vgomez

Imaxe do Ártico que amosa o aumento de temperatura entre 1981 e 2009 / NASA / GISS

Se a actividade humana está cambiando o sistema climático da Terra a unha velocidade de vértigo, non se podería facer algo na dirección oposta? Contra o quentamento, non haberá algunha forma de arrefriar o planeta? Si que hai formas. De momento só son ideas e as investigacións ao respecto non pasan, por agora, de simulacións no ordenador ou experimentos de laboratorio. A formación artificial de nubes brillantes sobre os océanos ou a inxección de partículas na estratosfera (como fan naturalmente os volcáns), incluso a colocación de espellos e pantaias no espazo ou a adecuación de grandes extensións na superficie terrestre plantando colleitas de coloración clara, son posibilidades do que se denomina Xestión da Radiación Solar (GRS). O obxectivo é rechazar parte da luz e a calor do Sol que chega ao noso planeta e, así, arrefrialo.

Parecen tecnoloxías de ciencia ficción, pero poden chegar a ser viables e a Royal Society británica acaba de publicar un informe ao respecto evaluando os efectos e a conveniencia non xa de poñelas en marcha, senón incluso de empezar a investigalas e probalas. A súa primeira conclusión é que a xeoenxeñería non puede tomarse en consideración como unha alternativa á reducción das emisión de efecto invernadoiro que provocan o quentamento nin ás medidas de adaptación ao mesmo.

A GRS podería ser útil como complemento do control das emisións, pero non é unha solución do problema e conleva riscos de grande alcance.

FONTE:Xornal El País/Ciencia

Estes días, Venus atravesará o famoso cúmulo estelar das Pléyades, un paseo celestial que, se o tempo acompaña, poderase observar a simple vista. O maior achegamento producirase hoxe, martes 3 de abril. O espectáculo comenza ao atardecer ata a medianoite.

Este achegamento visual é posible porque o sistema solar formouse a partir dun disco protoplanetario quedando todos os corpos aproximados a un mesmo plano. As Pléyades atópanse en Taurus, unha das constelacións atravesadas por ese plano, así que este cúmulo de estrelas é susceptible de ser "visitado" pola Lúa e o resto de planetas do sistema solar, segundo explica a Rede Española para a Divulgación da Astronomía (REDA) nun comunicado.

Venus, é o terceiro corpo celeste máis brillante visto dende a Terra tralo Sol e a Lúa.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia

Dende hai uns días, contamos cunha nova ferramenta para a mellora do noso idioma: o novo Dicionario electrónico da Real Academia Galega.

Elaborado a partir dun amplo corpus do galego moderno, o seu carácter é normativo, polo que unha busca no Dicionario ofrece información sobre a pronuncia, grafía e significados correctos da palabra. Achega, ao mesmo tempo, información gramatical (xénero dos substantivos, formación do feminino, réxime dos verbos...) e, cando é pertinente, sobre o nivel de uso (rexistro formal ou familiar). As acepcións do termo buscado acompáñanse de sinónimos, antónimos e voces próximas semanticamente, ademais de ilustrarse con varios exemplos de uso. Asemade, o Dicionario incorpora a terminoloxía científica manexada nos niveis de estudos medios, así como as locucións e os fraseoloxismos de maior relevancia, cos seus significados e exemplos correspondentes.

No que se refire á súa consulta en liña, a páxina propón un sistema preditivo de busca que facilita a procura do termo. Na marxe dereita preséntanse os termos máis buscados polo público e a definición dunha "palabra á toa", ademais dun formulario que permite enviar calquera suxestión para favorecer unha mellora constante do dicionario. Ademais, unha aplicación permítenos enviar a Twitter a procura realizada, contribuíndo, deste xeito, á socialización do galego no seo das redes sociais. 

Estamos, finalmente, perante un dicionario que pretende ser respectuoso cos dereitos das persoas, dos grupos sociais e dos pobos; un dicionario que ten en conta o principio de igualdade e rexeita as discriminacións por razóns de xénero, raza ou relixión.

Podes consultalo pinchando AQUÍ ou ben no apartados de ENLACES.  

FONTE: Real Academia Galega (RAG)

Nesta fin de semana chega aos cines a cinta "O meu fillo e eu". Unha comedia dramática que tendo como telón de fondo un deporte (rugby), trata realmente os vínculos pai-fillo. Esta é a súa ficha técnica:

Película: O meu fillo e eu 

Título orixinal: Les fils à Jo

Dirección e guión: Philippe Guillard

Producción: Cyril Colbeau-Justin, Jean-Baptiste Dupont e Olivier Marchal

Música: Alexis Rault

País: Francia  

Ano: 2010

Duración: 95 min

Distribuidora: Emon

Xénero: Comedia dramática

Reparto: Gérard Lanvin (Jo Canavaro), Olivier Marchal, Vincent Moscato (Pompon), Jérémie Duvall (Tom Canavaro), Karina Lombard (Alice Hamilton), Abbès Zahmani, Pierre Laplace (Frontignan), Lionnel Astier (Bernard)

Sinopse: Neto dunha lenda do rugby, fillo dunha lenda e el mesmo unha lenda do rugby, Jo Canavaro cría só ao seu fillo de 13 anos, Tom, nun pequeno pobo del Tarn. Para desgraza de Jo, Tom é tan bo en matemáticas como inútil no terreo de xogo. Pero para un Canavaro a lenda non pode rematar así, aínda que sexa preciso montar un equipo de rugby para Tom contra a vontade de todo o pobo e da do seu propio fillo.

Merece a pena vela!

Ilustración do gran dinosaurio con plumas "Yutyrannus huali" / BRIAN CHOO

Un xigante con plumas, de hai uns 130 millóns de anos, foi descuberto nun xacemento de China. Chámase Yutyrannus huali e sería un parente cercano do famoso Tyrannosaurus rex. En realidade non é un dinosaurio só, porque atopáronse tres exemplares: un adulto, que pesaría sobre unha tonelada e media, e dous alevíns, de media tonelada. O máis curioso é que tiñan o corpo cuberto de plumas, ao menos en parte, e trátase do animal máis grande que se conece con esta característica.

Dado o seu volume e o tipo de plumaxe filamentoso (parecido ao dun pito acabado de nacer), os científicos descartan que puidera voar e pensan que as plumas serviríanlle como illante. Ata agora coñecíanse dinosaurios con plumas descubertos en xacementos chinos e de Cuenca (España), pero o maior deles pesaría 40 veces menos que este xigante emplumado. Polo seu peso e a súa lonxitude (uns nove metros o exemplar adulto), o Yutyrannus era moito máis pequeno que o seu parente o Tyrannosaurus rex, explican os investigadores chinos e canadenses que o descubriron e estudiaron e que o presentan agora na revista Nature.

FONTE: Xornal El Pais/Ciencia.

 Viñeta de Erlich (Bernardo Erlich, Tucumán-1963) que publica hoxe o xornal El País.

Hoxe é un día de regalos: rosca, ovos de Pascua,... E parece que o FMI (Fondo Monetario Internacional) e Bruselas teñen preparadas sorpresas para España, a través de peticións de máis recortes e axustes. O Ministro español de Economía, Guindos, afirma que haberá máis reformas nos servicios públicos, é dicir que lle vai tocar á Sanidade e ao noso campo, a Educación.

Veremos en que consiste esa sorpresa no campo da Educación!

Les Luthiers  é un grupo arxentino de humor que utiliza a música como elemento fundamental das súas actuacións, con instrumentos informais creados a partir de materiais da vida cotián, de aí o seu nome.

Está composto por cinco músicos profesionais (Carlos López Puccio, Carlos Núñez Cortés, Daniel Rabinovich, Jorge Maronna e Marcos Mundstock) e comenzaron a súa traxectoria na segunda metade dos anos sesenta na cidade de Bos Aires.

Aquí tedes unha mostra do seu traballo. Que disfrutedes!

Hoxe retomamos as clases e comenza a 3ª Avaliación, que durará ata o día 22 de xuño, venres, no que rematarán as clases oficias. Os días 25, 26 e 27 serán as avaliacións e o día 28 a entrega de notas.

Neste trimestre temos como descanso:

• 1 de maio, martes. (Día do Traballo)
• 17 de maio, xoves. (Día das Letras Galegas)
• 18 de maio, venres. (Día non lectivo escollido polo Centro)

A empezar con ánimo!

Mutación de cor e debuxo na pel dun calamar / Imaxe:Colin Marshall/imagebroke/Gtres

A facultade dos camaleóns para cambiar de cor é moi coñecida, pero para os científicos que estudan a mutabilidade na natureza, as sepias, os polbos e os calamares son as auténticas estrelas. Estes cefalópodos, capaces de mutar a cor e o debuxo da pel nunha fracción de segundo, eluden aos depredadores camuflándose hábilmente en rochas e arrecifes. O truco: o control neural de millóns de órganos pigmentarios da pel e células reflectoras de luz.

Hoxe os biólogos pensan que as opsinas (proteínas receptoras de luz) detectadas nos ollos, tamén interveñen. Investigadores do Laboratorio Biolóxico Mariño de Woods Hole, Massachusetts, descubriron que certa opsina presente nos ollos dos cefalópodos tamén se atopa na súa pel.

O descubrimento podería axudar á creación de materiais novos, como plásticos ou papeis de decoración, cuxo debuxo cambiaría con só pulsar un botón.

FONTE: Revista National Geographic /Abril 2012

A exposición á luz solar é necesaria e beneficiosa para todo ser humano e tamén pode empregarse para tratar algunhas enfermidades cutáneas. Sen embargo, a información científica dispoñible mostra que a exposición excesiva causa numerosos efectos nocivos para a saúde. Entender estes efectos perxudiciais e tomar as precaucións adecuadas permitiranos desfrutar do sol evitando os efectos nocivos da excesiva exposición á súas radiacións. A radiación ultravioleta pode causar danos cutáneos visibles (queimadura) e invisibles (aceleración do envellecemento cutáneo, etc.) así coma danos oculares. A protección solar débese manter toda a vida, comezando na infancia e sendo especialmente estricta nos primeiros 18 anos de vida, época na que recibimos do 50%-80% de toda a exposición solar da nosa vida, sendo fundamental a fotoprotección neste periodo para diminuir drasticamente a probabilidade de cancro cutáneo nos anos posteriores.

Todo o mundo, independentemente da súa raza ou etnia, é susceptible ós efectos nocivos da excesiva exposición ó sol. As persoas con pel escura teñen unha meirande protección natural contra a queimadura solar cás de pel crara pero son igualmente sensibles ós efectos nocivos da sobreexposición solar, incluíndo o cancro de pel.

A luz solar está formada por radiación electromagnética con diferentes longuras de onda, denominándose radiación ultravioleta (RUV) á comprendida entre 200 e 400 nm (RUV C, 200-290 nm; RUV B, 290-320 nm; RUV A, 320-400 nm).

A maioría da RUV é bloqueada pola atmósfera, acadando a superficie terrestre cunha intensidade que depende de diversos factores:

• A atmósfera: Bloquea a RUV C e a meirande parte da B pero non á A, sendo ésta a maioría da radiación UV que chega á superficie terrestre. A depleción da capa de ozono pode ocasionar un incremento do nivel de UV B que nos alcanza. As nubes espesas poden reduci-lo nivel de UV B nun 90% ou máis pero as nubes finas ou dispersas ofrecen pouca protección.
• Hora do día: A meirande parte do total diario de enerxía solar alcada a superficie terrestre entre as ultimas horas da mañá e as primeiras da tarde (12 a.m. e 4 p.m.).
• Estación do ano: O nivel de UV pode ser 10 veces maior no verán ca no inverno.
• Altitude: O nivel de UV B aumenta coa altitude, sobre un 4% por cada 300 metros por enriba do nivel do mar. A 2000 metros o nivel de exposición pode ser un 20% maior có da costa.
• Latitude: Meirande exposición canto máis baixa sexa a latitude (máis preto do ecuador).
• Reflexión: Cando no ambiente que nos rodea existen materiais que reflexan a RUV, o nivel de exposición increméntase:

                

Ao redor do 95% da radiación UV penetra na auga, e o 50% faino ata unha profundidade de 3m.

FONTE:www.meteogalicia.es

Esta viñeta de Erlich (Bernardo Erlich, Tucumán-1963) que publicaba onte o xornal El País, plantexa con certeza a situacion de moitas familias que depositaron os seus cartos en bancos e caixas, aconsellados polos directivos desas entidades, e que agora vense atrapados e sen cartos. Recorda a unha situación que pasou en Arxentina, hai algúns anos, coñecida como "corralito"  e que aquí denomínanse PREFERENTES.

Falta de seriedade? Posiblemente, pero a situación é dramática en moitos casos pois son os aforros de toda a vida e que agora, tal como está o país, precísanos xa.

Economicamente e politicamente precisan dunha solución xa!

Hai que ter precaución ao tomar o Sol, sobre todo no caso dos nenos / Imaxe:bebesmundo.com

O Índice Ultravioleta (UV) é un método para predecir a intensidade coa que a radiación UV solar acada a superficie terrestre, orientándonos así sobre as precaucións que deberíamos tomar para evitar unha sobreexposición.

A pel do ser humano divídese en seis tipos segundo a intensidade da súa pigmentación:

Dependendo do valor do Índice UV e do noso tipo de pel, a luz solar tardará máis ou menos tempo en danar a pel de forma aguda provocando o seu arrubiamento (queimadura). A seguinte táboa mostra o tempo aproximado no que se queimaría a nosa pel sen aplicar fotoprotectores, o que dependerá do Índice UV existente e do tipo de pel. Tamén mostra o mínimo Factor de Protección Solar (FPS, mide a protección contra a UV B, principal causa das queimaduras) que deberían tene-los productos aplicados para evitar que nos queimemos.

DEM: Dose Eritematóxena Mínima. É o tempo mínimo que tarda a pel en se queimar sen fotoprotección, depende do nivel de radiación e do tipo de pel.

FPS: Factor de Protección Solar. Indica numericamente as veces que, en teoría, se prolongará o tempo de DEM ó aplicar un fotoprotector. Un FPS 2 indica que a DEM se duplicou, FPS 10 que é lO veces superior, etc. Así, se vostede se queima en 20 minutos (DEM de 20), un producto con FPS 10 teoricamente aumentaría o tempo sen queimarse ata 200 minutos.

Os datos expostos indican como bloquear a suficiente cantidade de radiación UV B para non queimarse. Sen embargo, é IMPORTANTE coñecer e recorda-lo seguinte:

• A queimadura é un dano agudo provocado pola radiación UV, pero evitar queimarse non significa evitar tódolos efectos perxudiciais que pode causar esta radiación. Un fotoprotector cun FPS inferior a 15 pode chegar a bloquea-la suficiente luz UV B como para evitar o arrubiamento da pel pero aínda así non impide cunha excesiva cantidade desta radiación siga alcadando e danando a pel, aínda sen causar queimadura visible.
• Aínda que a queimadura se debe principalmente ós raios UV B, os raios UV A tamén poden causar un dano cutáneo importante e acumulativo sendo así insuficiente a protección só contra a UVB.
• É recomendable, por tanto, que tódalas persoas, independentemente da súa raza e tipo de pel, empreguen un producto fotoprotector cun FPS de como mínimo 15 (bloquea o 93% da radiación UV B) e que ademáis sexa de amplo espectro (que bloquee ademáis a radiación UV A).

FONTE: meteogalicia.es

Coma sempre, moi acertada a viñeta de Ramón de hoxe, no xornal El País, na que pon a guinda sobre o desafortunado accidente que tivo o monarca nun safari de caza de elefantes, alá por Botsuana (África), o pasado venres de madrugada.

A verdade é que aos seus 74 anos, xa non está para eses trotes e nunha situación de crise económica, permitirse eses luxos...(sobre 30.000 € un elefante, segundo un xornal español: El Mundo). Que pena deses animais e que pena de nós que temos que pagar estas imprudencias.

Responsabilidade, Señor!

Zonas escuras e misteriosas de Marte / Imaxe:Universidade Arizona

Zonas escuras e misteriosas, como as da foto, cubren máis de 10 millóns km² no hemisferio norte marciano. De que está feito este singular terreo é algo que ata agora escapou ás análises dos investigadores. Porén, novos datos da Mars Express suxiren que esas grandes áreas poden estar feitas de cristais, seguramente forxados en antigos volcáns xa extintos do Planeta Vermello. Segundo investigadores da Universidade Estatal de Arizona, trátase de zonas principalmente basálticas e que poden atoparse en moitos lugares do planeta. Analizando ao infravermello moitas desas áreas, utilizando os instrumentos da misión Mars Express, encontráronse coas bandas de absorción típicas do ferro que conteñen os cristais volcánicos, unha substancia brillante e similar á obsidiana que se forma cando o magma se arrefría moi rápido como para que os seus minerais cristalicen. A menudo, eses cristais toman a forma, e o tamaño, de grans de area, e aquí, na Terra, poden encontrarse en lugares como Islandia. Sen embargo, no noso planeta a formación destes cristais teñen moito que ver coa presenza de auga. Descoñécese como se puideron formar tamén en Marte, ainda que os investigadores pensan que existe a posibilidade de que o magma dos volcáns marcianos se mesturasen co xeo e, posiblemente, con neve. Por suposto, esas condicións fan destas rexións escuras candidatas perfectas para buscar signos de vida, algo que non escapoua á atención dos investigadores, que xa planean novas formas de investigar ese tipo de formacións.

FONTE:"El Blog": Ciencia y Tecnoloxía de José Manuel Nieves/Xornal ABC

Estructura do grafeno / Imaxe:edu.xunta.es

O grafeno, é o material que ten fascinados aos científicos e á industria debido ás súas fantásticas propiedades. É transparente, flexible, extraordinariamente resistente, impermeable, abundante, económico e conduce a electricidade mellor que ningún outro metal coñecido. 

Aínda que foi sintetizado por primeira vez en 2004, saltou á fama en 2010 cando os seus descubridores, os investigadores de orixe ruso Andre Geim (Sochi, 1958) e Konstantin Novoselov (Nizhny Tagil, 1974) recibiron o Premio Nobel de Física.

Este versátil material permitirá fabricar dende dispositivos electrónicos con pantallas flexibles e transparentes e baterías ultrarrápidas a potentes paneis solares, sen olvidar aplicacións en aeronáutica, medicina e outros sectores que se investigan na actualidade. Ademais, supón unha base excelente para crear novos materiais a medida, en función das necesidades específicas. É decir, algo así como materiais á carta.

O estudo das propiedades do grafeno mantén ocupados a unha grande cantidade de científicos en todo o mundo, entre os que destacan as aportaciones dos físicos teóricos españois.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia

Protección ante o Sol / Imaxe:es.dreamstime.com

O correcto emprego de productos fotoprotectores é importante en nenos maiores de 6 meses e en adultos, pero tomar outras medidas para evitar a excesiva exposición á luz solar tamén é moi importante. De feito, non hai evidencias firmes de que os filtros solares se protexan do melanoma e só hai evidencias limitadas de que o fagan doutras formas de cancro cutáneo.

A seguinte táboa amosa as medidas recomendadas en adultos segundo o tipo de pel e o índice UV existente.

Medidas de protección recomendadas en adultos

Medidas de protección recomendadas en nenos

Aínda que moitos dos peores efectos debidos á excesiva exposición ao sol non aparecen na xuventude, a investigación medica mostra que a meirande parte da radiación UV que nos alcanza ao longo de toda a vida (ata o 80%) ocorre nos primeiros 18 anos e que as queimaduras solares intensas na infancia aumenta significativamente o risco de desenvolver cancro cutáneo na idade adulta.

Os nenos menores de 6 meses no se deben expoñer directamente ao sol. A protección debe ser roupa e sombra, sen lles aplicar ningún producto fotoprotector, pois a pel a esa idade non é o suficientemente madura para afrontar as substancias que se pudieran absorber. Se a exposición é inevitable pódese empregar unha substancia fotoprotectora en pequenas áreas corporais que non poidan ser cubertas por roupa, coma a cara e o dorso das mans.

Resumo das medidas básicas de fotoprotección

• Non expoña directamente ao sol a nenos menores de 6 meses nin aplique productos fotoprotectores sobre a súa pel.
• Empregue un producto fotoprotector con FPS (nivel teórico de bloqueo da UV B) de a lo menos 15 e de amplo espectro (que tamén bloquee a UV A). Aplíqueo en todas as áreas que se van expoñer ó sol, incluíndo beizos, aínda en días nubosos, e reaplíqueo sempre cada 2 horas se non se baña, ou máis frecuentemente se suda moito, despois de bañarse se o producto non é resistente á auga e tamén se permaneceu na auga máis de 20 minutos.
• Empregue gafas de sol que bloqueen o 99-100% da radiación UV B e da A, un sombreiro ou gorra de á ancha que dea sombra á súa cara e colo, roupa protectora, e permanezan á sombra sempre que poidan.
• Evite a exposición directa ó sol entre 12 a.m. e 4 p.m., horas de máxima irradiación.
• Non empreguen lampadas solares e demáis aparatos bronceadores.
• Recorde que estas medidas son para evitar a sobreexposición cando por deporte, esparcimento ou traballo se expoña ó sol. Non son medidas para obter un "bronceado seguro" pois o broceado é xa, por definición, un sinal de dano solar. Non existe "bronceado seguro".

FONTE:meteogalicia.es

No día de hoxe, o alumnado de 1º ESO, fixo unha visita ás instalacións da E.D.A.R. (Estación Depuradora de Augas Residuais) do noso Concello, acompañados de dous profesores e contando coa axuda de 2 operarios da citadada instalación.

Dende o 2003 leva funcionando e estas son as súas características técnicas:

Rato lampiño cun mechón de pelo rexenerado / U.da Ciencia de Tokio

Cando un adulto perde os folículos capilares e queda calvo, xa non recupera o pelo perdido. A posibilidade de que volva a medrar unha frondosa melena de forma natural é, prácticamente, un milagre. Pero, ao mellor deixa de selo, coa axuda da bioenxeñería. Un equipo de investigadores xaponeses desenvolveu unha nova técnica con células nai capaz de rexenerar totalmente o pelo en ratos adultos. Os investigadores implantaron xérmenes de folículo piloso en cobaias de laboratorio completamente lampiñas e conseguiron que a pelaxe e as vibrisas, os peliños do bigote que utilizan moitos animais cun propósito sensorial, medraran sans e fortes, como se sempre estiveran alí. Os científicos, que publicaron o seu traballo na revista científica Nature Communications, prepáranse para realizar probas clínicas con seres humanos dentro de tres anos para atopar unha «cura» á alopecia e similares problemas capilares.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia

22 de abril, Día da Terra / Imaxe:zmensagens.com

Hoxe, día 22 de abril, celebrase o DÍA DA TERRA. O seu promotor foi un senador estadounidense Gaylord Nelson (1916–2005), para crear unha conciencia común aos problemas da superpoboación, da contaminación, da conservación da biodiversidade e outras preocupacións ambientais para protexer o noso planeta.

Todos temos responsabilidade na conservación do noso planeta. Seguramente preguntarédesvos como podemos axudar, pois con pequenos xestos: aforrando auga (cerrando a billa cando lavemos os dentes ou ducharse en vez de bañarse), reducindo a contaminación (non tirando o aceite polo wc, apagando as luces cando non son necesarias ou facendo unha correcta sepración do lixo para un posterior reciclado), manter os nosos montes (evitano incendios ou participando en repoboacións forestais), facendo unha pesca sostible (respectando as vedas e empregando redes selectivas)... Como vedes, e só son exemplos, todos podemos contribuír a que cando entreguemos o noso planeta ás xeracións vindeiras sexa un planeta limpo, máis xuto e en resumo máis sostible.

Feliz día da Terra!

Javier Alba Tercedor, investigador da Universidade de Granada, gañou un dos  premios do SkyScan Micro CT Meeting, un certamen celebrado en Bruselas (bélxica), cun vídeo que amosa unha alucinante viaxe ao interior dun escaravello acuático, o Dryops, da orde dos coleópteros. É un traballo de microtomografía computerizada, unha técnica moi empregada en medicina que permite diseccionar virtualmente calquer bichiño ínfimo e distinguir cada un dos seus órganos con cores. O resultado é unha película estética e relaxante, como se se mirase un exótico acuario, de grande interese científico.

Aquí tes un anaco do citado vídeo.

FONTE: Xornal El País/Ciencia

Pan, satélite de Saturno / Imaxe:lapatilla.com

Os astrónomos quedaron de pedra ao ver esta imaxe, transmitida á Terra pola sonda Cassini dende Saturno. Trátase de Pan, unha das moitas lúas que orbitan arrededor deste mundo xigantesco, unha que permaneceu ata agora oculta dentro dos seus aneis e polo tanto non fotografada con detalle a pesar de ser descuberta en 1990. A súa forma, que lembra á dun ovni, causou unha grande sorpresa entre os investigadores.

Xunto con Atlas, outra lúa de rara forma, pénsase que Pan naceu da acumulación de grandes cantidades de partículas xeadas dos propios aneis nos que se atopa, un extremo que podería aportar información sobre como os planetas se forman a partir dun disco de materia que rodea ás estrelas recentemente nacidas. Tanto Atlas como Pan, que miden só uns 20 km. de polo a polo, teñen un estraño abultamento nas súas zonas ecuatoriais, o que confírelles o seu raro aspecto de prato voante.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia

Aparentemente parece unha cuspidela ou cuspiñada (porción de saliva ou segregación do aparato respiratorio que se expulsa dunha soa vez), que máis dunha vez atoparíades dando paseos polo monte ou campo,  pero non é o caso.

Entón que será? A solución, atoparala nun excelente artigo publicado na páxina de ANABAM. Estás interesado?, pois pincha AQUÍ.

A natureza non deixa de sorprendernos!

FONTE: www.anabam.org

Recreación dun impacto na Lúa /Don Davis-"Nature"

O grande bombardeo de asteroides, coñecido como Bombardeo Intenso Tardío, que se producíu na Terra hai entre 4.200 e 3.500 millóns de anos, ou incluso ata máis tarde, é un dos eventos aos que se atribúen moitas das características do noso planeta, pero os constantes cambios na súa codia terrestre con placas tectónicas e con vida complica aos científicos o desafío de atopar as probas.

A semana pasada, dous traballos na revista "Nature" revelan claves sobre a orixe e a frecuencia desta chuvia de asteroides e cometas, que escomenzou cando se formaba o Sistema Solar.

Nun dos traballos, dous investigadores da Universidad Purdue (Estados Unidos) analizaron un rastro de po procedente destes cometas en capas rochosas onde quedou incrustado. Ao parecer trátase de partículas que se vaporizan durante o impacto do asteroide e chegan á atmósfera, alí se vitrifican (solidifican) e volven a caer á superficie deixando unha capa que son as pegadas destas catástrofes,segundo explica o investigador español Jesús Martínez-Frías, do Centro de Astrobioloxía (CSIC-INTA).

Segundo o investigador español, para confirmar estes modelos haberá que investigar na Lúa, xa que o noso satélite parece ser, en si mesma, unha evidencia destas catástrofes, onde os procesos que ocurriron nestas etapas consérvanse mellor que na Terra (debido á inactividade xeolóxica), podéndose estudar mellor que no soso propio planeta.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia