Facebook Twitter Google +1     Admin

Se muestran los artículos pertenecientes a Marzo de 2017.

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL V

m5

 

A contestación á pregunta do día anterior é ULURU.

Uluru ou Ayers Rock representa un dos símbolos naturais máis reconocibles de Australia. Tamén chamado o "embigo do mundo", Uluru é unha formación rochosa composta por arenisca situada no centro de Australia, dentro do Uluru-Kata Tjuta National Park. Ten 348 metros de altura e 9,4 kilometros de circunferencia. Trátase dun lugar sacro para os aboríxenes australianos e é Patrimonio da Humanidade desde 1987.

E agora, a pregunta de hoxe:

Chámano o Bosque de Pedra ou Shilin. Sabes onde está?

- En xapón

- En China

- En Corea do Sur

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

GAÑADOR UNDERWATER PHOTOGRAPHER OF THE YEAR 2017

  

 

Hai uns días,  desveláronse os gañadores do "Underwater Photographer of the Year 2017", o concurso que desde 1965 recolle as mellores imaxes sobre a vida e o hábitat de mares e ríos en todo o mundo.

O instantánea "Polbo bailarín" do francés Gabriel Barathieu valeulle o galardón de fotógrafo do ano. O xurado elixiu a foto de Barathieu entre miles de candidatas polo seu "vibrante contraste de cores, as detalladas e delicadas texturas e pola súa pose perfecta". A imaxe tomouse nunha lagoa da illa de Mayotte, no arquipélago das Comoras.

Se queres coñecer o resto de finalistas preme AQUÍ.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CEO DO MES: MARZO 2017

 

Cuarto Crecente: día 5

Cuarto Chea: día 12

Cuarto Minguante: día 20. Este mesmo día comeza a Primavera.

Cambio de hora: na madrugada do sábado, día 25, ao domingo, día 26

Lúa Nova: día 28

Chuvia de meteoros: Nada importante que reseñar.

No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL VI

m6

 

A contestación á pregunta do día anterior é CHINA.

O Bosque de Pedra ou Shilin está localizado no condado autónomo de Shilin Yi, na República Popular de China. Estas impresionantes formacións de pedra calcaria cobre unha área de 350 quilómetros cadrados e está dividida en sete áreas cubertas do que parecen estalagmitas xigantescas que nos fan lembrar un bosque repleto de árbores de pedra. O Karst de Shilin foi declarado Patrimonio da Humanidade pola Unesco.

E agora, a pregunta de hoxe:

Que famosa catarata é a da fotografía?

- As cataratas del Niágara

- As cataratas de Oloupena

- As cataratas Victoria

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL VII

m7

 

A contestación á pregunta do día anterior é CATARATAS VICTORIA.

Este salto de auga atópase no río Zambeze, na fronteira de Zambia e Zimbabue, en África. Ten unha anchura aproximada de 1,7 quilómetros e 107 metros de altura dos que caen máis de 60 millóns de litros de auga por minuto. O estrondo que fai é sobrecogedor. As cataratas Vitoria foron declaradas Patrimonio da Humanidade pola Unesco en 1989.

E agora, a pregunta de hoxe:

En que país se atopa este monumento natural coñecido como "Castelo de algodón"?

- Turquía

- Irlanda

- Ecuador

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

ROBLEDO DE CHAVELA: UNHA ESTACIÓN ESPAÑOLA DA NASA

 

Un pequeno pobo serrano situado a 63 quilómetros ao noroeste de Madrid, Robledo de Chavela, xogou un papel fundamental para que o 16 de xullo de 1969 o home pisase a Lúa por primeira vez. Así o recoñeceu o propio Neil Armstrong: "sen as vitais comunicacións mantidas entre o Apollo 11 e a estación madrileña, a nosa aterraxe na lúa non sería posible". En realidade o astronauta norteamericano referíase a dúas bases distintas, a de Robledo e a de Fresnedillas de la Oliva, situadas a escasos 25 quilómetros de distancia naquel ano, aínda que na actualidade a segunda xa fose desmantelada, pero iso non resta méritos á participación española naquel fito tan relevante da conquista espacial. O agora coñecido como Madrid Deep Space Communications Complex (Complexo de Comunicacións do Espazo Profundo de Madrid), foi inaugurado en 1964, e unha das súas antenas recibiu a primeira foto da Terra vista desde a Lúa o 23 de agosto de 1966 retransmitida desde o Lunar Orbiter.

Naqueles anos sesenta, cunha España atrasada respecto ao resto de Europa por culpa da ditadura, a NASA tiña unhas connotacións case lendarias, de resonancias tecnolóxicas chegadas desde o outro lado do Atlántico. As estacións espaciais no noso país eran entes estraños, tan exóticos que mesmo inspiraron unha divertida película "O astronauta", protagonizada por Toni Leblanc, na que un grupo de iluminados con pouco talento e menos diñeiro empeñábanse en colocar un foguete español na lúa. Os tempos, obviamente, cambiaron moito e hoxe o MDSCC é un centro punteiro que pertence á rede internacional de antenas de radio coordinadas pola NASA, que serven como apoio a misións interplanetarias de naves espaciais, así como a observacións de astronomía e de radar para a exploración do Sistema Solar e do universo.

Unha das funcións da estación actualmente é a comunicación coas naves (orbitadores ou vehículos de superficie) que están a explorar Marte, un dos planetas que maior interese esperta na comunidade científica debido as grandes posibilidades que ten de converterse no próximo que pisen os seres humanos. As antenas do MDSC non serven unicamente para recibir información, tamén poden ser utilizadas como radiotelescopios. Son compartidas para realizar diferentes experimentos de observación de galaxias afastadas, buracos negros, outros planetas ou outras estrelas que sexan de interese científico.
 

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El Pais/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL VIII

m8

 

A contestación á pregunta do día anterior é TURQUÍA.

O Pamukkale ou Castelo de Algodón atópase ao suroeste de Turquía, no val do río Menderes (provincia de Denizli). Esta fermosa zona alberga unhas fervenzas petrificadas de cor esbrancuxada que forman unhas piscinas naturais onde xacen augas termais cunha temperatura media de 35 graos. Os antigos gregos atribuíron ás súas augas propiedades terapéuticas, outorgadas polos deuses. Pamukkale foi declarado Patrimonio da Humanidade en 1988.

E agora, a pregunta de hoxe:

O que ves é a montaña máis alta do planeta e ata ten película propia...

- Monte K2

- Monte Everest

- Monte Annapurna

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

ILUSIÓNS ÓPTICAS V: A ILUSIÓN DA TONALIDADE MÁIS GRANDE

 

As figuras de xadrez de ambas as fotografías son as mesmas e teñen a mesma cor. Só varían as nubes que hai no fondo, que fan que nos parezan figuras brancas detrás de nubes escuras ou figuras negras detrás de nubes claras. Esta ilusión é obra de Barton Anderson e Jonathan Winawer.

Trátase dunha ilusión de brillo que funciona a gran escala. As ilusións previas de contraste funcionaban de forma local, pero esta fano en imaxes moi grandes, a pantalla completa e mesmo con movemento. Esta ilusión indica que para o cerebro non existen os termos absolutos: non hai un negro ou un branco como tales. Todo depende do contexto e con que se compare.

Neste caso e como en moitas ilusións, non podemos obrigarnos a ver as figuras da mesma cor, aínda que saibamos de maneira intelectual que o que vemos non é correcto. Estas ilusións forman parte da propia circuitería neuronal. Para velas iguais hai que eliminar o fondo.

FONTE: Verne/Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL IX

m9

 

A contestación á pregunta do día anterior é o EVEREST.

O Everest é probablemente tamén a montaña máis coñecida. Ten unha altura de 8848 metros sobre o nivel do mar e atópase no Himalaya, Asia, marcando con rotundidade a fronteira entre Nepal e China. Esta montaña bautizada así na honra de George Everest, o xeógrafo galés, na aos seus estudos, presenta un dos climas máis extremos do planeta, con temperaturas tan frías que poden variar entre os -20 (no verán) e os -70 ºC (no inverno).

E agora, a pregunta de hoxe:

Os tres arrecifes citados abaixo conforman a lista dos 10 arrecifes máis espectaculares do planeta pero, cal deles é o maior do mundo?

- Arrecife de Aldabra, nas Seychelles.

- Barreira de Coral, en Belice.

- Gran Barreira de Coral, en Australia.

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

A ÚLTIMA ERUPCIÓN DO ETNA

 

O volcán Etna segue en plena erupción, despois de que o pasado 27 de febrero xa se notara un incremento na súa actividade.

O Etna é un volcán activo na costa este de Sicilia, entre as provincias de Mesina e Catania. Ten ao redor de 3.322 metros de altura, aínda que esta varía debido ás constantes erupcións. É o volcán activo con maior altura da placa Euroasiática.

As erupciones do Etna son algo habitual. É máis, adoita producirse unha erupción desde un dos cráteres laterais da montaña cada tres meses. O volcán goza do sobrenome de “amigable” xa que moi raramente representa unha ameaza real para os seus veciños.


No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL X

m10

 

A contestación á pregunta do día anterior é a GRAN BARREIRA DE CORAL .

A Gran Barreira de Coral australiana é o maior arrecife de coral do mundo e está situado fronte á costa de Queensland. Esténdese sobre uns 2600 quilómetros de lonxitude e pode verse con facilidade desde o espazo. Estímase que alberga unhas 1.800 especies distintas (cunhas 400 especies de coral) con animais tan particulares como o dugongo e a gran tartaruga verde, en perigo de extinción.

E agora, a pregunta de hoxe:

Recoñeces o maxestuoso glaciar da imaxe?

- Glaciar Upsala.

- Glaciar Perito Moreno.

- Glaciar Crowfoot.

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

UNHA COIRAZA XIGANTESCA CUBRIU A TERRA ANTES DA FORMACIÓN DOS CONTINENTES

Las placas tectónicas, en la actualidad

As placas tectónicas, na actualidade - USGS4/abc.es

Na actualidade, os continentes da Terra están á deriva sobre as placas tectónicas, uns bloques inmensos e preguiceiros que se deslizan lentamente polo globo. O seu movemento xera terremotos e cordilleiras, amplía a extensión dos fondos mariños e permite o nacemento de volcáns. Pero desde hai moitos anos os xeólogos pregúntanse como empezou todo. Se desde que a Terra naceu estivo percorrida por placas, ou se houbo un período de calma no que a superficie era máis ríxida ca hoxe.

É difícil obter unha resposta clara 4.500 millóns de anos despois da formación do planeta. Pero os xeólogos puideron estudar en Australia algunhas das rochas máis antigas que existen, cunha idade de 3.500 millóns de anos, para tratar de atopar pistas sobre que ocorreu nas orixes. Nun artigo publicado en Nature hai uns días, os científicos concluíron que, probablemente, ao principio non había placas tectónicas. En primeiro lugar formouse unha coiraza ríxida que cubriu todo o planeta, pero despois este se fragmentó e permitiu o nacemento da tectónica.

Esta investigación non pecha o interrogante sobre as orixes da tectónica de placas, pero reforza a hipótese de que houbo un gran escudo de codia cubrindo todo o planeta.

Para chegar a esas conclusións, os investigadores foron ao cratón de Pilbara, un dos dous lugares do mundo onde se poden atopar as rochas máis antigas. A rexión atópase ao noroeste de Australia, e xunto ao cratón de Kaapvaal, permite obter mostras de rochas que pertencen ao eón Arcaico, cunha antigüidade de ata 3.600 millóns de anos.

Alí recolleron uns granitos que poden servir como un rexistro da actividade tectónica, porque se adoitan formar en arcos volcánicos, uns aliñamentos de volcáns que se forman nos límites das placas tectónicas. Ademais, analizaron uns basaltos da formación de Coucal, xunto ao cratón de Pilbara. Estas rocas fórmanse nas erupciones dos volcáns e nos chans oceánicos, que son á súa vez as rexións onde a codia da Terra crece baixo o océano grazas á actividade das dorsais oceánicas.

O motivo polo que estudaron ambos os tipos de rochas é que se adoita considerar que ambos os tipos de rochas están relacionados, e que se xeran por mor da tectónica de placas. Os investigadores analizaron os basaltos, e pescudaron como se comportarían a unhas temperaturas e presións moi elevadas, tendo en conta a súa composición química. Grazas a isto, pescudaron que os granitos de Pilbara poderían formarse perfectamente a partir dos basaltos de Coucal, nun escenario onde no canto de placas, a Terra completa houbese estado cuberta por un caparazón de rocha.

Nese escenario, a codia estaría moi quente e a baixa presión a poucas profundidades. Pois ben, ao analizar os granitos e os basaltos, os científicos observaron que ambos parecían formarse xusto baixo esas condicións.

Por iso, concluíron que os granitos de Pilbara formáronse tras a fusión dos basaltos de Coucal nunha contorna onde a temperatura aumentaba moito con poucas diferenzas de profundidade. Por iso concluíron que os primeiros continentes formáronse despois de que se fracturase unha gran coiraza global de codia.

FONTE: Xornal abc.es/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL XI

m11

 

A contestación á pregunta do día anterior é PERITO MORENO.

Perito Moreno está situado en América do Sur. Trátase dunha grosa masa de xeo localizado na rexión da Patagonia, Arxentina. Considérase a zona máis atractiva do Parque Nacional Los Glaciares. Este espectáculo natural ten un habitante un tanto particular: un pequeno insecto chamado Andiperla willinki.

E agora, a pregunta de hoxe:

Este monumento natural é o lago navegable máis alto do mundo. Sabes cal é?

- Lago Licancabur 

- Lago Lago Tanganica 

- Lago Titicaca

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

A ORIXE DAS PALABRAS: "COTILLA"

20170228185445-aaeaaqaaaaaaaavsaaaajdc1n2ezyjqwltq1m2etngzins04mjg5lwy1ntmxogm0otzkza.jpg

A xente é moi cotilla / Imaxe:los tacones de marta - WordPress.com

Vocábulo español onde os haxa. Refírese a unha "persoa amiga de chismes e contos

A súa particular historia comeza durante o reinado de Fernando VII. Máis en concreto grazas a unha persoa: María da Trindade. Unha fervente defensora do absolutismo que denunciaba sen pestañear a todo liberalista que atopase nas rúas de Madrid. Dita señora dedicábase a espiar, observar e meterse onde non a chamaban todos os días da súa vida. Mesmo formou unha banda de matóns que acababan coa vida das vítimas das súas murmuracións. Finalmente, a propia María foi condenada á morte á idade de 64 anos. As crónicas históricas defínena como “a muller máis inmoral que viu o Sol e as máis infame e indigna de vivir en sociedade”, e precisamente á historia pasou co nome de “Tía Cotilla”, termo que máis adiante se extrapolou a toda persoa afeccionada á vida dos demais.

E despois queixámonos da veciña do lado!

No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL XII

m12

 

A contestación á pregunta do día anterior é LAGO TITICACA.

O lago Titicaca ocupa o lugar 19º do mundo por superficie e é o lago navegable máis alto do mundo, xa que está situado a 3809 metros sobre o nivel do mar. Ten unha superficie nada desdeñable de 8,562 quilómetros cadrados e atópase na zona coñecida como altiplano ou Meseta do Collao, situado en Ándelos Centrais (América do Sur).

E agora, a pregunta de hoxe:

O que ves é a montaña máis alta do planeta e ata ten película propia...Foi o primeiro monumento nacional declarado en Estados Unidos por Theodore Roosevelt. É...

- A Torre do Diaño 

- O Capitán, Yosemite

- Canón do Colorado

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

A PEDRA ROSETTA

20170228130658-una-ventana-se-abre-al-pasado-rosetta-stone.jpg

A Pedra de Rosetta / Imaxe: anatomiadelahistoria.com

Foi descuberta o 15 de xullo de 1799 por un soldado francés, preto da cidade portuaria de Rashid, durante a campaña francesa en Exipto.

Trátase dun fragmento dunha antiga estela exipcia de granodiorita, de 760 kg, un pouco máis de 1 m de altura e 75 cm de ancho, que contén tres tipos de escritura: xerogífica, demótica e grega.

A súa importancia radica en que grazas a ela púdose descifrar a escritura xerogífica, que ata ese momento era un insondable misterio para os investigadores. Pero esto non sucedeu de inmediato. Foi en 1822 cando o francés Jean-Fraçois Champollion deu coas claves para descifralo: os xeroglíficos tamén eran elementos fonéticos que representaban signos alfabéticos. O seu descubrimento publicouno o 27 de setembro na súa "Carta para M. Dacier (secretario da Academia de Inscripcións de París) relativa ao alfabeto fonético xeroglífico utilizado polos exípcios".

Actualmente a pedra rosetta atópase no Museo Británico, xa que a tropas inglesas, nas contiendas de entón, confiscárona ás tropas francesas. Desde 2003, o goberno expcio reclamouna oficialmente para que a estela retorne ao seu lugar de orixe.

FONTE: Calendario Mensajero 2017

No hay comentarios. Comentar. Más...

ADIVIÑA O MONUMENTO NATURAL XIII (FIN)

m12

 

A contestación á pregunta do día anterior é TORRE DO DIAÑO.

Tamén coñecido como o "tapón do inferno", o Monumento Nacional da Torre do Diaño está situado no condado de Crook, ao nordés de Wyoming, en EE.UU. O seu cume atópase a 1.558 metros por encima do nivel do mar e está formado por columnas basálticas. Este orixinal nome de "Torre do Diaño" débese a unha lenda das tribos americanas nativas dos kiowa e os sioux lakota.

Con esto, rematamos esta serie adicada aos monumentos naturais. Moi pronto unha nova serie sobre Albert Einstein.

FONTE: Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

PAREIDOLÍA

20170228124152-aparicion-demoniaca-en-medio-de-festival-de-musica-500x317.jpg

Pareidolía nunha nube no festival de Pinkpop en Limburg-Amsterdam,produto dunha tormenta / Imaxe: Asusta2

Recibe este nome o fenómeno de ver caras ou formas de cousas nas nubes ou no lume.

O fenómeno psicolóxico responde á tendencia do ser humano a organizar en estímulos que teñan sentido as cousas que ve. Aos humanos cóstanos moito ver formas aleatorias (ou escoitar cousas noutros idiomas) sen buscar un significado, algo que o noso cerebro recoñeza. Alí onde só hai unha mancha, unha sombra ou unha rugosidade, o ser humano ve unha forma ou un rostro, dependendo da imaxinación do ollo que o ve. Porque onde non hai orde, a nosa mente pona, pois o noso cerebro sempre está clasificando e ordeando.

Cando percibimos algo, non só o facemos obxectivamente a traves dos ollos e os oídos, senón que inconscientemente creamos patróns que nos permitan identificar o que observamos e darlle un sentido.

Pero coidado, percibir formas e expresións concretas a partir de estímulos ambiguos pode xogarnos malas pasadas e facernos ver e oir cousas que non existen.

FONTE: Calendario Menajero 2017


No hay comentarios. Comentar. Más...

O CAMBIO CLIMÁTICO I

imagen noticia

Efecto invernadoiro / Imaxe: climantica.org

 

O cambio climático é, sen dúbida, unha realidade e o principal reto ambiental ao que se enfronta o planeta na actualidade. Aínda que pode chegar a parecer algo afastado e distante, con todo afecta a todas as persoas por igual. Imos respondeao longo de catro días a catro preguntas para entender que é o cambio climático, cales son as súas consecuencias, que se fai e que podemos facer.

Comezamos coa primeira…

Que é o cambio climático e que o ocasiona?

O cambio climático é, sen dúbida, unha realidade e o principal reto ambiental ao que se enfronta o noso planeta na actualidade. Existe un consenso entre a comunidade científica de que, desde 1850 (revolución industrial), está asociado ás actividades de produción e hábitos de consumo das persoas que xeran a emisión de gases de efecto invernadoiro (GEI). No pasado existiron outros cambios climáticos, como as idades de xeo, pero eran ocasionados por causas naturais.

Aínda que o cambio climático é un proceso natural, comprobouse que no último século as causas do seu rápido desenvolvemento e aumento son sobre todo antropoxénicas, é dicir, xeradas polo ser humano, e o que é máis importante, que a velocidade de cambio é máis rápida que en calquera outro cambio climático histórico coñecido, o que pode provocar consecuencias inesperadas e descoñecidas. A principal forma na que o ser humano propicia o cambio climático é a través do uso de combustibles fósiles (gasóleo, gasolina, gas natural, etc.) e a deforestación dos bosques, xa que ocasionan a liberación de dióxido de carbono (CO2) á atmosfera, principal gas de efecto invernadoiro. Ao acumularse o CO2 con outros gases na atmosfera, este atrapa a radiación solar preto da superficie terrestre, o que causa unha absorción maior da calor e, por tanto, o aumento de temperaturas (quecemento global).

Continuara…

FONTE: Revista Consumer/medio ambiente urbano

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CAMBIO CLIMÁTICO II

20170305082245-cambio-climatico-consecuencias.jpg

Consecuencias do cambio climático / Imaxe: El Blog Verde

Continuamois coa segunda das catro preguntas para entender que é o cambio climático, cales son as súas consecuencias, que se fai e que podemos facer.

Cales son as consecuencias do cambio climático?

A nivel mundial, o cambio climático provoca temperaturas máis cálidas que fan que o nivel do mar aumente e as tormentas sexan de maior severidade. Pero estes cambios teñen efectos nocivos e negativos non só a nivel mundial e nacional, senón tamén local. Algunhas das implicacións que poderían presentarse na nosa contorna son as seguintes:

- Aumento das temperaturas mínimas no inverno e das máximas no verán. Para finais do século XXI, espérase que as temperaturas mínimas extremas increméntense entre 1 e 3 ºC durante os meses de inverno. O número de días xeados diminuirá un 50%. Doutra banda, as temperaturas máximas extremas subirán 3 ºC durante os meses de verán. A consecuencia dos cambios, espéranse ondas de calor máis longas e un lixeiro aumento da súa frecuencia.
- Diminución das choivas entre un 15 e 20% para finais de século. Espérase unha redución das choivas entre un 15 e 20% para finais deste século. Diminuirá a frecuencia de días de choiva moderada e aumentará o número de xornadas de choiva moi intensa.
- Quecemento da temperatura da auga e ascenso do nivel do mar. Para finais do século XXI, a temperatura do mar incrementarase de 1,5 a 2,05 ºC nos primeiros 100 metros de profundidade. O nivel do mar subirá entre 19 e 49 centímetros.

Continuará...

FONTE: Revista Consumer/Medio Ambiente Urbano

d

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CAMBIO CLIMÁTICO III

20170305083354-climate-killing.jpg

Quentamento global / Imaxe: Breaking Gov

Continuamois coa terceira das catro preguntas para entender que é o cambio climático, cales son as súas consecuencias, que se fai e que podemos facer.

Que fai a comunidade internacional respecto diso?

Nos últimos anos alcanzáronse grandes avances a nivel internacional na loita contra o cambio climático. Tan só o ano pasado logrouse a entrada en vigor dun tratado internacional sen precedentes, o Acordo de París, o cal ten como obxectivo propiciar aos países o establecemento dos seus compromisos para a redución das súas emisións de GEI e a introdución de medidas de adaptación ao mesmo. O Acordo define un antes e un despois en materia de compromisos internacionais, xa que reúne a case 200 nacións fronte ao obxectivo de estabilizar as emisións de gases de efecto invernadoiro.

Continuará...

FONTE: Revista Consumer/Medio Ambiente Urbano

No hay comentarios. Comentar. Más...

O CAMBIO CLIMÁTICO IV (FIN)

20170305084017-b61e1-1451094700546.jpg

Consecuencias do cambio climático / Imaxe: Voice Of People Today

Rematamos coa última das catro preguntas para entender que é o cambio climático, cales son as súas consecuencias, que se fai e que podemos facer.

Que podemos facer nós?

Pequenos cambios nos nosos hábitos diarios poden lograr grandes diferenzas a futuro. Moitas veces vemos as implicacións do cambio climático e pensamos que o que nós fagamos ou deixemos de facer non marcará unha diferenza no resultado, pero é importante darnos conta de que a suma das accións que cada un levemos a cabo pode conseguir unha diferenza extraordinaria na capacidade das xeracións futuras para satisfacer as súas necesidades.

Existen miles de accións e variacións nos nosos hábitos diarios que poden marcar unha gran diferenza con respecto ao cambio climático. Algunhas das máis sinxelas de aplicar son:

- Cambios na forma de desprazarnos. Realizar modificacións na forma de desprazarnos é unha das formas máis fáciles e das que ten maiores impactos. A simple decisión de camiñar ou utilizar o transporte público, en lugar do vehículo privado, pode significar unha emisión moito menor de CO2 á atmosfera. Por exemplo, unha persoa nun coche a gasolina durante un quilómetro emite 191 gramos de CO2, mentres que se vai en metro supoñen 50,4 gramos.

- A incorporación das tres erres. Se incluímos estas tres acciones ao desfacernos dos residuos que xeramos, podemos provocar un gran cambio. As tres erres son:
Reducir: optar por produtos de máis dun só uso ou con menor número de envases ou embalaxe pode axudar na redución de xeración de residuos.
Reutilizar: moitas das cousas que empregamos poden ter máis dun ciclo de vida, polo que é importante pensar se se lles pode dar un novo uso ás cousas antes de refugalas.
Reciclar: separar o lixo e depositala nos colectores específicos de cada residuo pode facilitar moito a reciclaxe e a reutilización dos mesmos.

- Facer un uso eficiente da enerxía. Optar por luminarias de baixo consumo; evitar que os dispositivos electrónicos estean en "stand-by" se non se empregan; adquirir electrodomésticos de elevada clasificación enerxética; manter a temperatura en casa no inverno por baixo de 21 ºC; e, sempre que sexa posible, utilizar os electrodomésticos en programas que funcionan a temperaturas baixas son accións sinxelas que diminúen o consumo enerxético e, por tanto, as emisións de CO2 asociadas a xerar esa enerxía.

- Evitar o uso de plástico e materiais non reciclables. Decisións sinxelas como non utilizar bolsas de plástico poden ter un impacto importante no medio ambiente, xa que, debido aos seus materiais plásticos de orixe e ao proceso enerxético necesario para a súa fabricación, por cada unidade emítense ao redor de catro gramos de CO2, contribuíndo para o efecto invernadoiro e ao cambio climático.

En conclusión, o cambio climático pode chegar a parecer algo afastado e distante, con todo é algo que nos concierne e afecta a todas as persoas por igual, polo que a acción conxunta é a única forma na que se pode actuar para reducir as emisións de GEI. É noso deber comezar a cambiar vellos comportamentos para non comprometer o futuro das próximas xeracións.

FONTE: Revista Consumer/Medio Ambiente Urbano

¿Qué podemos hacer nosotros?

Pequeños cambios en nuestros hábitos diarios pueden lograr grandes diferencias a futuro. Muchas veces vemos las implicaciones del cambio climático y pensamos que lo que nosotros hagamos o dejemos de hacer no marcará una diferencia en el resultado, pero es importante darnos cuenta de que la suma de las acciones que cada uno llevemos a cabo puede conseguir una diferencia extraordinaria en la capacidad de las generaciones futuras para satisfacer sus necesidades.

Existen miles de acciones y variaciones en nuestros hábitos diarios que pueden marcar una gran diferencia con respecto al cambio climático. Algunas de las más sencillas de aplicar son:

  • Cambios en la forma de desplazarnos. Realizar modificaciones en la forma de desplazarnos es una de las formas más fáciles y de las que tiene mayores impactos. La simple decisión de caminar o utilizar el transporte público, en lugar del vehículo privado, puede significar una emisión mucho menor de CO2 a la atmósfera. Por ejemplo, una persona en un coche a gasolina durante un kilómetro emite 191 gramos de CO2, mientras que si va en metro suponen 50,4 gramos.
  • La incorporación de las tres erres. Si incluimos estas tres acciones al deshacernos de los residuos que generamos, podemos provocar un gran cambio. Las tres erres son:
  1. Reducir: optar por productos de más de un solo uso o con menor número de envases o embalaje puede ayudar en la reducción de generación de residuos.
  2. Reutilizar: muchas de las cosas que empleamos pueden tener más de un ciclo de vida, por lo que es importante pensar si se les puede dar un nuevo uso a las cosas antes de desecharlas.
  3. Reciclar: separar la basura y depositarla en los contenedores específicos de cada residuo puede facilitar mucho el reciclaje y la reutilización de los mismos.
  • Hacer un uso eficiente de la energía. Optar por luminarias de bajo consumo; evitar que los dispositivos electrónicos estén en "stand-by" si no se emplean; adquirir electrodomésticos de elevada clasificación energética; mantener la temperatura en casa en invierno por debajo de 21 ºC; y, siempre que sea posible, utilizar los electrodomésticos en programas que funcionan a temperaturas bajas son acciones sencillas que disminuyen el consumo energético y, por tanto, las emisiones de CO2 asociadas a generar esa energía.
  • Evitar el uso de plástico y materiales no reciclables. Decisiones sencillas como no utilizar bolsas de plástico pueden tener un impacto importante en el medio ambiente, ya que, debido a sus materiales plásticos de origen y al proceso energético necesario para su fabricación, por cada unidad se emiten alrededor de cuatro gramos de CO2, contribuyendo al efecto invernadero y al cambio climático.

En conclusión, el cambio climático puede llegar a parecer algo lejano y distante, sin embargo es algo que nos concierne y afecta a todas las personas por igual, por lo que la acción conjunta es la única forma en la que se puede actuar para reducir las emisiones de GEI. Es nuestro deber comenzar a cambiar viejos comportamientos para no comprometer el futuro de las próximas generaciones.

- See more at: http://www.consumer.es/web/es/medio_ambiente/urbano/2017/02/28/225040.php?wt_mc=emailing_20170301_unico#sthash.jMn3f0ZE.dpuf

¿Qué podemos hacer nosotros?

Pequeños cambios en nuestros hábitos diarios pueden lograr grandes diferencias a futuro. Muchas veces vemos las implicaciones del cambio climático y pensamos que lo que nosotros hagamos o dejemos de hacer no marcará una diferencia en el resultado, pero es importante darnos cuenta de que la suma de las acciones que cada uno llevemos a cabo puede conseguir una diferencia extraordinaria en la capacidad de las generaciones futuras para satisfacer sus necesidades.

Existen miles de acciones y variaciones en nuestros hábitos diarios que pueden marcar una gran diferencia con respecto al cambio climático. Algunas de las más sencillas de aplicar son:

  • Cambios en la forma de desplazarnos. Realizar modificaciones en la forma de desplazarnos es una de las formas más fáciles y de las que tiene mayores impactos. La simple decisión de caminar o utilizar el transporte público, en lugar del vehículo privado, puede significar una emisión mucho menor de CO2 a la atmósfera. Por ejemplo, una persona en un coche a gasolina durante un kilómetro emite 191 gramos de CO2, mientras que si va en metro suponen 50,4 gramos.
  • La incorporación de las tres erres. Si incluimos estas tres acciones al deshacernos de los residuos que generamos, podemos provocar un gran cambio. Las tres erres son:
  1. Reducir: optar por productos de más de un solo uso o con menor número de envases o embalaje puede ayudar en la reducción de generación de residuos.
  2. Reutilizar: muchas de las cosas que empleamos pueden tener más de un ciclo de vida, por lo que es importante pensar si se les puede dar un nuevo uso a las cosas antes de desecharlas.
  3. Reciclar: separar la basura y depositarla en los contenedores específicos de cada residuo puede facilitar mucho el reciclaje y la reutilización de los mismos.
  • Hacer un uso eficiente de la energía. Optar por luminarias de bajo consumo; evitar que los dispositivos electrónicos estén en "stand-by" si no se emplean; adquirir electrodomésticos de elevada clasificación energética; mantener la temperatura en casa en invierno por debajo de 21 ºC; y, siempre que sea posible, utilizar los electrodomésticos en programas que funcionan a temperaturas bajas son acciones sencillas que disminuyen el consumo energético y, por tanto, las emisiones de CO2 asociadas a generar esa energía.
  • Evitar el uso de plástico y materiales no reciclables. Decisiones sencillas como no utilizar bolsas de plástico pueden tener un impacto importante en el medio ambiente, ya que, debido a sus materiales plásticos de origen y al proceso energético necesario para su fabricación, por cada unidad se emiten alrededor de cuatro gramos de CO2, contribuyendo al efecto invernadero y al cambio climático.

En conclusión, el cambio climático puede llegar a parecer algo lejano y distante, sin embargo es algo que nos concierne y afecta a todas las personas por igual, por lo que la acción conjunta es la única forma en la que se puede actuar para reducir las emisiones de GEI. Es nuestro deber comenzar a cambiar viejos comportamientos para no comprometer el futuro de las próximas generaciones.

- See more at: http://www.consumer.es/web/es/medio_ambiente/urbano/2017/02/28/225040.php?wt_mc=emailing_20170301_unico#sthash.jMn3f0ZE.dpuf
No hay comentarios. Comentar. Más...

AULAS SEN PUPITRES

 


As novas tecnoloxías colonizaron case todos os aspectos da nosa vida cotiá. Alá onde miremos hai un computador, unha aplicación ou un robot destinado a facernos a vida máis sinxela. Con todo, inexplicamente, o ámbito da educación foi un dos últimos en incorporarse a esta revolución. Hai intentos, probas, experiencias e moitas, moitísimas teorías, acerca das vantaxes que a tecnoloxía pode levar ás aulas, pero poucos exemplos prácticos. Esta ausencia resulta aínda máis clamorosa ao tratarse, precisamente, de formar a xeracións que, de forma nativa, xa se relacionan con pantallas e softwares de todo tipo. Talvez sexa a esixencia de investimentos ambiciosos ou a falta de visión dos responsables educativos o que estea a frear unha evolución que, aínda que non ao ritmo que debería, antóllase inevitable.

Mentres o momento da xeneralización chega, algunhas institucións e centros educativos, tanto desde o ámbito público como privado, están a aplicar solucións tecnolóxicas nas súas aulas que sinalan a dirección de cara a onde irán as tendencias no futuro. Un destes centros é o IE Business School de Madrid: a prestixiosa escola de negocios leva varios anos tratando de implementar solucións efectivas para poder facer das clases online un recurso eficaz tanto para profesores como para alumnos. E a resposta que atopou chámase WoW Room, un nome que, aínda que fai referencia a "Window on the World", parece a onomatopeya do asombro que causa a visión do videowall de 45 metros cadrados coas súas 48 pantallas de 55 polgadas que sustenta a plataforma. Nesta especie de aula virtual, o único que está presente na habitación é o profesor (e non sempre, posto que pode ser substituído por unha imaxe holográfica), mentres que os alumnos seguen a clase desde calquera lugar do mundo. Profesor e alumnos comunícanse a través do vídeo, á vez que comparten información ou elaboran documentos en conxunto.

Pero a verdadeira achega de WoW Room non son as súas humillantes pantallas, senón o nivel de interactuación que pode conseguirse entre quen imparte a clase e quen a recibe. O software creado especificamente para a plataforma indica ao profesor, por exemplo, se algún dos alumnos non está a prestar atención: "Un algoritmo pode indicar, pola contracción dos músculos faciais, que emocións estás a sentir en cada momento. Isto pode ser usado durante a clase, pero tamén despois. O profesor pode ver un vídeo e debaixo os gráficos das seis emociones básicas e do nivel de atención dos alumnos". A WoW Room foi inaugurada hai só uns meses e o seu impacto está a ser aínda avaliado polo IE, aínda que as perspectivas son moi prometedoras. Eles confían en que as novas tecnoloxías abrirán outras posibilidades na educación que leven ao que, cre, tería que ser o seu verdadeiro obxectivo: "as universidades non só deberían axudar a desenvolver mellores profesionais, senón mellores persoas e máis felices".
 
FONTE: José L. Álvarez Cedena(Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

ATOPAN O FÓSIL DUNHA ALGA VERMELLA DE HAI 1.600 MILLÓNS DE ANOS

Radiografía (con cores falsos) do fósil da alga vermella / STEFAN BENGTSON

As formas de vida complexas poderían existir no planeta moito antes do que se cría. O achado de fósiles de algas vermellas cunha antigüidade de 1.600 millóns de anos, atrasa en 400 millóns de anos a aparición de organismos multicelulares na árbore da evolución. O descubrimento, realizado por Investigadores do Museo Nacional de Historia de Suecia, publicouse onte na revista PLOS Biology.

Os dous tipos de fósiles achados en rocas sedimentarias preto da localidade de Chitrakoot (India), supoñen as formas de vida complexa máis antigas atopadas ata o momento. O primeiro ten forma de fío, mentres que o segundo está composto por tecidos carnosos. Os especialistas suecos puideron distinguir, no interior deste último, estruturas internas e fontes celulares características deste tipo de algas. Estas fontes celulares son en realidade fas de filamentos que forman o corpo de tecidos carnosos.

A identificación de restos tan antigos, nos que non existen trazas de ADN, é complicada e de cando en cando definitiva. Para unha identificación máis precisa, analizaron o interior do fósil utilizando microscopia tomográfica de raios X de fonte sincrotrón, unha nova técnica que permite escanear os fósiles en tres dimensións.

Grazas a esta tecnoloxía puidéronse observar tamén cloroplastos, un tipo de estruturas celulares que nos organismos complexos ocúpanse da fotosíntesis, o que confirma que se trata vida multicelular. Así mesmo, detectáronse outros conxuntos distintivos no centro das paredes celulares que, de acordo cos investigadores, coinciden coas que presentan as algas vermellas. O proceso de datación, con todo, é moito máis exacto.

Hai só unhas semanas, un equipo do University College de Londres (UCL) fixo público o achado en Canadá do fósil do organismo vivo máis antigo que se coñece, cunha antigüidade de 3.800 millóns de anos. Os seus descubridores sosteñen, ademais, que formas de vida como a que acharon en Quebec poderían ocupar rocas sedimentarias desde moito antes mesmo, uns 4.280 millóns de anos. Isto atrasaría centos de millóns de anos a aparición dos primeiros organismos unicelulares, formados a partir de células carentes dun núcleo (procariotas).

Doutra banda, a aparición de organismos complexos eucariotas, como as algas vermellas, documentouse fai 1.200 millóns de anos, 400 millóns máis tarde do que suxiren os fósiles achados na India. Os organismos multicelulares complexos, non serían comúns no planeta ata fai aproximadamente 550 millóns de anos, na chamada explosión cámbrica.

Os restos achados na India estaban incrustados en grupos de cianobacterias fosilizados en roca sedimentaria. Segundo se explica no estudo "estas estruturas con forma de almofada forman as construcións coñecidas como estromatolitos". Precisamente a iste mesmo tipo de organismos pertencen os que, ata este ano, estaban considerados os organismos máis antigos coñecidos, achados en Warrawoona (Australia) e datados fai 3.500 millóns de anos.

De confirmarse os dous achados, publicados polos investigadores suecos e ingleses, os coñecementos que temos sobre as primeiras ramas da árbore da vida poderían necesitar unha revisión. "Estes descubrimentos supoñen atrasar o reloxo en acontecementos evolutivos capitais", conclúe a investigación.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

USO DOS DRONS

 

Un informe do Parlamento Europeo describe o mercado dos drons como unha "tremenda oportunidade" para a industria aeronáutica europea. E, aínda que advirten da dificultade de previr con exactitude o seu potencial, estiman que na próxima década podería representar o 10% do total da aviación (uns 15.000 millóns de euros anuais). A Comisión Europea calcula que no ano 2050 a industria dos drons poderá crear ao redor de 150.000 postos de traballo na eurozona, repartidos entre fabricantes, operadores e outros actores implicados. Trátase, pois, dun asunto que excede por moito o que algúns aínda ven como un pasatempo dominguero e, por tanto, hai que prestarlle atención desde moi distintas perspectivas, entre elas a lexislativa.

Como sucede con todas as novas tecnoloxías, ata que chega a súa implantación xeneralizada, á súa ao redor espértanse temores e sospeitas. No caso dos drons, a posibilidade de que sobrevoen lugares sensibles como zonas habitadas, aeroportos, centrais nucleares ou embaixadas, convértenos nun perigo potencial, sen contar ademais co dereito á privacidade das persoas (non hai que esquecer que moitos disto aparellos van equipados con cámaras de foto e vídeo). Ata agora a lexislación europea en materia de drons limitábase a un conxunto de leis fragmentadas, distintas para cada país membro, herdadas das normas de aviación civil e, por tanto, obsoletas e pouco adecuadas para este novo fenómeno. Violeta Bulc, comisaria europea de Transportes, é a máxima responsable dentro deste campo na Unión Europea, e asegura que os pasos que están a dar asentarán as bases do futuro: "Queremos crear no espectro da aviación unha zona especial que se chamará Ou-Space, que significa espazo aéreo urbano, que poderá ser usado por obxectos voadores. Sabemos que os drons non van ser os únicos vehículos en utilizalo. Cada vez estase investindo e investigando máis en coches voadores e outras solucións de mobilidade aéreas. Cremos que é o momento adecuado para crear normas que poidan incluír a todos estes vehículos".

Para aqueles que queiran comezar a voar drons, hai uns cuantos factores que a comisaria europea aconsella ter en conta antes de lanzarse co mando ás rúas: "O primeiro que se debe facer é comprobar se existen regras locais e asegurarche de que coñeces as condicións en que se poden utilizar os drons. O segundo é comprobar se levan a etiquetaxe da Comisión Europea e que cumpren todos os requisitos de seguridade e sanitarios. E, por último, un mesmo debe saber se é responsable, se como usuario de drons podes facerche cargo das consecuencias que poidan orixinarse".

FONTE: José L. Álvarez Cedena&Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

CALOR BAIXO A SUPERFICIE XEADA DE ENCELADO

Encélado é a sexta lúa máis grande de Saturno. NASA/JPL/Space Science Institute

 

O mecanismo que permitía manter líquido o gran océano que se atopa baixo a superficie xeada de Encélado era un misterio. Ata agora. Un novo estudo, publicado na revista Nature Astronomy, baseado en observacións con Microondas e nos datos recolleitos durante un voo de recoñecemento realizado en 2011, demostra que a lúa é máis cálida do que se esperaba só uns metros por baixo da súa superficie xeada e que o mar podería atoparse máis preto do que se pensaba previamente.

A sonda Cassini, que leva desde 2004 estudando a Saturno e ás súas lúas, descubriu que Encélado, a sexta lúa máis grande dese planeta, alberga un gran océano de auga líquida baixo a súa codia xeada. Este achado reforzaba a idea de que, nuns anos, poderíase chegar a atopar vida fose do Sistema Solar.

O novo descubrimento coincide cos resultados dun estudo de 2016 realizado por un equipo independente da misión Cassini que estimou o grosor da codia xeada: uns 18 ou 22 quilómetros en todo o satélite a excepción do polo sur, que tería menos de cinco quilómetros de grosor. "A importancia do descubrimento radica en que, no futuro, poderiamos detectar o océano subterráneo cun radar de penetración", conta a autora principal deste novo estudo.

Ao longo da pasada década, a misión Cassini revelou actividade intensa na rexión sur do satélite, con fracturas que expulsaban columnas de vapor de auga e partículas de xeo. A composición salgada destas columnas foi o que suxeriu a existencia dun mar subterráneo de auga líquida, similar ao que se cre que existe baixo a superficie de Europa, a lúa de Xúpiter.

O estudo indica que aínda que o océano non estea tan profundo como se pensaba, dúbida de que iso aumente a probabilidade de atopar vida aínda que considera que "si incrementa a posibilidade de que a haxa porque ao estar máis preto da superficie, pode interactuar máis con ela".. Ademais, se a houbese, posiblemente sería igual que a vida que coñecemos (baseada en auga, enerxía, minerais...) pero nunha forma máis primitiva".

Os investigadores cren que a fonte de calor está relacionada cun ciclo de mareas gravitatorias da lúa. A codia xeada, que é máis fina na zona sur, estaría suxeita a unha maior deformación por mareas que libera maior cantidade de calor e contribúe a manter a auga subterránea en estado líquido.

O exceso de calor é especialmente pronunciado nunhas fracturas que asemellan ás raias dun tigre, como se aprecia na imaxe, aínda que non parecen estar activas neste momento. As fracturas suxiren que a lúa experimentou varios episodios de actividade, en diferentes lugares da súa superficie.

As observacións de Cassini cobren unha estreita rexión do polo sur, uns 500 quilómetros de longo por 25 quilómetros de ancho e está situada a entre 30 e 50 quilómetros ao norte das chamadas raias de tigre. Por limitacións operacionales, non se puido realizar un voo de recoñecemento sobre as franxas en si. Con todo, isto permitiu aos científicos observar que o terreo anómalo térmicamente esténdese máis aló desas fracturas.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

CHEGA A PRIMAVERA

20170305112249-u12443-flor-amarilla.jpg.jpg

Flor da xesta / Imaxe: celtiberia.net


Mañá, 20 de marzo, ás 10:29 UTC (11:29 hora peninsular) comeza a primavera.

Durará 92 días e 18 horas, ata o día 21 de xuño, que comezará o verán.

O inicio da primavera está ligada ao equinoccio de primavera, é dicir, cando empeza esta estación é porque a Terra atópase no centro da órbita do Sol e este cruza o ecuador celeste cara ao norte. En resumo, a Terra toma posición tal que, ten a mesma distancia con respecto ao Sol en ambos os hemisferios. Aínda que a Terra estea inclinada os raios do sol teñen a mesma distancia con respecto á Terra, sexa no hemisferio norte ou no sur. É por iso que a duración do día é a mesma que a da noite.


No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN

test-einstein1

Albert Einstein é considerado o personaxe máis importante do século XX, segundo a revista Time. Son moitas as curiosidades que hai ao redor deste xenio da ciencia. Queres por a proba os teus coñecementos?

Pois, comezamos!

Einstein era afeccionado á caza e á música.

- Verdadeiro.

- Falso.

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN II

test-einstein2

 

A contestación á pregunta do día anterior é FALSO.

As súas dúas maiores afeccións eran a navegación a vela e a música. Tocaba o violín e parece ser que a conexión entre violín e ciencia débella a Pitágoras que estudou a acústica e creou cordas tensas con pontes deslizables, as bases do actual violín. Os seus inicios coa música arrincaron con tan só 6 anos, idade en que empezou a tocar este instrumento; posteriormente continuaría co piano. Tocaba e compoñía. O seu compositor favorito era Mozart.

E agora, a pregunta de hoxe:

Lembras o nome da cidade que viu nacer a Einstein?

- Ulm

- Stuttgart

- Heidelberg

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante


No hay comentarios. Comentar. Más...

COMO SOBREVIVEN OS TARDIGRADOS SEN AGUA

Vista dun oso de auga ao microcospio / NASA 

O diminuto tardígardo (tamén coñecido como oso de auga) é unha criatura tan excepcional que parece extraterrestre. A súa asombrosa resistencia aos ambientes máis extremos converteuno nun animal de gran interese para os científicos, que tentan entender a súa asombrosa bioloxía. Agora, acaban de pescudar como consegue sobrevivir sen auga. Un achado que, ademais de permitir coñecer mellor a estes animais microscópicos, abre a porta a futuras aplicacións na agricultura e no medicamento, pois podería axudar a protexer os cultivos das secas e a conservar medicamentos que ata agora deben ser mantidos en lugares frescos.

Segundo revela un estudo publicado na semana pasada en Molecular Cell, o truco dos tardígrados para resistir sen auga é que os seus xenes codifican unhas proteínas únicas que os seus descubridores denominaron TDPs (proteínas intrinsecamente desestructuradas específicas dos tardígrados).

Para o investigador que lidera este traballo, a principal conclusión do seu estudo é que os tardígrados desenvolveron xenes únicos que lles permite sobrevivir desecándose. Para iso, estrullan e plegan o seu corpo.

Durante moito tempo, os científicos pensaron que os tardígrados podían resistir á desecación grazas á trehalosa, un azucre que está presente en certos organismos, como o fermento e algúns crustáceos e nematodos (un tipo de vermes). Con todo, a análise bioquímico destes animais mostrou que a trehelosa non estaba presente ou o estaba en niveis moi baixos. A súa ausencia foi confirmada pola secuenciación do seu xenoma, que non contiña o xene para a encima necesaria para fabricar este azucre.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

CERN

 

Teclear en Google CERN e "end of the world" arroxa máis de 400.000 resultados. Unha cifra considerable que se multiplica se lle sumamos variantes desta mesma procura como "destruír o planeta", "apocalipse", "fin dos tempos", e similares. Así de famosa (e así de descoñecida) é a Organización Europea para a Investigación Nuclear, nome oficial do maior laboratorio de investigación en física de partículas do mundo. A explicación destas alarmas foi a posta en marcha do LHC (Gran Colisionador de Hadrones), un acelerador de partículas deseñado para facer chocar feixes de protóns a gran velocidade. Os primeiros experimentos estaban previstos para outubro de 2008, aínda que unha avaría obrigou a atrasalos, algo que levou ao Daily Mail a titular (coa habitual mesura dos tabloides británicos): "O fin do mundo foi posposto". Os temores proviñan non só dos amigos das pseudociencias, proclives a prognosticar todo tipo de cataclismos a cambio dun pouco de publicidade gratuíta, senón que houbo incluso un químico alemán, profesor universitario, que demandou ao CERN ante o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos. Os riscos que a prensa publicou neses días non soaban nada ben: ían desde o nacemento dun buraco negro que enguliría o planeta á creación de materia estraña supermasiva que nos reduciría a unha chea de neutróns inertes, pasando polo baleiro cuántico ou a formación de monopolos magnéticos.

 Afortunadamente para todos, nada diso ocorreu. Os hadróns seguen chocando no túnel de 27 quilómetros situado preto de Xenebra na fronteira franco suíza, e con estes experimentos os científicos do CERN puideron demostrar a existencia do escurridizo boson de Higgs, algo tan improbable ata hai pouco que mesmo Stephen Hawking chegou a apostarse 100 dólares cun colega a que nunca sería descuberto. O británico perdeu a súa aposta, pero grazas ao CERN os humanos estamos máis preto de coñecer a orixe do universo. Aínda que os experimentos que máis llamán a atención do centro son os que implican ao LHC pola súa importancia para os avances na física de partículas, hai moitos outros descubrimentos nados no CERN que teñen unha expresión máis directa na nosa vida cotiá. Sen ir máis lonxe, calquera que estea a ler este texto faio grazas a que Tim Berners Le creou a World Wide Web mentres traballa alí a comezos dos anos 90.

O CERN é un exemplo único de colaboración internacional. Fundado en 1954, 12.000 científicos de 180 países teñen acceso aos experimentos que se realizan nas súas instalacións. A española Mar Capeans, líder do grupo de tecnoloxía de Detectores do CERN, destaca ademais outra característica importante do centro: "no CERN facemos desenvolvementos para ciencia básica que evidentemente teñen un impacto na sociedade, pero nunca con fins militares. Ese é un das grandes achegas de Europa". Un obxectivo deste, o de investigar para a vida e o coñecemento e non para uso militar, decisivo se pretendemos seguir avanzando. Ao CERN debémoslle sen sabelo moitas das comodidades que hoxe gozamos e tamén algunhas das cancións máis surrealistas que xamais se escribiron na historia do pop. As súas creadoras son The Horribles Cernettes, un grupo de traballadoras do centro de investigación, que se definen como a única banda de rock de alta enerxía. "Nunca pasas as noites comigo. Tampouco saes con outras mozas. Só amas á túa colisionador" cantan... unha confesión de desamor que ilustra, con todo, a paixón que guía a quen investiga no CERN.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN III

test-einstein3

 

A contestación á pregunta do día anterior é ULM.

Einstein naceu en Ulm, cidade alemá do estado de Baden-Wurtemberg, situada entre Stuttgart, Augsburg e Múnic Ulm é coñecida pola Catedral de Ulm que conta coa torre de igrexa máis alta do mundo e por ser a cidade natal de Albert Einstein. A súa data de nacemento é o 14 de marzo de 1879.

E agora, a pregunta de hoxe:

Houbo un dispositivo que marcou un antes e un despois na vida de Einstein. Cal foi?

- O telescopio.

- O cinematógrafo.

- O compás.

-  O péndulo.

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

CAMBIO DE HORA

20170323230848-cambio-de-hora.jpg

Cambio de hora / Imaxe:GuadalMálaga

Na madrugada de hoxe sábado ao domingo, día 26 de marzo, producirase o cambio de hora, pasando ao horario de verán. Como consecuencia teremos que adiantar o reloxo 1 hora, de xeito que as 2 da madrugada serán as 3.

Este cambio horario é parte dunha directiva europea que afecta a todos os Estados membros da Unión e que pretende aproveitar mellor as horas de luz solar e consumir menos electricidade.

O peor, unha hora menos de sono!


No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN IV

test-einstein4

A contestación á pregunta do día anterior é O COMPÁS.

Grazas ao compás, Einstein descubriu a maxia da física. Foi un dos primeiros momentos de asombro na súa vida: descubriu un compás magnético do seu pai cando tiña catro ou cinco anos. O feito de observar como a agulla sinalaba sempre na mesma dirección deixoulle completamente fascinado.

E agora, a pregunta de hoxe:

Cal destas frases non é de Einstein?

- "A mente é como un paracaídas... Só funciona se a temos aberta?

-  "O maior misterio do mundo é que resulta comprensible"

- "As persoas tranquilas e silenciosas son as que teñen as mentes máis fortes e ruidosas"

- "Dúas cousas son infinitas: a estupidez humana e o universo; e non estou seguro do segundo"  

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

A VOLTAS CON PLUTÓN

20170326130635-pluton.jpg

Plutón / Imaxe: Portal Dingox

O astrónomo Kirby Runyon propuxo na semana pasada unha nova definición de planeta nun artigo presentado durante unhas conferencias organizadas polo Planetary Institute, en Texas. A xuízo do seu equipo, formado por científicos de cinco institucións diferentes, Plutón é un planeta, e tamén o satélite Europa de Xúpiter, a nosa Lúa e así ata completar unha lista de máis de 100 corpos celestes dentro do noso propio Sistema Solar.

Segundo a nova definición proposta, un planeta é un «corpo de masa subestelar que nunca produciu fusión nuclear» e que ten suficiente peso gravitatorio para manter unha forma aproximadamente redonda, mesmo se mostra abultamientos no ecuador debidos á súa propia gravidade ou á influencia dunha estrela ou dun planeta próximo maior.

A definición de planeta aprobada en 2006 pola Unión Astronómica Internacional (UAI) privou a Plutón da súa condición planetaria anterior e reduciu, por tanto, o número de planetas recoñecidos do Sistema Solar de 9 a 8.

FONTE: Xornal abc/ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN V

test-einstein5

A contestación á pregunta do día anterior é "As persoas tranquilas e silenciosas son as que teñen as mentes máis fortes e ruidosas".

A única frase ou cita que non é de Einstein é a terceira: "As persoas tranquilas e silenciosas son as que teñen as mentes máis fortes e ruidosas". Esta frase é do físico e teórico inglés Stephen Hawking. Outras famosas frases do xenio alemán son: "O importante é non deixar de facerse preguntas" ou "Primeiro tes que aprender as regras do xogo, e despois xogar mellor que ninguén".

E agora, a pregunta de hoxe:

Einstein conseguiu o Premio Nobel de Física en 1921 pola Teoría da Relatividade

- Verdadeiro.

- Falso.

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN VI

test-einstein6

 

A contestación á pregunta do día anterior é FALSO.

Falso. Desde 1910 e ata 1922, Einstein foi nomeado 62 veces para recibir o premio Nobel; a maioría das veces pola súa Teoría da Relatividade. Con todo nunca conseguiu o premio por ela pois a quen se encomendou a tarefa de avaliar a mesma non a entendeu e finalmente o Nobel foille concedido a Einstein polas súas explicacións sobre o efecto fotoeléctrico e as súas numerosas contribucións á física teórica. Foi no ano 1921.

E agora, a pregunta de hoxe:

A que partido afiliouse Einstein durante a Primeira Guerra Mundial?

-
Partido Popular Alemán

- Partido Socialdemócrata Alemán

- Partido Nacional do Pobo Alemán

- Partido Democrático Alemán

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...

WIFFI 10.000 VECES MÁIS ECONÓMICA

 

No paper titulado "Dotando de Wifi aos próximos mil millóns de dispositivos", Vamsi Talla, Bryce Kellogg, Benjamin Ransford, Saman Naderiparizi, Shyamnath Gollakota e Joshua R. Smith, estudantes da universidade de Washington, citaban a Nicola Tesla. Un xesto que fai xustiza á memoria deste visionario maldito, esquecido primeiro e agora reivindicado por moitos como un dos grandes xenios da ciencia e a tecnoloxía. O físico croata iniciou en 1901 o que ía ser o seu proxecto máis ambicioso, a torre de Wardenclyffe, mediante a cal pretendía transmitir a todo o planeta a través repetidores enerxía e comunicacións de forma inalámbrica e gratuíta. A famosa torre Tesla chegou a ser construída en Long Island e mesmo funcionou nun par de probas, pero despois o banqueiro J. P. Morgan, que era quen o financiaba, abandonou o proxecto e a construción terminou por ser destruída en 1917. Durante moito tempo especulouse acerca das posibilidades reais que tería a xigantesca antena se permitisen a Tesla desenvolver todas as súas capacidades (mesmo dous científicos rusos anunciaron hai anos a súa intención de volver levantala), e hoxe sabemos que as súas intuicións talvez non estivesen moi desencamiñadas. De feito, o que os investigadores da universidade de Washington afirman é que é poden replicar, a pequena escala, o que Tesla pretendía para solucionar os problemas derivados do alto consumo de enerxía que requiren as comunicacións inalámbricas.

Calcúlase que cara ao 2020 haberá ao redor de 20.000 millóns de obxectos conectados á rede. A Internet das cousas xa é unha realidade, pero atopámonos aínda nos seus primeiros balbuceos. Para a maioría é habitual ter un odenador, un teléfono ou unha televisión conectados a Internet, pero en moi poucos anos tamén o estarán a nosa neveira, o coche, os servizos de calefacción da casa e mesmo a roupa que levemos posta. Esta proliferación de conexión levará asociada, sen dúbida, un enorme gasto eléctrico e ese é o problema que os investigadores da universidade de Washington queren resolver. O seu sistema, que denominaron "wifi pasivo", en lugar de obrigar ao router a que estea constantemente emitindo un sinal como sucede actualmente, aproveita a capacidade que teñen as ondas de radio de reflectirse ou rebotar para aforrar enerxía.

O sistema sairá ao mercado en breve a través de Jeeva Wireless, a compañía que creou este grupo de estudantes, e desde a súa páxina web aseguran que son capaces de ofrecer wifi 10.000 veces máis barata que os sistemas actuais. Se están no certo e a súa proposta xeneralízase, ademais de aforrar electricidade, as baterías dos nosos dispositivos poderían alongar significativamente a súa vida. Ese será o momento no que, como escribiu April Glaser en Wired, todos teremos que enviar a estes raparigos unha nota de agradecemento.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/ Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

XXV RALLY MATEMÁTICO SEN FRONTEIRAS

 

Alunado finalista /imaxe: Sandra Alosno/Xornal la Voz de Galicia

Non puido ser!. Este ano os oito alumnos-as de 1º ESO A (Silvia, Adrián, Laura, Iago, Mateo, Paula, Alejandra e Irene), que representaron ao noso IES no XXV Rally Matemático sen Fronteiras, acompañados pola súa profesora Carmen,  que se celebrou onte na Facultade de Quínica se Santiago de Compostela,acadaron o 2º lugar, na categoría 1º ESO.

Dende aquí os meus parabéns. O próximo ano teremos outra oportunidade!


No hay comentarios. Comentar. Más...

ALBERT EINSTEIN VII

test-enstein7

 

A contestación á pregunta do día anterior é PARTIDO DEMOCRATICO ALEMÁN.

Einstein destacou por ser un pacifista convencido. Sentía desprezo pola violencia, a bravuconería, as agresións ou as inxustizas. Durante a I Guerra Mundial viuse obrigado a comprometerse politicamente, o que o converteu nun membro moi coñecido do Partido Democrático Alemán, DDP. Outros membros do DDP foron: Theodor Heuss, Thomas Mann, Ludwig Quidde ou Max Weber.

E agora, a pregunta de hoxe:

Elsa Einstein foi a segunda esposa do xenio. Pero, que chamou a atención sobre ela?
 
-
Que era moito máis nova ca el.

- Que era bastante máis vella ca el.

- Que era a súa curmá.

- Que era a súa sobriña.

Mañá a solución e... unha nova proposta!

FONTE: Sarah Romero/Revista Muy Interesante

No hay comentarios. Comentar. Más...