Facebook Twitter Google +1     Admin

Se muestran los artículos pertenecientes a Noviembre de 2013.

O CEO DO MES: NOVEMBRO 2013

20131020133715-solareclipse2013nov03h.gif

Eclipse de Sol do 3 de novembro / Imaxe:sunearth.gsfc.nasa.gov/eclipse

3 de novembro:  Lúa Nova.

Eclipse de sombra central anular/total (HÍBRIDO). Visible no noso país como  como parcial. 

10 de novembro: Cuarto Crecente

17 de novembro: Lúa chea

25 de novembro: Cuarto Minguante

Chuvia de meteoros: Táuridas Norte, actividade dende o 20 de outubro ao 10 de decembro, con máximo o 12 de novembro. Leónidas, actividade dende o 6 ao 30, con máximo o 17 de novembro. Alfa-Monocerotids, actividade dende o 15 ao 25, con máximo o 21 de novembro.

No hay comentarios. Comentar. Más...

A ECLIPSE SOLAR HÍBRIDA DE MAÑÁ 3 DE NOVEMBRO

20131026111025-h-92brido.gif

Eclípse de Sol híbrido / Imaxe:astronomo.org 

As eclipses de Sol son fenómenos bastante comúns, sobre todo os parciais, aqueles nos que a Lúa tapa parcialmente a nosa estrela. Séguenlles as eclipses anulares, que acontecen cando a Lúa está algo máis lonxe de nós do normal, vese máis pequena e cando se pon xusto diante do Sol, non o tapa completamente ao ser menor en tamaño, e no ceo vese un espectacular anel de lume, o bordo do Sol ao descuberto. As eclipses totais de Sol, cando a nosa Lúa oculta completamente ao Sol e a noite caer en pleno día, son algo máis excepcionais (De todas as eclipses solares, o 35% son parciais, o 32% son anulares yel 28%, totais).

Pero hai outras eclipses de Sol que non son nada comúns. Ao cabo dun século, pódense ver uns 200 eclipses de Sol, dun tipo ou doutro, pero só prodúcense 10 eclipses solares híbridas, como é o caso do que imos ver o día 3 de novembro de 2013, representan só o 5% de todos os tipos de eclipses de Sol. Existen aínda dúas eclipses de Sol extremadamente estrañas e que só se dan nas rexións polares e supoñen menos do 1% de todas as eclipses de Sol, denomínaselles eclipse de Sol total non central anular e non central.

Esta eclipse híbrida que esperamos comezará sendo anular, para máis tarde pasar a ser total e finalmente anular, de aí que se denomine híbrido.
Verano total aqueles que o observen próximo ao seu medio día, e verano anular, aqueles que o contemplen próximo á saída ou posta de Sol (nos extremos do globo terráqueo), xa que están máis lonxe da Lúa e a sombra non chega completamente á Terra. Como consecuencia verase como parcial no leste de América do Norte e central, nos países do norte de América do Sur, zona norte e central do océano Atlántico, en Europa en toda España, sur de Italia, sur de Grecia e todas as illas do Mediterráneo, así como en Turquía, en case a práctica totalidade de África e península Arábica.

Na nosa localidade, A Guarda comezada a eclipse ás 10h e 45min e 44s, terá o seu máximo ás 11h 22min e 31s e rematará as 11h 59min e 40s.

Para outras localidades, facer a consulta premendo AQUÍ.

No hay comentarios. Comentar. Más...

ORNITOLOXÍA DO ESTEIRO DO MIÑO

20131029074852--haematopus-ostralegus.14.10.2013.hfg444dddeed.dsa8697-01.jpg

 

Gabita (Haematopus ostralegus)  / Imaxe: Luis Dorado /Anabam

A ornitoloxía  é unha rama da zooloxía que se ocupa do estudo das aves. 

Na nosa localidade contamos cun lugar priviliexado para o seu estudo: o Esteiro do Miño, coa denominación, entre outras, ZEPA (Zona de Especial Protección para as Aves).

ANABAM realiza saídas periódicas para a observación de aves, e conta na súa páxina web cunha sección na que se amosan as que se observan no Esteiro do Miño co ánimo de divulgar a riqueza ornitolóxica deste enclave: ORNITOLOXÍA DO ESTEIRO DO MIÑO.

Se queres coñecer esas especies só tes que premer AQUÍ.

No hay comentarios. Comentar. Más...

10 CURIOSIDADES SOBRE A LÚA (VI)

20131024172007-polvo-luna.jpg

O po que se encontra na superficie lunar é un material abrasivo, pegañento e pouco saudable / NASA

Dar un paseo pola Lúa non é tan idílico como amosan as fotos dos astronautas do programa Apolo . O po que se encontra na superficie lunar é un material abrasivo, pegañento e pouco saudable para respirar. Un equipo anglo-francés de científicos modelaron como este po afectará aos vehículos rover que enviemos de novo á superficie lunar (axencias espaciais de todo o mundo teñen plans para continuar a exploración da Lúa nas próximas dúas décadas), e cren que existe un grave risco de que rovers que se movan arredor da saída e o solpor poidan quedar envolvidos en po. O traballo foi do presentado na última Reunión Nacional de Astronomía que se celebra en St. Andrews (Reino Unido).

Os principais problemas asociados co molesto po son a súa abrasividade, a adherencia ás roupas e os equipos, a redución da visibilidade e o efecto sobre a saúde humana da inhalación das partículas de po. Os astronautas descubriron que o po se pegaba a todos os materiais, algo que podería ser fatal se dana sistemas de soporte vital.

Terán que telo en conta para a próxima visita ao noso satélite natural!

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

COVA DE POZALAGUA

 

Na pasada ponte do 1º de novembro, viaxei Euskadi, concretamente a Bilbao, onde teño unha filla traballando. Facendo un chisco de turismo de natureza, visitamos unha cova espectacular: A cova de Pozalagua.

Atópase nas Penas de Ranero, dentro do Parque Natural de Armañón, no concello de Karrantza Harana en Bizkaia.

A visita foi moi fermosa, iso si, unha boa cola que nos levou a ter que comer alí para facer a visita ás 14:30 horas (a duración foi de 55 minutos), polo que se visistades nalgún momento ide cedo, pois só se pode pasar en grupos como máximo de 80. O máis chamativo: as estalactitas excéntricas (pois rompen o sentido de crecemento gravitatorio).

Como non se pode utilizar o vídeo nin a cámara fotográfica (prohibido), amósobola a través deste víeo no que se lle concedeu a estas covas, por parte da guía Repsol, o mellor recuncho 2013.

Se visitades Bizkaia non deixedes de ir. Merece a pena!

No hay comentarios. Comentar. Más...

O GATO DE BORNEO

 

Investigadores británicos conseguiron “cazar” en vídeo nunha selva de Aliñamento ao que se considera o felino máis descoñecido do mundo, o gato da baía (Pardofelis badia). Este elusivo animal só fora gravado antes na natureza nun puñado de ocasións e mesmo chegou a darse por extinto. Agora, científicos do Imperial College e a Sociedade Zoolóxica de Londres (ZSL) lograron obter máis imaxes do animal que nunca antes e, sorprendentemente, descubriron que non está só, senón que comparte espazo con outras catro especies de gatos salvaxes.

Case nada se sabe acerca dos hábitos do misterioso gato de Borneo , pero crese que está en perigo de extinción debido á gran perda do seu hábitat pola tala destinada ao comercio da madeira. Non obstante, a pesar de que o seu fogar está moi castigado, conseguiu sobrevivir, e en compañía. A zona na que os investigadores se internaron é unha das catro áreas de bosques en todo Borneo (a terceira illa máis grande no mundo) na que ata o momento se encontraron as cinco especies de felinos, que inclúen o leopardo anubrado de Sunda (Neofelis diardi), o gato leopardo (Prionailurus bengalensis), o gato de cabeza plana (Planiceps Prionailurus) e o gato xaspeado (Pardofelis marmorata). Descríbeno na revista PLoS ONE.

FONTE: Xornal abc/ciencia 

No hay comentarios. Comentar. Más...

O MAR ESCONDE O QUENTAMENTO

20131107131528-1383676953-512650-1383677632-sumario-normal.png

Aportacións ao aumento do nivel medio do mar / IPCC (AR5)/EL PAÍS

O océano mundial, nos últimos 60 anos, absorbe calor 15 veces máis rápida que nos 10.000 anos anteriores, afirman uns científicos estadounidenses que lograron considerar a temperatura das augas intermedias (entre 450 e mil metros de profundidade) no Pacífico, no pasado, grazas ás análises químicas de microfósiles presentes en sedimentos mariños. A maior parte do quentamento do planeta provocado polo efecto invernadoiro reforzado pola actividade humana estao a almacenar o mar... de momento. O estudo foi presentado no último número de  Science.

O océano non só é unha despensa eficaz do quentamento do planeta inducido polas emisións crecentes de gases de efecto invernadoiro, tamén, e unido a este aumento da temperatura da auga, é protagonista dun dos efectos máis notables do cambio climático: a suba do nivel do mar. Unha elevación do nivel das augas que non será igual en todo o planeta e que mesmo nalgunhas zonas baixará. A finais do século XXI, é moi probable que o nivel do mar terá subido en aproximadamente o 95% da área oceánica respecto ao presente, sinala o último informe (AR5) do Panel Intergobernamental sobre Cambio climático (IPCC) . O 70% das costas do planeta experimentarán un cambio do nivel da auga. A variabilidade rexional vai ser moi grande: un 80% das zonas rexistrarán cambios de +/- o 20% sobre a media global.

Máis dun 60% do incremento de enerxía neta no sistema climático está almacenada na capa superior do océano (ata 700 metros de profundidade) e un 30% nas augas máis profundas, indica o AR5. A capa máis superficial, ata 75 metros, quentouse 0,11 graos centígrados por década entre 1971 e 2010. O nivel do mar subiu en torno a 0,19 metros de media, ao longo do século XX. E o proceso estase a acelerar: a elevación media foi de 1,7 milímetros ao ano entre 1901 e 2010, pero de 2,0 milímetros dende 1971, e de 3,2 milímetros entre 1993 e 2010, sempre segundo as conclusións do AR5.

A causa principal desta suba do nivel do mar é a expansión térmica da auga (que se dilata coa calor), pero tamén hai outros factores: o desxeo de Groenlandia e, en menor medida, da capa xeada antártica, a fusión de glaciares en terra e o incremento da vertedura ao mar de auga doce continental.

En canto ao que sucederá no futuro, o AR5 indica que a elevación media será, en 2081-2100, respecto a 1986-2005, de entre 26 centímetros no escenario máis favorable de contención de emisións de gases de efecto invernadoiro, ata 98 centímetros no máis desfavorable.

FONTE: Xornal El Pais/Ciencia 

No hay comentarios. Comentar. Más...

10 CURIOSIDADES SOBRE A LÚA (VII)

20131107140034-grail-impacto-luna-644x362.jpg

 

O 17 de decembro de 2012, a NASA estrelou intencionalmente dúas naves espaciais contra a Lúa. As dúas sondas xemelgas da misión Gravity Recovery and Interior Laboratory (Grail)    , destinada a elaborar un mapa de gravidade do noso satélite, encaixáronse contra unha montaña do polo norte lunar debido a que non tiñan nin suficiente altura nin combustible para seguir coas súas investigacións científicas. Outra sonda da axencia espacial estadounidense, a Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO)  , fotografou os restos das naves na zona de impacto, que vedes na parte superior.

FONTE: Xornal abc/ciencia 

No hay comentarios. Comentar. Más...

NOVA ESPECIE DE TRIANOSAURO: LYTHRONAX ARGESTES

20131107134918-13837653140676.jpg

Recreación artística da nova especie de tiranosauro Lythronax argestes / ANDREY ATUCHIN/PLOS ONE 

Os seus descubridores bautizárono como "o rei do gore" (Lythronax argestes). E este nome non é ningunha esaxeración porque esta nova especie de tiranosauro, que acaban de descubrir científicos do Museo de Historia Natural (NHMU) de Utah (EUA), foi o dinosauro máis temible do seu tempo no territorio que hoxe coñecemos como Norteamérica.

Os restos fosilizados do Lythronax foron atopados no Monumento Nacional de Grand Staircase-Escalante (GSENM) ao sur de Utah, por Scott Richardson, un empregado da Oficina de Administración de Terras de EUA, institución que administra este territorio. En 2009, o esqueleto do "rei do gore" foi escavado por equipos do Museo de Historia Natural de Utah en colaboración con paleontólogos de GSENM.

No traballo de identificación da nova especie colaboraron, ademais do Museo de Historia Natural de Utah e a Universidade de Utah, o Museo de Natureza e Ciencia de Denver, a Universidade de Alberta. Estímase que a nova especie mediría aproximadamente 8 metros de longo e pesaba ao redor de 2,5 toneladas.

Ata o momento, os paleontólogos pensaban que esta clase de tiranosauros de cranio grande só existiron hai 70 millóns de anos. Non obstante, Lythronax mostra sinais de ter evolucionado polo menos 10 millóns de anos antes.

Este tiranosauro tería tombado doadamente calquera dinosauro cornudo ou de pico de parrulo que vivise xunto a el. A súa comida preferida podería ter sido o Diabloceratops, un dinosauro cornudo temperán e moi singular da súa época.

Outra característica que o convertía nun depredador infalible era a ampla anchura da parte posterior da súa cabeza, que lle permitía ver cun campo de visión en superposición.

Ademais, as características do seu cranio e algúns dos ósos das súas extremidades vincúlano máis estreitamente con Tiranosauro rex que con calquera outro tiranosauro. Isto é interesante porque Lythronax é o membro máis vello do grupo de dinosauros tiranosauros e T. rex o máis novo (de hai 66 millóns de anos). Isto pode insinuar que hai moitos máis familiares deste último no oeste de América do Norte.

Este estudo foi publicado na revista PLOS ONE.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia 

No hay comentarios. Comentar. Más...

SE CHOVE, QUE CHOVA!

 

Un ano máis, chega o vídeo-anuncio de GADIS. Coma sempre: sorprendente! Cada día supéranse, neste caso tendo como protagonista a muller.

A serie de video-anuncio "Vivamos como galegos" comezou ala polo 2007 e foi deada pola axencia de publicidade Bap&Conde.

Parabéns!

No hay comentarios. Comentar. Más...

PÍNTEGA VERDE

Este vídeo de ANABAM, trata da píntega verde (Triturus marmoratus), un dos anfibios que podemos ver nos humedais do Baixo Miño como os da Valga (Oia) e Pinzás (Tomiño).

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CAMBIO CLIMÁTICO DETRÁS DO TIFÓN HAIYAN

20131111233949-1384107158-439413-1384107296-noticia-normal.jpg

Viñeta de Ramón, publicada no xornal El Pais no día de onte

O impacto do cambio climático en fenómenos tan desvastadores como o tifón que arrasou parte de Filipinas emocionou aos máis de 190 países participantes na 19 Cumio do Clima, que se celebra en Varsovia (Polonia) entre os días 11 e 22 do presente mes. Os asistentes á sesión inaugural tiveron un recordo para o país, devastado por este tifón de forza 5, a maior coñecida.

Os expertos subliñan a importancia do quentamento dos océanos na formación dos tifóns, algo relacionado coas emisións de dióxido de carbono á atmosfera, pero este non é o único elemento que intervén.

Os tifóns necesitan augas do mar con temperaturas por riba dos 28 graos centígrados.

E seguimos sen facer caso das recomendacións!

No hay comentarios. Comentar. Más...

P/2013 P5: UN ASTEROIDE CON SEIS COLAS

20131112104033-asteroide-seis-colas2-478x270.jpg

Asteroide P/2013 P5 / NASA

Un equipo de astrónomos que traballan na misión Hubble da NASA e a Axencia Espacial Europea (ESA) observaron un obxecto único e desconcertante no cinto de asteroides. Segundo explicou, o corpo vese como unha pluma de bádminton rotativa e cunha enorme cola similar á dos cometas. Os asteroides normais aparecen como pequenos puntos de luz cando son observados polos científicos.

Pero este asteroide, denominado P/2013 P5, ten seis colas de papaventos de po que irradian dela como os raios dunha roda. Foi visto por primeira vez en agosto deste ano, a través de telescopio Pan-Starrs de Hawaii, como un obxecto cun aspecto extraordinariamente difuso.

Este achado, que foi publicado en
The Astrophysical Journal Letters, causou grande expectación na comunidade científico porque non se viu nada como isto antes e os astrónomos están a tratar de encontrar unha explicación axeitada da súa misteriosa aparición. As imaxes de Hubble foron tomadas o 10 de setembro de 2013. Cando Hubble volveu ao asteroide o 23 de setembro, o seu aspecto cambiara totalmente. Parecía que toda a estrutura se oscilara arredor.

Unha explicación para a estraña aparencia deste corpo celeste é que a velocidade de rotación do asteroide aumentase ata o punto da súa superficie comezase a voar a anacos, expulsando po en erupcións episódicas que terían comezado a pasada primavera.

As teorías dos astrofísicos rexeitan que se trate dun asteroide tras un impacto, xa que nese caso a gran cantidade de po se tería estendido polo espazo dunha soa vez, mentres que neste corpo o po foi expulsado de forma intermitente durante un período de polo menos cinco meses.

Agora, o equipo de Hubble está a levar a cabo novas observacións de seguimento. Os científicos esperan determinar se o po sae do asteroide no plano ecuatorial, o que sería unha evidencia dunha ruptura de rotación do asteroide.

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

EXÓTICAS BAIXO MIÑO

20131113082247-publicacions.29.10.2013.hmm66mm66.portada-exotica.2013.jpg

 

Noé Ferreira Rodríguez, membro de ANABAM,  e antigo alumno do noso IES, e o autor do libro "EXÓTICAS BAIXO MIÑO". Nel faise unha revisión breve do concernente ás especies exóticas de flora e fauna presentes no Baixo Miño.

A información aportada é o resultado da consulta de bibliografía e tamén dos datos que teñen recollidos en ANABAM ao longo de máis de 25 anos de traballo de campo.

Se estás interesado na información que contén este libro, podes facelo premendo AQUÍ.

Parabéns Noé!

No hay comentarios. Comentar. Más...

PODEMOS!

20131115124745-victor.jpg

Ola!, chámome Víctor,"teño 30 meses e vivo na Guarda,teño unha enfermidade "rara" chamada leucodistrofia sudanófila de Palizaeus-Merzbacher. Os meus amigos de Banta quérenme axudar porque necesito un bipedestador dinámico e desprazador M5 e  hidroterapia, por iso vanme dar 3000€, coa axuda de moitos amig@s xuntando tapóns. Grazas a tod@s!

Lugares de recollida de tapóns: Colexio S. Xerome Emiliani, Bar O Brétema, o noso IES, Estanco Altamar, Cristalería Vídrio e Fonoteca B&N.


Por certo, A Guarda e a súa bisbarra teñen unha cita solidaria na Alameda, o próximo 24 de novembro, dende as 15 horas. O obxectivo é conseguir que Victor mellore a súa calidade de vida e que o seu sorriso e as súas ganas de camiñar o leven aos mesmos espazos onde acudimos os que non temos dificultade para desprazarnos.

Colabora!

No hay comentarios. Comentar. Más...

A INXUSTIZA DO PRETIGE!

20131116082904-davila.jpg

Viñeta de Luis Davila / Xornal Faro de Vigo de hoxe

O pasado mércores, a Audiencia Provincial da Coruña condenou só un dos tres acusados pola catástrofe ambiental do Prestige, o capitán do petroleiro, Apostolos Mangouras, por un delito de desobediencia grave á autoridade. O xefe de máquinas, Nikolaos Argyropoulos; e o ex director xeral da Mariña Mercante, José Luis López Sors, resultaron absolvidos.

Os tres acusados resultaron absolvidos dos delitos contra o medio, danos en espazos naturais protexidos e danos provocados polo afundimento do petroleiro en novembro de 2002, pero Mangouras resultou condenado a nove meses de prisión polo delito de desobediencia por desoír as ordes das autoridades españolas á hora de facilitar o remolque do barco despois de que se dese a primeira avaría e fuga de fuel o 13 de novembro daquel ano, xusto hai once anos.

O presidente do tribunal juzgador leu a sentenza en galego e durante unha hora e dez minutos. Fíxoo en ausencia dos tres procesados (os dous mariños seguírona dende Grecia e López Sors dende Madrid) e indicou a ausencia de responsabilidade penal polos danos provocados pola marea negra pola "indefinición das causas do acontecido".

A Sección Primeira da Audiencia conclúe que tras dez anos de instrución do caso e nove meses de xuízo "ninguén sabe con exactitude cal puido ser a causa do acontecido, nin cal debería ter sido a resposta apropiada á situación de emerxencia creada pola grave avaría do Prestige", de aí que non poida establecerse ningunha responsabilidade penal polos danos ocasionados. Só se considera probado que Mangouras desobedeceu, un delito do que tamén estaba acusado o xefe de máquinas, pero saíu absolvido.

O tribunal considera probado que a marea negra xerou "inxentes" danos e prexuízos e tamén as graves consecuencias económicas da vertedura de fuel do Prestige, pero non as atribúe a ninguén porque para iso tería sido necesario que alguén tivese cometido un delito de danos.

Ao terse ditado sentenza condenatoria só por desobediencia, non se pode asociar os danos ao delito e, polo tanto, non se pode determinar quen é responsable civil e debe asumir as indemnizacións, que o fiscal cifraba en 4.328 millóns de euros.

Se queres ler toda a sentenza preme AQUÍ .

E esto é xustiza?

FONTE: elmundo.es

No hay comentarios. Comentar. Más...

A MORTE DE "MING", O ANIMAL MÁIS VELLO DO MUNDO

20131116085554-ming-almeja-muerta-.jpg

A vella ameixa «"Ming", de 507 anos, morta durante a súa inspección / Universidade de Bangor

A historia da morte da ameixa "Ming", o animal máis vello do mundo, uns 507 anos, ás mans dos seus investigadores conseguiu captar a atención de medio mundo ata o punto de converterse nunha absurda e surrealista trama de novela negra. Ante as queixas dalgúns enfurecidos amantes dos animais e a aparición dalgunhas interpretacións erróneas do suceso, os científicos que examinaron o exemplar, da Escola de Ciencias do Mar da Universidade de Bangor en Gales (Reino Unido), víronse obrigados a facer público un comunicado con algunhas aclaracións ao respecto. Aseguran que xamais tiveron a intención de rematar coa vida dun exemplar tan lonxevo, xa que antes de abrir a cuncha para examinala, proceso no que a ameixa morre inevitablemente, non podían saber de ningún xeito a súa idade.

O vello "Ming", da especie Arctica islandica, foi recuperado en 2006 durante unha campaña en augas costeiras islandesas que formaba parte dun proxecto de investigación sobre os cambios climáticos nos últimos 1.000 anos. Estas ameixas resultan moi útiles neste tipo de estudos, xa que conteñen rexistros moi significativos dos cambios climáticos mariños incrustados nas súas cunchas.

Para levar a cabo a investigación, os científicos recolleron espécimes vivos e restos de cunchas nun número restrinxido co fin de garantir un impacto mínimo nas poboacións. «Ming» foi recollida xunto con moitas outras ameixas e como que é imposible determinar a idade das ameixas ata que se abriron as súas cunchas, non había indicios da súa avanzada idade.

Os investigadores insisten en que "a idea de que sabiamos de antemán que era a especie máis lonxeva e foi destruída deliberadamente é claramente incorrecta".  

De tolos!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A EVOLUCIÓN DE MARTE NUN MINUTO

 

A NASA publicou en YouTube unha animación en 3D na que se recrea o panorama marciano hai 4.000 millóns de anos.

Os científicos cren que o planeta vermello puido ter unha densa atmosfera rica en osíxeno e auga. A recreación comeza cun paseo aéreo por un lago que puido estar en Marte hai millóns de anos. Un Marte moi diferente ao de agora e máis similar á Terra. A continuación nubes en movemento marcan o paso do tempo, e o cambio climático do planeta veciño. Do cálido e húmido ao frío e seco. Os lagos vanse secando, mentres se produce a transición dos ceos azuis aos ceos vermellos que hoxe cobren Marte.

O pasado mes de setembro o
robot Curiosity  detectou unha alta porcentaxe de auga no chan. Arredor do 2% da súa superficie está composto de auga, o que supón unha gran fonte. 

FONTE: ComercioTV e xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A SONDA "MAVEN" CAMIÑO DE MARTE

20131119085746-maven.jpg

Lanzamento do foguete Atlas V, que leva a sonda Maven / Imaxe:www.emol.com 

A sonda espacial Maven, da NASA, deseñada para poñerse na órbita de Marte e investigar a súa alta atmosfera, foi lanzada con éxito dende a base da Forza Aérea Estadounidense en Cabo Cañaveral (Florida) nun foguete Atlas V. O despegue producíuse onte, ás 19.28 (hora peninsular).

Está previsto que a nova nave funcione polo menos un ano dando voltas ao planeta vermello e achegándose ata 150 quilómetros da superficie na súa órbita elíptica, para tomar datos directos da composición do gas. Ademais, descenderá nalgunhas fases da misión ata 125 quilómetros do chan. Á máxima distancia orbital, uns 6.000 quilómetros sobre a superficie do planeta, poderá captar imaxes en ultravioleta de todo Marte.A combinación de medicións detalladas e imaxes globais é un enfoque poderoso para comprender as propiedades da alta atmosfera . A Maven tomará datos en todas as rexións do espazo próximo a Marte que permitirán aos científicos caracterizar o estado da alta atmosfera e a ionosfera, determinar as taxas actuais de perda de gas ao espazo e explorar a evolución pasada para determinar a perda total de atmosfera que se producíu "na historia do planeta". O custo da misión ascende a 500 millóns de euros.

Aínda que as observacións da Maven poderían axudar aos científicos a comprender mellor a habitabilidade pasada e presente de Marte, a misión non realizará unha busca activa de signos de vida. De feito a sonda non vai equipada cun sensor de metano, un gas que podería ser un bo indicador de vida (arredor do 90% do metano na atmosfera terrestre está producido polos organismos vivos).

Varias universidades estadounidenses desenvolveron os instrumentos científicos da bordo ou colaboraron neles, como o detector de partículas enerxéticas, os analizadores de ións e de electróns do vento solar, o aparato encargado de determinar a composición do gas, e o magnetómetro. A Maven ten unha masa de 903 quilos (2.550 con combustible no lanzamento) e mide 11,4 metros cos paneis solares despregados.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN NOVO CRUSTÁCEO: "LIROPUS MINUSCULUS"

20131119170000-13847741157046.jpg

lustración da femia e o macho do Liropus minusculus / SINC

Un estudo publicado na revista Zootaxa , pola Universidade de Sevilla e o Museo de Historia Natural de Canadá, describe unha nova especie de crustáceo mariño achado na costa de California (EUA).

Os investigadores denominaron este novo crustáceo Liropus minusculus polo seu pequeno tamaño. Tan só miden uns 3,3 mm os machos e 2,1 mm as femias. A aparición deste animal por primeira vez no Pacífico nororiental permite coñecer os patróns bioxeográficos do xénero e entender os seus procesos de especiación.

José Manuel Guerra García, español, e o autor principal do estudo.

Estímase que só coñecemos entre un 5% e un 10% das especies que habitan o noso planeta, polo tanto a taxonomía é fundamental para caracterizar a biodiversidade global.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

MÚSICA E LINGUAXE DE SIGNOS

 

O alumnado, de 6º de Educación Infantil, do Colexio Atlántida de Vigo presentan neste vídeo, onde emprega a linguaxe de signos, a canción do grupo murciano Maldita Nerea:"Hecho con tus seueños"

Unha fermosa mensaxe!

Parabéns para eles e os seus profesores.

No hay comentarios. Comentar. Más...

FREDERICK SANGER

20131121184921-frederick-sanger.jpg

Frederick Sanger / Imaxe:encyclopedia.com 

O bioquímico británico Frederick Sanger morreu en Cambridge o pasado martes 19 de novembro. Sanger, considerado o  pai da genómica, gañou dous Premios Nobel de Química, en 1958 e en 1980, polo seu traballo sobre a estrutura das proteínas e polos seus estudos fundamentais da bioquímica dos ácidos nucleicos, respectivamente.

Frederick Sanger naceu no pobo de Rendcombe, en en condado de Gloucestershire, no sueste de Inglaterra, onde o seu pai era practicante médico. Como el mesmo narrou na web dos Nobel, "probablemente influenciado" por el, interesouse pola bioloxía e o seu método científico.

Aínda que  tivo a intención de estudar medicina, ao chegar á Universidade de Cambridge interesouse pola bioquímica en canto oíu falar dela a través do bioquímico Ernest Baldwin e outros membros do departamento desta disciplina. Parecíalle que era un xeito para entender de verdade a materia vivente e desenvolver unha base máis científica para moitos problemas médicos.

Tras licenciarse en 1939 e facer un curso avanzado en Bioquímica, Sanger foi obxector durante a Segunda Guerra Mundial e estudou un doutorado especializado no metabolismo da lisina e nun problema práctico relacionado co nitróxeno das patacas. Alí aprendeu a investigar e a facer da ciencia un "xeito de vida".

Así foi como se uniu a un grupo que traballaba as proteínas e en particular a insulina. Xunto a outros científicos, a posibilidade de determinar a estrutura química destes compoñentes fíxose realidade. Conseguiu desenvolver novos métodos para secuenciar aminoácidos e usounos para deducir a secuencia completa da insulina, o que lle valeu o Premio Nobel de Química en 1958.

Tras o achado da insulina, Sanger desenvolveu  máis métodos para estudar as proteínas e os núcleos activos dalgunhas encimas. Cara a 1960 interesouse polos ácidos nucleicos, o ácido ribonucleico (ARN) e o ácido desoxirribonucleico (ADN).

Así secuenciou o ARN e rematou por desenvolver o "método didesoxi" para secuenciar ADN en 1975, que pode ler entre 500 e 800 bases ao mesmo tempo. Esta técnica conseguiu que gañase o Nobel de Química en 1980 xunto aos investigadores Paul Berg e Walter Gilbert.

Como recolle o Instituto Sanger, o seu auspiciador estaba considerado como o pai da genómica. Defíneno como un home calado, modesto e con poderosas opinións. O instituto que leva o seu nome abriuse en outubro de 1993 para abrir o camiño a unha nova xeración de xenetistas. Frederick Sanger retirárase dez anos antes e levaba unha vida caseira, especialmente dedicada ao seu xardín.

O investigador casou en 1940 con Margaret Joan Howe, non dedicada á ciencia, pero que contribuíu a outorgar tranquilidade ao fogar e polo tanto ao traballo científico de Sanger. Tiñan tres fillos, Robin e Peter, nacidos en 1943 e 1946, respectivamente e Sally Joan, nacida en 1960.

Descanse en paz!

FONTE: rtve.es 

No hay comentarios. Comentar. Más...

OS BOSQUES, IMPRESCINDIBLES PARA O NOSO PLANETA

20131117103602-13845242878730.jpg

As áreas verdes son zonas con superficie forestal. As vermellos sufriron perdas, as azuis gañaron e as rosas experimentaron ambas as dúas cousas, perda e posteiormente ganancia / Universidade de Maryland 

A revista "Science"   publicou un estudo da Universidade de Maryland (UMD) que foi capaz de desenvolver un mapa interactivo en alta resolución. A ferramenta proporciona por primeira vez información espacial e temporalmente detallada sobre a superficie forestal perdida e gañada durante os últimos 12 anos a través das observacións do satélite Landsat 7.

Identificar as causas das perturbacións nas superficies boscosas, as relacións entre as dinámicas forestais e o benestar social, ou o alcance das políticas ambientais son algúns dos temas que a partir de agora se valorarán con maior precisión.

O estudo confirma que un total de 2,3 millóns de quilómetros cadrados de bosque perdéronse, fronte aos 800.000 quilómetros cadrados que conquistaron. Se se fan contas, iso supón que hai 1,5 millóns de quilómetros cadrados menos de superficie forestal que hai unha década aproximadamente. Estas áreas, advirten os conservacionistas, son particularmente importantes para salvagardar a biodiversidade, pois albergan boa parte das aves, anfibios e mamíferos ameazadas no planeta.

A análise dos datos do satélite fíxose posible grazas á colaboración de Google Earth Engine que puxo en práctica os modelos desenvolvidos pola UMD para a caracterización dos conxuntos de datos do satélite Landsat 7 .

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia 

No hay comentarios. Comentar. Más...

PISTAS SOBRE MARTE ATOPADAS NA TERRA

20131121135837-1384885702-356954-1384885846.jpg

O meteorito de orixe marciano NWA 7533 recuperado en África noroccidental / LUC LABENNE

Á espera da ansiada misión de traer mostras de Marte para analizalas nos laboratorios terrestres, a boa sorte acompaña ás veces aos científicos en forma de anacos do planeta veciño servidos a domicilio, aínda que sacado do seu contexto. O meteorito NWA 7533, de 84 gramos, adquirido en Agadir (Marrocos), en 2012, é un fragmento da codia primitiva de Marte, segundo afirman os científicos que o analizaron a fondo. Pode tratarse da primeira mostra recoñecida da codia primitiva de Marte, afirma a revista Nature .

As rochas de Marte que chegan á Terra teríanse desprendido do seu planeta polo impacto dalgún corpo suficientemente potente como para saír despedidas e superar o campo gravitatorio alí. Vagan polo espazo e poden acabar caendo no Terra. Para os científicos, estes meteoritos son tesouros que buscan activamente, por exemplo na Antártida, onde as superficies xeadas non só facilitan a súa localización, senón que os preservan en condicións case prístinas. Tamén as areas desérticas do Noroeste de África resultan un terreo favorable para dar con meteoritos, pero alí os científicos, máis que encontralos, téñenos que comprar.

É o caso do NWA 7533, adquirido en 2012, que debeu de formar parte dunha rocha máis grande que se fragmentou ao atravesar a atmosfera terrestre. Recuperáronse polo menos cinco anacos.

A análise realizada agora polos científicos sitúa a orixe do meteorito no terreo elevado do hemisferio sur marciano. A rocha está feita de fragmentos que conteñen circóns probablemente formados polo refundición da codia primaria de Marte. Ademais, segundo as datacións, teñen unha idade (4.428 millóns de anos) similar aos circóns terrestres e lunares, o que implica unha cronoloxía paralela na formación da codia primaria en Marte, a Terra e a Lúa.

O NWA 7533 contén fragmentos cuxa composición química é case idéntica á de rochas basálticas analizadas polo robot Spirit ,de a NASA, durante a súa exploración do cráter Gusev de Marte.

FONTE: Xornal El País/Ciencia 

No hay comentarios. Comentar. Más...

25 DE NOVEMBRO: DÍA INTERNACIONAL CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO

 

O 25 de novembro celébrase cada ano, dende 1999 que foi aprobado pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas, o Día Internacional da Eliminación da Violencia contra a Muller.

Neste día, debemos manifestar a nosa repulsa sobre todo tipo de violencia machista, consecuencia da desigualdade entre homes e mulleres, por canto supón un grande atentado contra os dereitos humanos e os dereitos fundamentais.

Preocante neste último ano empeza  a ser o control de adolescentes sobre as mozas a través das redes sociais e móviles coas súas aplicacións de wasap… Non deixa de ser o principio do que pode chegar a a ter consecuencias similares as que estamos vendo na sociedade de maior idade.

Non deixes que te controlen. Denuncia! 

No hay comentarios. Comentar. Más...

MAPA SOBRE A NATUREZA SALVAXE EN EUROPA

20131122130934-naturalezasalvaje01.jpg

Mapa sobre a natureza salvaxe en Europa / Imaxe: Universidad de Leeds

Un equipo de investigadores publicou en datas recentes o primeiro estudo e mapa sobre a natureza salvaxe en Europa, é dicir, os espazos naturais sen actividades humanas. Os seus autores sinalan que Europa protexe con reservas entre o 1% e o 2% da súa natureza salvaxe. Conservar estes espazos naturais ofrece gran cantidade de vantaxes ambientais e económicas a un baixo custo.

O primeiro mapa sobre a natureza salvaxe en Europa cuantifícaa nunha gradación cromática. Os países escandinavos e Islandia posúen a maior proporción. As zonas de montaña do sur de Europa, como os Pireneos, o Alpes ou os Cárpatos, tamén destacan. O resto de países aparecen en xeral cunha baixa proporción, debido, segundo un dos seus responsables, Steve Carver, director do Wildland Research Institute (WRI) da Universidade de Leeds (Reino Unido), aos usos intensivos da terra polos asentamentos humanos e a agricultura. Este experto explica que Europa protexe con reservas entre o 1% e o 2% da súa natureza salvaxe, se ben os expertos en conservación confían en que se incremente ata o 5% nos próximos 10-15 anos.

Sobre España, o WRI explica que o seu territorio peninsular posúe pequenas áreas de natureza salvaxe porque gran parte da súa paisaxe se modificou durante miles de anos. "Gran parte da biodiversidade de España e o resto de Europa desenvolveuse pola modificación humana da terra e, polo tanto, non debería quizais considerarse de todo natural". Non obstante, destaca que España ten unha gran vida salvaxe, que inclúe carnívoros superiores como osos, lobos e linces ibéricos, un dos felinos máis ameazados do mundo.

FONTE: Revista Consumer


No hay comentarios. Comentar. Más...

A MÚSICA DE ATTICA REVOLUTION

 

A música soul é un tipo de música que xurdíu na comunidade afroamericana que combina elementos do gospel e do rhythm and blues. Presenta ritmos pegadizos, acentuados por palmas e movementos corporais extemporáneos, sendo algo máis que un son, é unha actitude.

Attica Revolution, un grupo asturiano, respiran esa sensibilidade. Está formado por Maite Vázquez, Pedro Vigil e Daniel Vázquez, no seu núcelo base. Acaban de presentar o seu último traballo: Single 7”. No vídeo da parte superior tedes o seu videoclip "Gimme Some Love”.

Espero que sexa do voso agrado!

No hay comentarios. Comentar. Más...

COP 19 DE VARSOVIA

20131128085034-cop19.jpg

Cartel COP 19 / Imaxe:mercadosdemedioambiente.com

Os preto de 200 países participantes na Conferencia do Clima de Nacións Unidas en Varsovia (COP19), celebrada entre o 11 e o 22 deste mes na capital polaca, rematou cun acordo de mínimos para desbloquear as negociacións e perfilar unha folla de ruta cara ao acordo global e vinculante sobre redución de emisións en 2015.

O texto consensuado polas delegacións substitúe a palabra "compromisos" para a redución de emisións de gases de efecto invernadoiro establecidos a nivel estatal polo termo máis descafeinado de "contribucións", algo que non cumpre coas expectativas iniciais da Unión Europea pero que contenta á maioría de países en vía de desenvolvemento, e especialmente, a India e China.

A comisaria europea de Acción polo Clima, recoñeceu que foi moi difícil chegar a un acordo durante o cumio de Varsovia, pero destacou a importancia de ter consensuado un calendario para que os países presenten os seus obxectivos de redución de emisións antes da COP21 de París, en 2015, e que todos os Estados contribúan a ese esforzo de diminuír emisións.

Pola súa parte, o ministro español de Agricultura e Medio, sinalou que o texto consensuado non debe ser interpretado como "unha renuncia a lograr un acordo ambicioso, senón como o resultado dun proceso de negociación complexo onde todas as partes tiveron que aceptar solucións de compromiso".

Decepción dos representantes de organizacións ambientais, que abandonaron o día 21 a Conferencia ante a falta de avances.

Os poderosos impoñen a súa lei! 

No hay comentarios. Comentar. Más...

CINE: "FROZEN: O REINO DO XEO"

20131126193147-frozen-o-reino-do-xeo.jpg

 

Esta fin semana chega aos cines a última película de animación da factoría Disney: “FROZEN: O REINO DO XEO”, adaptación famoso conto, A Raíña das Neves, de Hans Christian Andersen, publicado por primeira vez no ano 1845 no que se plantexaba a loita entre o ben e o mal vivida por dous nenos, Kai e Gerda. Espectacularidade, excelente música e toques de humor fan desta cinta merecedora dalgún premio. Esta é a súa ficha técnica:

Título: Frozen: O Reino do Xeo

Título Orixinal: Frozen

Duración: 102 minutos

Xénero: Animación, Aventuras

Nacionalidade: EEUU

Produtora: Walt Disney Animation Studios / Walt Disney Pictures 

Ano: 2013

Director: Chris Buck, Jennifer Lee

Guión: Jennifer Lee, Shane Morris

Música: Christophe Beck 

Sinopse: En Frozen, unha profecía condena un reino a un inverno eterno. Así que Anna vese obrigada a unirse a Kristoff, un audaz home das montañas, e emprender unha viaxe épica en busca de Elsa, irmá de Anna, que é a Raíña da Neve, para poñer fin ao xélido feitizo. Anna e Kristoff farán fronte a temperaturas extremas propias do Everest, a criaturas místicas e loitarán contra os elementos nunha carreira contra o reloxo para salvar o reino da destrución máis absoluta. 

Produto navideño para toda a familia! 

No hay comentarios. Comentar. Más...

KOI -351: UN SISTEMA SOLAR SIMILAR AO NOSO

20131128133550-segundo-sistema-solar-koi-.jpg

Comparación do sistema planetario KOI-351 co noso Sistema Solar / Imaxe: DLR

Un equipo de astrofísicos do Centro Aeroespacial Alemán (DLR)  descubríu a 2.500 anos luz da Terra o sistema planetario máis extenso ata a data, coa excepción do noso propio. Sete planetas xiran arredor da estrela KOI -351, dispostos nun xeito similar aos oito mundos do Sistema Solar, con pequenos planetas rochosos preto da estrela nai e os gasosos xigantes a distancias maiores. Estes mundos móvense máis preto uns doutros que os do noso fogar cósmico, pero proporcionan unha interesante comparación.

Tres dos sete planetas en órbita arredor da estrela KOI -351y foran descubertos nos últimos anos, e teñen períodos de 331, 211 e 60 días, similares aos da Terra, Venus e Mercurio.

Os catro novos planetas achados están aínda máis preto da estrela e teñen períodos orbitais moi diferentes de 7, 9, 92 e 125 días. O planeta exterior orbita a estrela a unha distancia duns 150 millóns de quilómetros, ou aproximadamente unha Unidade Astronómica (UA), polo que todo o sistema planetario se comprime nun espazo correspondente á distancia entre a Terra e o Sol.

KOI -351b e 351c son pequenos, un 31% e 19% máis grandes que a Terra, respectivamente. No tempo que tarda o planeta b en completar cinco órbitas, o c completou catro. As lúas interiores de Xúpiter compórtanse de forma similar.

KOI- 351d conta cun período orbital de 60 días. O seu diámetro é 2,9 veces o da Terra. Polo tanto, é probable que sexa unha superterra ou un minineptuno. Como non se coñece a masa, aínda é posible clasificalo. Pola súa banda, o planeta e ten un tamaño parecido. Os astrónomos sabían que os planetas veciños en sistemas planetarios teñen tamaños similares, como acontece no Sistema Solar con Neptuno e Urano ou Venus e a Terra, pero esta é a primeira vez que foi observado en exoplanetas.

Os grandes xigantes gasosos KOI- 351gr e 351h (unhas 8 e 11 veces o diámetro da Terra) son planetas exteriores e teñen períodos orbitais longos (211 e 331 días). Isto recorda ao Sistema Solar, onde hai tamén catro planetas rochosos (Mercurio, Venus, a Terra e Marte ) e dous xigantes gasosos (Xúpiter e Saturno) con diámetros de 10 e 8 veces o da Terra.

A investigación foi publicada na revista Astrophysical Journal.

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...