vgomez

Os Maios, festa de exaltación da natureza, que se celebra en Ourense o día 1 / Imaxe: laregion.es

6 de maio: Lúa Chea.

13 de maio: Cuarto Minguante.

20 de maio: Lúa Nova.

28 de maio: Cuarto Crecente.

Chuvia de Meteoros: Eta-Acuáridas (ETA), do 19 de abril ao 28 de maio, con máximo o 5 de maio. Eta-Lyridas (ELY), do 3 ao 14 de maio, con máximo o día 8.

O grilo / Imaxe:yalosabes.com

Aínda que son pequenos, os grilos rompen o silencio nocturno co seu poderoso canto, unha ferramenta que utilizan para facer as beiras ás femias. Segundo revela un estudo publicado esta semana no "Proceedings of the National Academy of Sciences" (PNAS), os machos son capaces de modular o ton do seu canto, unha característica que poderían empregar para parecer máis atractivos ante as súas potenciais parellas.

Os grilos emiten os seus repetitivos cantos durante o cortexo frotando as súas ás, un movemento que provoca vibracións que se converten en intensos sons. Deste xeito, as femias son capaces de localizar aos seus pretendentes e determinar cales son os máis desexables. E o tamaño é unha das características máis valoradas polas femias á hora de elexir un macho para procrear, segundo sinalan os investigadores da Universidade de Bristol (Reino Unido) e do Instituto de Ciencia da India de Bangalore que firman este estudo.

Ata agora os científicos pensaban que canto maior fose o tamaño do grilo, máis forte cantaba e cunha frecuencia máis baixa. Sen embargo, a analise do comportamento de exemplares de grilos de árbore (da especie "Oecanthus henryi") permitíu averiguar como a xeometría das súas ás é variable, unha característica que lles permite emitir sons desproporcionadamente altos e cunha frecuencia variable. Nesta investigación, os autores explican como estes diminutos insectos logran modificar o seu canto.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia.

A tristeza dun neno / Imaxe:gaudium.org.mx

A tristeza é un sentimento, unha das moitas emocións humanas normais, ou estados de ánimo que temos todos. A tristeza é a emoción que sentimos cando perdemos algo importante, cando temos unha decepción ou cando ocorre algunha desgraza que nos afecta persoalmente ou a outra persoa. Cando nos sentimos sós, a miúdo estamos tristes. No caso dos galegos, e penso que tamén outros pobos do mundo, cando temos nostalxía da terra natal esa tristeza convírtese en morriña.

Hoxe imos reflexionar sobre este tema mediante as seguintes FRASES:

A primeira é de François Marie Arouet, máis coñecido como Voltaire (1694–1778) escritor, historiador, filósofo e avogado francés:

"A tristeza é unha enfermidade na que cada paciente debe tratarse a si mesmo"

A segunda é de Jean Jacques Rousseau (1712-1778) escritor, filósofo e músico franco-helvético:

"A alma resiste moito mellor as dores agudos que a tristeza prolongada"

A terceira é de Armando Palacio Valdés (1853-1938) escritor e crítico literario español:

"O máis triste é a tristeza dunha persoa alegre" 

A cuarta é de Albert Camus (1913-1960) novelista, dramaturgo e filósofo francés:

"Os tristes teñen dous motivos para estalo"

E para rematar un proverbio chino:

"Non podes evitar que o paxaro da tristeza voe sobre a túa cabeza, pero si podes evitar que aniñe na túa cabeleira"

Arredor do ano 1620 a.C., un enorme volcán no Mar Exeo despertou dun sono de 17 mil anos cunha violenta erupción. A explosión destruíu a illa de Tera, provocando grandes tsunamis que inundaron Creta, o centro da primeira civilización sofisticada de Europa: a minoica. Agora moitos expertos pensan que este evento apocalíptico servíu de inspiración para a lenda da Atlántida.

Pero é un mito ou é algo real?

Neste vídeo podemos atopar novas revelacións sobre a  ATLÁNTIDA .

O ser humano segue evolucionando / Imaxe:mokanews.es

Rematou o proceso de evolución do ser humano? Estancouse a especie debido ao efecto das adaptacións culturais e do avance das sociedades? Un dos grandes debates abertos entre biólogos e científicos sociais é ata que punto as poboacións humanas continúan experimentando os efectos da selección natural exposta por Charles Robert Darwin. Os procesos para o estudo deste campo están perfectamente definidos pola ciencia, pero a falla de bases de datos suficientemente grandes e fiables complicaron a súa investigación.

Un grupo internacional de científicos, liderado por investigadores do Departamento de Ciencias Animais e Vegetais da Universidade de Sheffield (Reino Unido), acaba de presentar un estudo en profundidade do rexistro da igrexa luterana de Finlandia para determinar se os cambios demográficos, culturais e tecnolóxicos acontecidos despois da revolución agrícola afectaron á selección natural e sexual na especie humana actual.

A investigación, publicada na revista científica "Proceedings of the National Academy of Sciences" (PNAS) contou con datos de 5.923 persoas nacidas entre 1760 e 1849. Como parece lóxico pola época e o lugar nos que viviron os individuos, a poboación estudada caracterizábase por unha monogamia imposta socialmente. Segundo citan os propios autores no traballo, o rexistro da igrexa luterana contiña unha completa información sobre a supervivencia, apareamento e éxito reprodutivo de cada individuo.

Os resultados presentados polos investigadores demostran que os seres humanos están en constante evolución. "As nosas conclusións enfatizan a idea de que os cambios demográficos, culturais e tecnolóxicos dos últimos 10.000 anos non descartaron o potencial da selección natural e sexual da nosa especie", aseguran os autores no artígo publicado en PNAS. O aumento da supervivencia de individuos debido aos avances na medicina e na tecnoloxía non conseguíu alterar os procesos descritos no século XIX polo pai da Evolución, Charles Darwin.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

Superlúa / Imaxe:abc.es

Esta noite, producirase un curioso efecto no ceo: unha superlúa. A partir da posta do Sol, o satélite terrestre atoparase na fase de Lúa chea, e na menor distancia da Terra que alcanzará ao longo de todo o ano, en concreto, a 355.126 quilómetros deste planeta.

Este fenómeno, que se produce unha vez ao ano, ten lugar porque a órbita lunar é unha elipse, polo que unha vez por volta está na distancia máis afastada (apoxeo) e outra na máis próxima (perixeo).

Nesta ocasión, o perixeo coincide coa fase de Lúa chea, o que produce o efecto óptico dun aumento de tamaño, que non se produce en realidade.

Esta fin de semana chega aos cines unha película española que eu cualificaría como "distinta", tanto pola temática como polos protagonistas. Por certo o termo wilaya tradúcese como "provincia" e refírese nos campos de refuxiados saharauis como asentamento, cada un a súa vez dividido en  varias dairas. Esta é a súa ficha técnica:

Título orixinal: Wilaya

Director: Pedro Pérez Rosado

Productora: Wanda Visión S.A.

Guión: Pedro Pérez Rosado

Xénero: Drama

País: España

Duración:97 min.

Ano: 2012

Reparto: Nadhira Mohamed, Memona Mohamed, Aziza Brahim, Ainina Sidagmet

Sinopse: Wilaya é unha sixela e bela historia sobre dúas irmáns que se reencontran nos campamentos saharauis. Cóntanos como é a vida alí a través de Fatimetu (Nadhira Mohamed), unha española de orixe saharaui que vese obrigada a regresar aos campamentos trala morte do seu pai.

Unha curiosa investigación revelou o ano pasado a existencia en Brasil (na Zona da Mata, no estado brasileiro de Minas Gerais) de catro especies de fungos do xénero Ophiocordyceps que infectaban o cerebro das formigas para anular a súa vontade como se fosen zombis e envialas á morte nunha fosa común onde as esporas entran en erupción e poden reproducirse, unha escea que parece sacada dunha película de alieníxenas.

Agora, un equipo internacional de científicos descubriron que estes pequenos insectos poden salvarse da fatalidade. A investigación revela, por primeira vez, como unha colonia enteira é capaz de sobrevivir aos ataques dos fungos. O salvador é, por extraño que pareza, un segundo fungo especializado en atacar ao parasito que convirte ás hormigas en zombis. O segundo fungo hiperparasito (un parasito que vive a costa doutro parasito) «castra» ao primeiro fungo para que non poida esparcir as súas esporas». Desta forma, menos formigas convírtense en zombis. O estudo aparece publicado en PLoS ONE.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia

Demiño espiñento / Imaxe:medioambiente.org

Moloch horridus é o nome científico do demiño espiñento, da familia Agamidae, un réptil do deserto australiano co corpo totalmente cuberto de espiñas e duns 20 cm. É un animal mirmecófago, é dicir, que se alimenta a base de formigas, que colle coa súa lingua, chegando a comer ata 750 destes insectos nun só día. Para sobrevivir no árido deserto desenvolveu algunhas estratexias curiosas. A  máis chamativa é que cando chove, ou simplemente hai certa humidade no ambiente, a auga que cae ou se condensa sobre a pel é conducida por capilaridade ata a boca. Incluso chegouse a comprobar que é capaz de introducir as patas nunha charca e transportar a auga en contra da gravidade ata as súas fauces. Como última curiosidade o termo Moloch proicede do grego que significa "rei".

Fósil do cranio do "Crocodylus thorbjarnarsoni" / Imaxe:C. Bronchu

Un crocodilo, tan grande que podía tragar seres humanos con só abrir a boca, habitou hai entre dous e catro millóns de anos en África do Leste, compartindo a súa contorna cos primeiros ancestros da nosa especie. Chegaba a medir uns nove metros, bastante máis que o máis grande que se coñecía, o que o converte, de momento, no arcosaurio de maior tamaño que habitou a Terra.

                                                      Comparativa do tamaño do crocodrilo primitivo, os

                                                       ancestros humanos e a nosa especie./Chris Brochu

O descubrimento dos restos deste espectacular exemplar foi publicado pola revista "Journal of Vertebrate Paleontology " , onde se indica que "puido exceder os 8,3 metros de lonxitude, cando o crocodilo do Nilo máis grande coñecido medía 6,4 metros e a maioría son moito máis pequenos".

Os fósiles dese exemplar, bautizado como "Crocodylus thorbjarnarsoni", atopáronse nun xacemento en Kenia, non lonxe de onde habitan agora os temibles crocodilos do Nilo. Foron encontrados hai tempo, pero foi hai tres anos, durante unha visita ao Museo Nacional deste país africano, cando un investigador (Chris Brochu) "reencontrounos", descubrindo que era unha nova especie, que non está emparentada cos actuais e é moito máis grande.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Tal com o amosa a vineta de Ramón, de onte no xornal El País, a chuvia é un elemento incomprendido. Digo esto pois, non hai moito, suplicabamos por ela, chegando incluso a sacar santos en procesión para a súa procura. Agora, despois de varios días recibindo ese elemento indispensabe, xa estamos cansos dela.

Para aqueles que xa están fartos dela a partir de hoxe, por varios días, teremos unha tregua. Nunca estamos contentos!

Hai poucas semanas, concretamente o 27 de abril, aparecu publicado en Youtube un video dunha estraña criatura mariña que rápidamente provocou que a imaxinación de moitos se disparase, provocando miles de comentarios e rumores sobre o que podería ser ese estraño ser subacuático.

Pero nada máis lonxe da realidade. A sorprendente criatura que se ve nas imaxes parece que non é máis que unha "Deepstaria enigmática", unha especie de medusa duns sesenta centímetros de diámetro que vive nas profundidades mariñas e que foi descrita por F.S. Russel en 1967.

Ainda que todo apunta a esta opinión, outros investigadores opinan que se trata dunha "Gigantea Stygiomedusa". Este tipo de medusa chega a medir varios metros, podendo acadar incluso os 6 de largo, e vive nas profundidades abisales. Trátase dun animal case criptozoológico que só foi observado polos científicos 114 veces nos últimos 100 anos. Sen embargo, vendo o video queda case descartado, xa que este tipo de medusa caracterízase polos seus longos tentáculos, órgano dos que carece a criatura do video.

FONTE: Xonal ABC/Ciencia

Tarántula mexicana / Imaxe:Claire Rind 

Segundo un novo estudo, publicado na revista The Journal of Experimental Biology, as tarántulas disparan seda por uns "surtidores" das súas patas para escalar superficies esvaradizas.

Manter o equilibrio é crucial para estes delicados arácnidos, que seguramente morrerían nunha caída. Por este motivo, as tarántulas utilizan seda a miúdo, de forma bastante semellante á que emprega Spiderman cando escala paredes, para pegarse ás superficies e aferrarse firmemente, incluso cando o chan  é pouco firme, confirmou o estudo.

As tarántulas non tecen arañeiras normais, senón que empregan a súa seda para forrar ou protexer os seus tobos. A teoría do lanzamento de seda xurdíu por primeira vez en 2006, pero os científicos estiveran divididos  daquela entre os que pensaban que as tarántulas lanzaban seda polas patas e os que opinaban que collían seda das súas fieiras (órganos prouctores da seda)  que a usaban como pegamento.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia.

Vaso de leite / Imaxe: buenasalud.net

Quen non o fixo algunha vez? Os restos da leite do almorzo acaban desaparecendo polo sumidoiro do fregadeiro da cocina. É un xesto case cotián, pero tamén unha forma ingrata de tratar o planeta e desaproveitar os recursos. Unha investigación realizada por científicos británicos asegura que a leite desperdiciada no seu país crea cada ano unha pegada de carbono equivalente ás emisións provocadas polos tubos de escape de miles de automóbiles.

Os científicos da Universidade de Edimburgo din que cada ano desperdícianse no Reino Unido preto de 360.000 toneladas de leite, o que xera emisións de gases de efecto invernadoiro equivalentes a 100.000 toneladas de CO₂., o mesmo que emiten uns 20.000 coches anualmente. Non é que a leite en si mesma a que contamina, senón as explotacións gandeiras necesarias para producila... e despois tirarla.

Valentín Paz-Anrade / Imaxe:europapress.es

O DÍA DAS LETRAS GALEGAS cumpre nesta ano 2012 a súa quincuasésima edición, sendo adicado a Valentín Paz-Andrade.

Valentín Paz-Andrade, naceu en Pontevedra o 23 de abril de 1889. Alí realiza os estudos primarios e de segundo ensino. Estudou Dereito na universidade de Santiago de Compostela, comenzando a exercer a avogacía na Audiencia de Pontevedra despois de rematalos estudos. Destinado como soldado de cota á fronte de África, é  ferido na fronte de guerra en Marrocos.

Foi redactor xefe e posterior director do xornal Galicia, de Vigo, ingresando no cárcere por dous artigos publicados nese xornal. Despis da desaparición do xornal, volve a exercer a avogacía en Vigo. Colaborou con moitas revistas e xornais como Faro de Vigo, La Voz de Galicia, El País, La Vanguardia...

Participou activamente na política, sendo el o que propuxo a Castelao para que encabezase a candidatura das minorías nas eleccións ás Cortes Constituíntes por Pontevedra. Castelao aceptou esa proposta. A súa actividade política galeguista lévao a desterros como Badajoz, Verín, ... Foi senador pola provincia de Pontevedra na democracia.

Casou con Pilar Cilda Rodríguez Losada e tivo un único fillo: Alfonso Valentín Francisco Juan Paz-Andrade Rodríguez.

Como empresario e economista participou, como vicepresudente, na empresa Pescanova, cando esta foi fundada.

Como escritor, escribiu ensaios literarios, históricos e económicos, nos que reflectíu a súa preocupación polo progreso de Galicia. Tamén escribiu varias obras como técnico especializado en temas pesqueiros. Como poeta formou parte da Xeración de 1925 e na maior parte da súa obra poética evidénciase unha motivación patriótica, como se pode observar en Soldado da morte (1921), Pranto matricial (1954), en que evoca a morte de Castelao e que foi reeditada en 1975 en cinco linguas; Sementeira do vento (1968), en que canta a paisaxe e a xente galega, ademais do exilio e o amor ausente; Cen chaves de sombra (1979) e Cartafol de homenaxe a Ramón Otero Pedrayo (1986), en que incluíu as composicións dedicadas ao autor ourensán. Utilizou a lingua galega durante toda a súa vida para a obra poética e narrativa. Para os ensaios utilizou o castelán até 1975 (se ben é certo que estas obras foron publicadas en Madrid e Bos Aires) e o galego desde entón. Respecto aos artigos, publicou en castelán os de temas pesqueiros e en galego os de temática literaria e cultural.

En 1987, 19 de maio, falece aos 89 anos en Vigo.

En resumo foi un xurista, economista, político, empresario, escritor, poeta e xornalista ao que hoxe ríndeselle homenaxe.

Se queres p`rofundizar máis na figura deste home só tes que pinchar AQUÍ.

Hoxe, 18 de maio, ás 17 horas, co gallo do Día Internacional dos Museos, vaise celebrar no Museo do Mar da Guarda un obradoiro de nós mariñeiros, dirixido principalmente ós nenos da vila. O número de prazas será limitado para asegurar un correcto desenvolvemento.Os interesados teñen que dirixirse ó Departamento de Cultura do Concello da Guarda ou chamar ao teléfono 986 61 00 00 ext. 5.

FONTE: galiciasuroeste.info

Unha das femias de tisanóptero, co pole nas súas patas / Imaxe:IGME

Cando os dinosaurios vivían sobre a Terra, uns diminutos insectos cargados de pole quedaron atrapados no ámbar, e alí estiveron durante 110 millóns de anos, ata que un equipo de investigadores do Instituto Xeológico e Mineiro de España (IGME) descubíunos. Son a evidencia máis antiga de polinización realizada por insectos na historia da vida. O anterior rexistro tiña "só" 20 millóns de anos, e tamén foi feito polo IGME.

As mostras de ámbar foron recollidas hai uns anos no xacemento de Peñaferrada (Álava), pero ata agora non se puxeran baixo o microscopio.

Un artículo informativo publicouse esta semana en "Proceedings of National Academy of Science".

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

"A imaxe definitiva da Terra" / Imaxe:elsilenciero.com

Esta imaxe foi tomada a uns 36.000 quilómetros da Terra e cos seus 121 megapíxeles cautivou a todos pola súa beleza e nitidez. A cámara do satélite ruso Elektro-L (lanzado dende o cosmódromo de Baikonur en xaneiro do pasado ano para facer pronósticos do tempo a nivel rexional e global, analizar o estado dos océanos, así como a ionosfera e o campo magnético da Terra) ten unha resolución dun quilómetro por píxel para o espectro visible e de catro quilómetros para o espectro infravermello.

Medios de todo o mundo bautizarona como "a imaxe definitiva da Terra". A panorámica amosa o contraste entre o solo e o mar, mesturada coa nubosidade da atmosfera que fai inconfundibles estas paisaxes. A fotografía combina catro tipos de onda de luz e nas fotos aparece a Terra cunhas tonalidades laranxas que representan a vexetación, que quedan definidas así polo efecto infravermello.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

O can e o ser humano / Imaxe:nuestrasmascotas.bligoo.com

Cinco frases propóñovos hoxe para reflexionar sobre a importancia dos ANIMAIS na vida do home:

A primeira é do filósofo alemán Immanuel Kant (1724-1804): "Podemos xulgar o corazón dunha persoa pola forma en que trata aos animais".

A segunda é do grande novelista ruso León Tolstoy (1828-1910): "Se un home aspira a unha vida correcta, o seu primeiro acto de abstinencia é a de non mancar aos animais".

A terceira é do escritor escocés Robert Louis Stevenson (1850-1894): "Pensas que os cans non irán ao ceo? Dígoche, que eles estarán alí moito antes que calquera de nós".

A cuarta é do político e pensador hindú Mahatma Gandhi: "Un país, unha civilización pódese xulgar pola forma na que trata aos seus animais".

E para rematar, unha frase desa mente privilexiada que foi Leonardo Da Vinci (1452-1519): "Verdadeiramente, o home é o rei dos animais, pois a súa brutalidade supera á deles".

Día Internacional da Biodiversidade / Imaxe:sead.itcm.edu.mx

Hoxe, día 22 de maio, celebramos o DÍA INTERNACIONAL DA BIODIVERSIDADE, baixo o lema "Biodiversidade mariña". A Organización das Nacións Unidas pretende con este día aumentar a comprensión e a conciencia sobre os temas relacionados con esta problemática.

Quéroche contar algunhas CURIOSIDADES sobre a diversidade biolóxica, e como está presente no teu día a día, para que as coñezas, respectes e para que as conserves.

- O 60% da poboación vive nos 60 quilómetros próximos á costa.

- O placton oceánico produce o 75% do osíxeno que respiramos e absorbe o 25% do CO₂ que emitimos.

- A presenza de baleas e outros cetáceos na Illas Canarias atrae cada ano a a un millón de visitantes e xera uns 20 millóns de euros.

- A boa saúde dos océanos ten un valor incalculable para o desenvolvemento humano, a nivel científico, industrial e médico.

- En Europa, un de cada seis empregos depende directa ou indirectamente do medio ambiente e da biodiversidade.

FONTE: Fundación Biodiversidad

A viñeta de Aguilera (Javier Aguilera), do xornal de hoxe de Faro de Vigo, serve para falar do tema de moda a nivel educativo: Desmantelamento do sistema educativo?

Non entendo, como profesional, que cambio de gobernantes leve aparellado cambios no sistema educativo profundos. É certro que o paso do tempo implica pequenos axustes, pero non cuestionar todo o anteriormente feito.

Agora non so se está cambiando o sistema, senón tamén a aplicación, como consecuencia dos famosos recortes. Imos volver a tempos de hai décadas pasadas. Non entenden que a mellora na educación leva engadido maior liberdade, conseguida polo coñecemento, a crítica,...

Non sei onde imos chegar!

Investigadores do Grupo de Dispositivos Fotovoltaicos e Optoelectrónicos da Universitat Jaume I de Castellón, desenvolveron (facendo uso da nanotecnoloxía), un dispositivo con materiais semiconductores que, en medio acuoso, xera hidróxeno de forma autónoma, empregando únicamente luz solar.

Así o difundiron fontes da institución académica, quen explicaron que esta tecnoloxía, que recibe o nome de fotosíntese artificial, está inspirada na fotosíntese que se produce na natureza (proceso no que as plantas aproveitan a enerxía solar para transformar a materia inorgánica en compostos orgánicos, liberando a enerxía química almacenada nos enlaces da molécula adenosina trifosfato-ATP, e obtendo compostos enerxéticos como azúcres e carbohidratos).

A produción de hidróxeno de forma eficiente empregando materiais semiconductores e luz solar constitúe "un reto crucial para facer realidade un cambio de modelo enerxético ata unha tecnoloxía de conversión sostible, basado en recursos inesgotables e respetuoso co medio ambiente", indican as mesmas fontes.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

A viñeta de Ramón, do xornal El País, de onte, fai unha pregunta contundente sobre os políticos: A que pensas que lle fan menos caso, á voz da ciencia ou da conciencia?

Non sei cal sería a vosa resposta, a miña é clara e xustifícoa: A NINGUNHA.

Á voz da ciencia non lle fan caso, a proba é que están eliminando todo tipo de inversión neste eido, volvendo a tempos do pasados. Incluso algún alto gobernante non aceptaba (non sei agora) o efecto invernadoiro como tal.

Á voz da conciencia tampouco lle fan caso, porque non a teñen. Fixádevos o que prometen e logo o que fan. O ridículo que fan cando un día din unha cousa e ao seguinte o contrario. A utlización moral que fan do seus cargos...

En fin, a clase política deste país é, ao meu entender, patética e despreciable. Así imos!

Os xurados e o público europeo non puideron evitar deixarse seducir por Loreen, a reprensentanrte de Suecia, e o seu hit "Euphoria", conseguindo un triúnfo arrasador de 372 puntos, quedando  segundo clasificado, Rusia, con259. A nosa representante, Pastor Soler, quedou no posto 10, con 97 puntos.

Outro ano será! 

Celebración do ascenso do Mecalia Atlético Guardés / Imaxe: galiciasuroeste.info

O Mecalia Atlético Guardés, equipo feminino de balonmán, xa é equipo da División de Honra, despois de superar a liguilla de ascenso a ABF, na fase de ida nos días 11, 12 e 13 en Valladolid e na fase de volta nos días 25,26 e 27 en Valencia.

Os meus parabéns!

O 5 de xuño, de hoxe nunha semana, Venus pasará por diante do Sol visto dende a Terra, producindo unha silueta que é probable que ninguén con vida o volva  ver outra vez.

Os tránsitos de Venus son moi raros, xa que veñen en pares separados por máis de cen anos. Este tránsito de xuño, é o segundo dun par que comprendeu de 2004-2012, e non se repetirá ata o ano 2117. Afortunadamente, o evento será amplamente visible. Os observadores nos cinco continentes, e incluso unha pequena porción da Antártida, estarán en posición para velo.

                                           Paso de Venus ante o Sol en 2004 / Efe-Epa

O tránsito de case 7 horas empeza ás 22:09 (UTC) o 5 de xuño. O horario favorece aos observadores na metade do Océano Pacífico, onde o sol estará en todo o alto durante a travesía. Nos EE.UU., o tránsito acadará o seu mellor momento ao atardecer.

No caso de A Guarda, será visible o mércores día 6, pero non tan favorablemente, comenzando ás 00:03 ata as 06:55, sendo ás 03:30 horas no mellor momento.(Horario GTM+2 Europa/Madrid)

O tránsito de Venus prodúcese cando este planeta pasa por diante do Sol. Venus e a Terra atópanse aliñados. Durante o proceso, o observador pode contemplar un disco circular negro que tarda varias horas en atravesar a superficie brillante do astro rei, como se se tratara dun minieclipse solar.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Ra Gastrotheca guentheri /news.nationalgeographic.com

Un novo estudo, realizado polo biólogo evolucionista John Wiens da Stony Brook University do Estado de Nueva York, afirma que as ras volven a ter dentes na mandíbula inferior, despois de 200 millóns de anos sen eles. Segundo os expertos, dito descubrimento cuestiona unha das pedras angulares da teoría evolutiva.

Das máis de 6.000 especies de ras, só unha, a ra marsupial arborícola denominada Gastrotheca guentheri, conta con dentes tanto na mandíbula superior como na inferior. A maioría das ras só presentan minúsculos dentes na mandíbula superior.

Unha nova análise da árbore xenealógica das ras revela que o seu antepasado común, que presentou durante moito tempo dentición na mandíbula inferior, perdeuna hai máis de 230 millóns de anos, antes de que se extinguise por completo.

A ra marsupial Gastrotheca guentheri non presentaba dentición inferior, ata que “de repente, hai entre uns 5 e 15 millóns de anos, apareceu".

Segundo Wiens, dito descubrimento vai en contra dun principio denominado a lei de Dollo, que establece que as estruturas físicas perdidas durante o proceso evolutivo non se poden recuperar.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia

Os volcáns son orificios ou gretas polos que se expulsan ao exterior os materiasi fundidos procedentes do interior da xeosfera.

Os volcáns localízanse nos límites (bordos das placas) e no interior das placas tectónicas.

O presente vídeo pretende axudarche a completar o tratado en clase.