estelar de AB Doradus.

Os investigadores atoparon o obxecto nunhas observaciónss realizadas cun telescopio CFHT (Canada France Hawaii Telescope) e avproveitaron as capacidades do VLT (Very Large Telescope) da ESO para examinar en profundidade as súas propiedades.

Os planetas errantes son obxectos de masa planetaria que vagabundean polo espazo sen estar atados a ningunha estrela. As investigacións aínda deben continuar para certificar se este obxecto é definitivamente un planeta errante.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

A maxia e os magos sempre me fascinaron. A posibilidade de facer realidade o imposible sempre estivo na mente do home, por iso a ciencia ten un apartado no mundo da maxia, pero tamén serve para explicar, por iso é ciencia, a súa esencia: o truco.

Un mago británico, Steven Frayne (Bradford-Inglaterra,1982), máis coñecido como "Dynamo" ten moitos seguidores ultimamente. No vídeo superior vese en tres situacións "de nota".

E o truco? Haino, pero parece realidade. É a maxia!

Tomando como base as mostras recollidas na saída do pasado martes, día 13, ao "Niño do Corvo" (O Rosal) do alumnado do P. I. de 1º ESO e da A21, preparouse unha exposición de cogomelos e froitos no noso Centro, que estivo na planta baixa-entrada nestes dous últimos días.

A imaxe do alumno de 1º ESO A, Nestor Lomba, amosa parte da citada exposición.

Grazas a todos, alumnado, profesorado e persoal do centro, pola vosa cola colaboración!

Comezo un percorrido polas músicas de España, das diferentes comunidades ou nacionalidades. Hoxe tócalle ao País Vasco.

Dos moitos representantes que poderiamos escoller, quedo con Kepa Junkera (Bilbao, 1965). Músico en lingua vasca e mestre da trikitixa. Editou ata agora 17 álbums e gañou en 2004 o premio Grammy Latino ao Mellor Álbum Folk.

Neste vídeo podemos coñecer a súa música, co tema "Bok-Espok".

Como profesor, estivén destinado en A Veiga e en Viana do Bolo (1980-1981), ámbalas dúas localidades na provincia de Ourense. Lembro que nesta última localidade, fixen unha saída co alumnado ás Minas de Penouta, situadas aproximadamente a 11 km.

As Minas de Penouta pasaron por varios propietarios, o último foi RUMASA, do coñecido Ruíz Mateos, que despois da súa expropiación (1983) foi abandoada. É unha explotación de casiterita (SnO₂.Mena do estaño) e tantalita ((Fe,Mg,Mn)Ta₂O₆) do que se obtén o tantalio ou tántalo).

Recentemente lin na prensa que unha empresa canadiense Pacific Strategic Minerals, que traballa a través da súa filial española, Salamanca Ingenieros S L, localizou nesa mina importante reserva de tantalio. Ata quí era previsible, salvo por unha razón: este material, non renovable, xunto co columbio (tamén chamado niobio) do coltan (onde a República Democrática do Congo é a productora do 80% mundial) é moi valorado (192€/kg) para o seu uso na novas tecnoloxías:teléfonos móbiles, GPS, satélites artificiais, televisores de plasma, videoconsolas, ordenadores portátiles, PDAs, MP3, MP4, etc.

Segundo informacións publicadas nos medios de comunicación, a citada empresa solicitou permiso á Xunta de Galicia para aproveitar o material de estaño, que aínda contén a mina, e extraer a precida tantalita. So hai un problema, a zona está localizada nun espazo protexido, con forte valor ambiental.

Poderase conxugar o respecto pola natureza e a explotación da mina (que aportaría riqueza e traballo para azona)? Co tempo atoparemos a resposta!

Cúmprense 10 anos daquel "negro" suceso: o afundimento do Prestige, que coincide paradoxicamente co comezo do xuízo na procura de responsabilidades e das millonarias indemnizacións.

Daquela, milleiros de voluntarios, manifestacións... A xente sensibilizouse polo tema! E 10 anos despois, mellorouse realmente no control marítimo para evitar outro caso similar?

Coma sempre o globo ínflase e logo..., ata que volva suceder!

Ixobrychus sturmii / Imaxe:avibirds.com

Cuarta das 10 aves raras ou rarezas descubertas en España, por achegarse ocasionalmente, fóra da súa zona habitual.

4. AVETORILLO CHUMBIZO (Ixobrychus sturmii): Aves solitarias de hábitos nocturnos orixinarias de África (en países como Nixeria son cazadas) e  que viven en humedais e zonas con abundante vexetación ribeireña. Realizan movementos migratorios a zonas máis ao norte, pero en España son unha rareza.

Poden acadar os 30 cm de lonxitude. O seu peso é duns 140 gramos. Non hai dimorfismo sexual nesta especie. Aliméntanse de peixes, anfibios, insectos e moluscos.

FONTE: Revista Consumer

Arañas en Marte? Non, non nos fererimos a ese grupo de animais atrópodos, senón a unhas xigantescas canles con forma radial existentes no polo sur marciano.

A Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), a sonda da NASA que chegou ao Planeta vermello hai seis anos, captou coa súa cámara de alta resolución HiRISE unha paisaxe diferente a calquera lugar da Terra. Chámaselles "arañas de Marte" ou, máis formalmente «araneiform terrain», e aparecen en filas e en moitos tamaños.

Os científicos cren que as arañas formanse pola erosión na primavera marciana. Durante o inverno, unha cuberta estacional composta de xeo seco cobre a rexión polar. Ao chegar a primavera, o gas que sae de debaixo do xeo erosiona as canles na superficie. A medida que o gas escapa á atmosfera deposita o material que transporta, formando as manchas escuras que vemos na imaxe. O resultado final é unha paisaxe única e inquietante que parece habitada por unhas xigantescas arañas extraterrestres.

Aclarado o misterio!

FONTE: Xornal abc/Ciencia

Os 3 R do consumidor ecolóxico / Imaxe:vivoeco.cl

Cada vez reciclamos máis e o medio agradéceo. Pero a reciclaxe non é a única nin a máis importante acción ecolóxica que poden facer. As normativas europeas destacan aínda máis as prioridades ambientais: "O máis importante é reducir o uso de recursos, despois reutilizar os produtos para darlles unha vida útil máis longa e, unha vez que o produto non se pode empregar máis, reciclalo de forma axeitada".

Ao longo de tres artigos, imos ver como facer ben os tres erres do consumidor ecolóxico: reducir, reutilizar e reciclar.

Hoxe comezaremos por REDUCIR:

Reducir é facer uso da menor cantidade de recursos naturais posibles. É a acción máis importante que os consumidores poden facer polo medio. O obxectivo non é que non se consuma nada, senón facelo de forma sostible. Os produtos de usar e tirar ou os que levan un empaquetado excesivo son os primeiros que se deben evitar. Na nosa vida cotiá pódese reducir con distintas medidas beneficiosas de aforro para o medio e o peto:

-Auga: non deixar billas abertas, arranxar os que goteen, instalar sistemas de aforro ou reducir o consumo dos produtos que máis auga necesitan para a súa creación (auga virtual) diminuirán o gasto deste recurso.

-Alimentos: unha terceira parte dos alimentos pérdense ou desperdician segundo a ONU. Estudar a lista da compra ou organizar na casa os alimentos para consumir todos pode ser moi útil para que non rematen no lixo.

-Combustible: conducir de forma "ecolóxica" ou utilizar o transporte público ou a bicicleta son maneiras de recortar o gasto en gasolina.

-Enerxía: as medidas que se poden facer son moi variadas, como illar ben a vivenda, non abusar dos sistemas de climatización, utilizar aparatos eficientes (lámpadas de baixo consumo, electrodomésticos de clase A ou superior), ou anular os electrodomésticos con stand-by e, en xeral, calquera sistema eléctrico que non se use.

-Papel: para iso pódense aproveitar as follas polas dúas caras, recibir as facturas en formato electrónico, compartir revistas e xornais ou utilizar papel reciclado.

FONTE: Revista Consumer

Reutilizar / Imaxe:las5rs.jimdo.com

Imos hoxe co segundo artigo adicado a como facer ben os tres erres do consumidor ecolóxico: REUTILIZAR.

Reutilizar é darlles aos produtos a máxima vida útil posible. Coa reutilización, ademais de xerar menos residuos e menos impacto ambiental, os consumidores aforran cartos. Á hora de facer a compra, pódese levar un carro ou bolsas reutilizables para evitar as de plástico dun só uso (aínda que estas tamén se poden reutilizar se se sabe como), e na casa pódense utilizar tarros, frascos ou caixas para gardar todo tipo de produtos, encher os cartuchos de tinta da impresora, usar pilas recargables, actualizar o ordenador, etc. Estas son algunhas das formas de reutilizar máis comúns, pero non as únicas:

-Intercambiar produtos usados: algo inútil para un pode ser un tesouro para outro. Libros, roupa, discos, mobles, etc. pódense intercambiar entre familiares e amigos, e non está de máis pasearse polos mercados de segunda man. En Internet hai iniciativas para o troco de todo tipo de artigos, como a rede Freecycle ou a institucional GipuzkoaTruke, da Deputación guipuscoana.

-Reutilizar obxectos usados e darlles máis valor: o coñecido como "upcycling" transforma un obxecto sen uso ou destinado a ser un residuo noutro de igual ou maior utilidade e valor, como mobiliario ou xoias, e mesmo algunhas iniciativas pagan os consumidores que leven os seus produtos vellos.

-Reutilizar lentes usados: diversas ONG e empresas colaboran para que os lentes vellos poidan servir en países en desenvolvemento.

-Reciclar aparatos electrónicos: varias páxinas web propoñen un sistema que recolle na nosa casa os aparatos electrónicos en bo estado pero que xa non se usan, dá un diñeiro por eles e reutilízaos para persoas con menos recursos.

-Reutilizar augas grises: a auga usada na cociña, a coada, o cuarto de baño, lavabos, vertedeiros, regadeiras, etc. pódese aproveitar de novo grazas a varios sistemas de depuración.

FONTE: Revista Consumer

O tema "María se bebe las calles" de Pasión Vega, serve de reflexión para este día. Só un dato, no ano 2012, e ata este momento, morreon 43 mulleres a mans das súas parellas ou exparellas e 651 na última década.

Arrepiente!

Reciclar / Imaxe:ecoloviaverde.com

Rematamos hoxe co terceiro, e último, artigo adicado a como facer ben os tres erres do consumidor ecolóxico: RECECICLAR

Tras consumir de forma sostible os produtos e darlles a maior vida útil posible, é a quenda de aproveitar os seus materiais para volver facer outros produtos. Os beneficios para o medio de reciclar son tan considerables que o esforzo paga a pena. Para iso, hai diversos colectores que hai que coñecer. No amarelo os envases de plástico e metal, no azul o papel e cartón, e no verde o vidro (non confundir co verde escuro de materia orgánica e outros). Para evitar erros na reciclaxe convén saber os diferentes tipos de residuos e onde se deben reciclar. Ademais dos tres colectores máis típicos, hai tamén outros para pilas, lámpadas ou o aceite usado.

Pola súa banda, a compostaxe é un tipo de reciclaxe que aproveita a materia orgánica dos residuos para enriquecer plantas e colleitas ou loitar contra a contaminación. Os consumidores poden usar as súas propias compostadoras no fogar, ou compostar grazas aos colectores públicos que algunhas cidades situaron xunto ao resto de colectores "clásicos".

En canto aos residuos urbanos perigosos ou de gran volume (pequenos electrodomésticos, roupa, aceite, teléfonos e ordenadores, baterías, etc.), non deben abandonarse na rúa e moito menos en plena natureza. Para iso están os puntos limpos, unhas instalacións nas que os seus responsables se encargan de reciclalos de forma axeitada.

FONTE: Revista Consumer

Makemake / Imaxe:arstechnica.com

Foi descuberto en 2005 aínda que ata agora os astrónomos non puideran determinar as súas características con precisión. Trátase de  Makemake , un dos cinco planetas ananos recoñecidos pola Unión Astronómica Internacional (xunto a Ceres, Plutón, Haumea e Eris). Un mundo xélido, sen lúas, cunha atmosfera diferente á de Plutón e un tamaño que equivale a dous terzos deste. A descrición deste obxecto do Sistema Solar publicouse na semana pasada na revista "Nature". 

Un equipo de científicos, liderados polo astrónomo español José Luis Ortiz Moreno, logrou determinar con precisión o seu tamaño, a forma e o albedo (é dicir, a fracción de luz reflectida) grazas á utilización dunha rede de 16 telescopios, entre os que se encontraban tres do Observatorio Europeo Austral (ESO) de Chile.

Makemake está lonxe da Terra. "Na actualidade atópase a unhas 53 Unidades Astronómicas de distancia, ou sexa, a unhas 53 veces a distancia da Terra ao Sol, o cal é moito".

Un dos aspectos máis destacados deste estudo é o que descubriron sobre a súa atmosfera: "Makemake non ten unha atmosfera global como a de Plutón neste momento, pero estamos case convencidos de que cando se achega máis ao Sol na súa órbita (que é moi elíptica), pode ser capaz de xerar unha atmosfera global do estilo da de Plutón, posto que ao estar máis preto do Sol a súa temperatura é máis alta e os xeos que cobren a súa superficie a esa temperatura liberan moito gas, que pensamos daría lugar a unha atmosfera global. Na actualidade Makemake encóntrase case no punto máis afastado da súa órbita arredor do Sol e pensamos que a súa atmosfera está practicamente colapsada ou condensada na superficie. Estes xeos frescos recén depositados fan que a súa superficie sexa tan tan reflectiva (reflicte o 77% da luz solar que lle incide, segundo puidemos determinar no noso traballo) ".

FONTE: Xornal abc/Ciencia

No centro Tucho, á esquerda por proximidade Paco e Manolo, pola dereita  por proximidade Castor e Víctor

Hai uns días xuntámonos catro amigos con outro que recentemente acaba de xubilarse como mestre do ensino, o mesmo que todos nós. Seguramente algúns dos que me siguen coñecerédelo: Tucho.

Tucho, como o coñecemos, é en realidade Antonio Hipólito Hermida Carou (Vigo, 1957) e comezou o seu traballo profesional no colexio de O Rosal, un  ano antes da miña chegada A Guarda (1984). Ao curso seguinte pasou a esta localidade onde se afincou, exercendo como mestre de Educación Infaltil na Escola Unitaria de Cividáns (Sete Camiños), ata este ano. Moitos alumnos e alumnas que pasaron por este IES, pasaron previamente polas súas mans.

Anticipadamente tivo que deixar esta traballo que o ilusionaba, pero son cousas que acontecen cando chega unha enfermidade. Con toda seguridade esta nova situación vaina encarar co ánimo e forzas diarias, coma se estivese dando clase, para manter a raia a ese inimigo que truncou antes de tempo a súa profesión.

Dende aquí o meu recoñecemento por este gran profesional e bo amigo.

A mellor das sortes, Tucho!

Tormenta captada pola sonda "Cassini" I Imaxe: nasa.gov

A sonda sonda Cassini da NASA volveu captar unha imaxe espectacular dos fenómenos climáticos extremos que acontecen en Saturno. Nesta ocasión bríndanos unha instantánea dunha supertormenta producida no polo norte do planeta dos aneis.

A imaxe ben podería parecerse a calquera dos furacáns que suceden na Terra. Non obstante, estes fenómenos resultan minúsculos en comparación con esta supertormenta espacial, capturada o pasado día 27, a unha distancia duns 361.000 quilómetros.

A imaxe é insólita, xa que ata o momento o polo norte de Saturno era unha rexión con moitas dificultades para ser observada. O principal motivo residía no longo inverno de 15 anos no planeta, que privou de luz a esta rexión ata hai tres anos.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Esta fin de semana chega aos cines a película "A vida de Pi", baseada na novela do mesmo título do escritor canadense nacido en España, fillo de diplomáticos,  Yann Martel.

Película de fantasía e aventuras de corte hindú que ten como principais bazas uns espectaculares e vistosos efectos especiais e a súa banda sonora. Esta é a súa ficha técnica:

Título orixinal: Life of Pi

Dirección: Ang Lee

País: EEUU

Ano: 2012

Duración: 127 min.

Distribuidora: Hispano Foxfilm

Xénero: Drama

Guión: David Magee

Produción: David Womark, Gil Netter e Ang Lee.

Música: Mychael Danna

Fotografía: Claudio Miranda

Reparto: Suraj Sharma, Irrfan Khan, Tabu, Gérard Depardieu, Rafe Spall, Adil Hussain

Argumento: Un mozo sobrevive a un fatídico desastre no mar e embárcase nunha viaxe épica de aventura e descubrimentos. Quedando á deriva nun bote salvavidas, labrará unha emocionante, incrible e inesperada relación co outro supervivente do barco, un tigre de bengala.

Merece a pena vela!