vgomez

6 de febreiro: Cuarto Crecente

14 de fereiro: Lúa Chea

22 de febreiro: Cuarto Minguante

Chuvia de meteoros: Alfa-Centauridas, actividade dende o 28 de xaneiro ao 21 de febreiro, máximo o día 8.

Cartel do Día Mundial dos Humedais 2014 / Imaxe: ignuscommunity.com

Como cada ano, hoxe 2 de febreiro, conmemórase o Día Mundial dos Humedais, onde se recorda a data na que se creou a Convención Ramsar (1971), un tratado intergobernamental que serve de marco para as accións en favor da conservación e do uso racional dos humedais mediante accións locais, rexionais e nacionais, como contribución ao logro dun desenvolvemento sostible  en todo o mundo.

O tratado, negociado nos anos 60 por países e organizacións non gobernamentais que se preocupaban pola crecente perda e degradación dos humedais, hábitats principais das aves acuáticas migratorias, asinouse na cidade iraní de Ramsar en 1971 e entrou en vigor en 1975. Trátase do único tratado global relativo ao medio ambiente que se ocupa dun tipo de ecosistema particular.

Actualmente o listado Ramsar inclúe mais de 1700 humedais de todas as rexións do mundo. Trátase dunha lista de prestixio xa que integra as zonas húmidas mais importantes do mundo dende o punto de vista do seu interese ambiental e para a conservación da biodiversidade.

España ratificou o Convenio en 1982 incluíndo no listado dúas zonas húmidas: Doñana e as Tablas de Daimiel. Actualmente 5 dos humedais mais destacados de Galicia forman parte deste listado:

• Ría de Ortigueira e Ladrido

•Complexo das praias, dunas e lagunas de Corrubedo

•Lagoa e areal de Valdoviño

•Complexo intermareal Umia-Grove, a Lanzada. Punta Carreirón e lagoa Bodeira

•Ría do Eo

O 2014 é o Ano Internacional da Agricultura Familiar, polo que Ramsar elexiu os humedais e a agricultura como tema para celebrar o Día Mundial dos Humedais co lema “Humedais e Agricultura: Xuntos a prol do Crecemento”, faise fincapé na necesidade de que os sectores dos humedais e a agricultura traballen xuntos para lograr mellores resultados comúns, entendendo que éstos xogan un papel fundamental de apoio á agricultura, con prácticas agrículas exitosas que sustentan uns humedais sanos.

FONTE: Ceida.org

Viñeta de Ramón, no xornal El País, do pasado día 31de xaneiro

A quenlla peregrina (Cethorinus maximus) é unha especie de elasmobranquio carcarriniforme da familia Carcharhinidae. Acada os 10 metros de lonxitude e catro toneladas de peso, polo que é considerado o segundo peixe máis grande do mundo. Aínda que a súa forma asemella á dunha quenlla cazador, con forma hidrodinámica e fociño agudo, aliméntase nadando coa boca aberta filtrando a auga a través dunhas inmensas branquias, móvese moi lentamente. 

 Volcán Sinabung en erupción / Imaxe:rtve.es

Polo menos 14 persoas morreron, o sábado pasado, engulidas polas nubes de cinza quente que lanza o volcán  Sinabung, ao norte da illa de Sumatra, no oeste de Indonesia.

O volcán Sinabung leva latente 400 anos, pero espertouse en 2010 e de novo en setembro de 2013. A situación estaba tranquila dende mediados de xaneiro, pero de súpeto estalou a mañá do pasado sábado, expulsando rochas e cinzas quentes ata 2.000 metros. O campo dos arredores, zona fundamentalmente agrícola, está cuberto de po gris.

O Sinabung (estratovolcán, cunha altitude de 2.460 m) é un dos 129 volcáns activos en Indonesia, atopándose no Arco de Sonda, unha cadea volcánica que une o cinto alpino co Cinto de Lume do Pacífico. Ten catro cráteres, dos que só un está activo.

FONTE: Xornal El Mundo e wikipedia.org

Hoxe propóñovos unha forma orixinal e ecolóxica de facer unha vela caseira. Trátase dunha vela cunha laranxa, que ademais de ser moi sinxela e estética, desprenderá un arrecendo a laranxa pola casa que gustará a toda a familia. Ademais, ten a súa explicación científica, polo que de paso aprenderemos un pouco de química case sen decatarnos.

Eso si, coidado co lume e cos cóitelos!

 FONTE: experimentoscaseros.info

Algunhas serpes poden voar. Soa como un pesadelo espantoso, pero nas selvas do sueste asiático deslízanse polo aire coma se fosen un látego en forma de "S". Poden percorrer 30 metros dende unha árbore alta, toda unha fazaña para un animal aparentemente tan pouco aerodinámico. Pero, que mantén no aire estes réptiles? 

Segundo os investigadores que publican un estudo no  The Journal of Experimental Biology, todo o corpo da serpe defórmase para xerar o impulso necesario para permanecer no aire. As serpes dobran as súas costelas ao lanzarse para estirar e aplanar o corpo cambiando o seu perfil dun círculo a un arco de semicírculo, parecendo a versión dun “ovni”.

Existen cino especies de serpes voadoras, que pertencen ao xénero Chrysopelea. Os científicos non saben con que frecuencia ou por que voan exactamente, pero cren que é probable que o fagan para escapar doutros depredadores, pasar dunha árbore a outro sen ter que descender ata o chan ou, quizais, mesmo para cazar as súas presas por sorpresa.

Para coñecer a capacidade aerodinámica das serpes, os investigadores, do Instituto Politécnico de Virxinia, utilizaron unha impresora 3D coa que reproduciron o corpo dunha destas serpes voadoras e recrearon as mesmas condicións que provoca o aire nun tanque con auga (aínda que a auga é moito máis densa e pegañenta que o aire, os científicos din que as condicións son comparables) a diferentes velocidades. Desta forma, puideron comprobar como a forma ondulada da serpe favorecía o seu deslizamento.

Os investigadores cren que os animais reais obteñen mellores resultados que os do seu modelo de estudo. Seguirán investigando máis sobre estas piruetas aéreas que poden parecer aterradoras, pero que son un auténtico espectáculo da natureza.

FONTE: Xornal abc/ciencia

Cartel dos Xogos de Inverno 2014 / Imaxe:quehaydonde.es 

Dende hoxe ás 16 horas, venres día 7, ao domingo, día 23 de febreiro, celébranse os XXII Xogos Olímpicos de Inverno  na cidade de rusa de Sochi, aínda que algúns eventos terán lugar na cidade de Krasnaya Polyana, nos que participarán máis de 2.500 representantes de 88 países.

España participará cunha delegación de 20 deportistas (14 homes e 6 mulleres) que competirán en 7 dos 15 deportes destes xogos: Biatlón, Esquí acrobático, Esquí alpino, Esquí de fondo, Patinaxe artístico, Skeleton e Snowboard.

Se queres seguir polo míudo estes xogos só tes que premer AQUÍ .

Boa sorte a todos! 

Uso eficiente da auga na agricultura / Imaxe: utilidad.com

Imos coa cuarta das seis peculiaridades do consumo de auga en España, que debemos coñecer para facer un uso máis racional e sostible deste ben tan escaso:

Agricultura, a actividade que máis consume e desbalde auga

O uso eficiente da auga na agricultura é unha das grandes materias pendentes en España. "Dos chamados países do primeiro mundo, é posiblemente un dos que peor xestionou os seus recursos hídricos", sostén a organización conservacionista WWF. Segundo esta ONG, "o regadío consume o 80% da auga en España, moitas veces practicado só para cobrar máis subvencións e a custa de producir excedentes".

A Fundación Nova Cultura da Auga (FNCA) sinala que en España se regan 3,7 millóns de hectáreas, un 18% da superficie cultivada. Utilízanse "23.000 hm³/año, un 77% do total dos usos consuntivos da auga, xerando unha presión excesiva sobre os recursos hídricos, sendo responsables de que moitas masas de auga non poidan alcanzar as obrigas da Directiva Marco de Auga,". Aínda que os expertos da FNCA recoñecen que na última década se modernizaron un terzo dos regadíos para aforrar auga, destacan as dúbidas sobre a eficiencia destas políticas, posto que en moitas zonas aumentaron as superficies dedicadas ao regadío.

FONTE: Revista Consumer

Grande tormenta en Saturno / NASA/JPL-Caltech/SSI/Hampton University

Esta imaxe da sonda internacional Cassini   móstranos o albor dunha gran tormenta en Saturno , como unha pincelada sobre a súa atmosfera. Esta tormenta empezou a formarse en decembro de 2010, e aquí podemos ver o aspecto que tiña o 6 de marzo de 2011.

A fronte da tormenta atópase á esquerda da imaxe, onde se pode distinguir unha maior turbulencia representada en cor branca. No centro aprécianse as pegadas dun vórtice que se está a formarse.

As cores desta imaxe, centrada sobre unha posición a 0° de lonxitude e 35° de latitude norte, alteráronse para estudar os complexos procesos da meteoroloxía do planeta. O branco indica as cotas de nubes máis altas. Para o ollo humano, esta tormenta veríase como unha área brillante sobre un fondo amarelo.

A sonda Cassini mediu a temperatura da tormenta, e detectou un rápido incremento cando se empezou a liberar enerxía na atmosfera.

A tormenta medrou tanto que se acontecese na Terra cubriría toda Europa. As perturbacións atmosféricas desta magnitude prodúcense unha vez ao ano en Saturno, o equivalente a uns 30 anos terrestres. Este evento en particular sorprendeu aos científicos, xa que se produciu durante a primavera do hemisferio norte e non durante o verán, que é a tempada máis típica para as tormentas.

A misión Cassini-Huygens é un proxecto conxunto da NASA, a ESA e a axencia espacial italiana, ASI. O laboratorio JPL, unha división do Instituto de Tecnoloxía de California en Pasadena, é o responsable de xestionar a misión para o Directorado de Misiones Científicas da NASA, con sede en Washington DC.

FONTE: ESA/España

ANABAM esta levando a cabo un plan de recuperación do fento arbóreo ( Dicksonia antarctica, Labill. 1807) no regato Vilar, no concello de Oia.

Esta é a entrevista no programa "Veda Abierta" de Canal+ a Noé Ferreira Rodríguez sobre os fentos arbóreos, emitida o pasadop día 20 de xaneiro.

FONTE: galiciasuroeste.info

O seu pacífico aspecto engana. En realidade é unha avespa provista dun potente aguilón / Imaxe: Chris Lukhaup

Non é unha formiga nin ten nada que ver cun oso panda, salvo no aspecto. Pero parece deseñada a partir deses dous animais, como unha especie de Frankenstein animal. En realidade trátase dunha avespa da familia mutilidae, insectos conocios como formigas de veludo polo lanuxe que recobre o seu corpo. Descrita por primeira vez en 1938, deseguida recibiu o alcume formiga Panda (Euspinolia militaris) polo seu aspecto "parecido" ao panda xigante. A pesar do seu simpático e pacífico aspecto, ten un potente aguillón para atrapar as súas presas. É endémica dos bosques de Chile.

FONTE: Xornal abc/ciencia

Imaxe da supernova de tipo Ia máis próxima á nosa galaxia nos últimos 400 anos / Imaxe: iaa.es 

Un equipo internacional de investigadores, no que participa a Universidade de Granada (UGR), logrou obter imaxes e espectros da supernova de tipo Ia (unha explosión termonuclear dunha estrela anana branca, cuxa masa é unhas 1.4 veces a do Sol) máis próxima á nosa galaxia nos últimos 400 anos.

A supernova, cuxos descubridores denominaron 2014 J, encóntrase nestes momentos na Galaxia M82, a unha distancia duns 12 millóns de anos luz da Terra, e o seu brillo é tal que agora mesmo pode verse cuns bos prismáticos, sen necesidade de telescopio.

Durante esta semana, a supernova 2014 J alcanzará o seu máximo brillo, e posteriormente irá decaendo. Trátase da supernova de tipo Ia máis próxima á Terra dende que en 1604 Johannes Kepler observou unha que estaba moito máis preto, na nosa propia Galaxia.

A Galaxia M82 (chamada a galaxia do cigarro) sitúase no ceo preto da Osa Maior. A supernova 2014 J foi descuberta o pasado 21 de xaneiro de 2014 por un grupo de estudantes do University College de Londres durante a súa clase de astrofísica.

FONTE:.europapress.es

Neste vídeo, de grande éxito mundial, producido pola BBC “MARABILLAS DA NATUREZA”, podes facer unha viaxe polas marabillas naturais do noso planeta: o Val da Morte e o Gran Canón en Estados Unidos, o río Amazonas en Sudamérica, os montes Fuji, Everest e Kilimandjaro, Australia e para rematar a Antártica.

Boa viaxe e que disfrutes! 

Viñeta de Ramón (Ramón Rodríguez, Valladolid-1966) no xornal El País do pasado martes.

A bos esntendedores, poucas palabras!

Flor do cardo mariano / Imaxe: globedia.com

O cardo mariano, ou cardo leiteiro (Silybum marianum), é unha planta herbácea, con follas ovaladas, bordos con lóbulos irregulares e espiñas, cor verde brillante con nervios brancos; flores de cor rosa intensa ou azul-violáceo e brácteas externas en forma de pincho curvo con espiñas laterais.

Sobre esta planta realizáronse mumerosas investigación científicas. O seu froito contén silibina, silcristina e silidianina, tres substancias que forman un complexo hepatoprotector coñecido como silimarina, que actúa sobre as células do fígado, rexenerándoas e combatindo as substancias hepatotóxicas (alcohol e outros tóxicos de orixe alimentario), favorecendo a secreción da vesícula biliar, sendo recomenda en casos de insuficiencia hepática ou de cálculos biliares.

Tradicionalmente, empregouse para aumentar a produción de leite materna durante a lactancia.

FONTE: el abc de las plantas

O xenial humorista gráfico Forges (Antonio Fraguas de Pablo, Madrid-1942), publicou onte, no xornal El País, esta viñeta na que reflicte sete VERDADES COMA PUÑOS sobre a política no noso país, onde manifesta que a democracia é o sistema de goberno menos malo coñecido e que a política é a forma de solucionar os problemas dos cidadáns. O problema radica nas persoas, nos políticos, que a empregan para o seu uso e beneficio, e así nos vai.

Necesitamos unha nova clase política, sana e preocupada polo país e os seus habitatntes!

Un asteroide do tamaño de tres campos de fútbol achégase á Terra. Este asteroide, que rozará a Terra na noite de hoxe, día 17, á madrugada de mañá, día 18, ten uns 270 metros de diámetro e navega no espazo cunha velocidade duns 12 quilómetros por hora.

Os científicos estiman que o “asteroide 2000 EM26” achegarase coma se conmemorase a visita do seu "irmán" que rozou a Terra o 15 de febreiro do ano pasado e a caída do meteorito en Rusia. Non obstante, aseguran, non hai por que preocuparse: o punto máis próximo á Terra do seu camiño, que o astro alcanzará ás 02:00 GMT, estará a unha distancia que equivale a unhas 8,8 veces a lonxitude entre o noso planeta e a Lúa.

FONTE: actualidad.rt.com/ciencias 

O gurgullo xirafa / Imaxe: Edwin Giesbers

Este gurgullo de 2,5 centímetros é un dos escaravellos máis raros e vive exclusivamente en Madagascar. O seu nome científico é  Trachelophorus giraffa , en alusión ao longo colo articulado dos machos desta especie, que é tres veces maior ao das femias, lembrando a unha grúa. Sérvese do seu longo colo para construír o niño e tamén para loitar cos seus competidores á hora de encontrar parella.

FONTE: Xornal abc/ciencia

O lugar onde apareceu a rocha en Marte, antes e despois do seu achado / NASA

A Axencia Espacial Estadounidense (NASA) resolveu o misterio sobre unha curiosa rocha atopada en Marte a finais de xaneiro, que parecía saír da nada e alcumada popularmente como “donut de marmelada” (Pinnacle Island) pola súa peculiar aparencia, similar á deste doce, de catro centímetros de diámetro, de cor branca e o seu centro vermello.

O que sorprendeu os científicos non foi só o seu estraño aspecto senón, sobre todo, que non encontraban explicación a como chegara alí, xa que só estaba na segunda de dúas fotografías tomadas tan só con dúas semanas de diferenza polo robot Curiosity sobre a mesma porción de superficie no planeta Marte.

A NASA puxo fin ao misterio ao explicar que a enigmática rocha non era máis que un anaco desprendido dunha rocha maior que desprazara coas súas rodas o propio robot, un enxeño espacial que inspecciona a superficie de Marte en busca de novos descubrimentos sobre este planeta dende o 6 de agosto de 2012.

FONTE: Xornal El Mundo

Encoro de Belesar, no río Miño, situado entre os municipios lucenses de Taboada, Chantada, Saviñao, Paradela, Páramo, Guntin e Puertomarín / Imaxe: foros.embalses.net

Imos coa quinta das seis peculiaridades do consumo de auga en España, que debemos coñecer para facer un uso máis racional e sostible deste ben tan escaso:

España, líder mundial en encoros e desalgadoras

España é o país con máis encoros do mundo por habitante, dos que Galicia aporta un bo número deles. En cifras absolutas posúe unhas 1.300 presas, só por detrás de China, EUA, Xapón e India. Así mesmo, España ten en marcha o programa de desalgación de auga mariña por osmose inversa máis importante do mundo, cun promedio de 1,5 millóns de metros cúbicos diarios. Grazas ás desalgadoras logrouse garantir o abastecemento urbano mesmo nas zonas máis expostas á seca.

FONTE: Revista Consumer

Dunas con forma de V captadas pola sonda MRO /NASA

A espectacular imaxe con forma de V recorda ao emblema das naves de Star Trek , que levaban o Capitán Kirk e Spock nos seus uniformes. Pero aínda que custa crelo, son dunas sobre a superficie de Marte, nun gran crater preto dunha rexión denominada Mawrth Vallis. A impactante fotografía foi captada o pasado mes de decembro pola sonda Mars Reconaissance Orbite  (MRO).

A curiosa estrutura das dunas débese ás formas que se van forxando polo efecto dos ventos que moldean a area, e pola propia topografía do cráter marciano.

A sonda MRO é unha nave lanzada en 2005 para explorar Marte, co fin de examinar potenciais zonas de aterraxe para futuras misións na superficie e realizar transmisións para estas. É o cuarto satélite artificial que orbita Marte (uníndose a Mars Express, Mars Odyssey e Mars Global Surveyor). En outubro de 2006 comezou a súa inserción en á órbita marciana para realizar detalladas análises da súa topografía.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia 

É unha rama seca ou un insecto? / Imaxe:fotonatura.org

Aínda que parece sacada dunha película de alieníxenas, a Empusa pennata pódese atopar en España, Portugal e Francia. Quizais é menos coñecida que o seu parente, a barbanteda (Mantis religiosa). Divisalas require certa habilidade, porque mimetíznser co ámbito e quedan inmóbiles durante longo tempo. Logo lanzan atinados golpes para atrapar as súas presas. Podería lembrar tamén un insecto pau.

FONTE: Xornal abc/ciencia

Ruth Lorenzo "Dancing in the rain"

Un ano máis, procedeuse a elección do representante español no LIX Festival da Canción de Eurovisión a celebrar en Copenhaguen (Dinamarca) os días 6, 8 e 10 de maio, recaendo na cantante Ruth Lorenzo Pascual (Murcia, 1982).

O tema que levará titúlase "Dancing in the rain". No vídeo superior podedes ver a súa interpretación.

Boa sorte!

Unha rocha que chocou contra a Lúa o pasado 11 de setembro, produciu un fulgor case tan brillante como a estrela polar. Foi observado por investigadores da Universidade de Huelva e o Instituto de Astrofísica de Andalucía (IAA, do CSIC), que o anuncian agora, tras as análises realizadas, na revista científica Monthy Notices de la Royal Astronomical Society británica .

O obxecto tería un diámetro de entre 0,6 e 1,4 metros, cunha masa duns 400 quilos, colisionou a 61.000 km/h e fixo un novo cráter no chan lunar de 40 metros de diámetro. O fulgor durou oito segundos, polo que é "o máis longo e intenso que se observou ata agora", recalcan os investigadores.

A colisión produciuse no Mar das Nubes (Mare Nubium), unha antiga conca lunar de lava solidificada de extensión similar á da península Ibérica, e a enerxía implicada no choque foi equivalente á detonación dunhas 15 toneladas de TNT, polo que os científicos estiman que foi polo menos tres veces máis potente que o maior impacto detectado ata agora na Lúa, en marzo do ano pasado.

"Estes impactos prodúcenos, maioritariamente, fragmentos de cometas e asteroides que xiran arredor do Sol e que, tecnicamente, se coñecen como meteoroides", explican os expertos do IAA, que presenta a investigación cun vídeo de divulgación, que podedes amosar na parte superior. "A Terra posúe unha atmosfera protectora que evita que a maioría das meteoroides que impactan contra ela alcancen o chan, pero a Lúa carece dese escudo e ata os fragmentos máis pequenos poden chocar contra a superficie e producir cráteres". O choque xera unha súbita elevación de temperatura que dá lugar ao fulgor (normalmente dunha fracción de segundo).

O estudo de impactos na Lúa permite calcular a frecuencia coa que colisionar estes obxectos coa Terra e a investigación   conclúe que os impactos de rochas de tamaño similar ao da última que impactou na Lúa podería ser dez veces superior ao que moitos expertos viñan estimando.

FONTE: Xornal El País/Ciencia 

Nada, absolutamente nada, é o que parece. Este video é un gran testemuño dese antigo axioma. Aquí vemos como os lobos, que foron reintroducidos ao parque nacional de Yellowstone   (despois de estar ausentes por case setenta anos), crearon o fascinante fenómeno denominado "fervenza trófica", e a partir diso cambiaron o curso dun río.

A fervenza trófica é unha serie de efectos indirectos amplificados que os animais que están no cume da cadea alimenticia exercen sobre aqueles organismos que están en niveis inferiores. Moito tempo pensouse que os grandes depredadores, debido a que son poucos, non afectan demasiado a biodiversidade que os rodea. Hoxe, non obstante, sabemos que non só producen cambios no comportamento das súas presas, senón que tamén inflúen decisivamente sobre os depredadores máis pequenos. Isto, á súa vez, aumenta o número de herbívoros e produce unha diminución de biomasa vexetal. As fervenzas tróficas, noutras palabras, regulan a densidade das súas presas e o benestar do ecosistema. Na natureza todo está intimamente relacionado e calquera animal que quite dá de regreso moito máis do que toma. Abonde ver o documento.

O máis destacable deste video é que fai dos lobos, os cervos e a fervenza trófica que os atinxe, unha narrativa marabillosa que nos mostra as entrañas do perfecto sistema alimenticio da Terra. Recórdanos de paso o desequilibrio que nós os humanos logramos impoñer no noso sistema de vida.

FONTE: ecosfera.com 

Esas "temibles" poutas pertencen a un grilotoupo, un insecto emparentado cos saltóns / Imaxe: PhotoDings 

O grilotoupa  ou alacrán ceboleiro (Gryllotalpa grillotalpa) é outro capricho da natureza e a especialización. Trátase dun ortóptero (saltón) especializado en cavar tobos, como as toupas, polo que as súas patas dianteiras están adaptadas para horadar a terra, en especial as das femias, e transformáronse en potentes patas escavadoras. Os machos utilízanas para facer tobos nos que se refuxian para cantar e atraer a súa parella. Ten un impresionante escudo rodeando o colo que lle dá un aspecto máis raro aínda. Mide uns cinco centímetros e é bastante frecuente en Europa. Aliméntase de raíces e en maior medida de pequenos insectos que encontra no chan.

FONTE: Xorbal abc/ciencia 

Pantallas, de Xinzo (Ourense) coas tradicionais vexigas de vaca inchadas / Imaxe: Iñaki Osorio/ vivirgaliciaturismo.com 

Chegoron uns día de descanso. Chegou o ENTROIDO!

Das festas do ano, quizais o Entroido sexa a que máis entusiasmo esperta e a que ten raices máis afastadas. Dende hai millares de anos, o Entroido son días nos que se vive por un investimento de valores, de trastornar papeis, de "tolear" colectivamente rompendo moldes e maneiras de vivir. É tempo no que cada quen sente a necesidade de inverter o papel que lle tocou vivir, a muller viste de home e o home de muller; os pobres séntense ricos, e os ricos visten de farrapos; as máscaras cobran papel de autoridades e os non disfrazados poden ser obxecto das bromas máis crueis.

Vémonos o xoves, día 6 de marzo. Que o pasedes ben!