Facebook Twitter Google +1     Admin

Se muestran los artículos pertenecientes a Julio de 2014.

O ESTADO LÍQUIDO DUNHA SOA DIMENSIÓN

20140627121513-estado-desconocido.jpg

 

É posible que exista materia nun estado descoñecido ata agora?

Grazas a novos cálculos teóricos realizados polo investigador Alexander Rozhkov del Instituto de Física e Tecnoloxía de Moscú aparece en escena a posible existencia de materia fermiónica en forma de líquido dunha soa dimensión.

Os fermiones e os bosones son os dous tipos básicos de partículas existentes na natureza pero, no modelo estándar da física de partículas, son os fermiones os elementos esenciais da materia.

Así, dos estados xa coñecidos da materia, preséntase un novo, o estado líquido dunha soa dimensión, dado que non pode ser descrito polos modelos existentes. E de feito, non é un estado observable a simple vista, a nivel macroscópico.

"Na actualidade hai dous modelos xerais da materia fermiónica, a saber: o líquido fermiónico (para espazos de tres e dúas dimensións) e o líquido Tomonaga-Luttinger (para espazos dunha soa dimensión). Agora, demostrei que é posible producir outro estado da materia nunha dimensión axustando determinadas interaccións. Este estado é similar a estes dous modelos, pero non se pode reducir a ningún. Suxerín chamalo líquido aquasi-fermiónico", afirma Rozhkov.

Segundo as estimacións iniciais, o novo estado líquido unidimensional pode obterse utilizando átomos arrefriados a temperaturas moi baixas en trampas magnéticas.

FONTE: Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN RETO Á TÚA IMAXINACIÓN NA PROCURA DA SOLUCIÓN IV

20140627123039-puertas-ascensor-59739-5056569.jpg

Ascensor / Imaxe:img.archiexpo.es

 

Antes de nada, a solución ao reto III (ADAN E EVA): Eran os únicos que non tiñan embigo.

E agora unha nova proposta, outro problema: O HOME DO ASCENSOR

“Un home vive no décimo piso dun edificio. Cada día toma o ascensor ata a planta baixa para dirixirse ao traballo ou ir de compras. Cando regresa, sempre sobe no ascensor ata o sétimo piso e logo pola escaleira os restantes tres pisos ata o seu apartamento no décimo. Por que o fai?»

Lembrade que a técnica para a resolución destes problemas é de xeito imaxinativo.

 Dentro duns días, a solución e outro novo problema!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CEO DO MES: XULLO (SANTIAGO) 2014

20140702185244-vacaciones-dibujo-sol-y-playa.jpg

"Polo Santiago comeza na viña a pintar o bago" (Refrán Popular)

 

5 de xullo: Cuarto Crecente

12 xullo: Lúa Chea

19 de xullo: Cuarto Minguante

26 de xullo: Lúa Nova

Chuvia de meteoros: Delta Acuáridas, do 20 de xullo ao 14 de agosto, con máximo o 30 de xullo.

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN COMETA QUE SÚA DOUS VASOS DE AUGA POR SEGUNDO

20140703075251-first-detection-of-water-vapour-large.jpg

Primeira detección de vapor de auga / Imaxe: esa.int

 

A nave da Axencia Espacial Europea (ESA) Rosetta descubriu que o cometa 67P/Churyumov-Gerasimenko/Churyumov-Gerasimenko está a emitir auga ao espazo, unha cantidade equiparable a dous vasos de auga pequenos cada segundo, mesmo á xélida distancia de 583 millóns de quilómetros do Sol.

Segundo informa a ESA nun comunicado, as primeiras observacións en que se detectou emisión de vapor de auga foron realizadas co Instrumento de Microondas de Rosetta, MIRO, o pasado 6 de xuño, cando a nave se encontraba a uns 350.000 quilómetros do cometa. Dende entón detectouse vapor de auga cada vez que se apuntou MIRO cara ao cometa.

A auga é un dos principais compoñentes volátiles dos cometas, xunto con monóxido de carbono, metanol e amoníaco. MIRO está deseñado para contribuír a determinar a abundancia de cada un destes ingredientes, clave para entender a natureza do nucleo do cometa, o proceso de emisión en si e en que parte da superficie se orixina.

Estes gases escapan do núcleo cargados de po, formando a coma que rodea o cometa. A medida que o cometa se aproxima ao sol a súa coma expándese; eventualmente, a presión do vento solar fará que unha parte do material que a compón se estenda e forme unha longa cola.

Rosetta estará aí para considerar de preto estes procesos. O cometa e Rosetta chegarán ao punto de máximo achegamento ao sol en agosto de 2015, entre as órbitas da Terra e Marte.

Determinar os cambios no ritmo de produción de vapor de auga e doutros gases, a medida que este corpo xeado se move arredor do sol, é importante para a ciencia que investiga os cometas. Pero tamén é vital para a planificación da misión, porque cando Rosetta estea máis preto do cometa, a emisión de gas pode alterar a traxectoria da nave.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

NOVAS ESPECIES DESCUBERTAS III

20140626200505-saltuarius1.jpg

 

É realmente difícil de ver! Este novo gecko (Eximius Saltuarius) achado nas selvas illadas da cordilleira de Melville, ao leste de Australia, é un experto en camuflaxe que utiliza a súa ampla cola para volverse aínda máis invisible. Con membros máis longos, corpo máis delgado e ollos máis grandes que outros membros da súa familia de lagartos, a súa coloración moteado permítelle mesturarse co ámbito. De costumes nocturnos, trepa polas superficies verticais das árbores ou as rochas para esperar o paso das súas presas.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

HUMOR: O FÚTBOL EN ARXENTINA É MÁIS CA UN DEPORTE

20140707095836-1404470822-074072-1404653170-noticia-normal.jpg

 

Viñeta de Erlich (Bernardino Erlich, Tucumán-Arxentina,1963) no xornal El País de hoxe.

Sen comentarios!

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN RETO Á TÚA IMAXINACIÓN NA PROCURA DA SOLUCIÓN V

20140707193412-cuerda-ejecucion.jpg

Soga de aforcamento / Imaxe: mexico.cnn.com


Antes de nada, a solución ao reto IV (O HOME DO ASCENSOR): Era unha persoa que padecía ananismo e non chegaba a darlle ao botón do décimo piso. 

E agora unha nova proposta, outro problema: O HOME QUE SE AFORCOU. 

"Nun celeiro de madeira completamente baleiro atópase un home colgado do centro da viga central. A soga coa que se aforcou mide tres metros e os pés penduran a trinta centímetros do chan. A parede máis próxima encóntrase a seis metros. Non é posible trepar nin ás paredes nin á viga e, non obstante, o home aforcouse a si mesmo. Como o fixo?"

Lembrade que a técnica para a resolución destes problemas é de xeito imaxinativo.

 Dentro duns días, a solución e outro novo problema!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

COMO FACER UN APARELLO DE AIRE ACONDICIONADO CASEIRO

 

Neste tempo de verán, virán días (esperemos) nos que a calor apretará. A solución para estar fresquiños na casa é ter un aparello de aire acondicionado. No caso que non o teñas, aquí tes a forma de facelo caseiramente por tan só 15€.

Funciona!

No hay comentarios. Comentar. Más...

NOVA ESPECIE DE ESCARAVELLO CAVERNÍCOLA

20140708155314-nueva-especie-de-escarabajo-en-la-cueva-mas-profunda-del-mundo-image-380.jpg

Ilustración do Duvalius abyssimus / Sinc - José Antonio Peñas

Os escaravellos das covas son unha das especies máis icónicas dos hábitats subterráneos. Historicamente, foron os primeiros seres vivos descritos pola ciencia que están adaptados ás condicións de vida hipogea ou subterránea.

Agora, unha científica portuguesa e un español encontraron unha nova especie de escaravello na sima máis profunda coñecida polo home, de 2.140 metros. Trátase da cova de Kruber, situada no macizo de Arábica, no Cáucaso Occidental.

Ana Sofia Reboleira, investigadora das universidades de Aveiro e La Laguna; e Vicente M. Ortuño, da Universidade de Alcalá, publicaron o seu achado na revista Zootaxa.

A nova especie de escaravello cavernícola chámase Duvalius abyssimus, dispoñendo só de dous exemplares, un macho e unha femia. O xénero Duvalius é un colonizador exitoso das profundidades terrestres. A maioría das especies teñen un estilo de vida hipoxeo e viven en covas ou no medio subterráneo superficial.

A rexión do macizo de Arábica en Abjasia, onde se acha esta cova, é unha área moi interesante dende o punto de vista bioxeográfico. Con altitudes que oscilan entre os 1.900 e 2.500 metros, componse de pedra calcaria do Xurásico Cretácico inferior e superior. A súa grande extensión proporcionou unha morea de refuxios subterráneos á fauna. De feito, no Cáucaso occidental viven varios xéneros de escaravellos cavernícolas endémicos.

A entrada á sima está a 2.240 metros sobre o nivel do mar e a 15 quilómetros do Mar Negro. Baixo numerosos tramos de desenvolvemento vertical, alcanza unha profundidade de 1.400 metros. A partir desta cota, bifúrcase en ramais e é necesario superar varios sifóns con técnicas de mergullo para chegar á máxima profundidade coñecida.

"O descubrimento do novo escaravello achega importantes datos sobre as especies que coexisten nestes ecosistemas tan descoñecidos, máis aínda cando se achan nunha área xeográfica de moi difícil acceso, como é o caso desta cova", manifestan os investigadores.

FONTE: agenciasinc.es

No hay comentarios. Comentar. Más...

COMO PAGAR A SUBSCRICIÓN ANULA DE WHATSAPP

20140710200312-whatsapp21.jpg

WhatsApp / Imaxe: bittonet.com 


Cando expira a licenza gratuíta de WhatsApp de uso dun ano, é necesario pagar unha cota de subscrición para continuar gozando do servizo sen incómodos contratempos.

O prezo de WhatsApp dunha subscrición anual é de 0,73 euros. As subscricións son acumulativas, de modo que se pagamos por un ano adicional de servizo, se ampliará un ano máis a subscrición actual. Cabe ter en conta que se borramos a aplicación e a volvemos descargar, non cambia de ningún xeito a subscrición.

Á hora de aboar a cota, WhatsApp ofrece tres opcións:

Google Wallet: Podemos pagar mediante unha tarxeta de crédito, débito ou unha tarxeta regalo. Así mesmo, é posible aboar a cantidade a través do noso operador de telefonía, de forma que o pagamento aparecerá reflectido na factura, aínda que non todas as compañías ofrecen esta alternativa.

Paypal: A forma máis doada e segura de pagar a cota é mediante Paypal. Para iso deberemos ter aberta unha conta nesta plataforma de pagamento online.

Enviar enlace de pagamento: Esta última opción ten a vantaxe de que mediante un enlace podes pagar WhatsApp dende o ordenador ou outro dispositivo, ou ben pedirlle un amigo que pague por ti (non necesita acceso ao teu móbil). Outra vantaxe é que non se gardará no teu teléfono ningún contrasinal nin datos de tarxetas de crédito.

Unha advertencia sobre o sistema de enlace: o número de teléfono forma parte da dirección do enlace, polo que só débese usar o xerado pola nosa conta de WhatsApp. Cada número dispón do seu propio enlace.

FONTE: Xornal Faro de Vigo

No hay comentarios. Comentar. Más...

CINE: O AVÓ QUE SALTOU POLA FIESTRA E LARGOUSE

20140711123445-el-abuelo-que-salto-por-la-ventana-y-se-largo-29518.jpg

Cartel da película / Imaxe: elseptimoarte.net 

 

Hai dous anos, por estas datas, comecei a ler un libro cuxo título desorientoume un chisco, pero que conforme profundizaba nel máis me impresionaba. O libro era O AVÓ QUE SALTOU POLA FIESTRA E LARGOUSE, do escritor sueco Jonas Jonasson.

Esta fin de semana chega aos cines a película, adaptación deste libro. Esta a súa ficha técnica:

Título: O avó que saltou pola fiestra e largouse

Título orixinal: Hundraåringen som klev ut genom fönstret och försvann

Xénero: Aventuras. Comedia

Nacionalidade: Suecia

Distribuidora: A Contracorriente Films

Ano: 2013

Duración: 114 minutos

Director: Felix Herngren

Guión: Felix Herngren, Hans Ingemansson

Produción: Malte Forssell/Felix Herngren/Henrik Jansson-Schweizer/Patrick Nebout

Música: Göran Hallberg

Fotografía: Henrik Källberg

Reparto: Robert Gustafsson, Iwar Wiklander, David Wiberg, Mia Skäringer, Jens Hultén, Bianca Cruzeiro, Alan Ford, Sven Lönn, David Shackleton, Georg Nikoloff, Simon Säppenen, Manuel Dubra, Cory Peterson, Kerry Shale, Philip Rosch

Sinopse: O día que vai cumprir 100 anos, un avó escapa da residencia na que vive e de forma casual vese inmerso nunha delirante trama criminal. Non gran cousa para un home que viviu os acontecementos máis importantes do século XX coñecendo a Einstein, Franco, Stalin, Mao, Reagan e Gorbachov. Un avó excéntrico que non está disposto a renunciar ao pracer de estar vivo.

Moi recomendable!

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN RETO Á TÚA IMAXINACIÓN NA PROCURA DA SOLUCIÓN VI

20140707194827-478-campo3.jpg

Campo verde / Imaxe: uniondecampesinos.com

Antes de nada, a solución ao reto V (O HOME QUE SE AFORCOU): Subíu a un bloque de xeo que se derreteu coa calor.

E agora unha nova proposta, outro problema: MORTE NO CAMPO

"Un home xace morto nun campo. Ao seu lado hai un paquete sen abrir. Non hai ningunha outra criatura no campo. Como morreu?"

Unha pista: O home sabía que ía morrer conforme se achegaba ao lugar.

Lembrade que a técnica para a resolución destes problemas é de xeito imaxinativo.

 Dentro duns días, a solución e outro novo problema!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

GRUPOS DE MANCHAS XIGANTES APARECEN NO SOL

20140711130735-hmi1898-644x644.jpg

As nove manchas solares. A 2109 e 2108 son as máis grandes / SDO/HMI

 

Os astrónomos detectaron a aparición de nove grupos de xigantescas manchas sobre a superficie do Sol, que poden ser visibles estes días cos instrumentos axeitados, filtros solares aplicados a pequenos telescopios (Nunca miredes ao Sol directamente, os danos oculares poderían ser irreversibles).

Dúas deses grupos de manchas son dez veces máis grandes que a Terra. Cada un deles está dominado por unha xigantesca mancha, unhas catro veces máis grande que noso planeta. Estes dous grupos encóntranse agora preto do limbo ou bordo solar, polo que apenas teremos uns días para velos antes de que desaparezan tras o Astro rei.

As manchas solares son rexións do Sol máis frías que o resto da superficie, aínda que están a uns 4.500º C, mentres que a superficie o está a uns 6.500º C, esta rexión denomínase fotosfera. Ademais, as manchas son poderosos campos magnéticos que se conectan entre unhas manchas e outras. Pola contra do que poidamos pensar moitos de nós, o feito de que o Sol teña moitas manchas non indica que a súa temperatura mingüe, senón todo o contrario, a súa actividade se multiplica.

Pero estas manchas escuras sono só en aparencia, xa que a súa escasa luz é por motivo do contraste que fan coa superficie circundante, moito máis cálida. Se puidésemos illar unha desas manchas e sacala do Sol, brillaría 50.000 veces máis que a nosa Lúa chea.

O Sol posúe un ciclo de aproximadamente 11 anos, no que chega ao mínimo de actividade, para comezar outro novo. Actualmente estamos no ciclo 24, xa que de forma sistemática o Sol se vén estudando dende 1755. Este ciclo de actividade comezou no ano 2008 e a previsión para o máximo de actividade, cun Sol cheo de manchas, prognosticouse para finais de 2013 e principios de 2014. Non obstante, o Sol estanos a sorprender co seu estalido de actividade mesmo a mediados de 2014.

É moi difícil predicir cando o Sol chegará á súa máxima actividade dentro dun determinado ciclo solar, xa que o ciclo de 11 anos non é exacto, producíndose ciclos de 10 ou 12 anos.

O ciclo actual está a ser moi interesante, cunha intensa actividade que en ocasións levou aos científicos a preocuparse polas execcións de masa coronal (labaradas xigantescas que saen do Sol), que é materia da nosa estrela; plasma (de electróns e protóns), radiación e vento solar a unha escala sen precedentes. A preocupación non se encontra como moitos cren na destrución da Terra, senón nos prexuízos que pode ocasionar nos sistemas eléctricos e nas telecomunicacións a un mundo que na actualidade depende da tecnoloxía.

A nosa protección é o campo magnético que rodea á Terra, pero en ocasións debilítase e mesmo hai constancia de que chegou a mínimos no pasado, no que practicamente desapareceu. Isto acontece ante todo cando hai un investimento nos polos do campo magnético, algo que é cíclico. Entoes, a Terra quédase sen protección ante o Sol e se a iso lle sumamos que coincida cun máximo de actividade solar, resulta preocupante. Pero ese investimento, agora, non se produce.

O doutor en física Michio Kaku, un dos mellores divulgadores científicos de todo o mundo, recordou as consecuencias que podería ter o máximo de actividade solar do ciclo 24 na nosa civilización. As Tormentas de Radiación Solar e Tormentas Xeomagnéticas mídense pola súa intensidade e son as seguintes: G1 (menor), G2 (moderada), G3 (forte), G4 (severa), G5 (extrema).

No ciclo 24 tivemos tormentas fortes e severas, é o caso do ano 2012 cunha tormenta G3, pero ante todo e o máis espectacular e perigoso foi o ano 2011, con dúas tormentas G3 e catro tormentas G4.

As manchas solares implican unha grande actividade solar, aínda non podemos dar por rematado o máximo de actividade solar deste ciclo e este atrásese máis do esperado. Ata que non transcorran uns meses, non poderemos estar seguros de que «o perigo» pasou. Non obstante, témonos que enfrontar a el cada once anos.

FONTE: Xornal abc/Ciencia/Miguel Gilarte Fernández

No hay comentarios. Comentar. Más...

O TRUCO DO CHOCOLATE INFINITO

 

Se es un amante do chocolate, aquí tes un truco caseiro facilísimo para comer todo o que queiras sen que ninguén se decate.

Fíxate ben no truco!

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN RETO Á TÚA IMAXINACIÓN NA PROCURA DA SOLUCIÓN VII

20140714122914-recien-nacido.jpg

Recén nacido / Imaxe:pequebebes.com 

Antes de nada, a solución ao reto VI (MORTE NO CAMPO): O home saltara dun avión cun paracaídas que non se abriu. Ese era o paquete que tiña ao seu lado.

E agora unha nova proposta, outro problema: PROBLEMAS COS FILLOS

“Unha muller tivo dous fillos que naceron na mesma hora do mesmo día do mesmo ano. Pero non eran xemelgos. Como pode ser?”

Lembrade que a técnica para a resolución destes problemas é de xeito imaxinativo.

Dentro duns días, a solución e outro novo problema!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

NON É CERTO: O PELO E AS UNÑAS MEDRAN DESPOIS DE MORTO

20140715115836-ataud.jpg

Araúde / Imaxe: blogcrypt.com

Por sorte para os deseñadores de ataúdes, sarcófagos e demais mobiliario fúnebre, isto non é certo. O que acontece é que a pel dos defuntos sécase e retráese, co que pode darse o efecto de que o pelo, a barba e as uñas seguen medrando.

Para que crezan, as células teñen que seguir activas, consumindo enerxía e obtendo nutrientes a través do torrente sanguíneo. E isto só pasa cando estamos vivos.

En realidade os zombís non necesitarían comer, porque están mortos. É dicir, ningunha das súas células necesitaría enerxía porque non crecería nin se dividiría.

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A CONTAMINACIÓN LUMÍNICA: A PERDA DA ESCURIDADE

 

A contaminación lumínica é toda a luz que se emite ou escapa por enriba da horizontal das luminarias nunha instalación de iluminación de exteriores. Produce un halo luminoso ou resplandor sobre as poboacións, ao iluminar as particulas de po ou auga que o aire contén en suspensión. Cando hai nubes, a base destas vese iluminada.

A contaminación lumínica causa serios problemas. A luz esnaquiza a esencia da noite, a escuridade. Os humanos temos un medo ancestral á escuridade, pero demasiada luz produce efectos moi negativos no ecosistema e na nosa saúde.

Dedicándonos a iluminar o ceo non só tiramos os nosos cartos senón que abusamos dos recursos naturais, agredimos o hábitat de animais nocturnos e migratorios, e arrebatamos aos nosos fillos a contemplación do ceo estrelado.

Este vídeo trata deste tema. Espero que sexa útil!

No hay comentarios. Comentar. Más...

"RESURRECCIÓN" VIRTUAL DUN ARACNIDO DE HAI 410 MILLÓNS DE ANOS

 

Nunca saberemos como camiñaba porque hai 290 millóns de anos que se extinguiu. Pero grazas aos fósiles atopados en Escocia e a un novo programa informático, un equipo de paleontólogos reconstruíu o xeito no que cren que se desprazaba unha especie de arácnido que viviu hai uns 410 millóns de anos. Os detalles desta resurrección virtual publícouse na semana pasada na revista Journal of Paleontology.

O vídeo, asinado conxuntamente por investigadores da Universidade de Manchester e o Museo de Ciencias Naturais de Berlín (Museum für Naturkunde), é un exemplo do que os paleontólogos poden facer con esta ferramenta informática, denominada Blender, que está dispoñible de forma gratuíta para aqueles que queiran utilizala nos seus estudos.

O arácnido reconstruído era un membro dun grupo chamado trigonotárbidos, do xénero Palaeocharinus. Medían poucos milímetros de lonxitude e eran depredadores. Probablemente alimentábanse de invertebrados terrestres (posiblemente parentes de insectos non voadores ou de vermes). Vivían preto de zonas termais volcánicas, o que permitiu que se preserven en excelente estado.

Aínda que este grupo de arácnidos rematou por extinguirse hai 290 millóns de anos, durante 300 ou 400 millóns de anos deberon ser moi comúns en moitas zonas do planeta.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A MAIOR AVE MARIÑA COÑECIDA QUE SUCOUS OS CEOS: PELAGORNIS SANDERSI

20140715112711-14047600064333.jpg

Arriba, comparación do tamaño da Pelagornis sandersi co das maiores aves voadoras actuais. Abaixo, fósiles achados / LIZ BRADFORD/DANIEL KSEPKA

Encontrárona durante as obras de construción dunha nova terminal do aeroporto internacional de Charleston, en Carolina del Sur (EUA). A maior ave mariña coñecida que sucou os ceos estaba enterrada dende hai uns 25 millóns de anos na mesma zona dende a que despegan avións na actualidade. Trátase do fósil dunha criatura que tiña unha envergadura de entre seis e sete metros e que, segundo sostén un estudo publicado esta semana en Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), é a ave voadora máis grande que foi descuberta ata agora. Segundo sinalan os autores na súa investigación, estas aves xigantes deberon extinguirse hai uns tres millóns de anos.

Aínda que foi desenterrada en 1983, é agora cando un equipo de investigadores describiu en profundidade a esta nova especie, denominada Pelagornis sandersi, e reconstruíu, a partir de modelos matemáticos baseados na morfoloxía de aves actuais, como conseguía voar cun tamaño semellante. Ata fai non moito, os investigadores crían que unhas ás moi longas impedían o voo. Así, estimaban que aqueles animais cuxa envergadura superara os cinco metros non eran capaces de levantar o voo.

Reconstrucción artística del aspecto que tenía el ave ’Pelagornis...

                                          Reconstrución artística do aspecto que tiña a ave Pelagornis sandersi / LIZ BRADFORD

Non obstante, tras analizar a morfoloxía da Pelagornis sandersi non só móstranse convencidos de que podía voar. Afirman tamén que era un gran planador e que era capaz de percorrer grandes distancias sen apenas bater as súas ás, o que posiblemente lle permitía mesmo cruzar océanos. Debido ao seu gran tamaño, non cren que puidese comezar a voar simplemente movendo as súas ás, senón que posiblemente tiña que percorrer uns metros para tomar impulso e aproveitar as correntes de aire para desprazarse, como a á delta.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTAS FLORES FAN FALTA PARA DRODUCIR UN QUILO DE MEL?

20140717182633-fotos-de-las-abejas-meliferas-nb16553.jpg

Abella melífera / Imaxe: varbak.com

Cada abella obreira percorre durante os seus escasos 50 días de vida aproximadamente 40 quilómetros, nos preto de douscentos mil voos que leva á cabo, a unha velocidade media de 22 km/h. Nas súas constantes expedicións visita unhas 7.200 flores para fabricar 5 gramos de mel.

Iso significa que, para reunir un quilo deste delicioso e nutritivo néctar, fan falta 1.440.000 flores e a colaboración de 200 obreiras. Non é unha tarefa excesiva, se se ten en conta que nunha colmea adoitan vivir entre 30.000 e 60.000 individuos, dado que a raíña pode chegar a poñer 3.000 ovos nun só día.

A actividade anual das abellas melíferas dunha mesma colonia alcanza unha produción media de entre 20 e 30 quilos de mel. O produto fabricado a partir do néctar das flores pode ser monofloral, se é dunha soa variedade de flor (azar, romeiro, lavanda), ou multifloral, de varias especies.

O mel das abellas usábase no antigo Exipto e en Grecia para embalsamar os mortos, xa que este produto contén substancias bactericidas e conserva da putrefacción os xugos das plantas, as raíces, as flores, as froitas e ata a carne. Á súa vez, o veleno de abella é 500.000 veces máis forte que calquera antibiótico coñecido.

FONTE: Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN RETO Á TÚA IMAXINACIÓN NA PROCURA DA SOLUCIÓN VIII

20140720121327-composicion.jpg

 

Antes de nada, a solución ao reto VII (PROBLEMAS COS FILLOS): Eran trillizos.

E agora unha nova proposta, outro problema: O CARBÓN, A CENORIA E O GORRO

"Cinco anacos de carbón, unha cenoria e un gorro están tirados no céspede do xardín. Ninguén os tirou no céspede e, non obstante hai unha razón perfectamente lóxica para que se encontren alí. Cal é a razón?"

Lembrade que a técnica para a resolución destes problemas é de xeito imaxinativo.

 Dentro duns días, a solución e outro novo problema!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN NOVO ESPAZO PROTEXIDO DENTRO DA REDE NATURA: O BANCO DE GALICIA

20140722121049-scale.jpeg

Xusto nas inmediacións do Banco de Galicia atópase un enorme depósito de gas coñecido como ou Gran Burato / IGME

 

É unha enorme montaña submarina con pendentes que acadan os 5.000 metros de profundidade, un auténtico tesouro da biodiversidade do que apenas a ciencia desvelou unha pequena parte dos seus segredos. É o Banco de Galicia, unha extensa contorna submarina situado a pouco menos de 200 quilómetros da costa galega que empezou a ser coñecido tras o afundimento do Prestige en novembro do 2002, a máis de 3.000 metros de profundidade, e que agora converterase nun espazo protexido dentro da Rede Natura 2000.

Forma parte da proposta publicada o pasado día 21 no Boletín Oficial do Estado polo Ministerio de Medio Ambiente xunto a outros tres espazos mariños que contan cunha superficie total de 1,7 millóns hectáreas. Tanto o Banco de Galicia como o sistema de canóns do golfo de León e a Canle de Menorca, na zona levantino-balear, e os Volcáns de lodo do golfo de Cádiz son as apostas españolas para ser declaradas por parte da Unión Europea como Lugares de Importancia Comunitaria (LIC) da Rede Natura, aínda que a aceptación europea non supón máis que un trámite e só é cuestión de tempo que a catalogación teña rango oficial.

O Banco de Galicia alberga unha biodiversidade composta por 730 especies catalogadas, das que seis están en perigo de extinción. Destacan os enormes campos de arrecifes de coral de augas frías, que se estenden sobre as ladeiras dunha xigantesca montaña cuxa cima plana está situada a 730 metros de profundidade. É unha zona relativamente pouco explotada pola frota pesqueira e que destaca tamén pola elevada presenza de cetáceos mariños, especialmente de rorcuales e de golfiño mular.

Nunha zona moi próxima atópase o Gran Burato, un extenso depósito de gas submarino aloxado nun enorme cráter que podería ser explotado algún día. Se a protección que agora se dará á zona non o impide.

FONTE: Xornal La Voz de Galicia

No hay comentarios. Comentar. Más...

NON É CERTO: OS ANTIBIÓTICOS SERVEN PARA O ARREFRIADO

20140715121642-common-cold.jpg

Arrefriado / Imaxe:plushbeds.com

Os antibióticos non serven de nada contra o arrefriado, xa que está causado por virus e os antibióticos, por definición, só poden atacar ás bacterias. Para facernos unha idea, unha bacteria é unha pequena célula que leva a cabo todas as funcións básicas e un virus é máis ben como un pequeno vehículo que transporta algúns xenes para infectar outras células.

Así que os antibióticos nada pode facer contra a gripe, a sida, a varíola, os catarros e toda a batería de enfermidades relacionadas con virus. Ademais, tomalos ten dous efectos secundarios directos e potencialmente graves. Por un lado favorécese a resistencia das bacterias que poderían ser prexudiciais, de forma que no futuro ese mesmo antibiótico non servirá para danalas, e por outro atácase á flora intestinal, tan importante para o funcionamento do sistema inmune e a dixestión.

Segundo o CDC, os médicos fan 10.000 millóns de receitas para antibióticos cada ano para enfermidades de orixe viral. En lugar de esperar varios días a que os laboratorios determinen se a enfermidade ten unha orixe viral ou bacteriana, prefiren mandarlle ao paciente un remedio que pode non servir para nada e mesmo ser daniño.

O único remedio para o arrefriado é soarse os mocos e combater os demais síntomas. Os antibióticos mellor “nin cheiralos”!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

Á VENDA A NOVA LÁMPARA QUE DURA TODA A VIDA

20140722103322-productos.jpg

A nova lámpada / Imaxe: iwop.es

 

IWOP é a lámpada, o baluarte dun modelo de produción distinto baseado na sostibilidade e na fabricación de produtos sen unha duración predeterminada e sempre reparable. Simbolicamente representa a idea, a invención, o comezo dunha nova era caracterizada polo respecto ao noso planeta.

Entre as características técnicas da lámpada "que dura toda a vida", destacan a súa fabricación con tecnoloxía LED, que é reparable e que ten un consumo de 3,5 W.

O empresario, piloto e inventor Benito Muros é o artífice e impulsor deste produtor. Muros é o fundador en España dun movemento chamado «Sen obsolescencia programada» (SOP) que ten como obxectivo loitar contra a manipulación que os fabricantes fan dos aparatos eléctricos para que duren menos anos.

A inspiración para lanzar o seu invento chegoulle a Benito Muros nunha viaxe a Estados Unidos como turista onde se encontrou cunha lámpada que levaba acendida máis de 100 anos nun parque de bombeiros de California (a lámpada centenaria).

A nova lámpada fabrícase en Cataluña; en Xirona realízase a inserción de compoñentes, en Barcelona encóntrase o centro de I+D+I e en Igualada lévase a cabo a ensamblaxe final e almacenamento.

O prezo final da lámpada é de 33,88 euros co IVE incluído.

No hay comentarios. Comentar. Más...

QUE TEMPO HAI NA LÚA?

20140722104704-20130601202518-super-luna.jpg

Superlúa de maio / Imaxe:viudasdegila.com

 

Probablemente foi un dos maiores retos e logros da humanidade cando, o día 21 de xullo de 1969, o comandante Neil Armstrong, á fronte da misión Apollo 11, pisou por primeira vez a Lúa. Moito choveu dende aquel histórico momento..., pero na Terra.

E no noso satélite? Que tempo hai alá arriba? Ben, a resposta é que alí nin chove, nin hai vento, nin hai nubes..., e todo isto porque non hai atmosfera como na Terra (en realidade, posúe un exiguo halo gasoso ao seu arredor, pero é tan tenue que non podemos consideralo atmosfera). Por exemplo, os cráteres que forman a súa característica superficie non se erosionan por esta ausencia total de vento. O mesmo que a famosa pegada que deixou Armstrong ao pisar por primeira vez a Lúa. Está intacta.

E como non venta, outra curiosidade é que o son non se pode transmitir. Se puidésemos viaxar á Lúa non nos poderiamos escoitar posto que o son necesita un medio de transporte físico (como o aire) para que chegue aos nosos oídos. O aire é unha combinación de gases, principalmente osíxeno e nitróxeno, que forman a atmosfera terrestre. A Lúa non ten aire porque a súa atmosfera non ten a combinación de gases axeitada, os gases que a rodean saen do seu interior porque a súa forza gravitacional é seis veces máis débil que na Terra. De feito, unha persoa que teña unha masa de 60 quilogramos aquí abaixo pesará 588 newtons, mentres que alá  arriba só 96 newtons (a sexta parte).

FONTE: Jovi Esteve/Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN PEIXE QUE "COME MADEIRA": PANAQUE SCHAEFERI

20140723082048-carachama-gigante.jpg

Carachama xigante (Panaque schaeferi) / Imaxe: abc.es

Unha expedición científica descubriu ao longo do 2010 na Amazonía este estraño animal de 70 centímetros de longo, ao que os poboadores indíxenas denominan carachama xigante. Pertence á orde dos siluriformes da familia loricarildae. A carachama xigante pode ser encontrada en diferentes concas hidrográficas sudamericanas.

As carachama xigante ou Panaque schaeferi, como é coñecida en ámbitos científicos, considéranse moi importantes dende o punto de vista ecolóxico xa que interveñen na degradación da materia orgánica debido a que son xilófagos (consumen térmites da auga).

Caracterízase por ter os dentes en forma de culler para raspar os madeiros de árbores que caen á auga. A robustez dos seus dentes e musculatura adaptada permítelle cortar anacos de madeiros. O especímen máis grande descuberto talla 73 centímetros.

FONTE: es.acam.wikia.com

No hay comentarios. Comentar. Más...

UN RETO Á TÚA IMAXINACIÓN NA PROCURA DA SOLUCIÓN IX

20140722122709-entrada.jpg

Entrada de hotel / Imaxe: hotelaubi.com 

 

Antes de nada, a solución ao reto VIII (O CARBÓN, A CENORIA E O GORRO): Son os restos dun boneco de neve que fixeron uns nenos e que se derreteu.

E agora unha nova proposta, outro problema: O HOME DO COCHE

"Un home empurra o seu coche. Detense ao chegar a un hotel e nese momento sabe que está en bancarrota. Por que?"

Lembrade que a técnica para a resolución destes problemas é de xeito imaxinativo.

 Dentro duns días, a solución e outro novo problema!

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

O NORTE MAGNÉTICO NON ESTÁ FIXO NO MESMO LUGAR

 

O primeiro conxunto de resultados de alta resolución a partir de tres satélites da constelación Swarm da Axencia Espacial Europea (ESA) confirma unha tendencia que xa se observara nos últimos anos: o movemento do norte magnético dende Norteamérica, onde se encontra na actualidade, cara a Siberia. Este cambio, que podería acontecer en menos de medio século segundo anunciaron os xeofísicos xa hai varios anos, podería supoñer que as auroras boreais deixasen de aparecer nos ceos de Alasca para facelo en Siberia e o norte de Europa.

Explícao neste José Manuel Nieves no seu videoblog "Materia Oscura".

Onde apuntan os compases non será o mesmo sitio!

No hay comentarios. Comentar. Más...

O DINOSAURO VOADOR 4x4

20140717175151-108952.jpg

Reconstrución do aspecto en vida d Changyuraptor yangi / Han, Chiappe, Ji, Habib, Turner, Chinsamy, Liu e Han-Nature Communications

Como xurdiu o voo nos vertebrados e cal foi a configuración dos voadores máis primitivos? O rexistro fósil ofrece dinosauros con plumas que non eran capaces de voar e outros emplumados que podían facelo. Ata non fai moito, estes últimos só se coñecían cun par de ás pero nos últimos anos atopáronse varias especies que tiñan catro, pois estaban caracterizadas por posuír plumas robustas nas extremidades posteriores ademais das presentes nas extremidades anteriores (como sucede nas aves voadoras actuais). Hai un grupo de dinosauros terópodos (carnívoros) cuxos representantes resultan esenciais para establecer a orixe e as primeiras etapas da evolución do voo nas aves; trátase dos microrraptorinos, que son dromeosáuridos depredadores con adaptacións aerodinámicas. E un novo microrraptorino súmase agora á lista, Changyuraptor yangi, singular polo seu gran tamaño (pois supera os 1,3 m de lonxitude) e polo gran desenvolvemento das plumas da súa cola, que acadan case un terzo da lonxitude do animal.

O magnífico fósil procede da inesgotable canteira de dinosauros coñecida como Jehol Biota, do Cretácico Temprano de Liaoning en China, atribuíndoselle unha antigüidade duns 125 millóns de anos. Foi adquirido grazas ao financiamento conseguido polo reitor da Universidade de Bohai, o profesor Yang Yandong, cuxa intervención viuse recompensada coa dedicatoria do nome da nova especie. O fósil, que corresponde a un dinosauro voador ou planador "tetra-alado", aparece entre dúas lajas de rocha sedimentaria e o estudo detallado da estrutura ósea do seu fémur esquerdo revela que o animal xa era adulto (pois tiña, polo menos, cinco anos) cando morreu.

Changyuraptor yangi, o dinosaurio non aviano coas plumas da cola máis longas coñecidas. / Han, Chiappe, Ji, Habib, Turner, Chinsamy, Liu e Han-Nature Communications

Os autores da investigación interpretan que as plumas especialmente grandes da cola constituirían unha estrutura para controlar o cabeceo durante o voo e reducir así a velocidade dun animal bastante grande durante a aterraxe ou o ataque a algunha presa, sen descartar que tamén puidesen ter un papel de exhibicionismo. Por outra parte, a análise de parentesco indica que estes voadores 4 x 4 non se sitúan no punto de partida do camiño que orixinou o típico voo das aves cun par de ás, senón que representan unha rama evolutiva colateral.

FONTE: Blogosaurio/Luis Alcalá/Xornal El Mundo

No hay comentarios. Comentar. Más...