vgomez

Día 7 de agosto: Lúa Chea. Eclipse parcial de Lúa.

Día 15 de agosto: Cuarto Minguante

Día 21 de agosto: Lúa Nova. Eclipse parcial de Sol.

Día 29 de agosto: Cuarto Crecente

Chuvia de meteoros: Perseidas: do 13 de xullo ao 26 de agosto, con máximo entre o 12e 13 de agosto. O seu radiante é a constelación de Perseo e o cometa asociado é 10gP/Swift-Tuttle. Caerán  máis de 100 meteoros/hora.

Para contar unha historia, en ocasións non fan falta palabras. Así o demostra a curtametraxe In a Heartbeat, producido polo mexicano Esteban Bravo e a estadounidense Beth David.

O vídeo de catro minutos mostra a historia de Sherwin, a quen literalmente se lle saéselle o corazón para perseguir a Jonathan dentro das instalacións da súa escola. Ao longo do curto, o neno loita para tratar de conter a un riseiro e incansable corazón co perigo de que Jonathan decátese dos seus sentimentos.

A idea os autores busca romper o paradigma do amor entre dous nenos do mesmo xénero.

FONTE: Verne/Xornal El País

O satélite Mayak / CosmoMayak

O pasado 14 de xullo, un foguete Soyuz-2 partía desde o Cosmódromo de Baikonur en Kazajistán con máis de setenta artefactos a bordo. Entre eles destaca un CubeSat do tamaño dun balón de rugby chamado Mayak ("faro", en ruso). Está destinado ao estudo doutros satélites, e vai despregar uns reflectores solares que o converterán na "estrela" máis brillante do ceo, case tanto como a Lúa chea. Mesmo podería verse durante o día.

O satélite iluminará a outros para calcular a súa magnitude aparente, é dicir, o seu brillo tal e como se ve desde a Terra. Cando termine a súa vida útil, encartará as súas velas e servirá para probar un novo sistema de freado aerodinámico para modificar a órbita dos satélites sen utilizar un motor.

Con este fin, o satélite está configurado para despregar un gran reflector en forma de pirámide de tres metros de altura feito dunha membrana metalizada reflectora de só 5 micrómetros de espesor, 20 veces máis delgado que o cabelo humano. Suponse que será facilmente visible desde a Terra durante a noite.

Só queda esperar a que Mayak faga o despregamento o seu reflector e fáganos unha chiscadela desde o ceo.

FONTE: Xornala abc/ciencia

O Horbito pódese definirse en poucas palabras como unha páxina web que funciona como o teu propio computador. A plataforma online replica o equipo do usuario na nube, permitíndolle acceder aos seus arquivos e ao software que ten instalado desde calquera terminal do mundo que estea conectado a Internet. Non hai que descargar nada, instalar ningún cliente que termina por consumir recursos nin andar sincronizando cartafoles. Basta con crear unha conta e acceder á plataforma para atopar o teu escritorio tal cal e comezar a traballar.

Roberto Gómez e Xavier Garmón, os intrépidos creadores de Horbito, coñecéronse o primeiro día de clase na universidad Politécnica de Madrid. A súa idea foi bolseira primeiro na Politécnica e despois no MIT, antes de comezar a unha rolda de financiamento coa que obtiveron un millón de euros para o seu lanzamento e desenvolvemento. O Horbito fixo realidade o soño de moitas empresas tecnolóxicas que levan tempo perseguindo unha ferramenta web que permita traballar na nube con liberdade e de forma eficaz.

A nova nube xa está aquí e estes dous "frikis" parecen capaces de mostrar o camiño que debe seguir.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País

Cumpre este blog 10 anos de vida. Comenzou alá polo 5 de agosto de 2007 e dende aquela pasaron moitas cousas que se resumen nos seguintes datos:

Visitas ata hoxe: 265.645

Visitas no último ano: 48.901                       

Promedio mensual: 4.075 visistas/mes

Nº artigos publicados no último ano: 395

Promedio mensual:  33 artigos/mes

Visitas ata agosto de 2015: 216.744

Visitas ata agosto de 2015: 165.935

Visitas ata agosto de 2014: 137.408

Visitas ata agosto de 2013: 117.568

Visitas ata agosto de 2012: 89.980

Visitas ata agosto de 2011: 56.615

Visitas ata agosto de 2010: 20.746

Visitas ata agosto de 2009: 13.780  

Visitas ata agosto de 2008:   5.588  

A todos e todas moitas grazas, pois sen vós esto non tería ningún sentido. Seguirei traballando sempre que estedes detrás.

O peixe anduriña (Dactylopterus volitans) é un peixe óseo que mide sobre uns 20 a 30 cm de longo (ata un máximo de 45-50 cm), o seu corpo está recuberto de escamas fortes e rugosas, cunha coloración é marrón con manchas e as aletas son de cor azul escura ou negro con manchitas e bandas azuis. As aletas dos costados son características deste peixe xa que se despregan en forma de abano, co que lle serven para desprazarse coma se voase, pero tamén como protección, pois cando as desprega súbitamente, o peixe aparenta un tamaño moi superior ao real.

Pode realizar unha serie de sons-ronquidos producidos polo fregue das espiñas preoperculares co corpo cando está baixa a auga, de onde lle vén un dos seus nomes populares, o de peixe roncador.

Este animal sobe de cotas mais profundas para buscar parella coa que copular e poñer os ovos durante os meses de verán. Por iso pola noite é frecuente ver os machos en zonas arenosas á espera de que as femias os elixan como a súa parella.

Aliméntase de pequenos crustáceos e outros invertebrados propios dos fondos brandos en que vive, empregando a parte anterior das aletas pectorales para localizalos.

Non debe de confundirse cos peixes voadores, debido a que a anduriña non é capaz de impulsarse para voar fóra da auga, soamente planea pola columna de auga.

A súa clasificación sería:

Reino: Animal

Filo: Cordados

Clase: Actinopterygii

Orde: Scorpaeniformes

Familia: Dactylopteridae

Xénero: Dactylopterus

Especie: Dactylopterus volitans

FONTE: posidoniaecosports.com e waste.ideal.es

O pasado mércores, 2 de agosto, a humanidade esgotaría todos os recursos que a natureza pode rexenerar este ano. Foi o Día da Sobrecapacidade da Terra (Earth Overshoot Day), unha data que non deixou de adiantarse desde 1970: en 2016 foi o 8 de agosto. Xa vivimos coma se tivésemos 1,7 planetas á nosa disposición, o que supón, basicamente, que estamos a vivir á conta dos recursos naturais das futuras xeracións. Ata cando poderemos seguir forzando os límites do planeta?

En menos de 8 meses utilizamos máis recursos naturais dos que o planeta pode producir en 12 meses. Esgotamos o orzamento ecolóxico da Terra e, durante o resto de 2017, estaremos a vivir á conta dos recursos das futuras xeracións.

O prezo deste déficit ecolóxico é cada vez máis evidente: ten forma de deforestación, de secas prolongadas, de erosión do chan, de esgotamento das pesqueiras, de perda de biodiversidade, de contaminación dos océanos e, especialmente, de cambio climático. O 60% da pegada ecolóxica da humanidade débese ao carbono que ten que absorber a atmosfera polas nosas emisións.

FONTE: wwf.es

Esta noite producirase unha eclipse de Lúa, xusto cando salga a Lúa e póñase o Sol. O noso satélite tinguirase dunha cor marrón avermellada durante aproximadamente dúas horas.

Este fenómeno prodúcese cando se aliñan o Sol, a Terra e a Lúa, e entón a Lúa atravesa a sombra que proxecta a Terra, que se atopa entre ambos os astros. Este fenómeno, que só pode producirse cando a Lúa está en fase chea, será parcial desde a metade Este de a península e penumbral desde a metade Oeste. No caso de España, a eclipse de lúa verase de maneira parcial, o que explica que a Lúa se tinga dun "marrón avermellado", mentres que noutros continentes como África a Lúa tornarase dun "vermello moi intenso".

Na nosa localiade, que será penumbral, comezará as 17:50 horas, terá o seu máximo ás ás 20:20 e rematará ás 22:51.

Para poder velo, o mellor será un lugar alto e mirnado cara ao horizonte. Non o perdades!

"Bailarina" será a música á que "danza" o pelotón da 72ª edición da Volta Ciclista a España, que se celebrará entre o 19 de agosto e o 10 de setembro.

A sintonía é do cantante de Maldita Nerea, Jorge Ruiz (Murcia, 1975), quen recoñeceu que compoñela é "a consecución dun soño" porque cando era neno converteuse en "amante do ciclismo" grazas á carreira española.

Carballiño, a miña terra de nacemento, quenta motores para a celebración da Festa do Pulpo, que iste ano chega á 55 edición e que coincide sempre co domingo do Monte da nosa localidade, A Guarda, a miña terra de adopción, o domingo 13 de agosto. 

Onte, Carballiño bateu o seu propio récord no tempo empregado por unha trintena de picadores para crear a tapa de polbo máis grande do mundo. Foron 10 minutos con 56 segundos fronte aos 18 minutos do 2016. Este ano non foi necesario aumentar o tamaño do prato, porque en ningún lugar superouse o diámetro de 5,37 metros. Empregaron 500 quilos de pulpo, cocidos previamente nas calderas instaladas na Praza Maior, aderezado con sal grosa, aceite de oliva e pimentón.

Despois houbo que dar conta de tal manxar, do que sairon 1500 racións, acompañadas de pan, viño e chocolate. Un menú completo ao precio de 5 €.

Parabéns!

FONTE: Sabela Pinal/Xornal La Región

A viñeta de hoxe do xornal Faro de Vigo, do xenial Gogue (José Angel Rodríguez López, O Grove, 1953), trata o tema do dominio dos idiomas para o traballo. Nestas datas son moitos os que se atopan no estranxeiro adquirindo ou mergullandose neles. Bo acerto!

Pero contestando á viñeta, non se se abrirá portas, pero polo menos non as pecha!

Aínda que foi reformado o tramo de costa entre Vigo e  A Guarda para dotalo de maior seguridade aos ciclistas, aínda que a DXT identificou como tramo seguro a Ruta Ciclista Protexida Volta ao Val que inclúe, entre outros, a vía PO-552, é preciso a convivencia na estrada entre automobilistas e ciclistas, sempre poñendo como primeira premisa o respecto polas normas de trafico.

Evitemos os accidentes!

As Bágoas de San Lorenzo xa chegaron. De feito, a súa actividade comezou o 13 de xullo e prolongarase ata o próximo 26 de agosto. Os picos de actividade serán dos días 11 ao 12 e do 12 ao 13, sendo a mellor a da madrugada do 12 ao 13 de agosto.  Concretamente a partir das 16:00 horas do sábado, día 12, e ata as 04:30 horas do domingo, 13 de agosto.  Un problema que teñen as Perseidas diste ano é que a  Lúa que está en fase chea pasa a minguante o día 15, iluminada ao 70% que nos obrigará a renunciar ás menos brillantes, non a todas. De feito, espérase que a actividade das Perseidas mantéñase alta e constante no seu momento de pico (entre 70 e 130 meteoros/hora) como nos últimos 10 anos. Os expertos calculan que de media poderemos ver un meteoro cada cinco minutos.

Os meteoros das Perseidas proceden do cometa Swift Tuttle (descuberto en 1862), que cada 133 anos completa unha viaxe a través do sistema solar interno deixando un ronsel de po e area. Estas partículas chocarán contra a nosa atmosfera aumentando a súa temperatura ata 5.000 graos e terán unha velocidade ao cruzar o ceo de 60 quilómetros por hora. O seu radiante é a constelación de Perseo.

Como é habitual nestes eventos astronómicos non se require de ningún instrumental especial para contemplar a choiva de estrelas. As únicas recomendacións son afastarse o máis posible da loalidade, lonxe da contaminación lumínica e localizar un lugar tranquilo e escuro onde poder colocar a nosa manta para tombarnos e pasar unha fabulosa noite contemplando comodamente as Perseidas.

Que disfrutedes delas!

Corte de dixestión / Imaxe: chuntaalmudebar.wordpress.com

Paradigma dos mitos estivais, a hidrocución ou shock termodiferencial (que vulgarmente coñécese como "corte de dixestión") é un deses temas que máis debate interxeracional esperta. Aínda que toda polémica neste sentido adoita ser breve ao quedar rapidamente resolta con expresións como: "Non te bañas ata dentro de dúas horas porque cho digo eu, que son a túa nai. E punto".

Parece mentira pero aínda hai quen ten unha boa lea na cabeza con iso do corte de dixestión. O tempo necesario que debe de transcorrer entre terminar de comer e tomar un baño é un debate que traspasa fronteiras e que do mesmo xeito que implica a nais, pais, avoas, cuñados (e cuñadas) e ás vítimas colaterais deste desafortunado mito: os nenos.

É verdade que é posible sufrir un síncope cando se produce un cambio brusco da temperatura corporal, por exemplo ao pasar dun ambiente caloroso a outro moito máis frío, algo relativamente fácil nun baño estival. Nestas circunstancias pódese sufrir unha inhibición da función respiratoria e circulatoria por reflexo, o que pode comprometer a vida, sobre todo se se perde o coñecemento e estase na auga.

Para que non pase isto, pódense tomar precaucións como non zambullirse de forma brusca cando a auga ten unha temperatura inferior aos 18°C ou non estar especialmente quentes antes do baño, xa sexa por unha exposición prolongada ao sol, por estar en ambientes moi calorosos, por esforzo físico intenso con gran sudoración ou por estar en tratamento con algúns fármacos ou drogas que favorezan esta situación.

As comidas copiosas tamén poden facilitar ese shock termodiferencial, si, pero podes bañarche cando che dea a real gana sempre que teñas dous dedos de fronte e lembres que só as focas e outros mamíferos mariños están adaptados para zambullirse en augas xeadas grazas á súa panículo adiposo subcutáneo, que a modo de neopreno íllalle dese brusco contraste térmico. Así, se te metes amodo tras tomar unha ducha, mollado as bonecas, caluga e cabeza, o risco de hidrocución desaparece (iso si, mentres escollas para o baño unha piscina normal e non un glaciar de alta montaña).

Como me gustaría ter as ideas así de claras cando tiña 6 anos e estaba na piscina coa miña nai!

FONTE: Juan Revenga Frauca/Xornal El País

A Festa do Monte é hoxe o tema da viñeta do xornal Faro de Vigo, do xenial Gogue (José Angel Rodríguez López, O Grove, 1953).

Que todo o mundo disfrute da festa!

Ovos / Imaxe: elsitioavicola.com

Nos últimos días en boca de todos está a palabra FIPRONIL. Á orixe sería o escándalo da empresa holandesa Chick Friends e a belga Poultry Vision, que utilizarían ilegalmente fipronil en varias granxas produtoras de ovos.

O fipronil é un insecticida autorizado, entre outras cousas, para actuar contra ácaros, pulgas, garrapatas e outros insectos en mascotas. Está expresamente prohibido o seu uso en animais destinados á cadea alimentaria, como as galiñas e os pitos xa que está clasificado pola Organización Mundial da Saúde (OMS) como "moderadamente tóxico" para os humanos.

O produto ten a capacidade para acumularse no tecido adiposo, na graxa, polo que os restos desta fumigación poden chegar á xema dos ovos. Estudos en animais mostraron que, en grandes cantidades, o fipronil pode xerar danos nos riles, o fígado ou o tiroides. Con todo, desde que se desatou o escándalo, varios expertos en seguridade alimentaria aclararon que, coa cantidade presente nos ovos detectados, para que o produto supoña un risco para a saúde sería necesaria unha inxesta elevada e prolongada do mesmo e lembran que o fipronil non se administrou directamente aos ovos, senón que se asperxeu sobre as galiñas para eliminar os ácaros.

FONTE: Cristina G. Lucio/Xornal El Mundo

A Festa do Monte volve ser o tema de hoxe na viñeta do xornal Faro de Vigo, do xenial Gogue (José Angel Rodríguez López, O Grove, 1953). Neste caso, fai referncia ao luns do Monte e como el chama: os efectos colaterais.

Esto acábase! 

Científicos chineses lograron criar ao insecto máis grande do mundo, un insecto pau de 64 centímetros de longo que superou en tamaño á súa nai, quen ostentaba o récord anteriormente.

Segundo un comunicado difundido pola axencia oficial de noticias Xinhua o espécime de Phryganistria Chinensis foi criado no Museo de Insectos de China Occidental (IMWC) de Chengdu (Sichuan, noroeste do país).

O responsable do museo, atopou á nai do insecto (que chegou a medir 62,4 centímetros) durante unha inspección de campo na Rexión Autónoma Zhuang de Guangxi no sur de China en 2014. Levou ao insecto de volta ao IMWC e colocou seis ovos, incluído do que naceu o que agora ostenta o récord ao máis grande do mundo.

En China os insectos pau só se atopan en Guangxi. Estes disfrázanse como ramas ou follas de árbores, facéndoos difíciles de notar.

FONTE: Xornal abc/ciencia

Coa axuda da intelixencia artificial e os computadores uns ollos poidan converterse, como escribise Octavio Paz, nun "silencio que fala". E non uns ollos calquera, senón os daqueles que ata agora estaban condenados a non poder ser escoitados.

A tecnoloxía que permite interactuar con dispositivos dixitais a través da mirada non é nova. En 2005 a empresa sueca Tobii, unha das máis importantes do mundo neste terreo, lanzou o primeiro computador que incorporaba o seguimento ocular e desde entón distintos científicos, universidades e compañías de todo o mundo non deixaron de innovar. Neste escenario, altamente competitivo e en constante evolución, Irisbond situouse como unha das iniciativas con mellores perspectivas de futuro. E é que aínda que Irisbond está centrada na tecnoloxía asistencial, non é iste o único campo no que as súas solucións poden ser aplicadas, xa que o eye-tracking ten grandes posibilidades de desenvolvemento no medicamento, a industria ou a automoción.

Son moitas as persoas que xa viron mellorar as súas vidas coa posibilidade non só de expresar as súas ideas e comunicarse con outras persoas, senón tamén de interactuar coa súa contorna a través de aplicacións domóticas permitíndolles, por exemplo, acender e apagar luces ou abrir portas. "Conseguimos un dispositivo moi preciso, explica Jáuregui, que permite mesmo controlar unha aplicación como Autocad coa mirada con total precisión. Pero cando iso enfocámolo cara a un mundo de accesibllidad, para dotar dunha ferramenta de comunicación a unha persoa que non ten ningunha posibilidade de comunicarse coa súa contorna, o que necesitabamos era facer esa tecnoloxía moi fácil, moi usable e moi amigable. E ademais combinala con diferentes aplicacións que permitisen, non controlar un computador cos ollos, senón falar cos ollos".

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País

BepiColombo será a terceira nave que vaia a Mercurio e a primeira que manda Europa xa que tanto a Mariner 10 (lanzada nos anos 70) como a Messenger (que explorou este pequeno planeta entre 2011 e 2015) son da NASA.

BepiColombo é un proxecto realizado conxuntamente con JAXA, a axencia espacial xaponesa. Trinta e cinco empresas europeas lideradas por Airbus DS, entre as que están as españolas ALTER, CASA, Crisa, Iberespacio, Rymsa, Sener e TAS-É, participan nesta misión, que consta de dúas sondas: o Orbitador Planetario a Mercurio (MPO), que terá 11 instrumentos e está a ser desenvolvido pola ESA, e o Orbitador Magnetosférico de Mercurio (MMO), que levará cinco instrumentos e é fabricado polos xaponeses.

A súa viaxe comezará en outubro de 2018. Despegará dende a Guayana Francesa a bordo dun foguete Ariane 5, chegando a Mercurio 7 anos despois, en 2025. Mercurio atópase a unha distancia do Sol que oscila entre os 46 e os 70 millóns de quilómetros (fronte aos case 150 millóns de km. que separan á Terra da nosa estrela), polo que as temperaturas que alcanza poderían fundir certos metais. A iso súmase a gran radiación infravermella e a gravidade do Sol, que complica a tarefa de colocar a nave espacial nunha órbita estable ao redor de Mercurio e require mesmo máis enerxía que a necesaria para chegar a Plutón. Para facer fronte a esta contorna tan hostil, a nave foi recuberta dun material illante multicapa (composto de 50 capas de cerámica e aluminio) que foi deseñado especialmente para BepiColombo. As antenas fabricáronse con titanio resistente á calor.

Averiguar a orixe do xeo polar, que é o que causa dos hollows (depósitos de cor branco e azul) ou por que ten campo magnético son algúns dos misterios que investigará BepiColombo. Pero sobre todo estudar Mercurio é esencial para comprender a historia da formación do noso sistema solar, pois é un elemento central dese quebracabezas debido á súa posición, tan próxima ao Sol.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Mañá, día 19 de agosto, comeza a 72ª Volta a España 2017 que se disputará ata o domingo 10 de setembro,  cun percorrido total de ao redor de 3.297,7 quilómetros.

Comezará, por terceira vez na súa historia, desde o estranxeiro, concretamente dende a cidade francesa de Nîmes, e dúas etapas disputaranse integramente en territorio galo. Tamén pasará por Andorra, que acollerá unha chegada e unha saída de etapa.

Constará de 21 etapas, das que 5 etapas serán chairas, 1 chaira con final no alto, 8 etapas de media montaña, 5 etapas de montaña, 1 etapa de contrarreloxo por equipos e 1 etapa de contrarreloxo individual.

Participarán os dezaoito equipos UCI World Teams e 4 equipos invitados pola organización, que fan un total de 22 equipos e 198 corredores, entre os que se atopan Froome, Contador, Aru, Nibali, Bardet, Yates, Chaves e Barguil.

Para seguila e ter toda a información día a día, preme AQUÍ.

Que tanque encheríase primeiro?

Para responder acertadamente a este problema hai que partir dun principio da mecánica de fluídos, a lei dos vasos comunicantes. Segundo ese principio, "o líquido de dous recipientes conectados sempre se vai a manter á mesma altura, independentemente do percorrido que teña que facer". Dito doutra aneira, cando dous recipientes están unidos por un tubo, o líquido nivelarase entre eles ata estar á mesma altura, independentemente do tamaño dos recipientes.

O detalle anterior é moi importante. Os dous recipientes non terán a mesma cantidade de auga, senón que o líquido nivelarase ata a mesma altura. Desta maneira, se os recipientes están colocados a diferentes alturas, a auga alcanzará un nivel distinto en cada recipiente conectado, pero seguirá nivelada.

A partir de aquí, só hai que deixar que a gravidade faga das súas.

A pensar!

FONTE: Emilio Sánchez Hidalgo/Verne/Xornal El País

A auga cae por A, chega a B, segue por C, non chega a D porque o cano está tapado e alcanza J. De aí pasa a L e acabo chegando ata desbordar a... F. Ese é o depósito que se enche antes que calquera outro, a condición de que a billa non expulse a auga a toda velocidade e, ademais, non se peche ata que soborde un dos depósitos. Na seguinte imaxe explícase de forma sinxela.

FONTE: Emilio Sánchez Hidalgo/Verne/Xornal El País

O xenial Davila (Luis davila, Pontevedra-1972) toca na súa viñeta diaria do xornal Faro de Vigo un sentimento, compartido por min, que é a mostra de cariño e afecto polas victimas dos atentados de Barcelona e Cambrils.

Ante a barbarie hai que ter a coraxe de oporse coa fortaleza que da a unidade de todos, como onte se viu na Praza de Cataluña: "Non temos medo ".

Continuo coas 12 mellores imaxes do ano capturadas con drons e seleccionadas por National Geographic e a rede social Dronestagram. Hoxe LA VIJANERA. 

Esta foto acadou o terceiro posto categoria Xente, do español Javier Bustamante. A foto fíxose durante La Vijanera, unha mascarada de inverno que se celebra na localidade de Silió, en Cantabria, o primeiro domingo de cada ano. "Nesta festa un grupo de cazadores trata de capturar a un oso", explica Bustamante aos xuíces. "Esta foto mostra o final da festa, cando se captura ao oso".

O peso é a forza resultante cando a gravidade interactúa coa masa. Aínda que na linguaxe coloquial peso e masa sexan o mesmo, para os científicos non é así, e por iso a masa mídese en quilogramos e o peso en newtons.

Hoxe, 21 de agosto, a gravidade e, polo tanto, o peso, sufrirán cambios bastantes rechamantes no planeta Terra. Como ocorre cada 28 días, haberá unha Lúa nova (fase na que non reflicte a luz da estrela e por iso non resulta visible), e o satélite interpoñerase entre o Sol e a Terra. Por iso, tanto o Sol como a Lúa tirarán coa súa gravidade (máis ou menos na mesma dirección) da superficie do planeta Terra, e reducirán un pouco o peso da parte do planeta situada máis preto. Un dos efectos é que ocorrerá unha marea viva, que é aquela en a que máis se nota o efecto da Lúa sobre o movemento do mar.

A Lúa nova non se adoita ver desde a Terra, pero dous ou tres veces ao ano interponse entre o Sol e o planeta (porque entra no plano no que o Sol parece moverse en relación connosco) e causa eclipses solares. Hoxe ocorrerá algo excepcional, porque aparecerá unha Lúa negra (que ocorre cando un ano ten 13 Lúas novas). Esta interpoñerase entre o Sol e o planeta e causará unha eclipse solar total que será visible nunha franxa de 10 quilómetros de ancho en Estados Unidos (na nosa localidade a eclipse solar será parcial, tendo o seu máximo sobre as 21:20 horas).

Eclipse de Sol / Imaxe:huffingtonpost.es
 

Se hoxe medísemos a forza que exerce a gravidade sobre unha persoa de 80 quilogramos de masa, situada nunha liña imaxinaria baixo o Sol e a Lúa, a Lei da Gravidade de Newton di que a Terra exercería 784,1 newtons, mentres que a Lúa e o Sol "tirarían" en dirección contraria cunha forza de 0,0029 e 0,4633 newtons. Ademais, habería que ter en conta a rotación da Terra, posto que esta produce unha forza centífuga. Segundo a NASA, o resultado final será que unha persoa de 80 quilogramos sentirá uns 48,2 gramos máis lixeira.

Ademais, na liña formada polo Sol e a Terra, a capa máis externa da cortiza do planeta elevarase aproximadamente 40 milímetros, máis ou menos.

FONTE: Xornal abc/ciencia

Produtos de limpeza / Imaxe: almacenfamiliachen.com

Máis dunha vez temos falado que unha cociña é realmente un laboratorio. Nela,  aínda que non é o único sitio, temos centos de produtos de limpeza ao alcance da nosa man cada día.

Máis aló das precaucións cos máis pequenos e as mascotas, aquí tes unha serie de claves para que non mestures eses líquidos que non sabes que reaccións poden producir.

Lixivia (hipoclorito) con alcol en xel: A combinación de ambos orodutos produce cloroformo e acedo muriático. Estes compostos poden provocar danos no sistema nervioso, pulmóns, riles, fígado, ollos e pel. Ademais, os altos niveis de cloroformo puden levar a sentir mareos, náuseas, perda de conciencia e mesmo a morte.

Lixivia con amoníaco: Esta mestura é moi perigosa xa que produce vapores que causan danos severos no sistema respiratorio. A pesar de todo, o peor é que as altas concentracións de amoníaco orixinan unha sustancia altamente tóxica e potencialmente explosiva.

Lixivia con vinagre: O vinagre é un ácido débil, polo que se llo agregas á lixivia xéranse vapores tóxicos que poderían causar serias queimaduras nos ollos e graves danos nos pulmóns.

Lixivia con outros produtos de limpeza: Os produtos como limpiacristaiss, limpadores para o inodoro ou deterxentes para lavalouzas non deben mesturarse con lixivia xa que producen gas cloro. A mínima exposición a este gas causa problemas respiratorios e oculares, entre outros.

Bicarbonato de sodio con vinagre: O vinagre é acedo e o bicarbonato, alcalino, polo que ao unilos neutralízanse facendo que a solución resulte inútil. Pero iso non é o peor. O máis perigoso é que esta combinación pode causar unha explosión se os mesturas nun recipiente pechado.

Vinagre e auga osixenada: Ao mesturar estes dous produtos nun recipiente obtense acedo paracético que, en concentracións altas, pode irritar e mesmo danar a pel, ollos, garganta, nariz e pulmóns.

Produtos de limpeza de diferentes marcas: Que a unión de varios deterxentes e xabóns é mellor á hora de deixar o noso fogar perfecto é unha lenda urbana. Cada fórmula en cada produto é independente e mesturalas pode resultar nunha reacción incerta que podería ser moi perigosa.

Ler sempre o etiquetado de cada produto e atención aos pictogramas de seguridade!

FONTE: Vida e Estilo/Xornal Faro de Vigo

As condritas son meteoritos caídos na Terra que reflicten a composición dos ladrillos do Sistema Solar - DOMINIO PÚBLICO

Poucos millóns de anos despois do seu nacemento, o Sistema Solar estaba composto por unha estrela rodeada por un disco de gas e po. A gravidade, a radiacion solar e as colisións favoreceron que na parte máis próxima á estrela, o po se agregase e formase pequenos fragmentos de rochas, chamados planetesimais, que logo chocaron entre si e agregáronse en forma de planetoides. No medio dunha colosal e caótica carambola, estes á súa vez xeraron protoplanetas. A continuación, as colisións e a radioactividade propia de certos átomos xeraron tanto calor que fundiron as rocas destes embrións de planetas. Isto favoreceu a aparición de certos elementos, influíu en que os átomos máis pesados viaxasen cara ao núcleo e levou a que a cortiza exterior dos planetas rochosos non aparecese ata millóns de anos despois, cando estas masas de materia arrefriáronse o suficiente.

Uns experimentos presentados recentemente na conferencia de xeoquímica de Goldschmidt, en París, mostraron que as teorías que explican como se formou a Terra, no medio dese caos do Sistema Solar primigenio, poderían ser erróneas. Despois de simular certas condicións da Terra recentemente nada, concluíron que os ladrillos básicos cos que se construíu puideron ser diferentes a como se mantivo ata agora. Segundo os seus resultados, fai uns 4.000 millóns de anos había unha gran cantidade de zinc e xofre no núcleo da Terra, ao contrario do que outros científicos sostiveran.

 Os investigadores, do Instituto de Física do Globo de París (Francia) fundiron mesturas ricas en ferro e silicatos similares aos que se cre que estaban presentes durante o nacemento do planeta. Para iso, chegaron a temperaturas de 3.800 graos centígrados e presións de case 790.000 atmosferas, e entón mediron como os elementos se separaron e distribuíron.

 Ao combinar os seus experimentos con modelos sobre a formación da Terra, observaron que as simulacións non podían explicar a relación de xofre (S) e zinc (Zn) que hai na Terra actual, concretamente na capa do manto. Isto implicaría tamén que as actuais estimacións sobre a composición do planeta deberían ser modificadas.

"Decidimos comprobar se a proporción de zinc e xofre da Terra primigenia sería a mesma á actual simulando a contribución que terían distintas fontes para ese material", explicou un dos autores da investigación. Esas fontes estarían representadas polas condritas, meteoritos atopados na Terra e que reflectirían a composición dos ladrillos que formaron o Sistema Solar.

Que pescudaron sobre estas fontes de material para o planeta? "Descubrimos que baixo as condicións que ocorreron durante a formación da Terra, o zinc ten tendencia a distribuírse no manto e o núcleo dunha forma diferente a como se pensa agora. Isto implicaría que agora habería unha gran cantidade de zinc e xofre no núcleo". Cousa que non apoian as observacións actuais.

Por iso, para xustificar que non haxa tanta presenza de zinc e xofre, a única opción que atoparon os investigadores é que a Terra non se formou a partir dos ladrillos básicos considerados ata agora.

"A maioría das teorías baséanse en que a Terra se formou a partir de dous tipos de meteoritos rochosos: as condritas carbonáceas de tipo ivuna (condritas CI, ricas en filosilicatos e magnetita) e as condritas de enstatita". "Con todo, este traballo indica que a Terra actual formouse a partir dunha fonte máis pobre en xofre que estas. Segundo os datos xeoquímicos, o mellor candidato para xerar esta composición son as condritas con alta composición de ferro (condritas CH», ricas en pirosexeno, olivino e metais)".

Isto permitiría que as teorías sobre a formación da Terra fosen máis coherentes coa composición do planeta estimada hoxe en día.

FONTE: Xornal abc/ciencia

O popular programa infantil "Barrio Sesamo" versionou a exitosa canción "Despacito", do portorriqueño Luís Fonsi e o seu compatriota Daddy Yankee, e converteuna nun tema bilingüe chamado "O patito".

"El patito. Oh, el patito es mi favorito. Donde quiera que vaya hace su sonido. El patito es tu buen amigo", cantan en español Ernie e Rosita durante o estribollo.

No tema, os personaxes de "Sesame Street" adaptan a letra de "Despacito" para facela virar ao redor dun patiño de goma que é un dos xoguetes preferidos de Ernie.

Dichosa canción!

FONTE: Xornal Faro de Vigo

Non podemos escoitalo con facilidade, por iso o mar, máis concretamente as profundidades mariñas, antóllansenos un mundo silencioso. Pero nada máis lonxe da realidade. Hai moito tempo que os océanos parécense, polo nivel de ruído, ao estudio de Sálvame. Non se trata, claro, de que os moluscos e os peixes adoptasen ese estúpido costume televisivo de parlotear (insustancialmente) sobre as anécdotas (insustanciales) da vida de famosillos (por suposto insustanciales). O que ocorre é que a actividade humana encheu de contaminación sonora os ecosistemas mariños. Unha contaminación que ameaza a vida de moitas especies e pode acabar coa biodiversidade para sempre. O problema non é novo: en 1991 un grupo de científicos colocaron altofalantes submarinos nunha remota illa do Índico para comprobar o alcance dos sons producidos polo home. O sinal de baixa frecuencia, emitida de forma regular durante dous meses, alcanzou máis de 16.000 quilómetros. É dicir, podía oírse practicamente en todo o planeta.

A boa noticia, como se encarga de lembrar Michel André, director do laboratorio de investigacións bioacústicas da universidade Politécnica de Barcelona, é que, a diferenza do que ocorre con outros elementos contaminantes, cando o son cesa, acábase a contaminación. Afortunadamente cada vez hai máis científicos como André e tamén organizacións dispostas a loitar contra os ruidosos. O ano pasado, por exemplo, a Mariña de Estados Unidos foi obrigada a deixar de utilizar un potente sónar que equipaban os seus submarinos despois dun longo litixio que durou unha década. A sentenza, que respondía a unha demanda realizada pola NRDC (Natural Resources Defense Council), aseguraba que o uso do sónar afectaba á vida dos mamíferos mariños, poñendo en perigo os seus ciclos de reprodución, os seus costumes sociais e a procura de alimentos. Pero curiosamente, aclara André, non son estas especies as máis prexudicadas: “Pensabamos os científicos que nos dedicamos a este estudo que as especies candidatas a sufrir máis esta contaminación acústica eran as que utilizan de forma activa as informacións vinculadas co son, como son os cetáceos, as baleas, os golfiños. Pero despois de 20 anos de investigar este efecto en cetáceos descubrimos que hai outras especies moito máis numerosas que non teñen oídos, non teñen sistema auditivo, senón que teñen células sensoriais que lles permiten manter o equilibro na columna de auga. E toda esa familia son os invertebrados; por tanto os animais que sofren destas feridas non poden alimentarse, non poden reproducirse e morren ao cabo dalgúns días”.

Desde hai dúas décadas, o equipo de André investiga a contaminación sonora provocada pola actividade humana nos océanos. As súas causas son diversas: o ruído provocado polos motores de embarcacións, as plataformas petrolíferas, as explotacións eólicas ou a construcións de portos propágase a través da auga e destrúe o medio ambiente no que viven as especies mariñas. O obxectivo dos investigadores é atopar solucións que permitan manter a actividade económica, pero que sexan respectuosas coa biodiversidade.  O seu laboratorio traballa nun proxecto que instalou sensores intelixentes en varios puntos de distintos océanos para medir o nivel de contaminación acústica e entender como pode evitarse. Unha misión que require escoitar atentamente para recuperar o silencio.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal E País

Nesta imaxe hai 16 círculos, aínda que che custe velos a simple vista.

Esta ilusión óptica é unha variación da ilusión do cofre, creada por Anthony Norcia en 2006.

Concéntrate e a buscar! Mañá a solución.

FONTE: Jaime Rubio Hancock/Verne/Xornal El País

A ilusión xoga cos sinais de segmentación dos rectángulos e coas sombras, que fan que interpretemos as figuras como estruturas en 3-D dun panel de mandera. Pero se fixamos a vista na X do centro podemos ver os círculos que se esconden entre toda esa información que o noso cerebro ten que interpretar.

  

Anthony Norcia - Best Illusion Of The Year Contest

Agora, seguro que os atopaches!

FONTE: Jaime Rubio Hancock/Verne/Xornal El País

Reconstrución de como puido ser este golfiño atopado en EEUU

Un submarinista atopou no río Wando, preto da cidade de Charleston, en Carolina do Sur (EEUU), o cranio dun golfiño extinto que viviu fai entre 28 e 30 millóns de anos. Trátase dunha nova especie de cetáceo que só medía un metro de longo e carecía de dentes.

O grupo de científicos que estudou os restos fósiles nomeou á especie como Inermorostrum xenops. A descrición deste novo espécime do período Oligoceno foi publicada na revista científica Proceedings of the Royal Society B.

O autor principal do estudo, apunta a que este golfiño anano tiña un fuciño curto, con beizos grandes e posiblemente presentaba bigotes. A carencia de dentes indica que probablemente se alimentase succionando ás súas presas desde o fondo do mar, en lugar de mordelas ou desgarralas para masticarlas. Isto sorprende aos investigadores, xa que este animal primitivo sitúase na rama evolutiva que logo orixinou as baleas dentadas, os Odontoceti. O descubrimento engade ademais unha nova variedade na forma de inxesta e nutrición nun período prehistórico no que se diversificaron estes hábitos de alimentación.

O feito de que se alimentase por succión nun momento tan cedo da evolución pode indicar un aumento da produtividade oceánica, segundo a investigadora. Crese que apresaba luras e outros invertebrados brandos que viven no fondo mariño, succionándoos dunha maneira algo similar a como fan as morsas de hoxe en día.

Os científicos tamén recalcan o feito de que este antigo cetáceo fose máis pequeno que os seus parentes máis próximos e significativamente menor aos golfiños mulares actuais, que miden de dous a tres metros e medio de longo. Crese que este golfiño anano fósil, do que só se atopou un cranio, tivese o tamaño dunha marsopa moderna e pesase uns 55 quilos.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Un equipo de astrofísicos da Universidade de Texas en Arlington (EE. UU.) predixo que un planeta similar á Terra podería estar escondido nun sistema estelar a tan só 16 anos luz de distancia do noso planeta. O achado foi publicado na revista The Astrophysical Journal.

Os científicos investigaron o sistema de estrelas Gliese 832 na constelación de Grus (A Grulla), para buscar exoplanetas adicionais que residan entre os dous mundos actualmente coñecidos deste sistema. Os seus cálculos revelaron que un planeta similar á Terra cunha configuración dinámicamente estable pode residir a unha distancia que oscila entre 0,25 e 2,0 unidades astronómicas (UA) da estrela.

"Segundo os nosos cálculos, este hipotético mundo alieníxena probablemente tería unha masa entre de 1 a 15 masas da Terra", sinala o líder do traballo.

Gliese 832 é unha anana vermella e ten pouco menos da metade da masa e o radio do noso Sol. Orbitando esta estrela, atópase un xigantesco exoplaneta parecido a Xúpiter (Gliese 832b) e unha superterra chamada Gliese 832c. O xigante gaseoso con 0.64 a masa do noso Xúpiter, está a orbitar á estrela a unha distancia de 3,53 UA, mentres que o outro planeta podería ser un mundo rochoso, ao redor de cinco veces máis masivo que a Terra, e residindo moi preto da súa estrela de acollida. Gliese 832c ten un período orbital de tan só 35,68 días e unha masa de apenas 5,4 veces a masa da Terra.

Para esta investigación, o equipo analizou os datos simulados dun planeta de masa terrestre neste sistema planetario próximo coa esperanza de atopar unha configuración orbital estable que puidese estar situado nun vasto espazo entre os dous planetas coñecidos. Observando regularmente o espectro dunha estrela , e así, medindo a súa velocidade, pódese ver se se move periodicamente debido á influencia dun compañeiro.

"A existencia deste posible planeta está apoiada pola estabilidade orbital a longo prazo do sistema, a dinámica orbital e a análise sintética do sinal de velocidade radial", sinala o estudo. "Ao mesmo tempo, aínda se necesitan un número significativamente grande de observacións de velocidade radial, estudos de métodos de tránsito, así como imaxes directas para confirmar a presenza de posibles novos planetas no sistema Gliese 832".

Así, se o novo planeta se atopa ao redor de 1 Unidade Astronómica da estrela, ten un límite de masa superior a 10 masas terrestres e un sinal de velocidade radial xerada de 1,4 m/s.

Un planeta con aproximadamente a masa da Terra no mesmo lugar tería sinal de velocidade radial de só 0,14 m/s, polo tanto moito máis pequeno e difícil de detectar coa tecnoloxía actual.

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

O próximo venres, día 1 de setembro, comezan os exames de setembro, continuando o luns día 4. Este mesmo día serán as avaliacións de 2º de bacharelato e a entrega de notas (13 horas). O martes día 5 serán as sesións de avaliación de 1º de bacharelato e ESO, sendo a entrega de notas o mércores, día 6, as 9 horas.

Indicarvos que houbo CAMBIOS no calendario de exames, polo que aconséllovos que comprobedes as datas e horas, premendo AQUÍ.

Boa sorte a tod@s!

Dilema da xubilación / Imaxe:Howden Iberia

Chegou o día, 31 de agosto de 2017. Un día de cambio de ciclo na miña vida: A xubilación!

Despois de 40 anos de traballo comezo unha nova etapa, na que botarei de menos o contacto diario cos mesus alum@s. Foron moitos anos!

Pero a vida segue e esto é un punto e seguido. Mañá, 1 de setembro, este blog seguirá, pero cambiará de aspecto, adecuándose a nova situación da miña vida. Aparecerán novas sección e desaperecerán todas as relativas á información das notas, titorias... Lóxico!

Nunca pensei que me custase tanto!