Facebook Twitter Google +1     Admin

Se muestran los artículos pertenecientes a Marzo de 2018.

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA V

20180225214248-sin-titulo.png

División Celular / Imaxe: cienciasnaturalescnp.blogspot.com.es

 

A resposta á pregunta do día anterior é CONDENSACIÓN. A condensación é o proceso físico que consiste no paso dunha substancia en forma gasosa á forma líquida. É o proceso inverso á vaporización. Aínda que o paso de gas a líquido depende, entre outros factores, da presión e da temperatura, xeralmente coñécese como condensación ao tránsito que se produce a presións próximas á ambiental. Cando se emprega unha sobrepresión elevada para forzar esta transición, o proceso pasa a denominarse licuación.

E imos coa pregunta de hoxe...

5. Como se chama o proceso polo que unha célula se divide para formar dúas células fillas? Fíxate na imaxe superior

- Meiose

- Segregación

- Mitose

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

O CEO DO MES: MARZO 2018

 

2 de marzo: Lúa Chea

9 de marzo: Cuarto Minguante

17 de marzo: Lúa Nova

20 de marzo: Comezo da Primavera

24 de marzo: Cuarto Crecente

31 de marzo: Lúa Chea

Chuvia de meteoros: Nada que reseñar.

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA VI

Célula motivo da pregunta / Imaxe: es.educaplay.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é MITOSE. A mitose ou división do núcleo é o proceso polo cal os cromosomas duplicados se distribúen equitativamente entre as células fillas. É un proceso continuo que, para facilitar o seu estudo, se divide en cinco fases: profase, prometafase, metafase, anafase e telofase.

E imos coa pregunta de hoxe...

6. Que tipo de célula é esta?

- Muscular

- Vexetal

- Nerviosa

- Sanguínea

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A AUGA DA LÚA ATÓPASE EN TODAS PARTES E A TODAS HORAS

Si la Luna tiene suficiente agua, futuros colonizadores podrían utilizarla para subsistir

Se a Lúa ten suficiente auga, futuros colonizadores poderían utilizala para subsistir / NASA’ s Goddard Space Flight Center

 

Unha nova análise de datos de dúas misións lunares atopou evidencias de que a auga da Lúa está amplamente distribuída na superficie e non confinada a unha rexión ou tipo de terreo en particular, como se cría ata agora. Ademais, a auga parece estar presente día e noite, aínda que iso non significa que sexa necesariamente de fácil acceso.

Os achados poderían axudar aos investigadores para comprender o orixe da auga no noso satélite natural, algo que aínda resulta un misterio, e a outra cuestión importante: se futuras colonos humanos poderían utilizar como recurso con facilidade. Se resulta que a Lúa ten suficiente auga, e se é razoablemente conveniente acceder á mesma, os futuros exploradores poderían usala como auga potable ou convertela en hidróxeno e osíxeno para o combustible dos foguetes ou para respirar.

O resultados do novo estudo, publicado, na revista "Nature Geoscience" , contradin algúns estudos anteriores, que suxerían que hai máis auga nas latitudes polares da Lúa e que a forza do sinal de auga aumenta e diminúe segundo o día lunar (que dura 29,5 días terrestres). Tomando isto en conxunto, algúns investigadores propuxeron que as moléculas de auga poden «saltar» a través da superficie lunar ata que entran en trampas frías nos alcances escuros dos cráteres preto dos polos norte e sur. En ciencia planetaria, unha trampa fría é unha rexión tan fría, que o vapor de auga e outros volátiles que entran en contacto coa superficie permanecen estables durante un período de tempo prolongado, mesmo ata varios miles de millóns de anos.

Os debates continúan debido ás sutilezas de como se logrou a detección ata o momento. A evidencia principal provén de instrumentos de detección remota que mediron a forza da luz solar reflectida na superficie lunar. Cando hai auga presente, instrumentos como estes recollen unha pegada dactilar espectral a lonxitudes de onda próximas aos 3 micrómetros, que se atopa máis aló da luz visible e no ámbito da radiación infravermella.

Pero a superficie da Lúa tamén pode quentarse o suficiente como para «brillar» ou emitir a súa propia luz na rexión infravermella do espectro. O desafío é desenredar esta mestura de luz reflectida e emitida. Para iso, os investigadores deben ter información de temperatura moi precisa.

O equipo investigador presentou unha nova forma de incorporar información de temperatura, creando un modelo detallado a partir das medicións realizadas polo instrumento Diviner no Orbitador de Recoñecemento Lunar da NASA (LRO). O equipo aplicou este modelo de temperatura aos datos recompilados anteriormente por Moon Mineralogy Mapper, un espectrómetro visible e infravermello que o JPL da NASA en Pasadena, California, proporcionou para o orbitador Chandrayaan-1 da India.

O novo achado de auga xeneralizada e relativamente inmóbil suxire que pode estar presente principalmente como OH, un «parente» máis reactivo do H2O, que está composto dun átomo de osíxeno e un átomo de hidróxeno. OH, tamén chamado hidroxilo, non se mantén por si só por moito tempo, preferindo atacar moléculas ou adherirse químicamente a elas. Por tanto, o Hydroxyl debe extraerse dos minerais para poder ser utilizado.

A investigación tamén suxire que calquera  H2O presente na Lúa non está debilmente unido á superficie.

Clasificar o que sucede na Lúa tamén podería axudar aos investigadores para comprender as fontes de auga e o seu almacenamento a longo prazo noutros corpos rochosos en todo o sistema solar. Os investigadores aínda están a discutir que lles din os achados sobre a fonte da auga da Lúa. Os resultados apuntan a que OH e / ou H2O son creados polo vento solar que golpea a superficie lunar, aínda que o equipo non descarta que OH e / ou H2O puidesen provir da Lúa mesma, liberada lentamente desde minerais do interior profundo onde estivo bloqueada desde que se formou a Lúa.

FONTE:Xornal abc/ciencia


No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA VII

20180226131815-ecosistema.jpg

Ecosistema / Imaxe:bioteoria.wordpress.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é NERVIOSA. As neuronas son un tipo de células do sistema nervioso cuxa principal función é a excitabilidad eléctrica da súa membrana plasmática. Están especializadas na recepción de estímulos e condución do impulso nervioso entre elas ou con outros tipos celulares como, por exemplo, as fibras musculares da placa motora. Altamente diferenciadas, a maioría das neuronas non se dividen unha vez alcanzada a súa madurez; con todo, unha minoría si. Presentan unhas características morfolóxicas típicas que sustentan as súas funcións: un corpo celular, chamado soma; unha ou varias prolongacións curtas que xeralmente transmiten impulsos cara ao soma celular, denominadas dendritas; e unha prolongación longa, denominada axón, que conduce os impulsos desde o soma cara a outra neurona.

E imos coa pregunta de hoxe...

7. Nun ecosistema, que abarcan os factores bióticos?

- Enerxía solar, enerxía hidraulica, enerxía eolica

- Clima, temperatura, auga, chan.

- Plantas, homes, animais e microorganismos

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A "ARCA DE NOÉ" VEXETAL

La cámara de semillas, en una remota isla de Svalbard

A cámara de sementes, nunha remota illa de Svalbard / Wbur

Coñecida popularmente como a Bóveda da Fin do Mundo, esta construción pode ser, polo seu contido, o seu segredo e a súa localización ultrasegura, unha das máis estrañas do planeta. A súa soa existencia podería dar argumentos para uns cuantos relatos de ciencia ficción. Está enterrada a 120 metros de profundidade no interior dun montaña xeada nunha remota illa do arquipélago noruegués de Svalbard e contén unha cámara acoirazada repleta de sementes que poderían alimentar aos sobreviventes dunha hipotética catástrofe planetaria como un forte cambio climático, unha praga devastadora ou unha apocalipse nuclear.

O silo, inaugurado en 2008 polo goberno de Noruega, cumpriu nesta semana dez anos con máis dun millón de mostras de diferentes cultivos procedentes de todo o mundo. A Cámara Global de Sementes de Svalbard (Svalbard Global Seed Vault) é unha especie de "arca de Noé" vexetal. No seu décimo aniversario, recibiu máis de 70.000 variedades de cultivos, algúns duplicados de alimentos básicos como arroz, trigo e millo, e outros máis exóticos pero tamén importantes, como o caupí, un tipo de chícharo que supón unha importante fonte de proteínas en África e o sur de Asia, xunto con mostras de sorgo, mijo perla e guandú. Varios cultivos menos coñecidos tamén viaxaron á bóveda. Estes inclúen o maní Bambara, que se está desenvolvendo como un cultivo tolerante á seca nalgunhas partes de África, e a inusualmente chamada pataca de cebola de Estonia, que se depositará xunto con variedades de frixoles únicos no país do leste de Europa.

O primeiro ano no que a bóveda abriu as súas portas como unha instalación de respaldo para os bancos de sementes do mundo recibiu depósitos con máis de 300.000 tipos diferentes de sementes. As entregas continuaron varias veces ao ano desde entón, desde países ao longo e ancho do mundo, incluíndo Australia, Burundi, Colombia, Alemaña, India, Xapón, Corea do Norte, Rusia, EE. UU. e moitos outros.

"A agricultura enfróntase a múltiples desafíos polo clima extremo e as demandas dunha poboación mundial que se espera chegue a 10.000 millóns de persoas en 2050. Isto significa que é máis importante que nunca asegurar que as sementes, a base da nosa subministración de alimentos e o futuro da nosa agricultura, consérvense de forma segura», indica o ministro noruegués de Agricultura.

Hoxe, o número total de variedades de cultivos únicos na Bóveda de Sementes sitúase en 967.216. E aínda poden chegar máis, porque a cámara é suficientemente grande como para almacenar 4,5 millóns de mostras e 2.000 millóns de grans. Este tesouro natural consérvase a 18º C baixo cero en paquetes precintados que á súa vez se colocan en caixas de aluminio. A baixa temperatura e o limitado acceso ao osíxeno aseguran que os grans manteñan unha actividade metabólica baixa e atrasa o seu envellecemento. Ademais, a cámara está preparada para soportar terremotos, explosións nucleares, erupciones volcánicas, potenciais incrementos do nivel do mar, etc... E protexida con portas herméticas e detectores de movemento de posibles intrusos. Segundo a organización, a conservación das sementes está garantida durante séculos. En caso de necesidade, a propiedade do material pertence ao banco de xenes ou país que o depositara. Ninguén máis pode sacar as sementes. Oxalá non chegue ese día!

FONTE: Xornal abc/ciencia

 

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA VIII

  

 Os glóbulos brancos dun ser humano, microfotografía panorama como se ve no microscopio / Imaxe: es.123rf.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é PLANTAS, HOMES, ANIMAIS E MICROORGANISMOS. Nun ecosistema os factores bióticos son todos os organismos que teñen vida, os cales poden pertencer a tres clases: Produtores (autótrofos): fundamentalmente as plantas e as algas, que converten a enerxía da luz (por medio da fotosíntese) en materia orgánica, que será o alimento para outros organismos; Consumidores (heterótrofos): son os animais, que se alimentan dos produtores (os herbívoros) ou doutros consumidores (os carnívoros) e Descompoñedores: consomen os detritos deixados por outros seres vivos, e son os fungos e microorganismos como as bacterias. Son fundamentais para degradar os restos orgánicos e pechar os ciclos bioxeoquímicos, que permiten reutilizar a materia.

E imos coa pregunta de hoxe...

8. Que función teñen o góbulos brancos?

- O transporte de osixeno e gas carbonico 

- Proceso de coagulación do sangue

- A defensa do organismo

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

GALAXIA ACTIVA TXS 0506 + 056 A ORIXE DA EMISIÓN DE NEUTRINOS DETECTADA NA ANTÁRTIDA

Región del cielo en la que se encuentra la fuente emisora del neutrino

Rexión do ceo na que se atopa a fonte emisora do neutrino / IA

Os neutrinos son as partículas subatómicas máis abundantes no Universo. Están en todas partes, atravésannos por trillones cada segundo case á velocidade da luz, pero son extremadamente escurridizas. Aínda que estean a bombardear constantemente a Terra, movéndose tan veloces como a luz, non podemos velas nin sentilas. Son "pantasmas", porque case nunca interaccionan coa materia e, con todo, son fundamentais para comprender as leis da natureza.

A maioría dos que chegan ao noso planeta proceden do Sol ou da atmosfera, e só uns poucos, os de maior enerxía, orixínanse máis lonxe, mesmo nos cúmulos das galaxias. O experimento IceCube, un inmenso observatorio enterrado baixo o xeo da Antártida, foi o primeiro capaz de detectalos. O 22 de setembro de 2017, os investigadores deste particular observatorio anunciaron unha nova detección dun neutrino extremadamente enerxético que procedía dun lugar externo á Vía Láctea. Rapidamente, os investigadores tentaron identificar a fonte responsable desta emisión, que pola súa gran enerxía tiña que ser unha galaxia activa capaz de emitir raios gamma.

O satélite FERMI e o telescopio MAGIC, instalado no Observatorio do Roque dos Muchachos (Garafía, A Palma), foron os primeiros en activarse para buscar fontes deste tipo de radiación dentro da rexión do ceo esperada. Descubriron que a galaxia activa TXS 0506 + 056 era a responsable desta emisión e, por primeira vez, foi posible asociar a emisión de neutrinos extragalácticos a unha fonte coñecida. Con todo, descoñecíase a distancia á que se atopaba, polo que aínda non se podía deducir a luminosidade da fonte, nin os procesos físicos responsables da emisión de neutrinos.
O seu sinal era demasiado tenue. Un equipo de investigadores decidiron observar esta fonte co maior telescopio óptico-infravermello do mundo, o Gran Telescopio Canarias, na Palma. Os resultados publicáronse recentemente na revista "The Astrophysical Journal". Grazas á enorme área colectora de luz do GTC, e despois de dedicar varias horas de observación, puideron detectar os trazos típicos da emisión do gas da galaxia activa, e con iso determinar a súa distancia de 6.000 millóns de anos luz da Terra.

FONTE: Xornal abc/ciencia
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA IX

Teoría químico-sintética / Imaxe: alebeltranvillegas18.blogspot.com.es

A resposta á pregunta do día anterior é A DEFENSA DO ORGANISMO. Os glóbulos brancos ou leucocitos son un conxunto heteroxéneo de células sanguíneas que actúan como efectores celulares da resposta inmune. Interveñen na defensa do organismo contra substancias estrañas ou axentes infecciosos. Orixínanse na medula ósea e no tecido linfático.

E imos coa pregunta de hoxe...

9. A teoria que supón que a vida ten unha orixe quimiosintética foi proposta por...

-  Mendel

Oparin-Haldane

-  Arrehenius

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

APRENDER A CONECTAR COS NENOS

 

César Bona (Zaragoza, 1972), mestre de primaria e licenciado en Filoloxía inglesa, foi o primeiro profesor español finalista no premio Global Teacher Prize, coñecido como o premio Nobel dos educadores. Autor dos libros, "A nova educación" e "As Escolas que cambian o mundo", César Bona resalta a importancia de escoitar e facer participar aos nenos para ensinar mellor. Unha proposta que el levou á práctica dentro e fóra da aula con iniciativas de todo tipo como"‘O cuarto fuciño", unha protectora de animais premiada pola primatóloga e Premio Príncipe de Asturias, Jane Goodall. Este docente reivindica o papel fundamental dos mestres: “A nosa misión é moi importante, temos que ter a certeza de que o que estamos a facer vai traspasar a fronteira da aula e terá un impacto na sociedade”.

No hay comentarios. Comentar. Más...

OSCARS 2018

 

A 90.ª cerimonia de entrega dos Premios Óscar aos mellores filmes de 2017, tivo lugar na pasada madrugada no Dolby Theatre de Los Ángeles. A película de Guillermo del Toro levouse os principais premios nesta edición. Estes son todos os gañadores dos Oscars 2018 

Mellor película - A forma da agua de Guillermo del Toro 

Mellor dirección - Guillermo del Toro por A forma da agua

Mellor actor - Gary Oldman polo seu papel de Winston Churchill en O instante máis escuro.

Mellor actriz - Frances McDormand polo seu papel en Tres anuncios nas aforas

Mellor actor de reparto - Sam Rockwell polo seu papel en Tres anuncios nas aforas

Mellor actriz de reparto - Allison Janney polo seul papel en Eu, Tonya

Mellor película de fala no inglesa - Unha muller fantástica do director Sebastián Lelio

Mellor guión orixinal - Déixame saír de Jordan Peele

Mellor guión adaptado - Call Me by Your Name de James Ivory

Mellor película documental – Ícaro de Bryan Fogel e Dan Cogan

Mellor curto documental - Heaven Is A Traffic Jam On The 405 de Frank Stiefel

Mellor Montaxe – Lee Smith na película Dunkerque

Mellor Dirección de fotografía - Roger A. Deakins na película Blade Runner 2049 

Mellor Banda sonora orixinal - Alexandre Desplat na película A forma da auga

Mellor Canción orixinal – Remember me, do matrimonio formado por Robert Lopez e Kristen Anderson-Lopez da película Coco

Mellor Deseño de produción - Paul Denham Austerberry, Shane Vieau e Jeff Melvin na película A forma da auga

Mellor Deseño de vestiario - Mark Bridges na película O fío invisible

Maquillaxe e perruquería - Kazuhiro Tsuji, David Malinowski e Lucy Sibbick na película O instante máis escuro

Edición de son – Richard King e Alex Gibson en Dunkerque

Mestura de son – Mark Weingarten, Gregg Landaker e Gary A. Rizz en Dunkerque

Efectos especiais - Blade runner 2049

Película de animación – Coco dirixida por Lee Unkrich e Adrián Molina

Curto de ficción - The Silent Child

Curto de animación - Dear Basketball de Kobe Bryant e Glen Keane

Parabéns a tod@s!

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA X

¿Cuál de estas características es correcta sobre el tardígrado o oso de mar (Hypsibius dujardini)?

  Tradígrado / Imaxe: viralizalo.com

A resposta á pregunta do día anterior é OPARIN-HALDANE. A teoría quimiosintética ou teoría biosintética, tamén chamada teoría da orixe físicoquímico da vida, é aquela que postula que as moléculas se agruparon formando asociacións cada vez máis complexas a partir das cales, logo de miles de millóns de anos, orixináronse as primeiras células. A teoría foi proposta por A. I. Oparin e J. B. S. Haldane en 1924, en contraposición á teoría da xeración espontánea. Apóiase nas premisas de Charles Darwin e de Friedrich Engels. Seguindo a teoría do Big Bang, a Terra formouse hai 5000 millóns de anos xunto co resto dos planetas do sistema solar. Pero sería hai 4500 millóns de anos cando a Terra reduciría a súa actividade volcánica e comezado a arrefriarse. Debido á elevada concentración e combinación de moléculas como o metano, o amoníaco e o hidróxeno​, orixináronse compostos orgánicos de alta masa molecular. A enerxía da radiación solar, a actividade eléctrica da atmosfera, onde se producían constantes tormentas, e fontes de calor como os volcáns, actuaron de catalizadores neste proceso. Como resultado, devanditos compostos disoltos nos océanos, deron orixe ao chamado caldo primitivo, do que xurdirían á súa vez ás primeiras formas de vida.

E imos coa pregunta de hoxe...

10. Cal destas características é correcta sobre o tardígrado ou oso de mar ( Hypsibius dujardini)?

-  Sobrevive a temperaturas entre -200° C ata os 150° C.

Pode sobrevivir ao baleiro do espazo.

-  Pode sobrevivir máis de 10 anos sen necesidade de auga.

-  Todas son correctas.

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A TECNOLOXÍA APLICADA AO DEPORTE

 

A historia é ben coñecida, aínda que moi probablemente pouco fiable en gran parte. A lenda conta que Filípides correu os quilómetros que separan Maratón de Atenas para anunciar a vitoria dos gregos sobre os persas no 490 a. C. Esta fazaña do corredor grego foi recollida por Heródoto e Plutarco entre outros, aínda que as súas versións varían tanto no nome do mensaxeiro como na distancia percorrida e os motivos da súa carreira. Con todo, os 2.500 anos que pasaron desde entón dan para que calase o suficiente no imaxinario, como para que xa non sexa importante o que ocorreu en realidade. Porque, ao final, como aseguraba John Ford no Home que matou a Liberty Valance, sempre hai que “imprimir a lenda”. E talvez foi iso o que pensou Michel Bréal cando suxeriu a Pierre de Coubertin que incluíse unha proba homenaxe dentro dos primeiros Xogos Olímpicos modernos celebrados en Atenas en 1896.

As historias que rodean á maratón son un estraño caso no que o documentado, o real, resulta case tan fascinante e incrible como o inventado. Empezando pola súa distancia, eses 42.195 metros que foron establecidos nos Xogos Olímpicos de Londres en 1908 por un motivo ben peculiar: a carreira orixinal de 40 quilómetros alongouse para que a saída puidese verse desde o balcón do palacio de Windsor. Cousas da monarquía, que remata convertendo involuntariamente un capricho nunha norma. Desde entón houbo de todo: atletas exhaustos que morren despois de cruzar a meta, tramposos que burlan a adversarias e xuíces facendo parte do percorrido en autobús, corredoras que dan a luz poucas horas despois de terminar a carreira, ou figuras lendarias como o etíope Abebe Bikila, capaz de bater récords e gañar medallas olímpicas correndo cos pés descalzos.
 
Bikila forma parte dun pequeno panteón de corredores, aqueles que ostentaron nalgún momento o récord do mundo na maratón. El, que o fixo en dúas ocasións (en 1960 e 1964-, xamais soñase que fose posible achegarse ao rexistro actual, as 2:02:57 do kenyano Dennis Kipruto Kimetto. E, con todo, hai quen cre que a mítica barreira das dúas horas, un límite que algúns expertos consideran inalcanzable, pode romper moi pronto coa axuda das novas tecnoloxías.

Un destes crentes é Yanis Pitsiladis, científico da universidade de Brighton no Reino Unido, quen xunto a un dos grandes maratonianos da historia, Haile Gebrselassie, puxo en marcha en 2014 o proxecto Sub2 que define como “un legado” debido a que “o seu obxectivo é facer algo que moitos científicos, o público e os medios de comunicación pensan que é imposible”. Para alcanzalo Pitsiladis conta cun aliado que ata agora non entrara na ecuación: as novas tecnoloxías. “Non podemos cambiar o noso deseño”, asegura referíndose á fisioloxía humana, “pero podemos cambiar o mundo”. Parte fundamental dese cambio que pretende revolucionar as marcas atléticas é o Vodafone Smartwatch Sub2, un reloxo intelixente desenvolvido especificamente para este reto, que forma parte dunha plataforma dixital capaz de recoller todos os datos do corredor e o seu ambiente para saber que experimenta o seu corpo nunha carreira. A frecuencia cardíaca, a temperatura corporal, a humidade do aire, as condicións do asfalto, a distancia percorrida, a velocidade media… son rexistradas e analizadas para despois planificar xunto aos atletas desde o tipo de calzado que deben usar ata a dieta ou a frecuencia de zancada que necesitan. Para desenvolver o Vodafone Sub2, os enxeñeiros apoiáronse na experiencia en telemetría do equipo de F1 McLaren, ata alcanzar unha precisión que Yago Tenorio, o seu creador e Head of Network Strategy de Vodafone, describe como absoluta: “conseguimos un reloxo que dá erro cero”. Pitsiladis pensa que grazas a esta tecnoloxía será posible correr en menos de dúas horas a maratón, unha fazaña que cada vez ve máis preto porque “a barreira máis importante é crer”.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XI

ADN / Imxe: ministerioreforma.com

A resposta á pregunta do día anterior é TODAS SON CORRECTAS. Pode parecer broma, pero este invertebrado está considerado como o organismo máis resistente do mundo. Ademais de todo o indicado na pregunta, tamén aguanta a radiación ionizada continua e presións de ata 6000 atm. Tamén son capaces de conxelarse e descongelarse sen ningún problema. Os Tardígrados son considerados como inmortais.

E imos coa pregunta de hoxe...

11. Quen descubriu a estrutura de dobre hélice do ADN?

-  Tristan Tzara 

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Alfred Jarry

James Watson e Francis Crick

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Friedrich Miescher 

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A ORIXE DAS PALABRAS:"CAPUCHINO"

Cafe capuchino / Imaxe: panorama.com.ve

 

Un capuchino, por favor! Seguro que temos escoitado estas verbas nun bar, restaurante...O capuchino prepárase con café expreso e leite montado con vapor para crear unha escuma. Pero cal é a historia desta palabra tan familiar e, ao mesmo tempo, exótica?

Capuchino vén da palabra italiana "cappuccio", que significa carapucha, e asóciase ao hábito utilizado polos monxes capuchinos. Os monxes capuchinos comezaron como un movemento reformista dentro dos franciscanos, facendo chamados ao regreso á vida modesta e o traballo duro, que inspirou aos fundadores. Vestidos toscamente e lucindo longas barbas, adquiriron ese nome dos nenos que berrábanlles "scappuccini!" ao velos nas rúas.

Literalmente, esta palabra italiana significa "sen carapuchas", aínda que co tempo pasou a significar simplemente "ermitáns". Estes reformistas de grandes carapuchas foron oficialmente identificados como capuchinos en 1535. Hoxe en día hai uns 11.000 membros deste movemento ao redor do mundo, e a cor marrón das súas túnicas é probablemente a razón pola que lle deron nome a unha raza de monos e ás cuncas de café marrón (en lugar de negro), suavizado con leite, crema ou mesmo ovo. 

En Italia, a palabra capuchino utilizábase para referirse ao café na década de 1930. Un escritor francés rexistrouno en Venecia en 1937. Pero en realidade foi en alemán, "kapuziner" o idioma no que a palabra se utilizou por primeira vez para referirse ao café. Crese que esa conexión débase ao monxe capuchino Marco d’ Aviano, quen fose confidente do emperador austríaco Leopoldo I na década de 1680.

O primeiro local dedicado ao consumo de café en Viena apareceu cara a esa data, pero o termo "kapuziner" non foi rexistrado ata máis tarde. Un exemplo é a receita para un "kapuzinerkaffe" (un café capuchino) de Wilhelm Tissot, publicada en 1790. Na mesma explícase que primeiro se ferve o café, logo mestúrase con crema, azucre e especies, e logo vólvese a ferver. Posteriormente vértese sobre as claras e as xemas do ovo, e bátense. Para os amantes do café en Viena, durante os séculos XIX e XX, o termo capuchino quedou para describir café cun pouco de leite. Nese sentido, expertos italianos aceptan que os alemáns tomaron o termo e aplicárono ao café, pero insisten en que o capuchino que tomamos é unha bebida italiana, e están no certo. O capuchino moderno é o resultado da evolución experimentada ao longo do século XX polas máquinas de café expreso, que quentan o leite e producen escuma, polas que os amantes do café deben estar eternamente agradecido aos italianos.

FONTE: cooperativa.cl

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XII

A Terra xira ao redor do Sol / Imaxe: cienciasnaturalesmiletitz.blogspot.com.es

A resposta á pregunta do día anterior é JAMES WATSON e FRANCIS CRICK. En 1953 o bioquímico estadounidense James Watson e o biólogo británico Francis Crick  , a partir de estudos cristalográficos realizados por Wilkins e Franklin (que suxerían que a molécula de ADN posuía unha estrutura helicoidal) e inspirándose nas observacións doutros investigadores (segundo as cales o distintos ADN examinados presentaban sempre un número de adeninas igual ao de timinas e un número de citosinas igual ao de guaninas), propuxeron asignar unha estrutura de dobre hélice á molécula de ADN.Recibiron, xunto a Maurice Wilkins o Premio Nobel de Medicina no 1962 "polos seus descubrimentos relativos á estrutura molecular dos ácidos nucleicos e a súa importancia para a transferencia de información na materia viva".

E imos coa pregunta de hoxe...

12. Quen foi o primeiro en dicir que a Terra orbita ao redor do Sol?

-  Galileo

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Copérnico

Kepler

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Aristarco de Samos 

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

APRENDER A ESCOITAR

  

Victor Küppers é Doutor en Humanidades e Licenciado en Administración e Dirección de Empresas. Profesor universitario e formador, Küppers é autor de libros de éxito como "O efecto Actitude" e "Vivir unha vida con sentido". É un defensor absoluto do poder que ten a "actitude" para desenvolver o máximo potencial das persoas: "Ti vales os teus coñecementos, as túas habilidades e a túa actitude, pero a actitude multiplica”, explica. Víctor Küppers reivindica a importancia de aprender a escoitar para coidar as relacións no mundo actual. Apaixonado pola psicoloxía positiva, o seu pensamento poderíase resumir nesta frase de Teresa de Calcuta: “Que ninguén se achegue a ti sen que ao irse se sinta un pouco mellor e máis feliz”. Para Küppers esta é a definición dunha "persoa espectacular".

No hay comentarios. Comentar. Más...

8 DE MARZO: DÍA INTERNACIONAL DA MULLER

 

Hoxe, 8 de marzo, o Día Internacional da Muller ten algo engadido:a folga feminista, a que están chamadas todas as españolas e que ten por lema "Se nós paramos, párase o mundo".

Eu concordo totalmente con esta idea pois "feminista é calquera que recoñeza a igualdade e a humanidade plena de homes e mulleres".

Todo o meu apoio!


No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XIII

Burato sobre a Antártida o 2 de outubro de 2015 / Imaxe: independent.co.uk

A resposta á pregunta do día anterior é ARISTARCO DE SAMOS. Aristarco describiu o heliocentrismo, quen se baseou en medidas sinxelas da distancia da Terra ao Sol, que determinaban un tamaño do Sol moito maior que o do noso planeta. Por esta razón propuxo que era a Terra quen viraba ao redor do sol e non á inversa, sendo o primeiro propoñente do modelo heliocéntrico. Posteriormente a teoría heliocéntrica foi proposta por Nicolao Copérnico en 1543, na súa obra De Revolutionibus Orbium Coelestium. Marcou o comezo dunha revolución na astronomía, desbancando a teoría xeocéntrica de Claudio Tolomeo, que situaba a Terra no centro do Universo.

E imos coa pregunta de hoxe...

13. Que molécula, causante do burato da capa de ozono, prohibiuse no Protocolo de Montreal?

-  JKF

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

ONU

CFC

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

UV 

Maná a solución e unha nova proposta.

No hay comentarios. Comentar. Más...

CREANDO OPORTUNIDADES: TDAH

 

Estímase que entre o 3% e o 7% dos nenos en España teñen TDAH, o que equivale a dicir que entre un e dous nenos por aula padecen trastorno de déficit de atención na aprendizaxe. José Ramón Gamo é maestro e especialista en neuropsicología infantil. Nun ton próximo e fresco, explica como podemos incorporar a neurodidáctica á educación e os coñecementos científicos que mellorarán o proceso educativo dos nenos. Na liña apuntada polo investigador John Hattie, Gamo destaca que a mentalidade de crecemento e a perseveranza son as claves para lograr a transformación da aprendizaxe. Segundo Gamo “no século XXI, os rapaces non poden seguir aprendendo por materias. Teñen que aprender facendo”.

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XIV

Cromosomas en biologia

Cromosoma / Imaxe: infobiologia.net

A resposta á pregunta do día anterior é CFC. Os CFC ou clorofluorocarbonos son derivados dos hidrocarburos saturados obtidos mediante a substitución de átomos de hidróxeno por átomos de flúor e/ou cloro principalmente. Os CFC son unha familia de gases que se empregan en diversas aplicacións, principalmente na industria da refrixeración e de propelentes de aerosois. Están tamén presentes en illantes térmicos. Os CFC teñen unha gran persistencia na atmosfera, de 50 a mais ou menos 200 anos. Co paso do tempo alcanzan a estratosfera, onde se disocian por acción da radiación ultravioleta, liberando o cloro e dando comezo ao proceso de destrución da capa ozono. O protocolo de Montreal​ é un protocolo do Convenio de Viena para a protección da capa de ozono, deseñado para protexer a capa de ozono reducindo a produción e o consumo de numerosas substancias que se estudou que reaccionan con ela e crese que son responsables do esgotamento da mesma. O acordo foi negociado en 1987 e entrou en vigor o 1 de xaneiro de 1989.

E imos coa pregunta de hoxe...

14. O número de cromosomas dunha célula humana(agas as sexuais) é de 23 pares = 46 cromosomas. Cantos terá unha ovella?

-  56

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

64

74

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

54

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A TECNOLOXÍA E O COIDADO DOS MAIORES

 

Cada vez somos máis vellos. Non individualmente (que tamén, pero iso é unha obviedad que todos ratificamos día a día), senón como sociedade global. Segundo datos das Nacións Unidas, actualmente no planeta hai ao redor dun 13% de persoas maiores de 60 anos, é dicir, uns 962 millóns de seres humanos alcanzaron esa idade na que, no mellor dos casos, empézase a pensar no retiro. Ese grupo crece ademais a un ritmo do 3% e en Europa xa representa un cuarto do total de poboación, unha porcentaxe que será similar no resto do mundo, fóra de África, para o 2050.

Se as previsións da ONU cúmprense, ao final deste século 3.100 millóns de persoas superarían os 80 anos. Con estes datos non é estraño que o envellecemento da poboación sexa un dos temas que Gobernos, institucións e empresas están a afrontar con maior interese. Porque as súas implicacións económicas e sociais serán moi relevantes nas próximas décadas.

Joseph Coughlin, director do AgeLab do MIT, no seu libro "The Longevity Economy" arroxa algunhas preguntas que seguramente todos deberiamos facernos cando esteamos preto da nosa xubilación. Cuestións aparentemente triviais como “Quen cambiará as miñas lámpadas?” ou “Como conseguirei un xeado?” ou “Con quen comerei?”. Nesas preguntas simples condénsase a clave do benestar, porque achegan ao ámbito do cotián algúns dos temas que máis preocupan aos anciáns: a soidade, a mobilidade, a saúde ou se as novas tecnoloxías son suficiente para manter a proximidade emotiva coa familia. E é aquí precisamente, na tecnoloxía, onde se poden atopar as solucións a moitos dos retos que, indefectiblemente, haberá que afrontar fronte ao envellecemento da sociedade.

As investigacións de Coughlin céntranse en como inflúen nos Gobernos e as empresas os cambios demográficos, as tendencias sociais e o comportamento dos consumidores. En especial as interaccións entre as distintas xeracións e a achega que poden facer as novas tecnoloxías como a intelixencia artificial ou a robótica para resolver o que el chama o paradoxo da lonxevidade: “Inventámonos unha nova fase da vida. E temos a tecnoloxía necesaria para vivir máis tempo e mellor”. A robótica está chamada a xogar un papel capital nesta etapa con proxectos como GrowMeUp, financiado pola Unión Europea, que busca desenvolver un tipo de robot asistencial que sirva como axuda e compañía aos anciáns.

O portugués Luís Santos, xefe de proxecto, fai referencia a unha das grandes necesidades dos maiores: “o problema principal seguramente é a soidade. O feito de ser capaces de conectar cun robot e mesmo manter unha conversación con el, faios moito máis atractivos e útiles”. Os robots solucionarán problemas de mobilidade, de coidado médico ou de comunicación. Pero, sobre todo, darannos compañía e apoio nunha etapa da vida na que resulta fundamental sentirse conectado coa sociedade para que as limitacións físicas non nos illen do mundo. Pero, como se fala cun robot? Como se consegue que nos entenda e faga exactamente o que necesitamos? Niso traballa actualmente o equipo de Santos: “o problema principal que observamos desde o punto de vista tecnolóxico é que todo o que funciona nun laboratorio pode non facelo nunha contorna real. Porque os anciáns teñen formas diferentes de falarlle ao robot, formas diferentes de interactuar con eles, diferentes capacidades para relacionarse coa tecnoloxía”. O que Santos expresa é que necesitamos robots dun aspecto amigable, que nos entendan e axuden, que nos fagan cómpraa pero tamén cos que conversar e rirnos. Ou, como sintetizaba nun artigo recente Coughlin para explicar o obxectivo do MIT AgeLab: “queremos construír un robot co que tomarnos unha cervexa”.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

XOGOS PARALÍMPICOS DE INVERNO 2018

20180310081942-indice.png

Emblema dos xogos paralímpicos de inverno 2018/ Imaxe: wikipedia

Tras os Xogos Olímpicos de Inverno, que finalizaban o pasado 25 de febreiro, agora é a quenda dos paralímpicos de inverno en Pyeongchang, Corea do Sur, do o 9  ao 18 de marzo.

Neles compiten 42 países e os deportes oficiais serán: esquí alpino, esquí nórdico, biatlón, snowboard, curling en cadeira de rodas e hockey sobre xeo.

O Equipo Español que participará estará formado por catro deportistas, dos cales dous teñen discapacidade física e o outro é un esquiador con discapacidade visual que compite co seu deportista de apoio.

Miembros de la delegación española, en la villa olímpica de Corea...
Membros da delegación española, na vila olímpica de Corea del Sur / Imaxe: elmundo.es  

Toda a información premendo AQUÍ.

Moita sorte!

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XV


RIOLITA
Riolita / Imaxe: ciudadciencia.es

 

A resposta á pregunta do día anterior é 54. Un cromosoma é cada unha das estruturas altamente organizadas, formadas por ADN e proteínas, que contén a maior parte da información xenética dun individuo.O número de cromosomas dunha especie é fixo. Foron descritos, por primeira vez, por Hoffmeister en 1848 nas células nai dos grans de pole; aínda que o nome de cromosoma foi dado por Waldeyer en 1888.

E imos coa pregunta de hoxe...

15. A riolita é un ha rocha de tipo...

-  Metamórfica

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Metamórfica

Ígnea ou magmática

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

VIDEOCLIP OFICIAL DE EUROVISIÓN 2018

 

Aquí tes o videoclip oficial de "A túa canción", o tema co que representarán a España no certame musical europeo que se celebrará en Lisboa o próximo 12 de maio, interpretado por Amaia e Alfred.

A peza audiovisual está dirixida polo realizador Gus Carballo e reflicte o "espírito" da canción composta por Raúl Gómez, "unha historia de amor focalizada na maxia dos dous artistas e na calidade vocal de ambos", egundo RTVE.

FONTE: farodevigo.es


No hay comentarios. Comentar. Más...

VIAXE AO CENTRO DE XÚPITER

Foto da Gran Mancha Vermella de Xúpiter / Imaxe: REUTERS/NASA

Xúpiter, o planeta máis antigo do sistema solar, está formado por unha xigantesca masa de hidróxeno e helio que ocupa un diámetro de 142.984 quilómetros. A súa superficie ten bandas brillantes e escuras formadas por fortes ventos que flúen en direccións opostas a velocidades de 100 metros por segundo.

A misión espacial Juno, lanzada en 2011 e en órbita ao redor do planeta desde xullo de 2016, proporcionou un gran volume de datos sobre Xúpiter que están a ser analizados pola comunidade científica. A revista Nature, publicou de forma simultánea, o pasado mércores, catro estudos para explicar a orixe destas bandas e determinar se se estenden cara ao interior do planeta, unha cuestión non resolta ata agora.

Nun primeiro traballo os científicos sosteñen que Xúpiter presenta un campo gravitacional asimétrico ao longo do seu eixo norte-sur. Os datos proceden de pequenas anomalías observadas na aceleración da sonda espacial Juno sobre a órbita elíptica de Xúpiter, o que se coñece como desprazamento Doppler. Os cambios de gravidade de polo a polo sorprenderon aos investigadores, que non esperaban este comportamento nun planeta gaseoso, achatado e que vira a gran velocidade. A explicación, segundo os autores, estaría nun fluxo de ventos atmosféricos e interiores que se estendesen cunha gran masa a gran profundidade.
Nun segundo estudo, calculouse que o fluxo deses ventos esténdese a 3.000 quilómetros de profundidade desde a atmosfera de Xúpiter, cuxa masa estimaron, ademais, nun 1% da masa total do planeta. As famosas bandas de Xúpiter non só ocupan, por tanto, a súa superficie, senón que se estenden cara a dentro con fortes ventos que decaen a medida que aumenta a profundidade, ata unha vixésima parte do radio do planeta, un punto onde a presión é 100.000 veces a da atmosfera na superficie da Terra. 

No terceiro estudo, os científicos descubriron que o interior de Xúpiter está composto por unha mestura de hidróxeno e helio que rota como o faría un corpo sólido, a pesar de tratarse dun fluído. Esta diferenza de rotación de Xúpiter, que se comporta como un gas a nivel atmosférico e como un sólido en profundidade, de debe á ionización do hidróxeno a alta presión, que produce protones e electróns que se moven libremente. 

Estes tres traballos foron condensados nunha publicación News & Views, onde un investigador remarca a importancia da ciencia planetaria comparada e como os tres estudos sobre Xúpiter poden axudar a comprender a dinámica doutros planetas xigantes gaseosos, como Saturno, cuxa sonda de observación, a misión Cassini, finalizou en 2017. Este estudo tamén destaca á posibilidade de que Juno achega novos datos sobre a profundidade da Gran Mancha Vermella de Xúpiter ou sobre os efectos das mareas que provocan as súas grandes lúas.

Nun cuarto estudo, descríbese os ciclóns que se localizan no polo norte e sur de Xúpiter e que forman un patrón poligonal. Os científicos observaron un octágono formado por oito ciclóns que viran ao redor dun ciclón central no polo norte e un pentágono formado por cinco ciclóns ao redor doutro ciclón no polo sur. Estes ciclóns son únicos no noso sistema solar, pero poderían estar presentes en cada exoplaneta que teña características similares ás de Xúpiter. A simetría da estrutura débese á súa posición ao redor do polo, é dicir, xusto ao redor do eixo de rotación do planeta. Con todo, a razón pola que estas estruturas mantéñense constantes sen fusionarse e móvense de forma lenta e é, de momento, descoñecida.

FONTE: Mar de Miguel/Xornal El Mundo/Ciencia

 

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XVI

Fotos de dinosaurios

Dinosauros / Imaxe: dinosaurios.info

 

A resposta á pregunta do día anterior é ÍGNEA. A riolita é unha rocha ígnea ou magmática e dentro deste frupo é unha rocha volcánica (arrefriamento do magma rápido). Sae durante as erupcións volcánicas a temperaturas de 700-850 °C. O seu aspecto é claro, griáceo ou rosado, normalmente de textura porfídica pola presenza de grandes fenocristais de cuarzo, ainda que tamén pode ter textura vítrea.

E imos coa pregunta de hoxe...

16. No Xurásico os dinosauros colonizaron  a Terra. A que tempo xeolóxico corresponde?

-  Paleozoico

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Precámbrico

Mesozoico

-  Cenozoico

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

O CUSTE DE IGNORAR O CAMBIO CLIMÁTICO

Estamos facendo o suficiente? / Imaxe: themuslimvibe.com

Non actuar contra o cambio climático ten un custo elevado, tanto para a saúde como para a economía mundial. Así o reflicte un estudo publicado na revista The Lancet Planetary Health que demostra como o investimento necesario para implementar o Acordo de París sería amplamente rendibilizada polos aforros nos sistemas sanitarios globais. As estimacións indican que a redución de gasto que se lograría mitigando o quecemento global e a contaminación atmosférica (e con ela os falecementos por enfermidades respiratorias) podería ser ata 2,5 veces superior ao custo requirido.

O compromiso alcanzado en París en 2015 estableceu os obxectivos para limitar o quecemento do planeta "moi por baixo" de 2° C respecto de niveis preindustriales e, se é posible, non superior a 1,5° C. Neste estudo, os autores combinan unha serie de modelos estimando niveis de emisión, mortes relacionadas coa contaminación atmosférica e os seus respectivos gastos, comparados cos custos de mitigación necesarios para frear o cambio climático. Os investigadores traballaron con tres escenarios diferentes: os dous expostos en París (aumentos de 1,5° C e 2° C) e un terceiro que manteña as políticas actuais.

En conxunto, os custos da aplicación do acordo sobre o clima oscilarían entre un 0,5 e un 1% do PIB mundial para alcanzar o obxectivo de 2° C e de entre un 1 e un 1,3% para o de 1,5° C. De alcanzarse as metas fixadas, entre 2020 e 2050, estímase que se lograría un formidable descenso de falecementos relacionados coa contaminación: entre un 21 e un 27% menos co primeiro (o que equivale a entre 101 e 93 millóns de mortes) e entre un 28 e un 32% se se cumpre o segundo (entre 92 e 87 millóns). 

"Esperamos que os grandes beneficios para a saúde que estimamos nestes escenarios diferentes poidan axudar aos responsables políticos a avanzar cara á adopción de políticas e medidas climáticas máis ambiciosas para reducir a contaminación atmosférica", afirma o autor principal do artigo, "e a considerar como se debe compartir a carga de reducir as emisións de gases de efecto invernadoiro e as enfermidades relacionadas coa contaminación atmosférica".

O traballo contradi con datos os argumentos esgrimidos en contra do Acordo de París polo presidente estadounidense Donald Trump, ao anunciar que sacaría ao país deste compromiso. Os autores sinalan que as políticas en contra do cambio climático e o control da contaminación baséanse en cálculos " miopes e unilaterais" que consideran só os custos "tanxibles, concretos e relativamente fáciles de contar".

A mala calidade do aire é a principal causa ambiental de morte prematura en todo o mundo, responsable de ao redor de sete millóns de vítimas ao ano. A finais do ano pasado, outro informe realizado por unha comisión de expertos de "Lancet" sobre contaminación e saúde sinalaba que o quecemento global causado polo home "ameaza con socavar os últimos 50 anos de avances en saúde pública" e reclamaba un enfoque integral como "gran oportunidade de saúde do século XXI". 

Aínda que o aforro sanitario estimado contribuiría en Europa a amortizar os custos de mitigación, a diferenza de India e China non cubriría totalmente o investimento. Con todo, os autores sinalan que estes aforros en saúde son un dos moitos beneficios da redución do cambio climático. Outros factores adicionais atópanse o aumento dos fenómenos meteorolóxicos extremos, as perturbacións na agricultura e a emigración masiva, citados nas diferentes proxeccións climáticas que os sinalan como efectos secundarios do quecemento global.

FONTE: Amado Herrero/Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XVII

Marte

No hay comentarios. Comentar. Más...

AXUDAR OU NON AOS NENOS NAS TAREFAS ESCOLARES

 

Silvia Áraba é especialista en Psicoloxía Educativa, Psicoloxía Clínica e da Saúde. E autora de libros como "Queremos que medren felices", "Contos para comer sen contos" e "A psicoloxía que nos axuda a vivir”, onde proporciona recursos e pautas que aplica na súa experiencia clínica como terapeuta especializada en psicoloxía infantil. Firme defensora da autonomía dos nenos, Silvia Áraba reclama o dereito ao erro na aprendizaxe e a superación de medos e desafíos. Entre outros temas, explica por que os pais deberían limitar a súa participación nos deberes dos nenos, como afrontar a ansiedade ante un exame ou evitar a sobreprotección. Ademais, proporciona claves para que os nenos desenvolvan relacións baseadas na confianza e a igualdade, así como o rexeitamento a condutas machistas.

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XVIII

¿En que se mide la intensidad del sonido?

Percepción auditica / Imaxe: playbuzz.com


A resposta á pregunta do día anterior é 2.  Marte posúe dous satélites naturais: Fobos e Deimos. Os dous son irregulares e crese que foron capturados do próximo cinto de asteroides (rexión do sistema solar comprendida aproximadamente entre as órbitas de Marte e Xúpiter). Os únicos planetas do sistema solar son Mercurio e Venus.

E imos coa pregunta de hoxe...

18. En que se mide a intensidade do son?

-  Watts

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Decibelios

Fahrenhit

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

ENIGMA DE LÓXICA

El autobús de la discordia ¿Izquierda o derecha?

 

Aquí tes un debuxo dun autobús escolar norteamericano, o clásico vehículo alongado de cor amarela, e unha pregunta sinxela: se o bus se movese cara a onde avanzaría? Dirixiríase á esquerda ou á dereita?

A pensar! Mañá a solución!

FONTE: Verne/Xornal El País

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XIX

20180311121223-huesos.png

Esqueleto do brazo / Imaxe: onmeda.es


A resposta á pregunta do día anterior é DECIBELIOSA intensidade do son defínese como a potencia acústica por unidade de área. O contexto habitual é a medición de intensidade de son no aire no lugar do oínte. As unidades básicas son watts/m2 ou watts/cm2. Moitas medicións da intensidade de son fanse con relación á intensidade do limiar de audición estándar. O enfoque máis común para a medición da intensidade do son é o uso da escala de decibelios ou decibel. Os decibelios miden a relación dunha intensidade dada coa intensidade do limiar de audición, de modo que este limiar toma o valor 0 decibeis (0 dB). Para avaliar o volume do son, como distintivo dunha medida de intensidade obxectiva, débese ponderar coa sensibilidade do oído.

E imos coa pregunta de hoxe...

19. Podes identificar os seguintes ósos do brazo?

-  1 Húmero  2 Fémur 3 Radio

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

1 Húmero  2 Radio  3 Cúbito

1 Húmero  2 Femur 3 Cúbito

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

SOLUCIÓN AO ENIGMA DE LÓXICA

 

Para dar coa solución ao enigma proposto, a clave está na posición das portas de acceso e do condutor. Efectivamente, se o autobús vai circular por unha estrada española, ou de calquera outro país no que se conduce sentado á esquerda do vehículo, avanzaría cara á esquerda (pois as portas de apertura, que non vemos na imaxe, quedarían no lado oposto ao condutor, o dereito). Se o condutor estivese en Reino Unido, por exemplo, a lóxica debe aplicarse ao contrario, pois a súa posición no autobús é inversa.

FONTE: Verne/Xornal El País


No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XX

20180311123719-dentadura.png

Dentadura / Imaxe: clinicadentalmontane.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é 1 HÚMERO  2 RADIO 3 CÚBITOO húmero articúlase co ombreiro na parte superior e na inferior co cúbito e o radio.

E imos coa pregunta de hoxe...

20. Cantas pezas forman a dentadura dun adulto?

-  29

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

26

32

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A ORIXE DAS PALABRAS: "POÑER OS CORNOS"

Origen del cuerno de la abundancia cuerno de cabra

Cornamenta / Imaxe: esoterismos.com

"Poñer os cornos". Frase que se usa para indicar que se cometeu unha infidelidade.

Como case sempre, hai diferentes versións segundo a fonte que consultemos, polo que está en nós o crer como máis veraz unha ou outra. Algunhas fontes indícannos que ao parecer a orixe da expresión “poñer os cornos” debémosllo aos viquingos, pois os xefes das aldeas ou poboados tiñan unha especie de “dereito de pernada” sobre as mulleres do seu territorio, é dicir, podían manter relacións con calquera dos alí presentes sen ningún tipo de compromiso. Cando isto ocorría o xefe colocaba na porta da casa o seu casco, adornado polos dous cornos típicos, de maneira que ninguén se atrevese a importunar. Isto deu orixe á expresión que hoxe tratamos para referirnos a algún tipo de infidelidade, pois estas mulleres adoitaban estar casadas ou eran pretendidas por algún raparigo da mesma tribo, que sentirían como unha infidelidade a desgraza de que o xefe do clan fixásese na súa amada.

Outras fontes contan a mesma historia, na Idade Media,  pero cos nobres británicos como protagonistas cando colocaban unha cornamenta de cervo nas portas da casa onde o señor feudal estaba a exercer o chamado dereito de pernada.
 
Fiinalmente ao relato do ”Libro do Bo Amor” do Arcipreste de Fita, en que narra a historia dun pintor que marcha durante dous anos de viaxe e antes de partir píntalle un cordeiro á súa esposa baixo o embigo. Como a esposa non lle é fiel, o cordeiro bórraselle, polo que lle pide ao seu amante (outro pintor) que lle debuxe un cordeiro... pero tendo  como resultado o debuxo dun carneiro por parte do amante. Ao regresar o marido pregúntalle á esposa que como é posible que o cordeiro que debuxou hai dous anos, se convertera nun carneiro, obtendo a resposta por parte da esposa de que era o normal, pois en tan longo tempo o cordeiro medra e convértese nun estupendo carneiro, lucindo unhos fermosos cornos.

FONTE: aulafacil.com
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXI

20180311130929-musculo.png

Músculo / Imaxe: sportlife.es

 

A resposta á pregunta do día anterior é 32Os adultos teñen 32 dentes, 12 máis que os nenos. Son 8 incisivos, 4 cairos, 8 premolares e 12 molares (entre eles, 4 moas do xuízo).

E imos coa pregunta de hoxe...

21. Onde se atopa o esternocleidomastoideo?

-  No pé

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

No pescozo

No esternón

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

O INCENDIO DA ATMOSFERA CREOU OS OCÉANOS

 

E do lume veu a auga... O incendio espontáneo da atmosfera terrestre podería ser a causa da formación dos océanos do noso planeta. Un equipo de investigadores do Centro Aerospacial Alemán en Berlín chegou a esta extraordinaria conclusión ao explicar nun estudo como o osíxeno pode chegar a acumularse na atmosfera dun planeta, combinarse alí co hidróxeno e crear auga tras entrar en ignición.

José Manuel Nieves, periodista especializado en Ciencia e Tecnoloxía, no seu videoblog "Materia Escura" explica a conclusión do estudo citado anteriormente.
FONTE: Xornal abc/ciencia
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXII

20180312133420-tmp724006096527687680.jpg

Paisaxe das zonas frías do noso planeta, motivo da pregunta de hoxe: Imaxe: tes.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é PESCOZO. O músculo esternocleidomastoideo ou esternocleidomastoide é un músculo da rexión superficial lateral do pescozo. As funcións principais son a de rotación da cabeza cara ao lado oposto e a flexión do colo.

E imos coa pregunta de hoxe...

22. A imaxe superior corresponde a un dos biomas das zonas máis frías do planeta. Como se chama?

-  Tundra

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Taiga

Deserto polar

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

TECNOLOXÍA E SAÚDE

 

Partimos cando nacemos, andamos mentres vivimos, e chegamos á vez que fenecemos”. Non sabía Jorge Manrique cando escribiu os seus famosos versos a finais do século XV (cara a 1470) que estaba a realizar un exercicio de intuición poética que adiantaba un achado hoxe corroborado pola ciencia: outorgar ao acto de camiñar a categoría de elemento definitorio da nosa especie. Hai quen, tirando de estatísticas e medias (o que sempre é un pouco reduccionista) calculou que un ser humano dá máis de 200.000 pasos na súa vida. O que equivalería a uns 177.000 quilómetros, distancia suficiente para dar cinco veces a volta ao mundo percorrendo a liña do Ecuador.

Se observas a rapidez ao andar ou a velocidade da marcha como un proceso, e combínalo coa idade e sexo, predí moi ben a lonxevidade e a esperanza de vida. Así se pode adiantar con moita máis exactitude canto vai vivir esta persoa” asegura Dina Katabi, directora do Center for Wireless Network, do MIT. A manida metáfora da vida como un camiño levada ao terreo do big data. Para realizar as súas afirmacións Katabi baséase nun macroestudio levado a cabo polo Instituto Tecnolóxico de Massachussetts no que analizaron a forma de camiñar de 64.000 persoas diferentes nun período de tempo entre seis e vinte anos. Medindo a frecuencia das zancadas, as distancias percorridas, a estabilidade e outros parámetros, o equipo de Katabi relacionou con bastante precisión a forma de andar dunha persoa con síntomas de enfermidades como a ELA, doenzas cardíacas, parkinson, alzehimer e outras: “non se trata só da esperanza de vida, senón de predicir problemas”. O que vén explicar Katabi non é que os nosos pasos pasos sexan como os pousos do café, as follas de té ou as cartas do tarot… é dicir, que a lectura destes datos non anticipa a data da nosa morte coma se fose unha pitonisa de barraca de feira, senón que as métricas corroboran algo que os biólogos e os médicos xa sabían: que o noso corpo é sabio e adapta os seus movementos conforme imos avanzando en idade sen necesidade de que pensemos niso. A tecnoloxía o que fai é detectalo e axudar a previr posibles problemas.

Katabi, nacida en Siria, iniciou estudos de medicina en Damasco por tradición familiar, pero abandonounos no primeiro ano aínda que era a alumna máis brillante da súa promoción, porque se deu conta de que “non podía vivir sen as matemáticas”. Foi, a pesar do desgusto dos seus pais, unha das mellores eleccións da súa vida. Xa que desde a súa chegada ao MIT, o seu traballo foi recoñecido como un dos máis brillantes e prometedores da institución. O Business Insider incluíuna o seu nome nunha lista dos doce profesores máis impresionantes do MIT, unha institución que acolle non poucos premios Nobel. Aínda que as investigacións de Katabi abarcan un amplo espectro dentro da enxeñería eléctrica, un dos seus proxectos, o WiGait, é xa unha realidade que pode cambiar a forma de vida de moitas persoas, en especial a de máis idade.

A posibilidade de medir o movemento non é nova, leva utilizando con distintos dispositivos desde hai anos. Pero a maioría deles: cámaras, weareables ou smartphones, non son o suficientemente precisos e, ademais, resultan invasivos. WiGait, a proposta de Katabi e o seu equipo, soluciona estes problemas debido a que fai o seguimento dos pasos das persoas analizando os sinais inalámbricos que rebotan no seu corpo a través dun dispositivo colocado na parede da vivenda. Isto, ademais de permitir estudos durante períodos prolongados, consegue unha fiabilidade entre o 85 e o 99%. Katabi asegura que grazas á análise dos datos recolleitos pódense detectar síntomas de enfermidades, así como prever se é necesario axustar as doses dun tratamento médico ou se a persoa ten problemas de peso ou respiratorios.
 
Katabi, cuxas investigacións sobre os sinais inalámbricos espertaron unha gran expectación no MIT, cre que a súa utilización permitiranos dar un salto tecnolóxico que será “como usar a forza en Star Wars. Non é unha fantasía, é algo moi real”.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País
No hay comentarios. Comentar. Más...

CINE: "100 DÍAS DE SOIDADE"

 

Esta fin de semana chega aos cines o documental "100 DÍAS DE SOIDADE". José Díaz sentía desde hai tempo a necesidade de realizar esa viaxe interior que tan ben relatou hai máis dun século H.D. Thoreau. Así que en 2015 agarrou a cámara e penetrouse no espectacular Parque Nacional de Redes (Principado de Asturias), unha recóndita zona asturiana que se convertería no seu paraíso máis íntimo. Alí el mesmo gravou este documental, un retrato existencial que reflicte as repercusións do seu illamento prolongado en plena natureza, así como convida á reflexión sobre quen somos e cal é o sentido último de nosa propia existencia.

Esta é a súa fiche técnica:

Xénero: Documental/Natureza

Ano: 2016

Duración:93 min

Dirección, guión e reparto: José Díaz Garardo Olivares

Produtora: Wanda Films/RTVE

Sinopse: José Díaz reclúese na súa cabana no Parque Natural de Redes durante un longo período de cen días, sendo autosuficiente e desconectando co mundo real e os seus avances. Non ten electricidade, nin móbil, nin televisión, nin computador, nin reloxo... Só o home coa natureza.

Impresionante!


No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXIII

Antibióticos / Imaxe: diario16.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é TAIGA. Tamén coñecida como bosque de coníferas ou bosque boreal debido a que a principal característica deste espectacular bioma terrestre é as formacións boscosas frondosas sobre uns ambientes climatolóxicos fríos.  Climáticamente, a temperatura media no verán é de 19º C e de -30º C no inverno, cunhas precipitacións de 450 mm. O período para o desenvolvemento da vida vexetal está ao redor dos 4 meses. Podémola situar no límite coa tundra e o outro límite coa estepa, nas rexións ao norte de Rusia, Europa, Canadá ou Alaska. Os bosques  son a maior masa forestal do planeta onde se dan formacións boscosas e tupidas de coníferas, abetos, bidueiros, piñeiros…etc. Entre os animais  podemos atopar lobos, comadrexas, alces, raposos, linces, osos pardos, gatos monteses, coellos, comadrejas, esquios  e cervos, entre outros.

 

E imos coa pregunta de hoxe...

23. Os antibióticos curan enfermidades producidas por...

-  Virus

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Bacterias

Tanto por virus como bacterias

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

CINE: "MARÍA MAGDALENA"

 

Nesta semana, previa á da Semana Santa, chega aos cines a película “MARÍA MAGDALENA”,   un fermoso retrato do último tramo da vida de Xesús a través da mirada da súa fervente construída a partir dalgúns textos evangélicos apócrifos gnósticos, como o chamado Evanxeo copto de Tomás, que a mostra como unha máis entre os apóstolos, presente mesmo na Última Cea, á dereita de Jesús. Esta é a súa ficha técnica:

Título orixinal: Mary Magdalene

País: Reino Unido

Ano: 2018

Duración: 120 min

Xénero: Drama

Distribuidora:Universal Pictures International Spain

Produtora:  Film4, Porchlight Films, See-Saw Films, Universal Pictures International Production (UPIP)

Director:Garth Davis

Guión: Helen Edmundson e Philippa Goslett

Fotografía: Greig Fraser

Música:Hildur Guðnadóttir e Jóhann Jóhannsson

 Reparto: Rooney Mara, Joaquín Phoenix, Chiwetel Ejiofor, Ariane Labed, Tahar Rahim, Hadas Yaron, Uri Gavriel, Zohar Shtrauss, Michael Moshonov e Lubna Azabal

 Sinopse: A película narra a historia dunha moza nunha familia de pescadores que non acepta un matrimonio forzado e escapa para unirse ao grupo de Xesús, que viaxa camiño a Xerusalén anunciando o Reino de Deus. María convértese nunha das súas máis importantes discípulas e a súa especial sensibilidade permítelle entender a Xesús moito mellor que outros discípulos, mesmo que Pedro ao que se mostra receloso da proximidade de ambos.

Un retrato orixinal e feminista do apóstol dos apóstoles! 


No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXIV

Chaleco Antibalas Tela de Araña

Tea de araña / Imaxe: staff5.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é BACTERIAS. Os antibióticos son medicamentos producidos por un ser vivo (bacterias ou fungos) ou derivados sintéticos, cuxo principal fin é destruír ou frear o crecemento dos microorganismos que producen infeccións bacterianas, polo que tamén se coñecen como antibacterianos. En función da súa capacidade para atacar os xermes, os antibióticos clasifícanse en: antibióticos de baixo espectro (aqueles que atacan só a determinadas bacterias) e antibióticos de amplo espectro (aqueles que afectan grandes grupos de bacterias, de varios tipos). Sempre deben usarse baixo presción médica.

 

E imos coa pregunta de hoxe...

24. Cantas patas ten unha araña?

-  4

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

-  6

8

-  Depende da especie

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

COMEZO DA PRIMAVERA 2018

20180315083653-c-3.jpg

Primavera na Coruña / Imaxe:cosipava.wordpress.com

Hoxe, martes, 20 de marzo, ás 17 horas e 15 minutos, hora oficial peninsular, comeza a primavera. Esta estación durará 92 días e 18 horas, e rematará o 21 de xuño co comezo do verán.

O inicio da primavera é a época do ano en que a lonxitude do día alóngase máis rapidamente. Ás latitudes da península, o Sol sae polas mañás máis dun minuto antes que o día anterior, e pola tarde ponse máis dun minuto despois. Como consecuencia, ao comezo da primavera, o tempo en que o Sol está por encima do horizonte aumenta case tres minutos cada día.

Que disfrutedes dela!


No hay comentarios. Comentar. Más...

ENSEÑAR A PENSAR MELLOR

 

Robert Swartz é Doutor en filosofía e Profesor da Universidade de Massachusetts. Está considerado unha das personalidades máis influentes no campo da educación. Director do Center for Teaching Thinking (CTT), Swartz é o creador do método "Aprendizaxe baseado no pensamento" (TBL) que ensina aos estudantes para tomar decisións a partir dun razoamento crítico e a pensar de maneira creativa e autónoma. Para Swartz pensar e razoar correctamente é un acto social, por iso é tan importante que nas escolas, os estudantes desenvólvanse, compartan ideas e aprendan traballando en cooperación.


No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXV

Información sobre la orca.

Candorcas / Imaxe:delfinalia.com

A resposta á pregunta do día anterior é 8. O corpo das arañas está dividido en dúas rexións ou tagmas, prosoma (ou cefalotórax) e opistosoma (ou abdome) e o mesmo número e tipo de apéndices, é dicir, un par de quelíceros, un par de pedipalpos e catro pares de patas locomotoras (8 patas). As arañas son artrópodos quelicerados da clase dos arácnidos e orde dos Araneae.

E imos coa pregunta de hoxe...


25. A candorca ou ballena asasina (Orcinus orca) é...

-  Balea

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

-  Golfiño

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

#LIXO CERO: PODEMOS VIVIR SIN XERAR RESIDUOS?

Lixo / Imaxe: diariodegastronomia.com


Cada cidadán en España xera ao ano uns 575 quilos de lixo, segundo Eurostat. Esta cantidade de residuos parece a priori unha cifra elevada; e o é con respecto a outros países de Europa, onde se colleitan unha media de 524 quilos. Entón, de verdade pódese vivir sen xerar lixo?

"Por suposto que si. Quizá é complicado eliminar o lixo que xeramos ao 100%, porque sempre pode haber algo que se nos escape, pero o importante é ir reducíndoo aos poucos", asegura María Negro, creadora do Fervedoiro de Ideas, un proxecto que axuda a ser máis sustentables tanto a pequenos emprendedores como a cidadáns que queiran levar un estilo de vida máis consciente. 

Negro forma parte do movemento global cidadán #LixoCero ou #ZeroWaste, que persegue reducir o lixo que deixamos cada día tras nós, e o seu importante impacto sobre o planeta. Aínda que recoñece que diminuír os residuos e chegar ao extremo de lograr o obxectivo lixo cero "é un proceso a longo prazo, máis que un fin que debamos expornos conseguir da noite para a mañá, ao final trátase de facer pequenos xestos, que a longo prazo xeren grandes cambios", di esta madrileña, que sempre acode á compra coas súas propias bolsas de tea, para evitar usar bolsas de plástico, e elixe envases reutilizables sempre que é posible. Ser máis amable co planeta, xerar menos lixo, do mesmo xeito que propoñerse o desperdicio cero de alimentos, esixe, di Negro, tomar consciencia dos hábitos de consumo.

E cal é o paso máis importante para producir menos lixo en casa? "Evitar o plástico, un dos materiais que máis tarda en degradarse e desaparecer, e cuxas consecuencias no medio ambiente e a nosa saúde son irreparables", apunta. Tamén se trata, asegura, de recuperar "a lóxica das nosas avoas" ao ir á compra: "Levar nosas propias bolsas, adquirir a granel cando sexa posible, escoller envases reutilizables, como o vidro, e cociñar máis en casa, en lugar de optar polos precociñados, son alternativas sinxelas para levar unha vida máis sustentable"

O obxectivo do movemento "Lixo Cero" é producir menos residuos, o que implica rexeitar, reducir, reutilizar, reciclar e compostar. Para reducir os residuos, primeiro débese botar unha ollada ao propio lixo: observala, coñecela e buscar alternativas máis sustentables.

A cultura "lixo cero" crece en todo o mundo. En España, a comunidade Zero Waste España  xa conta con 7.000 cidadáns interesados polo estilo de vida "residuo cero": comparten consellos para reducir o seu lixo en casa e resolven as súas dúbidas co fin de diminuír o seu impacto sobre o planeta. "O obxectivo principal do movemento residuo cero é reducir o máximo posible a cantidade de lixo que xeramos a diario e poder chegar a eliminar os vertedoiros porque xa non fagan falta. Chegar a cero é utópico, pero se se ten en mente como un obxectivo, podemos diminuír a cantidade de residuos que producimos a diario de forma drástica", afirma Cristina Cañavate, coordinadora de Zero Waste España.

Como prepararse para xerar menos lixo? A ruta para logralo apóiase sobre cinco alicerces, di Cañavate: rexeitar (aquilo que non se necesite), reducir (non comprar o que non se precise), reutilizar (alongar a vida útil do que xa non serve para a súa función principal), reciclar (para reducir o lixo) e rot ( compostar ou converter en abono os residuos orgánicos poden volver ser unha materia orgánica útil para fertilizar a terra).

FONTE:  Eva San Martín/Revista Consumer/medio Ambiente Urbano

No hay comentarios. Comentar. Más...

AUTÉNTICOS

 

Hoxe,  21 de marzo, celébrase o Día Mundial da Síndrome de Down, unha xornada na que asociacións e familias esfórzanse máis ca nunca por achegar á sociedade a forma de ser, pensar e sentir dun colectivo que en España está formado por máis de 35.000 persoas.

Down España lanzou a campaña "Auténticos”, realizada sen ningún tipo de guión, mostrando persoas con síndrome de Down tal e como son, sen artificios, e que reflicte que eles son inimitables, espontáneos e xenuínos, en definitiva, auténticos.

A síndrome de Down é unha alteración xenética que se produce pola presenza dun cromosoma extra ou unha parte del. As células do corpo humano teñen 46 cromosomas distribuídos en 23 pares. Un destes pares determina o sexo do individuo, os outros 22 numéranse do 1 ao 22 en función do seu tamaño decreciente. As persoas con síndrome de Down teñen tres cromosomas no par 21 en lugar dos dous que existen habitualmente; por iso, esta síndrome tamén se coñece como trisomía 21. A síndrome de Down é a principal causa de discapacidade intelectual e a alteración xenética humana máis común. Prodúcese de forma espontánea, sen que exista unha causa aparente sobre a que se poida actuar para impedilo. Prodúcese en todas as etnias, en todos os países, cunha incidencia dunha por cada 600-700 concepcións no mundo.

FONTE: sindromedown.net

 

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XVI

A constelación motivo da pregunta / Imaxe: ideiasembalsamadas.blogspot.com.es

 

A resposta á pregunta do día anterior é GOLFIÑO. A candorca ou alcandorca (Orcinus orca) é un cetáceo da familia dos delfínidos, de ata dez metros no caso dos machos, fociño arredondado, aleta dorsal triangular e cor negra no dorso e branca no ventre con manchas tamén brancas na cara e nos costados. Debido a que unha mand de candorcas é capaz de matar a unha balea grande, crese que durante o século XVIII mariñeiros españois alcumaron a estas criaturas asasina-baleas, ou "asasina da balea". Con todo, esta denominación traduciuse inadecuadamente ao inglés como "killer whale". O termo púxose tan de moda que hispanofalantes usaron a súa retraducción a balea asasina.

E imos coa pregunta de hoxe...


26. Como se cha esta constelación?    

-  Virgo

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

-  Tauro

-  Lira

-  Orión

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

NOMES PROPIOS: HAWKING

Stephen Hawking durante una charla en Bruselas en 2007 / Imxe:REUTERS

Stephen Hawking foi un das iconas da ciencia das últimas décadas. O seu nome, á altura dos de Newton ou Einstein, e a súa característica aparencia, cadeira de rodas e sintetizador de voz, chegaron a ser perfectamente coñecidos polo gran público.

É moi improbable que un físico teórico transcenda ao mundo académico e chegue a aparecer en episodios de Big Bang Theory ou Os Simpson, pero razóns non faltan. Porque a súa vida foi todo menos corrente. Sendo alumno de Cambridge, onde acabaría cursando unha carreira tan exitosa como meteórica, diagnosticóuselle esclerose lateral amiotrófica. O prognóstico: dous anos de vida. Para ben ou para mal, este foi o inicio da súa lenda, pois pasou de ser un bo estudante pero sen motivación, a converterse nun dos principais referentes no estudo dos buracos negros, esas trampas cósmicas das que nada pode saír. Ou quizais si? Entre os resultados que labraron o seu recoñecemento, áchase a predición de que os buracos negros tiñan que emitir radiación (a chamada radiación de Hawking). 

 Hawking deuse conta de que estas entidades obrigaban a combinar a relatividade e a física cuántica, os dous marcos teóricos que describen todas as interaccións no universo e cuxa síntese é un dos grandes desafíos da física actual. Esta intensa actividade académica propiciou que remata ocupando a cátedra lucasiana de Cambridge en 1979 (do mesmo xeito que Newton uns 300 anos antes).

Tras o éxito na universidade, chegaba a quenda do gran público, ao que conquistou grazas a ese libro rebosante de optimismo e dun humor marabilloso titulado "Historia do tempo", un éxito editorial sen precedentes grazas ao cal se converteu nunha figura mediática. Está escrito ademais cunha gran claridade e economía expresiva: a parálise apenas lle deixaba mover un dedo e quedou sen voz por unha pneumonía que obrigou a que lle extirpasen a traquea. Un computador instalado na súa cadeira e controlado co dedo, xunto a un sintetizador de voz, permitíronlle compoñer o libro letra a letra. Un esforzo titánico que non podía desperdiciarse en palabras vas.

A gran fama alcanzada co libro abriulle as portas da televisión, onde chegou a presentar varias series, e mesmo o chegamos a ver flotando nunha nave nunha misión da NASA. Esta exposición pública distorsiounou sen dúbida a valoración que merecen os seus estudos: en ningún caso revolucionou a física, pero as súas contribucións permitíronnos comprender mellor o noso universo, e merece que non se lle xulgue inxustamente.

Sexa como sexa, Hawking aproveitou a atención mediática para acometer unha entusiasta defensa da ciencia e combater a irracionalidad. A súa vida foi unha loita constante contra a fatalidade da que, o pasado día 14, sempre saíu vitorioso. Hawking morreu, curiosamente, o mesmo día en que se rendeu homenaxe, desde hai 30 anos, ao número pi (o formato estadounidense da data, 3/14, evoca a aproximación de tres díxitos de pi: 3,14), e que coincide, ademais, co natalicio de Albert Einstein.

O seu funeral celebrarase o sábado 31 na igrexa Great St Mary’s da Universidade de Cambridge e as cinzas descansarán na abadía de Westminster, en Londres, preto da tumba do físico e matemático inglés Isaac Newton.

FONTE: Teresa Giménez Barbat/Xornal El Mundo/Ciencia

No hay comentarios. Comentar. Más...

A NOVA FINLANDIA DA EDUCACIÓN: PORTUGAL

 

 O informe PISA avalía o rendemento dos alumnos en lingua, ciencias e matemáticas en máis de 70 países. Neste informe, Portugal é o único país europeo que mellora o seu nivel educativo desde o ano 2000. Como se converteu Portugal no alumno avantaxado de Europa?

Viaxamos á Escola Pública de Carcavelos de Lisboa para coñecer de primeira man aos profesores e alumnos que están a protagonizar esta revolución silenciosa da educación portuguesa. Unha escola na que está prohibido mandar deberes para casa. Unha escola na que non se pode repetir ata 3º de ESO para non fomentar a desmotivación. E na que as habilidades “brandas” ("soft skills”) como o traballo en equipo ou falar en público cobran especial importancia ante o convencemento de que a escola pode cambiar a vida das persoas.

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XVII

carcateristicas-arbol-naranjo

Laranxeira / Imaxe: curiosfera.com

 

A resposta á pregunta do día anterior é ORIÓN. Coñecida como O Cazador, é unha constelación prominente, quizais a máis coñecida do ceo. As súas estrelas brillantes e visibles desde ambos os hemisferios fan que esta constelación sexa recoñecida mundialmente. A constelación é visible ao longo de toda a noite durante o inverno no hemisferio norte, verán en hemisferio sur; é así mesmo visible poucas horas antes do amencer desde finais do mes de agosto ata mediados de novembro e pode verse no ceo nocturno ata mediados de abril.

E imos coa pregunta de hoxe...

27. Cal é o nome científico da laranxeira?    

Citrus x sinensitrus

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Naranjo x familiaris

Naranjus x cintrusus

Citrus x sinensis

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A TERRA VISTA DENDE 150 MILLÓNS DE QUILÓMETROS

20180311091145-k2-c16-ffi-with-earth-cropped-kajf-1240x698-abc.jpg

Fotografía da Terra tomada por Kepler / NASA

Esta imaxe do noso fogar no Cosmos foi enviada por Kepler recentemente. Capturada o 10 de decembro de 2017 despois de que a nave espacial axustase o seu telescopio a un novo campo de visión, o reflexo da Terra ao deslizarse era tan extraordinariamente brillante que creou unha saturación similar a un sabre nos sensores do instrumento, escurecendo a Lúa veciña.

Segundo informa a NASA, a máis de 150 millóns de km de distancia, a interpretación de Kepler da Terra como un faro brillante nun escuro mar de estrelas demostra as capacidades da súa fotómetro altamente sensible, que está deseñado para detectar os débiles descensos no brillo dos planetas que atravesan estrelas distantes. Algunhas estrelas nesta imaxe están por centos de anos luz de distancia.

FONTE: Xornal abc/ciencia
No hay comentarios. Comentar. Más...

APRENDIZAXE INFORMAL

 

Jimmy Wales é recoñecido por ser o creador do proxecto colaborativo máis importante do mundo: Wikipedia. Unha enciclopedia en liña que está editada en douscentos oitenta e oito idiomas e que conta con máis de corenta e seis millóns de artigos. Entre outros premios, no ano 2015 recibiu o Premio Princesa de Asturias de cooperación internacional pola súa contribución ao fomento e difusión do coñecemento á humanidade. Jimmy Wales é un apaixonado da educación, especialmente das posibilidades que a aprendizaxe informal ofrece actualmente para a educación das persoas. Nomeado como a sexta persoa máis influente do mundo, Wales sostén que en parte grazas á tecnoloxía, a aprendizaxe vai máis aló do colexio ou a universidade, e sinala a necesidade de continuar aprendendo durante toda a vida.
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XVIII

Titán, luna de Saturno: ¿la próxima Tierra?

A Terra, Titán e a Lúa / Imaxe: sophimania.pe

 

A resposta á pregunta do día anterior é Citrus x sinensis. A laranxeira é a árbore que dá a laranxa. Pertence ao xénero Citrus, que forma parte da familia das Rutáceas. Trátase dunha árbore de porte mediano, aínda que en óptimas condicións de cultivo chega até os 13 m de altura, perenne, de copa grande, redonda ou piramidal, con follas ovais de entre 7 a 10 cm, de marxe enteira e frecuentemente estipuladas, e ramas en ocasións con grandes espiñas (máis de 10 cm). As súas flores brancas, denominadas azar, nacen illadas ou en acios e son sumamente fragrantes.

E imos coa pregunta de hoxe...

28. Titán é unha das lúas de...    

Xúpiter

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Urano

Saturno

Mercurio

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.


No hay comentarios. Comentar. Más...

A FORMA SONORA DA AUGA

 

Os violíns, os profundos tons dos contrabaixos, e moi especialmente os instrumentos de vento personificaban entón para min toda a forza das horas do crepúsculo. Vin todas as miñas cores na miña mente, estaban ante os meus ollos. Liñas salvaxes, case toleadas debuxáronse fronte a min”. Así describía Vasili Kandinsky o que experimentou durante unha representación da ópera Lohengrin de Wagner. A descrición non responde só á poética que adoitaban desprender as palabras do artista, senón a que o xenial pintor ruso era sinestésico.

A sinestesia é unha estraña capacidade sensorial (só a ten ao redor do 1% da poboación, aínda que a cifra non está determinada con exactitude) que permite asimilar de forma conxunta ou diferida varios tipos de sensacións, de diferentes sentidos, nun mesmo acto perceptivo. É dicir, un sinestésico pode ver un son literalmente. Non no imaxina ou utiliza a expresión como metáfora: é completamente real. Os estudos neurolócicos non explicaron aínda porque se produce, aínda que hai científicos que aseguran que todos nacemos sinestésicos, aínda que despois perdemos esta capacidade. O que si se demostrou, en cambio, é que se trata dunha característica que ten maior incidencia en mulleres e que pode ter compoñentes hereditarios.

O descoñecemento que acompaña a esta peculiaridade sensorial non foi obstáculo para que dese orixe a unha figura retórica utilizada mesmo na linguaxe popular (quen non describiu algo como de cor amarela chillón?). En literatura denomínase sinestesia para o efecto de atribuír unha sensación a un sentido que non lle corresponde. Os exemplos son numerosos, aínda que algúns deles, pola súa potencia imaxinaria, resultan máis elocuentes que outros; así cando William Faulkner escribe no ruído e a furia “Caddy abrazoume e xa nos oía a nós e á escuridade, e a algo que se podía cheirar”, o lector case pode oír a escuridade como o protagonista da novela. A metáfora adquire aquí unha forza descritiva imposible de lograr cunha simple enumeración de percepcións.

A obsesión do artista Ricky van Broekhoven por inducir novas sensacións a quen se achega ás súas obras podería, aínda que non exactamente, catalogarse tamén dentro da sinestesia. Á fin e ao cabo, a súa pretensión é converter o son en algo tanxible. “En todos os proxectos que fixen, o son como enerxía foi o tema central”, afirma Van Broekhoven, formado como deseñador e arquitecto de interiores na escola Sandberg de Amsterdam. As súas propostas sitúanse na intersección entre a tecnoloxía, a arte e o deseño, centrándose sempre nas posibilidades expresivas do son e, máis concretamente, na súa tanxibilidade. En Fluíde Resonance, unha das súas últimas obras, busca “unha nova forma de interactuar e comunicarse con outros sen usar as palabras” cunha instalación na que varios sensores permiten manipular un líquido a través de ondas sonoras. En Somos Ignitia, outro dos seus traballos, a música aviva ou suaviza os distintos focos de lume, facendo que varíe a potencia da chama e a calor que desprende. Menos efémera é a súa proposta Solid Vibration, na que unha canción ou un son modifican a impresión 3D dunha peza de cerámica, “ encapsulando un pedazo de tempo para sempre”. A idea de van Broekhoven coas súas obras é conseguir que o son se “converta en cousas”, un paradoxo sinestésica que emocionaría a Kandinsky.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/xornal El País
No hay comentarios. Comentar. Más...

CAMBIO DE HORA: VERÁN

20180315084957-cambio-hora-marzo.jpg

Cambio de hora / Imaxe: ideal.es

Esta noite, madrugada do sábado 24 ao domingo 25 de marzo, comeza o horario de verán. Esta modificación supón adiantar unha hora os reloxos para aproveitar mellor a luz solar. Polo tanto, ás 2 haberá que cambiar o reloxo ás 3. É dicir, perdemos unha hora de día o domingo, que terá 23 horas.

O cambio horario obedece ao cumprimento da Directiva Europea 2000/84/CE do Cambio de Hora que pretende favorecer o aforro enerxético.

O Instituto para a Diversificación e Aforro da Enerxía (IDAE) estima que o aforro potencial que se produce durante o verán en España é dun 5%, o que representa uns 300 millóns de euros.

No hay comentarios. Comentar. Más...

DURA REALIDADE: MÁIS CHUVIA

20180324103951-davila.jpg

Viñeta de hoxe de davila no Xornal Faro de Vigo

E non para nin en vacacións!

No hay comentarios. Comentar. Más...

A HORA DO PLANETA

Hora Planeta _DestaqueSite

A hora do planeta / Imaxe: infocul.pt

A Hora do Planeta naceu hai 11 anos, en Sidney, como xesto simbólico para chamar a atención sobre o problema do cambio climático. Apagar as luces de fogares, edificios e monumentos emblemáticos durante unha hora foi a sinxela acción que despois articularía un crecente movemento mundial polo Planeta.

O pasado ano participaron miles de cidades de 187 países do mundo que apagaron máis de 12.000 monumentos e edificios icónicos, unindo a cidadáns, empresas, concellos e institucións para, entre todos, “cambiar o cambio climático”. 

En 2018, a Hora do Planeta pide unha vez máis a unión de todos, individuos, concellos, empresas e organizacións, para que apaguen a luz porque hai moitas razóns para facelo. #EuApagoPor un Planeta Vivo, E ti, por que apagas?

O noso Concello  súmase co lema "O planeta primeiro, que ninguén te pare" apagando o alumeadoel da Praza do Reló e das rúas Vicente Sobrino e Brasilino Álvarez de 20:30 a 21.30 horas.

Sumate, ti tamén!

FONTE: horadelplaneta.es e xornal Faro de Vigo
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXIX

Situación do corazón no corpo humano / Imaxe: guardian.ng

 

A resposta á pregunta do día anterior é SATURNO. Titán é a maior lúa de Saturno e a segunda maior de todo o Sistema Solar, despois de Ganímedes (lúa máis grande de Xúpiter), tendo case unha vez e media o tamaño da nosa Lúa. É maior que un dos planetas principais, Mercurio, e que o planeta anano Plutón, e se orbitase ao redor do Sol sería un planeta por dereito propio. Esta é a única lúa no Sistema Solar que ten unha atmosfera densa, sendo mesmo máis densa que a da Terra. Pénsase que posúe lagos de hidrocarburos e volcáns xeados, e que o metano compórtase case coma a auga na Terra, evaporando e chovendo nun ciclo interminable. Titán é un mundo que se mantivo oculto ata moi recentemente, cuberto por unha densa brétema alaranxada.

               

E imos coa pregunta de hoxe...

29. A aorta é unha arteria. Onde ten a súa orixe?    

-  Aurícula dereita

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

-  Aurícula esquerda

-  Ventrículo dereito

-  Ventrículo esquerdo

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución.

No hay comentarios. Comentar. Más...

OS DINOSAUROS CON CORNOS SÓ BUSCABAN AMOR

  Cabeza de un Nasutoceratops

Cabeza dun Nasutoceratops / Imaxe: Andrey Atuchin/Xornal abc

Moitas especies animais exhiben unha notoria anatomía para atraer ao sexo oposto. Un enorme abanico de plumas ou unhas hastas impoñentes son algúns dos extravagantes e rechamantes ornamentos que non pasan desapercibidos no cortexo amoroso. Os seus propietarios utilízanos para berrar en silencio "mira o que teño, estou san e forte e non hai mellor pai para os teus fillos". Non é nada novo. Investigadores da Universidade Queen Mary de Londres cren que algúns dinosauros, como os triceratops, xa lucían os seus elaborados volantes e cornos na cabeza cun propósito sexual.

Durante moito tempo, os científicos suxeriran que os cornos e adornos dos dinosauros evolucionaron para axudarlles a distinguirse entre si e evitar a hibridación con outras especies, que só produce descendencia estéril ou non apta.

Para probar esta hipótese, os investigadores examinaron patróns de diversidade na ornamentación de 46 especies de ceratopsios, dinosauros con cornos, pero non atoparon diferenzas entre as especies que vivían xuntas e as que o facían separadas. De igual maneira, déronse conta de que os trazos ornamentais parecían evolucionar a un ritmo moito máis rápido que outros. Como estas estruturas son custosas de crear e manter, este achado apunta a unha forte presión selectiva. Con estas premisas, "é pouco probable que o recoñecemento de especies sexa responsable da ornamentación dos dinosauros", di o autor principal do estudo, publicado en Proceedings of the Royal Society B. En cambio, semellantes características podían ser un anuncio publicitario da forza e saúde do seu propietario, de forma que os máis grandes e notorios servisen para conseguir parella.
 
Eses adornos fixéronse máis elaborados e diversos a través dos séculos, ata o punto de que especies posteriores, como Chasmosaurus belli, lucían volantes de ata un metro de longo.

Os investigadores cren que as implicacións do achado esténdense máis aló do alcance dos ceratopsios e teñen consecuencias para o estudo da teoría da evolución ao longo de vastos períodos de tempo.

FONTE: Xornal abc/ciencia
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES DE CIENCIAS DA NATUREZA XXX (FIN)

20180326103815-sin-titulo.png

Aorta / Imaxe: mayoclinic.org


A resposta á pregunta do día anterior é VENTRÍCULO ESQUERDO. A aorta é a arteria de maior calibre. Sae do ventrículo esquerdo, ascende formando un arco, chamado arco aórtico, e despois descende pegada á columna vertebral por detrás do corazón. Atravesa o diafragma (hiato aórtico do diafragma) na parte máis posterior deste músculo. A partir de entón denominarase aorta abdominal. Ó longo do seu traxecto dá numerosas ramas. Remata nas arterias ilíacas comúns. A función da aorta é transportar e distribuír sangue rico en osíxeno a todas as arterias 

               

E así remato esta serie de preguntas sobre as Ciencias da Natureza. Espero que servise para repasar e indagar.

Pronto comezarei unha nova proposta sobre outra temática.

Ata entón!

No hay comentarios. Comentar. Más...

HABILIDADES PARA APRENDER NO SÉCULO XXI

 

Esther Wojcicki: Xornalista e profesora en Pau Alto High School (California, EEUU) durante máis de 30 anos, Esther Wojciki está considerada como unha pioneira mundial no estudo da alfabetización mediática aplicada á educación. Desde 1984 dirixe o programa máis importante de educación mediática de EEUU. Xunto á creatividade, o pensamento crítico e a colaboración, Wojciki reivindica a importancia da comunicación como unha das principais habilidades que deben ensinarse nas escolas para lograr unha aprendizaxe máis significativa no século XXI. Wojcicki é tamén un referente na exploración da relación entre educación e tecnoloxía. Actualmente é vicepresidenta da organización mundial de licenzas Creative Commons e presidenta da Fundación de amigos de Lurdes Mutola para a promoción da educación das nenas en Mozambique. Ademais, e entre outras posicións, é consultora da Fundación Carnegie para o Avance do Ensino e colabora en diferentes medios de comunicación como a revista Time.

No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES SOBRE OS DINOSAUROS

Fotos de dinosaurios

Dinosauros / Imaxe: dinosaurios.info


Os dinosauros foron unha especie de réptiles prehistóricos de todos os tamaños, mesmo xigantescos que poboaron o planeta terra. Ao contrario do que ocorre co resto de réptiles, os dinosauros tiñan características totalmente variadas e moi diferentes entre eles. Mentres algúns dinosauros eran bípedo e camiñaban a dúas patas, cunhas patas superiores curtas a modo de garras, outros eran cuadrúpedos. Mentres algúns dinosauros eran realmente lentos, enormes e excesivamente pesados, outros eran, aínda que moi grandes, totalmente rápidos e mesmo outras especies eran ademais pequenas e totalmente lixeiras, servíndose da súa rapidez para poder capturar o seu alimento. Algúns utilizaban a súa velocidade para poder protexerse dos depredadores mentres outros o facían co seu corpo, formado por unhas estruturas moi grosas e case imposibles de atravesar. Existían dinosauros con cornos, con picos, con cristas, con ósos e mesmo con plumas.

Nesta nova sección imos averiguar o que sabes sobre eles. Lembra que só se trata de lembrar e en último caso de pescudar información sobre eles.

Comezamos!

1. A Era dos Dinosauros coñecese tamén como...

-  Era Aptiense

-  Era Paleozoica

-  Era Mesozoica

Mañá a solución e unha nova proposta!

FONTE: muyinteresante.es e dinosaurios.info

No hay comentarios. Comentar. Más...

O FALSO ALIENÍXENA DE ATACAMA

La pequeña fue encontrada momificada tras la iglesia de un pueblo minero abandonado.

 A pequeña foi atopada momificada tras a igrexa dun pono mineiro abandonado/ Bhattacharya S et al. 2018

En 2003, o iquiqueño Óscar Muñoz, afeccionado a buscar obxectos antigos nos pobos salitreros do interior do deserto de Atacama (Chile) atopou nas proximidades da igrexa da Nora, un pobo abandonado hai tempo, unha tea branca enrolada e atada cunha cinta violeta. Ao desenlazarla, descubriu un pequeno ser coa cabeza ovalada e unha protuberancia no cranio. Parecía completamente formado e parcialmente momificado. Os primeiros que viron a criatura pensaron que era un feto ou os restos dun neno prematuro. Outros opinaron que podía ser un primate non humano descoñecido.

Muñoz vendeu o humanoide a un empresario local, que cobraba uns pesos por fotografarse con Ata, como empezaron a chamarlle. Ao pouco, apareceron as primeiras informacións do achado en medios nacionais e internacionais. A noticia chegou ao español Ramón Navia-Osorio, un afeccionado aos pratos volantes, que o comprou e levoullo a Barcelona. Desde entón, converteuse nunha celebridade entre os crentes nos alieníxenas.

Nin sequera unha análise preliminar do seu ADN en 2013 mostrando que fose o que fóra, Ata era humano, desinflou a crenza de que viña das estrelas. O ano pasado, por exemplo, foi unha das atraccións dun Ufology World Congress celebrado en Barcelona.
"O espécime é 100% humano", resolve o investigador en xenética de poboacións e médica da Universidade de Stanford (EE UU), Carlos Bustamante, que participou na secuenciación e análise de Ata. "Era unha bebita e o máis probable é que morrese ao nacer", engade. Con todo, como xa viron en 2013, o desenvolvemento óseo da criatura non se correspondía coa dun feto. "O seu crecemento óseo era o dun neno de varios anos, o que nos di moito sobre as mutacións que portaba", completa.

Despois de cinco anos de profunda análise xenética, publícase agora o xenoma completo de Ata. Ademais de Bustamante, na súa elaboración participaron algúns dos que participaron en informe preliminar de 2013, como o profesor tamén de Stanford (California), o inmunólogo Garry Nolan, ou o radiólogo pediátrico do Centro Médico Cedars- Sinai de Los Ángeles, Ralph Lachman, autor dun manual sobre enfermidades óseas pediátricas.

Os resultados da investigación, publicados na revista científica Genome Research, que, ademais de enterrar dunha vez a andrómena alieníxena, mostra a potencia da xenética aberta.

FONTE: Miguel Angel Criado/Xornal El País
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES SOBRE OS DINOSAUROS II

mesozoico

Era Mesozoica / Imaxe: dinosaurioss.com

A resposta á pregunta do día ante rior é ERA MESOZOICA. Tamén coñecida como Era Secundaria, segue ao Paleozoico e precede ao Cenozoico. Iniciouse hai 251 millóns de anos e finalizou hai 66 millóns de anos,​ tendo unha duración de 186 millóns de anos. 

E imos coa pregunta de hoxe...

2. A Era dos Dinosauros ou Mesozoica divídese en tres etapas. Cales son?    

Triásico, Xurásico e Pérmico

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

Devónico, Xurásico e Cretácico 

Triásico, Xurásico e Cretácico

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.

FONTE: muyinteresante.es e dinosaurios.info

No hay comentarios. Comentar. Más...

ÁRBORE EUROPEA DO ANO

20180325122341-alcornoque-kp1f-620x349-abc.jpg

A Árbore Europea do ano é unha sobreira de Setúbal, a 62 quilómetros de Lisboa / Imaxe: xornal abc

É a sobreira máis vella do mundo, segundo acredita o libro Guinness dos récords. E agora, cos seus 234 anos de antigüidade nas proximidades de Setúbal, a 62 quilómetros de Lisboa, resulta elixida Árbore Europea do Ano, de acordo coa votación celebrada en Bruxelas e que se deu a coñecer no seo do Parlamento Europeo.

26.606 puntos obtivo a sobreira de Águas de Moura, co cal deixou por detrás aos olmos ancestrais da localidade estremeña de Cabeza del Buey, así como ao carballo denominado "o ancián dos bosques de Belgorod", en Rusia.

A sobreira mide 16,2 metros de altura e fan falta, polo menos, cinco persoas para poder abrazala. Ademais, desde 1988 está recoñecido como Monumento Nacional e como Árbore de Interese Público.

Plantado en 1783, a súa beleza converteuno nunha visita obrigada para todos os turistas que se achegan por alí, atraídos igualmente polas lendas que circulan á súa ao redor. Por exemplo, coñécenselle dous sobrenomes, ambos con orixe popular. Un é «sobreira casamenteira» porque, segundo dise, debaixo das súas ramas fraguáronse numerosas relacións e ata matrimonios. Especialmente, tal cal acontece nalgunhas películas de Emir Kusturica, por causa das vodas xitanas alí celebradas. O outro apelativo é «sobreira silbadora», debido ás numerosas aves que se pousan nel, coas subseguintes escenas plásticas que máis dun afánase en captar co seu cámara fotográfica.

FONTE: Francisco Chacón/Xornal abc
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES SOBRE OS DINOSAUROS III

ديناصور

Xacemento de restos óseos de dinosauro na Serra da demanda (Burgos) / Imaxe: alquds.com

 

A resposta á pregunta do día ante rior é TRIÁSICO, XURÁSICO E CRETÁCICO . No triásico (comezou hai 251 millóns de anos e rematou hai 201 millóns de anos)  os primeiros mamíferos, os cales evolucionaron dos réptiles mamiferoides, fixeron a súa aparición neste período, posiblemente polos cambios de clima que houbo, e derívaa continental, que motivaron a gran regresión mariña do Triásico: todas as terras estaban unidas formando o supercontinente Pangea. Caracterízase fundamentalmente pola aparición dos primeiros dinosauros, inicialmente representados por formas bípedas, carnívoras e de pequeno tamaño. Con todo, a finais do período xa se diversificaron a gran escala e convertéronse nos vertebrados dominantes en todo o planeta, levando á extinción a grupos anteriores como os arcosaurios máis primitivos e os propios réptiles mamiferoides con escasas excepcións. O xurásico  (comezou hai 201 millóns de anos  e rematou hai 145 millóns de anos) caracterízase pola hexemonía dos grandes dinosauros e pola escisión de Pangea nos continentes Laurasia e Gondwana. Deste último escindiuse Australia (no xurásico superior e principios de cretáceo), do mesmo xeito que Laurasia dividiuse en América do Norte e Eurasia, dando orixe a novas especies de mamíferos.  No cretácico (comezou hai145 millóns de anos e rematou hai 66,4 millóns de anos) a vida en mares e terra aparecía como unha mestura de formas modernas e arcaicas, sobre todo de ammonites. Como ocorre coa maioría das eras xeolóxicas, o inicio do período é incerto por uns poucos millóns de anos. Con todo, a datación do final do período é relativamente precisa, pois esta faise coincidir coa dunha capa xeolóxica con forte presenza de iridio, que parece coincidir coa caída dun meteorito no que agora corresponde coa península de Iucatán e o golfo de México. Este impacto puido provocar a extinción masiva que ocorreu ao final deste período, coñecida como o evento K- T. Este acontecemento marca o fin da Era Mesozoica. 

E imos coa pregunta de hoxe...

3. A ciencia que estuda os fósiles dos dinosauros chámase...    

Arqueoloxía

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467263

-  Paleontoloxía

Antropoloxía

Tristan Tzara Alfred Jarry James Watson y Francis Crick Friedrich Miescher

Ver más en: https://www.20minutos.es/trivial/48/cuanto-sabes-de-ciencia/#xtor=AD-15&xts=467

Maná a solución e unha nova proposta.

FONTE: muyinteresante.es / dinosaurios.info e wikipedia


No hay comentarios. Comentar. Más...

"DOMINION": DOMINIO ANIMAL

 

Chámase Dominion e ten todos os ingredientes para ser un dos documentais máis impactantes deste ano sobre os dereitos dos animais. Escrita e dirixida por Chris Delforce, e gravada en Australia, Dominion mostra de forma gráfica e contundente o modo en que os humanos usamos, abusamos e explotamos aos animais en seis facetas primordiais da nosa relación con eles: mascotas, vida salvaxe, investigación científica, entretenimieno, vestimenta e alimentación; para cuestionar a moralidade e a lexitimación do noso dominio (de aí o seu nome) sobre o reino animal.

A película, estréase hoxe, 29 de marzo, a nivel mundial, foi realizada a partir de centos de imaxes obtidas durante anos en investigacións encubertas de Aussie Farms en Australia; e doutras capturadas por un dron aéreo que achegan unha nova perspectiva e contexto da dimensión da explotación animal.

O proxecto financiouse cunha campaña de crowdfunding que colleitou máis de 19.000 dólares, ademais doutras achegas de organismos animalistas. Está coproducido por Shaun Monson (Earthlings), Animal Liberation Vitoria e Animal Liberation TM entre outros, narrado por Roodney Mara e Joaquin Phoenix e con música de Asher Pope.
Aquí tedes o trailer. Contundente!

FONTE: publico.es/culturas
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES SOBRE OS DINOSAUROS IV

Portal de Dinosaurios

Dinosauros / Imaxe: ecured.cu

A resposta á pregunta do día ante rior é PALEONTOLOXÍA. A paleontoloxía é a ciencia que trata do estudo dos organismos desaparecidos, a partir dos seus restos fósiles, é dicir, dos restos mineralizados de seres vivos ou vestixios de vida de organismos que existiran durante a historia da vida na Terra.

E imos coa pregunta de hoxe...

4. Cales son as dúas ordes principais en que se dividen os dinosauros?

Saurozoquios e Ornistiquios

Saurisquios e Ornitisquios

Saurisquios e Omnisquios

Maná a solución e unha nova proposta.

FONTE: muyinteresante.es / dinosaurios.info e wikipedia


No hay comentarios. Comentar. Más...

REINVENTANDO O VELEIRO

Os 16 barcos máis grandes do mundo producen a mesma cantidade de emisións de xofre que toda a frota de coches do planeta. O dato, por pouco coñecido e por espectacular (16 contra máis de mil millóns), é o suficientemente rotundo como para preguntarse porqué ata agora ninguén buscou unha solución ao problema. Ou, polo menos, porqué non se puxo límite a unha fonte de contaminación tan grande, aínda cando proveña dunha actividade económica esencial como o transporte marítimo (é o que soporta maior volume de mercadorías no o comercio internacional).

Ambas as cousas, límites e solucións, parece que están a piques de alcanzarse. O primeiro cunha nova normativa que vai obrigar aos responsables dos barcos para reducir sete veces as emisións permitidas; o segundo grazas á idea dunha empresa española, Bound4 Blue, que en palabras do seu fundador, José Miguel Bermúdez considera “absurdo que hoxe en día, en pleno século XXI, a única idea que se nos ocorra para mover un barco sexa queimar combustible”. Moito combustible cabería engadir, e ademais da peor calidade posible, xa que o derivado do petróleo utilizado polos buques é o denominado fuel pesado, o máis contaminante.

A idea de Bound4 Blue é substituír o petróleo polo vento. Aínda que sendo unha compañía tecnolóxica cabe supoñer que a súa proposta non é regresar ás naves coas que se aventuraron Cristóbal Colón ou Xoán Sebastián Elcano, senón algo moito máis sofisticado. “O noso sistema de vela ríxida é máis similar ao á dun avión que a unha vela convencional” aclara Bermúdez para explicar como son unhas velas que “cumpren tres características: poden rotar, son plegables ao nivel da cuberta e o sistema é totalmente autónomo, recolle datos dos ventos en tempo real e oriéntase só”.

Bound4 Blue busca trasladar o concepto de transporte sustentable a un terreo moi pouco explorado ata agora como é o comercio marítimo. Aseguran que co seu sistema as embarcacións poden manter a súa velocidade de cruceiro, pero reducir ata nun 40% o consumo de combustible, coa consecuente diminución de emisións. Durante 2018 a compañía vai instalar as súas velas en dúas embarcacións moi diferentes: por unha banda unha pesqueiro propiedade dun armador de Vigo que busca adoptar novas tecnoloxías ao seu negocio, e por outro un cargueiro propiedade da compañía teatral A Fura dels Baus, co que realizan espectáculos por todo o mundo.
 
Bound4 Blue está tamén á vangarda na produción de hidróxeno e osíxeno para utilizalos como combustibles limpos. Non en balde, na súa web, a modo de inspiración, recorren a unha cita do visionario escritor francés Xullo Verne: “Creo que algún día empregarase a auga como combustible, que o hidróxeno e o osíxeno dos que está formada, usados por separado ou de forma conxunta, proporcionarán unha fonte inesgotable de luz e calor, dunha intensidade da que o carbón non é capaz”. E niso andan eles…

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El país
No hay comentarios. Comentar. Más...

HUMOR: COFRADÍAS POPULARES

20180330085806-davila.jpg

 

A xenialidade de Davila chega a niveis sublimes ao facer unha boa relación das cofradías que istes días andan a pasear as súa imaxes pola rúas nesta Semana Santa, coas que diariamente andan polos camiños do rural, mentres realizan o seu traballo.

Esta viñeta, publicada hoxe no xornal Faro de Vigo, é xenial!


No hay comentarios. Comentar. Más...

COIDADO! CAE Á TERRA A TIANGONG-1

 

A estación espacial chinesa Tiangong-1, un laboratorio espacial do tamaño dun autobús e que está fóra de control, caerá na Terra entre a mañá de hoxe, sábado, e a mañá do próximo luns, 2 de abril, segundo as últimas estimacións da Oficina de Residuos Espaciais da Axencia Espacial Europea (ESA) e de Aerospace Corporation, unha empresa de California.

A última actualización da China Manned Space (CMS), o programa espacial chinés de exploración humana, confirmaba que a Tiangong-1 xa se atopa a unha altura media de 202 quilómetros, cando estaba deseñada para operar a uns 400. O seu descenso, totalmente descontrolado, continuará ata o final da semana, momento en que a nave se desintegrará na atmosfera e caerá a terra. Polo momento, o laboratorio viaxa polo espazo a máis de 25.000 quilómetros por hora.

O lugar de impacto é descoñecido, pero considérase que afectará a unha zona de ata 2.000 quilómetros de longo e 70 de ancho na que poderán caer pedazos de tamaño indeterminado. Isto ocorrerá nalgunha rexión situada entre os 43º N e 43º S de latitude, na que é unha amplísima faja na que está a maior parte do globo: alí atópase España, Francia, Grecia, Portugal ou Italia, así como Australia e a maior parte do continente africano e suramericano.

A pesar de todo, non hai motivos para alarmarse. Dado que o 70 por cento da superficie do planeta está cuberta de auga e que a maior parte da terra firme está deshabitada, porque a poboación concéntrase nas cidades, a probabilidade de que a unha persoa caia un anaco da Tiangong-1 é dunha entre un billón, segundo Aerospace Corporation. En comparación, a probabilidade de gañar o Gordo cun décimo é dunha entre 100.000.

Resulta imposible predicir onde caerá, porque hai moitos factores moi variables a ter en conta: a consistencia da atmosfera, que depende da temperatura e da radiación solar, a orientación e o xiro da nave, que influirán moito na aerodinámica da caída, e a incerteza sobre a súa velocidade e posición exacta, dificultan moito saber que ocorrerá. De feito, o risco máis real parece estar relacionado coa presenza de hidrazina, un composto tóxico e corrosivo que pode liberar vapores daniños tras a caída, e que podería ser prexudicial se alguén manipulase os restos.

A Tiangong-1 mide 10,4 metros de lonxitude e está composta por dous cilindros dun tamaño similar: nun atópase un módulo de servizo e no outro un módulo de experimentación. Ademais, vai equipada con dous paneis solares de tres metros de ancho e sete de longo. Para empezar, aínda que é tan grande como un autobús e que alcanza as 8,5 toneladas métricas, a maioría dos seus compoñentes se desintegrarán na atmosfera grazas á fricción.

Esperemos que non caia na nosa terra!

FONTE: Xornal abc/ciencia
No hay comentarios. Comentar. Más...

CANTO SABES SOBRE OS DINOSAUROS V

No hay comentarios. Comentar. Más...